ชายชราร่างผอมมองไปยังหอคอยสูงด้วยดวงตาที่ขุ่นมัว แล้วพยักหน้าพลางกล่าว “อืม เป็ศิษย์ระดับกลาง แต่สามารถขึ้นไปถึงชั้นแปดได้ ถือว่ามีคุณสมบัติไม่เลวเลย!” จากเขาก็กล่าวต่อโดยไม่หันกลับมามอง “เหวินจัว เ้าไปเอาเก้าอี้นอนจากในหอยาของเ้ามาให้ข้าที ข้าอยากรู้นักว่าเ้าเด็กนั่นจะสามารถผ่านขึ้นไปถึงชั้นเก้าได้หรือไม่!”
“ขอรับ!” ใบหน้าอ้วนท้วนของจ้าวเหวินจัวเปลี่ยนเป็สีแดงทันที! เขาขยับตัวจนร่างหายวับไป ภายในไม่กี่อึดใจต่อมา จ้าวเหวินจัวก็กลับมาอีกครั้งพร้อมกับเก้าอี้นอนในมือ! เขาวางมันลงที่ด้านหลังของชายชราร่างผอมด้วยความเคารพยำเกรง “ท่านอาจารย์ลุง เก้าอี้นอนมาแล้วขอรับ!”
ชายชราเอนตัวนอนลงอย่างผ่อนคลาย หรี่ตาลงเล็กน้อย: “ถิงเทียน เ้าก็ควรนั่งลงและมองดูให้ดีด้วย!”
“ขอรับ ท่านอาจารย์ลุง!” ชายชราร่างสูงที่มีเคราแพะตอบรับด้วยความเคารพ สะบัดมือขวาเบาๆ ทันใดนั้นเก้าอี้ไม้โบราณก็ปรากฏขึ้น จากนั้นจึงนั่งลงและเอนหลังพิงพนักเล็กน้อย!
“เอาล่ะ ทุกท่าน มานั่งรอชมกันเถอะ หากเ้าเด็กคนนั้นสามารถขึ้นไปถึงชั้นเก้าได้ ก็ให้หอคอยิญญาเมฆา์เก้าชั้นเปิดใช้งานเป็เวลาสามวัน หรือไม่ก็จนว่าเ้าเด็กคนนั้นจะพ่ายแพ้และถูกขับออกมาจากหอคอย แล้วค่อยปิดหอคอย!”
“ขอรับ!” เ้าสำนักชื่อตอบด้วยความเคารพ!
คราวนี้สำนักจะต้องรุ่งโรจน์แน่!
กระนั้นเขาไม่เคยคาดหวังถึงขั้นที่ว่าทางสำนักหลักจะให้ความสนใจ ถึงขนาดผู้าุโสูงสุดยอมมาที่สำนักด้วยตนเอง ปัจจุบันผู้าุโสูงสุดของสำนักก็คือผู้ที่อยู่ในรุ่นเดียวกันกับเ้าสำนักหลัก ซึ่งมีผู้าุโสูงสุดเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนแล้ว เื่เช่นนี้ก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับสำนักิญญาเมฆามาก่อนเลย แม้แต่ในสำนักอื่นๆ ทั้งหมดที่ก่อตั้งโดยสำนักหลัก ก็ยังไม่เคยได้ยินข่าวว่ามีผู้าุโสูงสุดมาเข้าร่วมชมงานประลองของศิษย์ภายในสำนักเช่นนี้!
เ้าหนุ่ม เ้าต้องพยายามเพื่อข้าหน่อยนะ หากเ้าสามารถผ่านชั้นที่เก้าไปได้ ข้าก็จะถือว่าเ้าเป็ดาวนำโชคของผู้าุโชื่อคนนี้ และข้าจะยอมสนับสนุนตามที่เ้า้าในนามของสำนักทุกประการเลย หลังจากที่เ้าสำนักชื่อออกคำสั่งลงไป เขาก็จ้องมองไปที่ดวงไฟสีเหลืองบนชั้นแปดด้วยดวงตาเบิกกว้าง อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น เชียร์ดวงไฟนั้นอย่างเงียบๆ ในใจ!
