วิเคราะห์บุคลิกของนายจ้าง: เมิ่งฉีเป็คนเอาแต่ใจ ตรงไปตรงมา ขวานผ่าซาก (ปากหมา) แม่สาวตัวจิ๋วผู้ไม่เคยคิดจะยอมแพ้ อีกอย่าง เธอเป็คนจริงจังกับทุกเื่ในชีวิต เวลาพักผ่อนก็พักผ่อน เวลาต่อราคาก็ต่อราคา เวลางานก็ยิ่งจริงจังเข้าไปใหญ่ เธอชอบร้องเพลง ชอบเวที เรียกได้ว่าเหมือนถูกครอบงำ
เสิ่นิคิดวิเคราะห์อยู่ในใจที่ด้านล่างเวที เพื่อที่จะได้ให้ความคุ้มครองได้สอดคล้องกับลักษณะนิสัยของเมิ่งฉี
พ่อเคยบอกไว้ว่าบอดี้การ์ดที่ดีไม่ใช่เหล็กกล้า ไม่ใช่คนที่เก่งกล้าสามารถขจัดภัยอันตรายได้รอบพันลี้ ทว่าต้องเป็เหมือนกับฟองน้ำ ที่สามารถปรับตัวให้เข้ากับทุกบริบทของนายจ้างได้ ต้องขจัดแรงปะทะได้โดยไร้ตัวตน จนนายจ้างรู้สึกเหมือนไม่เห็นทำอะไรเลย ทำไมถึงต้องให้เงินคุณด้วย นี่แหละคือยอดเยี่ยมที่สุด
แต่บางครั้งคนก็ชอบใจเหล็กกล้ามากกว่าฟองน้ำ อย่างน้อยได้เห็นแล้วก็ดูดี
หญิงสาวคนหนึ่งเดินเข้ามาถึงหน้าเวทีพร้อมกับบอดี้การ์ดเหล็กกล้าที่คอยเหลียวซ้ายแลขวา
เธอสูง 172 เิเและมีบั้นท้ายดินะเิอย่างสาวงามชาวตะวันตก เห็นๆ เลยว่าเธอเป็คนเอเชียแต่อาบแดดเสียจนผิวเป็สีแทน เธอย้อมผมสั้นเป็สีแดงสด แต่งหน้าแต่งตาอย่างมีเสน่ห์ แต่เสิ่นิกลับสังเกตเห็นร่องรอยของการทำศัลยกรรมได้อย่างง่ายดาย
“พี่สาวรีบร้อนจังเลยนะ รอบชิงยังไม่เริ่มต้นเลย รีบมารับตำแหน่งแชมป์หรือยังไง น้องสาวเห็นแล้วตื้นตันจนน้ำตาแทบร่วง” หญิงสาวพูดเหน็บแนมพร้อมตีหน้าซื่อ
“ยายชาเขียว อย่าเรียกฉันซะสนิทสนมขนาดนั้น เท่าที่รู้ฉันมา ฉันไม่เคยมีน้องสาวอย่างเธอ เวทีนี้เป็ของเราสองคน การแสดงมีไว้ให้ผู้คนรับชม การซ้อมกับสถานที่จริงล่วงหน้า เป็ความรับผิดชอบที่มีต่อผู้ชม” เมิ่งฉีเห็นว่ายายชาเขียวเริ่มมีทีท่าไม่พอใจ เธอจึงสวมรองเท้าและะโลงจากเวทีไปที่สนามหญ้า
“เรียกพี่สาวก็ดูเหมือนว่าฉันจะให้เกียรติเกินไป แต่คิดๆ ดูแล้วมันก็ถูกพี่สาวอะไรกันนะ? เมื่อ 4 ปีก่อนที่พี่จะเข้าวงการ แม้แต่นักแสดงนำชายอย่างเหลียงจวินก็ยังต้องหมอบราบคาบอยู่ใต้ชายกระโปรง 13 หุนของพี่เลย ใช่สิ ฉันเองก็เกือบลืมเลยไปว่าตอนนั้นเหลียงจวินเขาก็มีลูกเมียอยู่แล้ว แย่จริง ถ้าอย่างนั้นพี่สาวก็เป็มือที่สามน่ะสิใช่หรือเปล่า ตอนนั้นหนังสือพิมพ์ลงกันว่ายังไงน้า ‘มือที่สามที่สวยที่สุดในประวัติศาสตร์’ ฟังดูแล้ว ช่างเป็มือที่สามอันสูงส่ง รุ่นน้องอย่างเราๆ จะเอาที่ไหนไปเทียบได้” ชาเขียวหัวเราะลั่น เธอตั้งใจพูดจาเสียดสี พนักงานโดยรอบที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องต่างพากันหนีออกห่าง
