มินตรายืนอยู่หน้าประตูคอนโดหรูในย่านใจกลางเมือง มือเรียวแตะกริ่งเบา ๆ ก่อนจะก้าวถอยหลังมารอเ้าของห้องมาเปิดประตูให้
วันนี้เธอถูกนัดให้มาหาที่ห้องนี้ผ่านแอป Love Maid โดยลูกค้า VIP ในแพ็กเกจพรีเมี่ยม
ประตูเปิดออกพร้อมกับใบหน้าของชายหนุ่มที่มีรอยยิ้มสดใสท่าทางขี้เล่น เหมือนกำลังรอเธออยู่ก่อนแล้ว
ต้นกล้า เด็กหนุ่มนักศึกษาหน้าตาดี สูงโปร่ง ผิวขาวสะอาดสะอ้าน
“เชิญครับ” เขาเปิดประตูกว้างให้เธอเข้าห้อง ก่อนที่มินตราเอ่ยขอตัวเข้าห้องน้ำ เขาชี้มือไปอีกด้านของห้อง
มินตรายืนเช็กชุดที่เตรียมมาอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ จับกระโปรงตัวเองให้เข้าที่ ชุดที่เธอใส่วันนี้เป็เขาที่ระบุเอาไว้ในแอป ‘ขอชุดเมดสายเดี่ยว กระโปรงสั้นสีดำ มีลูกไม้และถุงน่องแบบมีสายรัด’
พอเธอประตูห้องน้ำเปิดออกก็มีรอยยิ้มกว้างของเด็กหนุ่มที่มีชีวิตชีวารอเธออยู่ด้านหน้า
“ชุดวันนี้สวยมากเลยครับ ผมชอบมาก” น้ำเสียงสดใสพร้อมแววตากรุ้มกริ่มมองเธอไม่วางตา
“ชอบแบบนี้เหรอคะ”
“ครับ แต่จริง ๆ ก็ชอบทุกชุดที่พี่ใส่เลยนะ”
“ปากหวานจังนะคะ”
มินตราถูกดึงมือให้เดินตามเขาไป เขาพาเธอไปนั่งลงบนโซฟากลางห้อง เธอเคยมาที่แล้วสามครั้งจึงคุ้นเคยกับห้องของเขาอยู่บ้าง
ห้องของเขาตกแต่งเรียบง่าย ใช้โทนสีดำเป็หลัก เฟอร์นิเจอร์มีแค่สิ่งจำเป็ ไม่มีของตกแต่งมากมาย แต่สิ่งที่ดูจะโดดเด่นและกินพื้นที่มากที่สุดก็คงเป็ห้องเกมที่ดูแล้วเหมือนฐานทัพของนักโปรแกรมเมอร์
จากที่เธอสังเกตเด็กหนุ่มคงมีครอบครัวที่รวยน่าดู ไหนจะคอนโดที่อยู่ ไหนจะเป็สมาชิกพรีเมียมของแอปได้แบบนี้แน่ ๆ
"อยากดื่มอะไรก่อนไหมครับ? หรือจะเริ่มเลย?" เสียงทุ้มของเขาดึงเธอกลับจากความคิด
มินตราหันกลับมามองเด็กหนุ่มที่ยืนกอดอกพิงกำแพง สายตาของเขามีแววขี้เล่น แถมรอยยิ้มที่แต้มอยู่บนริมฝีปากก็ดูเ้าเล่ห์ในความคิดของเธอ
"แล้วแต่ต้นกล้าเลยค่ะ พี่ยังไงก็ได้" เธอเอ่ยตอบ
ต้นกล้าหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะก้าวเข้ามาใกล้ "เอาจริง ผมก็อยากเริ่มเลยนะ..." เขาเว้นจังหวะ ก่อนจะไหวไหล่ยิ้มมุมปาก "...แต่สร้างบรรยากาศหน่อยก็ดีเหมือนกันนะครับ"
มินตราช้อนตามองเขา
เด็กหนุ่มโน้มตัวลงมาหยิบจอยเกม ก่อนจะเงยหน้ามองเธอด้วยรอยยิ้มสดใสดวงตาเป็ประกาย "พี่เคยเล่นเกมไหม?"