......
“เปรี้ยง!”
เซียวหลิงอวิ๋นต่อยสัตว์อสูรมายาอย่างแรงเข้าที่หัวและคอ จนเกิดเสียงดังสนั่น สัตว์อสูรมายาที่มีน้ำหนักสามร้อยถึงสี่ร้อยชั่งก็หยุดขยับเขยื้อน ในชั่วขณะต่อมามันก็กลายเป็ประกายแสงและสลายหายไปทันที
ร่างกายของเซียวหลิงอวิ๋นเต็มไปด้วยเื แน่นอนว่าคราบเืเหล่านี้เป็ของสัตว์อสูรมายาที่เขาเพิ่งสังหารไป สัตว์อสูรมายาสลายหายไปแล้ว แต่คราบเืที่ติดบนร่างกายของเซียวหลิงอวิ๋นกลับไม่ได้หายตามไปด้วย ทั้งยังส่งกลิ่นคาวคละคลุ้งเหมือนเืจริงด้วย!
จากนั้นร่างกายที่ผอมเพรียวก็พุ่งทะยานขึ้นไปในอากาศ ดาบใหญ่เหล็กดำในมือขวากลายเป็เหมือนกับดาบั์ ฟาดฟันศัตรูที่อยู่ตรงหน้าด้วยปราณดาบสามเล่ม!
กระบวนดาบพื้นฐานที่สาม [พยัคฆ์สามคำราม]
“ฉัวะ!” หัวของสัตว์อสูรมายาทั้งสามตัวซึ่งมีพลังเทียบได้กับนักยุทธ์ระดับห้า กลายเป็แผลใหญ่เท่ากับปากชาม เืไหลทะลักออกมาราวกับน้ำพุ!
ชั่วครู่ต่อมา สัตว์อสูรมายาทั้งสามตัวก็สลายหายไปพร้อมกัน!
ความดุเดือดของการต่อสู้ในชั้นที่แปดของหอคอยิญญาเมฆานี้เทียบไม่ได้กับตอนอยู่ชั้นที่เจ็ดเลย ชั้นนี้แม้แต่สัตว์อสูรมายาตัวที่อ่อนแอที่สุดยังแข็งแกร่งพอๆ กับนักยุทธ์ระดับห้า ก่อนหน้านี้เซียวหลิงอวิ๋นก็จัดการสังหารนักยุทธ์มายาที่มีความแข็งแกร่งเทียบเท่ากับนักยุทธ์ระดับเจ็ดไปสองตัวแล้ว! เฉพาะความแข็งแกร่งของนักยุทธ์มายาสองตัวนั้นก็แข็งแกร่งกว่าสัตว์อสูรมายาที่แข็งแกร่งที่สุดของชั้นเจ็ดมาก!
กระนั้นเขาก็ยังไม่พบสัตว์อสูรมายาที่มีพลังเทียบเท่ากับนักยุทธ์ระดับแปดเลย!
ฮู่ว... เซียวหลิงอวิ๋นลงไปกองที่พื้นพร้อมกับถอนหายใจออกมายาวๆ!
การต่อสู้ที่ดุเดือดและต่อเนื่อง ทำให้แม้แต่ชายผู้ทรงพลังคนนี้ยังรู้สึกอ่อนล้า โดยเฉพาะการใช้ทั้งพลังกายและพลังยุทธ์ที่มีอยู่ไปเกือบครึ่ง!
และนี่เป็ระยะทางเพียงหนึ่งในสามของทางเดินชั้นที่แปดเท่านั้น!
ดูเหมือนว่าเราจะต้องชะลอความเร็วลงสักหน่อยแล้ว!