การชิงดีชิงเด่นกันในหมู่ดาราพวกเขาเห็นกันมานักต่อนักแล้ว แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่าเมิ่งฉีซึ่งสูงแค่ครึ่งศีรษะของชาเขียวนั้นจะกล้าถ่มน้ำลายใส่หน้าชาเขียว
“เธอสิมือที่สาม มือที่สามกันทั้งบ้าน ฉันเดินของฉันเองทุกก้าวจนมีวันนี้ได้ ใครจะเหมือนเธอล่ะ ั้แ่หัวจรดเท้ามีส่วนไหนบ้างที่ได้มาจากแม่ เหมาคลินิกศัลยกรรมมาทั้งเกาหลีแล้วละมั้ง!” ถึงเมิ่งฉีจะตัวเล็กน่ารัก แต่พอด่าคนขึ้นมา เธอก็ไม่เหลือคราบผู้ดี แต่ละประโยคล้วนเจ็บมาก เหมือนโดนมีดกรีดแทง
“แก กล้าดียังไงมาด่าฉัน! หมีไกว้! จัดการมันซะ!” ยายชาเขียวโมโหหน้าดำหน้าแดง เธอคำรามด้วยความโกรธ
บอดี้การ์ดผิวสีที่สูง 2 เมตรที่ยืนอยู่ด้านหลังชาเขียวมาโดยตลอดก้าวขึ้นมาด้านหน้า เขาใช้ฝ่ามือเท่าใบลานเชยใบหน้าน้อยๆ ของเมิ่งฉีขึ้นมา
แต่ในขณะที่เมิ่งฉีกำลังจะถูกจู่โจมอยู่นั้น มือน้อยๆ ของเธอก็ถูกดึงไปด้านหลัง ตัวของตัวเธอถอยร่นไปราวกับไม่มีกระดูก ชั่วขณะเธอก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเสิ่นิ
“แม่ดาราใหญ่ของผม หากคราวหน้ามีคนจะหาเื่คุณ คุณช่วยหลบทางหน่อยได้ไหม ถ้าโดนเข้าจังๆ เดี๋ยวสมองจะปลิวหลุดออกมาได้” อ้อมอกของเสิ่นิยังคงอบอุ่นเหมือนกับที่บังลม หากได้ซ่อนตัวอยู่ด้านใน ไต้ฝุ่นระดับสิบมาก็ไม่กลัว
“พี่บอดี้การ์ดของฉัน คราวหน้าถ้าเห็นคนจะหาเื่ฉัน รบกวนพี่ช่วยออกโรงเร็วกว่านี้หน่อยได้ไหม ถ้าโดนขึ้นมาจริงๆ พี่คงถูกไล่ออกแน่” เมิ่งฉีไม่รู้ว่าตัวเองกลัวจนหน้าแดง หรือว่าใจเต้นแรงที่ถูกชายตรงหน้ากอด แต่เธอก็พยายามข่มใจให้สงบและเถียงกลับไป
เมื่อชายผิวสีพลาดก็เสมือนกับเป็ตัวแทนของยายชาเขียว ไม่ได้การล่ะเขาถูกยายชาเขียวด่าแน่ ถึงอย่างไรเขาเองก็เป็บอดี้การ์ดที่มาจากสมาคมนักมวยปล้ำมืออาชีพของสหรัฐอเมริกา จะมาถูกบอดี้การ์ดเอเชียตัวจ้อยทำให้ขายหน้าได้อย่างไร เขาถอดชุดสูทออก ก่อนจะฉีกเสื้อเชิ้ตหรูด้วยมือเปล่า เขาโชว์กล้ามเป็มัดๆ อย่างกับสัตว์ประหลาด
