ไข้มาดังภูผาถล่ม [1]         เฉียวเยว่เป็นไข้ลมหนาวจริงๆ        นางจามไม่หยุดตั้งแต่ช่วงบ่าย พลบค่ำก็เริ่มหนักศีรษะ และดูซึมเซื่อง        หรงจ้านปวดใจอย่างยิ่ง พร่ำแต่ตำหนิตนเอง “ไฉนข้าถึงไม่ดูแลเจ้าให้ดี”        เวลานี้นางคร้านจะสนใจเขาแล้ว นอน...