ในขณะที่ความคิดนี้แล่นเข้ามาในหัว ทางเดินข้างหน้าไกลออกไปสิบห้าเมตรก็เริ่มสั่นไหวไปมา ทันใดนั้นสัตว์อสูรมายาตัวใหม่ปรากฏตัวขึ้น!
ในขณะที่เงานั้นยังไม่เป็รูปร่าง หัวใจของเซียวหลิงอวิ๋นก็เริ่มเต้นรัวเสียแล้ว!
คล้ายรูปร่างมนุษย์!
สัตว์อสูรมายารูปร่างมนุษย์ ในครั้งนี้คงเป็นักยุทธ์มายาที่มีพลังของนักยุทธ์ระดับเจ็ด 7!
การทดสอบรอบนี้เข้มงวดมาก ศิษย์ที่เข้ารับการทดสอบจะไม่ได้รับโอกาสให้พักผ่อนในระหว่างที่อยู่ในทางเดินเลย!
ในกรณีนี้ การบุกเข้าโจมตีและฆ่าอีกฝ่ายก่อนที่มันจะเปลี่ยนร่างเสร็จสมบูรณ์อาจเป็การดีกว่า!
เซียวหลิงอวิ๋นซึ่งตัดสินใจได้แล้ว ไม่แม้แต่จะหยุดพักหายใจเข้า เขาเรียกใช้วิชาก้าวลวงิญญา แล้วกระโจนเข้าใส่อีกฝ่ายราวกับเสือชีตาห์ทันที!
ดาบใหญ่เหล็กดำในมือของเขาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว!
ดาบนางแอ่นเดียวดาย
ด้วยวิชาดาบที่รวดเร็วที่สุด ดาบใหญ่พุ่งเข้าเสียบกลางร่างของมันด้วยความแน่วแน่ พร้อมกับพลังที่ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งได้!
“ฉึก!” ภาพมายาที่กำลังก่อตัวเป็สิ่งที่ทรงพลังระดับนักยุทธ์ระดับเจ็ด ถูกแทงไปยังแกนกลางของมันด้วยดาบที่รวดเร็วอย่างน่าอัศจรรย์ของเซียวหลิงอวิ๋น!
“ซู่!” นักยุทธ์มายาที่น่าสงสารพลันกลายเป็ประกายแสงและสลายไปก่อนจะได้แสดงพลังอันร้ายกาจของมัน!
เซียวหลิงอวิ๋นลงไปนั่งอยู่กับพื้น! หลังจากทรุดตัวลงนั่งพักผ่อนที่เดิม เขาคิดในใจ ไม่เชื่อหรอกว่าหอคอยิญญาเมฆา์เก้าชั้นจะย้ายเอาสัตว์อสูรและนักยุทธ์มายาที่ควรอยู่ตรงปลายสุดทางเดินมาไว้ตรงนี้!
1นาที... 2นาที... 3นาที... 5นาที...
ฮ่าๆๆ กะเอาไว้แล้ว! เซียวหลิงอวิ๋นหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ!
หลังจากพักเหนื่อยอยู่ห้านาที ปรากฏว่าไม่มีภาพมายาปรากฏขึ้นมาเลยแม้แต่น้อย! ดูเหมือนว่าชั้นที่แปดนี้ ตัวเขาน่าจะผ่านไปได้อย่างราบรื่น!
ด้านนอกหอคอยิญญาเมฆา์เก้าชั้น!
รอยยิ้มบางๆ ปรากฏขึ้นที่มุมปากของชายชราร่างผอมซึ่งกำลังหลับตาอยู่! เ้าหนุ่มน้อยคนนี้รู้จักคาดเดาและใช้ไหวพริบ!
คิดจะผ่านไปให้ได้ทุกชั้นเลยอย่างนั้นหรือ?
ไม่ว่าจะเป็นักยุทธ์หรือผู้ใช้พลังิญญาก็ตาม มีเพียงสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกใน่ของความเป็ความตายเท่านั้น ถึงจะสามารถปลดปล่อยศักยภาพของตัวเองออกมาได้ถึงขีดสุด!