ชายผิวสีตัวสูงใหญ่ 200 เิเ รูปร่างกำยำ เขามีฉายาในสนามมวยปล้ำว่า “หมีไกว้” กล้ามเนื้ออกเพาะมาจนใหญ่กว่าไซส์ 39F มันใหญ่เสียคนต้องพากันเซนเซอร์สองจุดล่อแหลมนั่น
หมีไกว้คำรามก่อนจะพุ่งชก กำปั้นทะยานไปทางคนทั้งสองราวกับจะตอกเสาเข็ม แต่ก็ต้องหยุดลงกลางอากาศเสียก่อนที่จะถึงเป้าหมาย
“หยุดทำไมล่ะ ไอ้โง่” ยายชาเขียวซึ่งไม่รู้ข้อเท็จจริงอะไระโร้อง ใช่ว่าหมีไกว้จะหยุดมือเพราะคิดเมตตาซะเมื่อไรล่ะ แต่เสิ่นิที่กอดเมิ่งฉีเอาไว้ด้วยมือเดียวนั้น เขาหยุดกำปั้นขนาดมหึมาของหมีไกว้ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว
หมีไกว้เพิ่งเคยเจอคู่ต่อสู้แบบนี้เป็ครั้งแรก กล้ามเนื้อแขนและมือที่ปูดบวม แค่เพียงครึ่งนิ้วก็ยังไม่อาจเคลื่อนกำปั้นไปด้านหน้าได้เลย
“คุณชนะแล้ว ถอยกลับไปเถอะ จะได้ไม่ต้องเจ็บตัว” เสิ่นิพาเมิ่งฉีก้าวถอยออกไปหนึ่งเมตร เขาเก็บนิ้ว เป็อันสิ้นสุดการประจันหน้า
กระทั่งเขาหันหลังกลับไปเขาก็เห็นหน้าอกดำเมี่ยมคู่หนึ่ง ไม่ใช่สิ ควรจะบอกว่าเป็กล้ามเนื้อมากกว่า
เสิ่นิสูง 175 เิเแต่ก็เป็นักกล้าม อย่างไรเสียเขาก็ยังรักษาหุ่นได้สมส่วนค่อนไปทางผอม เวลาไม่ได้ถอดเสื้อก็ดูเหมือนพนักงานออฟฟิศธรรมดาทั่วไป
“นี่สหาย ผู้หญิงทะเลาะกันมีแต่จะเกิดเื่ อย่าลงไม้ลงมือกันเลย มาเป็บอดี้การ์ดที่มีการศึกษากันหน่อยดีไหม” เสิ่นิกล่าวในขณะที่ตาก็จ้องอยู่ที่กล้ามของหมีไกว้
กล้ามอกนั้นเด้งดึ๋งราวกับจะพูดว่า “การศึกษาพ่อนายสิ!”
หมีไกว้ไม่ออมมือแม้แต่กับผู้หญิง กับเสิ่นิ ยิ่งไร้ความปรานี เขาโบกสะบัดกำปั้นเหล็กพุ่งตรงไปที่ศีรษะของเสิ่นิอีกครั้ง
ชั่วพริบตา แววตาของเสิ่นิก็เปลี่ยนไป สายตาเพชฌฆาตนั้นทำให้หมีไกว้ซึ่งสูงเกินกว่าครึ่งศีรษะของเขาไม่กล้าลงมือ เสิ่นิอาศัยความคล่องแคล่วที่สายตาไม่สามารถจับได้ทัน พุ่งหมัดไปยังบริเวณส่วนบั้นเอว และเข้าจู่โจมในระยะประชิดตรงหน้าท้องของหมีไกว้
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างพากันตกตะลึง หมีไกว้ซึ่งหนัก 115 กิโลกรัมถูกเสิ่นิซัดซะจนถลาไปไกลถึง 2 เมตร และแม้ว่าจะไม่ได้เซล้ม แต่หมีไกว้ก็ต้องก้าวถอยหลังไปก่อน 2 ก้าวถึงจะทรงตัวได้
การจู่โจมในระยะประชิด มวยหย่งชุนของจีนนับว่าเป็หนึ่งในวิธีการออกแรงที่ไม่มีใครเหมือน มันสามารถสร้างแรงจู่โจมในระยะประชิดได้อย่างมหาศาล มันคือวิธีการออกหมัดที่บรูซ ลีดาราภาพยนตร์ผู้โด่งดังซึ่งได้รับความนิยมทั้งในและต่างประเทศนำไปใช้ แต่ต่อให้บรูซ ลียังมีชีวิตอยู่ ก็ใช่ว่าจะออกหมัดได้ทรงพลังขนาดนี้