"เกม?" เธอทวนคำ ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย ส่ายหน้าปฏิเสธ
"ใช่ครับ ถ้าพี่เล่นไม่เป็ ผมสอนให้"
ต้นกล้ากดเปิดเกมในโทรศัพท์ เลือกเกมแข่งรถให้เธอดู "เกมนี้ไม่ยาก เดี๋ยวผมสอนพี่เล่นเอง"
จากนั้นเขาก็ตบมือเบา ๆ ที่ว่างตรงหว่างขาของเขาบนโซฟาเป็เชิงบอกให้เธอมานั่งตรงนั้น
มินตราเงยหน้ามองสบตาเด็กหนุ่มที่ยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่บนใบหน้า ต้นกล้าเอนตัวพิงพนักโซฟา ขยับขากว้างเล็กน้อยเพื่อให้มีพื้นที่มากขึ้น ก่อนจะตบลงบนโซฟาอีกครั้ง ราวกับจะย้ำว่า ให้เธอมานั่งตรงที่เขา้า
มินตราก้าวเข้าไปนั่งอยู่ตรงช่องว่างระหว่างขาของเขา แผ่นหลังัักับแผงอกกว้างยามเมื่อเขาขนับเข้ามาแนบชิด ความใกล้ชิดทำให้เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น ๆ ของเขาที่เป่ารดต้นคอ
มือเรียวถือจอยเกมที่เขาส่งให้ไว้แน่น ขณะที่ต้นกล้ายกมือขึ้นมาวางซ้อนทับเบา ๆ นำทางนิ้วของเธอไปตามปุ่มกด
“ตรงนี้ต้องกดให้ไว ถ้าช้าจะโดนแซงแล้วก็ถูกโจมตี”
เสียงทุ้มกระซิบข้างหู มินตราเผลอกลั้นหายใจเมื่อลมหายใจร้อนผ่าวเฉียดผ่านผิวของเธอ
เธอพยายามตั้งสมาธิกับหน้าจอ พยายามจะไม่สนใจััที่แนบชิดจากเขา กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเขาปะปนกับความร้อนที่แผ่ซ่านจากร่างกาย ทำให้เธอเผลอขยับตัวเล็กน้อย แต่กลับยิ่งทำให้ความแนบชิดเพิ่มขึ้น
“ใจลอยเหรอ?” ต้นกล้าหัวเราะในลำคอ ดวงตาคมก้มลงมองใบหน้าของเธอที่เริ่มขึ้นสี
มินตรารีบส่ายหน้า พยายามจดจ่อกับเกมตรงหน้า แต่หัวใจกลับเต้นแรงไม่เป็จังหวะ เพราะรู้สึกถึงทุกััของเขาที่แนบชิดกับตัวเธอ
“ทำไมถึงเป็แบบนี้ละ” มินตราถามขึ้นรถแข่งที่เธอเลือกไม่ไปตามเส้นทางที่้า
“พี่ต้องจับแบบนี้ แล้วก็อย่ากดแรงเกินไป ไม่งั้นมันจะเองไปชนขอบข้าง แล้วถ้าเห็นไอเทมพิเศษก็เลื่อนให้รถไปชน เราจะได้มีไอเทมเอาไว้ใช้”
ต้นกล้าอธิบายพร้อมกับจับมือเธอให้ทำตามอย่างที่เขาบอก “ลองดูใหม่สิครับ”
เขาปล่อยมือให้เธอเป็คนควบคุมเกมคนเดียว วางมือไว้ที่เอวคอดใช้ตัวเข้ามาแนบชิดดูเอเล่นเกมอยู่ด้านหลังพร้อมกับสูดกลิ่นหอมอ่อนจากตัวเธอ
มินตรายากจะจัดการกับทั้งในเกมและร่างหนาที่แนบชิดอยู่ ไหนจะคางที่วางอยู่ตรงลาดไหล่ของเธออีก เขาไม่ได้วางเอาไว้เฉย ๆ กลับขบเม้มผิวเธอบ้าง ซุกไซ้ซอกคอเธอบ้าง ทำให้เธอไม่มีสมาธิในการเล่นเกมเลย
“อื้อ...แบบนี้ก็ไม่ชนะสักทีสิ”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้