“ถิงเทียน ไปดูซิว่าใครเป็คนควบคุมหอคอยิญญาเมฆา์เก้าชั้นระดับล่าง!” จากนั้นก็ส่งต่อข้อความ “บอกให้เขาเพิ่มสัตว์มายาระดับห้าถึงเจ็ดให้เ้าเด็กนั่น เมื่อพบว่าเขานั่งเพื่อปรับลมหายใจมากกว่าหนึ่งร้อยชั่วอึดใจเมื่อไร ให้ส่งสัตว์อสูรมายาไปให้ทันที!”
“ได้ขอรับ!” ชายชราร่างสูงตอบ สายลมพัดวูบ แล้วคนคนหนึ่งก็หายตัวไปอย่างไร้วี่แวว!
เสียงหัวเราะอย่างภาคภูมิใจของเซียวหลิงอวิ๋นดังก้องไปทั่วทางเดิน ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็จับจ้องไปยังที่หนึ่ง ฉับพลันรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้าของเขาจางหายไปทันที! ให้ตายสิ ไม่น่าลำพองใจมากเกินไปเลยจริงๆ!
ในขณะที่เขากำลังหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ ภาพมายาก็กำลังก่อตัวขึ้น!
เซียวหลิงอวิ๋นถอนหายใจออกเบาๆ ลุกขึ้นยืน รีบวิ่งไปหาเงาทั้งสามที่กำลังก่อตัวอย่างรวดเร็วตรงหน้าเขา!
ฉัวะๆ ด้วยการกวัดแกว่งดาบสองครั้ง เขาจัดการสังหารสัตว์มายาสองตัวที่ยังไม่ทันจะก่อตัวเป็รูปเป็ร่างได้อย่างราบคาบ จากนั้นกำหมัดด้วยมือซ้าย บิดตัวเล็กน้อยก่อนปล่อยหมัดต่อยออกไป!
เปรี้ยง หมัดโจมตีใส่ร่างั์ในทันที!
“โฮก!” เสียงคำรามดังก้อง ร่างขนาดมหึมาของหมีั์ซึ่งก่อตัวจนเป็รูปเป็ร่างแล้วถอยกรูดออกไปด้านหลัง ทว่าขาหลังอันแข็งแกร่งของมันสามารถหยัดยืนอยู่บนพื้นตรงทางเดินเอาไว้ได้ อุ้งมือขนาดั์ของมันที่ใหญ่ราวกับพัดตบเข้าที่หัวของเซียวหลิงอวิ๋นทันที!
่เวลาหน้าสิ่วหน้าขวานนี้ เซียวหลิงอวิ๋นไม่มีความตั้งใจที่จะต่อสู้มือเปล่ากับเ้าตัวใหญ่ตัวนี้แล้ว เพราะนี่ไม่ใช่หมีั์ระดับหกที่เขาเคยเจอ เขารีบลุกขึ้น หลบอุ้งมือของหมีั์และกวัดแกว่งดาบั์ในมือขวาไปมาสองครั้ง ทำให้ปราณดาบสาดกระเซ็นออกมาสองสาย
“โฮก โฮก!” หมีั์คำรามออกมาด้วยความโกรธ มันโบกมืออันใหญ่โต และหันร่างอันใหญ่โตของมันกลับมาเพื่อไล่ล่าเซียวหลิงอวิ๋นซึ่งว่องไวราวกับลิงป่า แต่โชคร้ายที่การเคลื่อนไหวของเ้าหมีั์ยังด้อยกว่า ไม่สามารถโจมตีเซียวหลิงอวิ๋นได้ ในทางกลับกันดาบใหญ่ในมือของเซียวหลิงอวิ๋นกลับทิ้งาแลึกเอาไว้บนร่างของหมีั์!
เพียงไม่กี่ชั่วอึดใจ ร่างใหญ่โตของหมีั์ก็เต็มไปด้วยรอยแผลและเืแดงฉาน!