เสิ่นิใช้กล้ามเนื้อทั้ง 60 มัด ข้อต่อ 14 ข้อบนร่างกาย บวกกับเส้นเอ็นถึง 37 เส้นในการบังคับควบคุมหมัดของเขา แรงของหมัดสามารถทิ้งรอยกำปั้นไว้บนแผ่นเหล็กได้ และหากเปลี่ยนจากการปล่อยหมัดเป็การแทงด้วยมีดละก็...หมีไกว้คงไม่มีโอกาสได้โบยบินอีก เขาไม่เหลือซากแน่
หมีไกว้ผู้กล้าหาญแน่นิ่งไป “อ้า!” เสียงร้องคำรามดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด เขาคิดจะฮึดสู้อีกสักตั้ง แต่พอก้าวขาออกไปด้านหน้าเพียงสองก้าว หน้าของเขาก็มืดลง ทรุดเข่าลงกับพื้นและอาเจียนเอาอาหารเมื่อวานตอนเย็นออกมาทั้งหมด ฉากนี้มันช่างน่าขยะแขยงเสียจริง
“ก็ไม่ยอมปรับตัวนี่เนอะ...” เสิ่นิสูดหายใจลึกก่อนจะกลับสู่ท่ายืนปกติ เขาฆ่าคนในสนามรบมานาน ก็เลยคุ้นชินกับความรุนแรงพวกนี้แล้ว หมัดเมื่อครู่ตนได้ควบคุมแรงเอาไว้ แต่มันก็ยังเกินขีดความสามารถที่คนธรรมดาจะทนได้ โชคดีที่หมีไกว้มีสภาพร่างกายอันยอดเยี่ยม ไม่เช่นนั้นเขาคงได้ตายแน่
“เสิ่นิ!” ขณะนั้นเอง อู๋เหนิงและเซี่ยวอี๋ก็ได้ตามมาถึง เซี่ยวอี๋ตะเบ็งเสียงลั่นพร้อมกับเคลื่อนมือไปทางด้านหลังเอวด้วยสัญชาตญาณ เสิ่นิเห็นแล้วว่ามีปืนพกซ่อนอยู่ แต่คนเก๋าเกมอย่างเขาก็ไม่ได้กระโตกกระตาก
เ้าหมีไกว้ถูกเสิ่นิจัดการภายในเสี้ยววินาที ความเร็วขนาดที่คนไม่ทันได้เห็นว่าเขาทำอะไรลงไป ใบหน้าของยายชาเขียวซึ่งมีมูลค่ากว่า 300,000 หยวนนั้นแข็งทื่ออย่างกับน้ำแข็ง ชวนให้คนสงสัยว่าเธอเคี้ยวมากไปจนกระทั่งกระดูกกรามเคลื่อนที่หรือเปล่า
หมีไกว้ไม่ตาย แค่หน้ามืดและอ้วกจนกระทั่งหน้าซีด เขาคุกเข่าอยู่ราว 10 นาทีกว่าจะยืนขึ้นได้อีกครั้ง
ผู้จัดงานมาถึงอย่างรวดเร็ว ไคว่จุ่ยหวากลายมาเป็คนกลาง เมื่อเขามาถึงห้องพักด้านหลังเวทีและรับฟังถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาก็พูดแค่ประโยคเดียวว่าก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ เพื่อที่จะเปลี่ยนจากความขัดแย้งให้กลายเป็สันติ แต่ยายชาเขียวไม่พอใจในเื่นี้ คนที่โดยน้ำลายถ่มใส่หน้าก็คือเธอ บอดี้การ์ดที่โดนทำร้ายก็เป็คนของเธอ เมิ่งฉีไม่เห็นได้รับความเดือดร้อนอะไรเลย เธอแทบจะคลุ้มคลั่งอยู่แล้ว
อู๋เหนิงส่งสัญญาณให้ยายชาเขียวเงียบเสียง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาต่อสาย หลังจากเขาวางสายพร้อมกับรอยยิ้มแล้ว ไม่ถึง 10 วินาที โทรศัพท์ของยายชาเขียวก็ดังขึ้น และเมื่อเธอรับสาย สีหน้าเธอก็กลายเป็สีเขียวคล้ำ เพราะว่านั่นคือสายตรงจากท่านประธานบริษัทต้นสังกัดที่โทร.มาบอกให้เธอหยุดซะ
และต่อให้ขัดใจแค่ไหน เธอก็ต้องโอนอ่อนผ่อนตาม เพราะนี่คือกฎของวงการบันเทิง ยายชาเขียวโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงก่อนจะพาหมีไกว้เดินจากไป
เมิ่งฉียิ้มดั่งดอกไม้บานก่อนจะกระซิบกระซาบกับเสิ่นิว่า “ดูสิ คุณอาน่าทึ่งมากใช่ไหม เื่ปวดหัวแค่ไหนก็จัดการได้อยู่หมัด”
“ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าทำไมคุณถึงไม่เคยจ้างบอดี้การ์ด” เสิ่นิอดมองอู๋เหนิงด้วยสายตาชื่นชมไม่ได้
พ่อผิดแล้วล่ะ สุดยอดบอดี้การ์ดที่จริงแล้วไม่ใช่ฟองน้ำ แต่เป็ “สายลม” เหมือนกับอู๋เหนิงเช่นนี้ต่างหาก เพียงคำพูดแค่ไม่กี่คำก็สามารถปัดเป่าเื่ปวดหัวให้ปลิวไปไกลหลายร้อยเมตรได้ โดยที่ไม่ต้องลงมืออะไรเลย แค่ยกหูกริ๊งเดียวก็เอาอยู่ทุกเื่ เรียกได้ว่าไม่ธรรมดาของจริง
จากนั้นไคว่จุ่ยหวาก็อธิบายลำดับขั้นตอนการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศให้เมิ่งฉีฟังโดยละเอียด รอบชิงชนะเลิศจะตัดสินกันด้วย 4 บทเพลง แบ่งเป็เพลงที่เลือกเองสองเพลง เพลงที่คู่แข่งเลือกให้หนึ่งเพลง และเพลงที่ฝ่ายตรงข้ามจะเลือกให้นั้น ผู้เข้าแข่งขันจะต้องจัดทำรายชื่อเพลง 10 เพลงที่ผู้เข้าแข่งขันสามารถร้องได้ จากนั้นอีกฝ่ายถึงจะทำการเลือกให้
เพลงสุดท้าย เป็เพลงที่สำคัญที่สุด กรรมการจะไม่ได้เป็ผู้ลงคะแนนให้อีกต่อไป แต่เป็คะแนนจากผู้ชมในสนาม และผลโหวตจากผู้ชมทางบ้าน
ได้ยินมาว่าค่ายเพลงหลิวสือซึ่งเป็ค่ายที่ยายชาเขียวสังกัดอยู่นั้นซุ่มจ้างพวกทหารรับจ้างไว้แล้ว 5 ล้านคน กลุ่มแฟนคลับเองก็ได้ตั๋วเข้าชมงานวันนั้นโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย เพื่อที่จะได้ชัยชนะอย่างท่วมท้นในเพลงสุดท้าย
ราวกับคนทั้งโลกจะรู้ว่าเมิ่งฉีไม่อาจเอาชนะได้ อู๋เหนิงจึงทุ่มเททั้งงบและไอเดียที่จะโปรโมตเมิ่งฉีั้แ่เนิ่นๆ อีกทั้งกิจกรรมต่างๆ ที่จะตามมาในภายหลังอีก มีเพียงเมิ่งฉีคนเดียวเท่านั้น ที่ยังยืนหยัดว่าจะทวงบัลลังก์แชมป์กลับคืนมาให้ได้
