เมื่อเ้าขาตื่นขึ้นมาก็ยังมีอาการมึนงงอยู่เล็กน้อย และรู้สึกปวดเหมื่อยไปทั้งตัว จึงลืมตาขึ้นมา มองเห็นใบหน้าขาวสวยไร้ริ้วรอย ก็ใมาก น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา หยดลงบนแก้มของคนที่ถูกเธอนอนทับอยู่ให้ลืมตาตื่นขึ้นมาสบตากัน ก็เห็นเ้าขากำลังร้องไห้ ซึ่งตอนนี้เ้าขาเริ่มนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ทั้งหมด ว่า ถึงจะเพราะฤทธิ์ยา และเป็เธอเองที่เริ่มก่อน และเสนอตัวเองให้ผู้หญิงคนนี้
“ร้องไห้ทำไมคะเ้าขา เจ็บตรงไหนหรือป่าว หรือยังปวดหัวคะ”
เ้าขา มองตาอริสาด้วยความรู้สึกผิด มันทำให้น้ำตายิ่งไหลไปกันใหญ่ ทำให้อริสายิ่งหัวใจปั่นป่วน กระชับกอดคนตัวเล็กไว้แน่น
“เป็อะไรไปคะ ร้องไห้ทำไม เมื่อคืนเธอก็หนีออกมาทันนี่คะ ลืมมันไปนะคะ หนูยังมีพี่ริสาอยู่นะ พี่ริสาของเ้าขายังไงละคะ”
เ้าขา เงยหน้าขึ้นมาสบตาอริสาด้วยแววตาจริงจังบอกเธอว่า
“พี่ช่วยลืมเื่ที่เกิดขึ้นระหว่างเราเมื่อคืนได้มั้ยคะ พี่ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรหนู หนูผิดเองที่ปล่อยตัวปล่อยใจจนเื่มันเลยเถิดขนาดนี้ หนูขอโทษ”
คำพูดของน้อง ทำเอาเธอเหมือนถูกตบเข้าอย่างแรง ทำเอาอริสาที่ไม่เคยเสียน้ำตามาก่อนถึงกับมีน้ำตาไหลออกมาแล้วบอกว่า
“เธอพูดจริงหรือเ้าขา เธอคิดดีแล้วใช่มั้ย เื่ของเราเมื่อคืนถึงเธอจะไม่มีสติ แต่พี่มีสติดี พี่ทำให้เธอทุกอย่างออกมาจากใจพี่จริงๆ พี่ไม่เคยให้ใครััลึกซึ้งกับพี่แนบชิดขนาดนั้นได้มากเท่าเธอสักคนเดียว แต่เธอกลับจะให้พี่ลืมมันง่ายๆ เหมือนมันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ แบบนั้นหรา เธอทำได้หรือคะ ครั้งแรกของเราสองคน เ้าขาลืมมันได้ง่ายๆ จริงหรือ”
เ้าขาก้มลงไปจูบแก้มที่มีน้ำตาของอริสาด้วยความอ่อนโยน
“เ้าขาขอโทษจริงๆ นะคะ แต่เื่ระหว่างเรามันเป็ไปไม่ได้หรอกคะ พี่ช่วยหนูไว้ให้ปลอดภัย เื่เมื่อคืนเ้าจะคิดว่าคือการตอบแทนพี่นะคะ เวลาคงทำให้เราลืมกันได้เ้าขอโทษจริงๆ เ้า ขอโทษ”
เ้าขาลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าของตัวเอง เข้าไปนั่งร้องไห้ในอ่างน้ำ ััได้ถึงความอ่อนโยนเมื่อคืนก็เสียใจไม่น้อยที่ต้องตัดรอน เพราะเธอไม่อยากให้อริสาต้องมารับผิดชอบเธอเพราะรู้สึกผิด เธอเองต่างหากที่ผิด ไม่ระวังตัวจนเกิดเื่ขึ้น แต่ก็ยังดีคนที่เธอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเป็ผู้หญิง ถ้าเป็ผู้ชายพวกนั้นเธอคงรับไม่ไหว
เ้าขาเดินออกมาจากห้องน้ำ หันกลับไปมองอริสาอีกครั้งเห็นเธอสบตากลับมาอย่างขอร้องว่า อย่าไป และเธอยื่นมือออกไปทางเ้าขาอีกครั้งด้วยสายตาที่อ้อนวอน แต่เ้าขารู้สึกผิดมาก จึงหันหลังแล้วเดินจากไป อริสาพึ่งเจอผู้หญิงแบบนี้เป็คนแรกที่เดินจากเธอไปเอง ไม่ใช่เธอที่เป็คนเดินจากไป อริสาพึ่งเข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงเ่าั้ที่ถูกเธอทิ้งแล้วว่ารู้สึกยังไง
เมื่อเ้าขาเดินออกมา จากห้องก็ถึงกับเข่าอ่อนทรุดลงไปนั่งร้องไห้หลังพิงประตู และพูดว่า
พี่ริสา เ้าขอโทษ
อริสาที่ตอนนี้นอนจมน้ำตาอยู่บนเตียงก็มีเสียงโทรศัพท์เข้าเธอจึงรีบปรับอารมณ์และรับสาย
“คุณหนูครับผมได้ข้อมูลของคุณเ้าขาแล้วครับ จะให้ผมเอาขึ้นไปให้เลยมั้ย”
“ค่ะ เอาขึ้นมาเลย”
สักพัก นพดลก็เดินมา เห็นเ้าขานั่งร้องไห้แทบขาดใจ ก็หลบมุมโทรกลับเข้าไปหาเ้านายอีกรอบ
“คุณหนูครับ ผมอยู่นอกห้องเห็นคุณเ้าขานั่งร้องไห้อยู่หน้าประตู ให้ผมทำไงต่อครับ”
“รอตรงนั้นแหละ เดียวฉันจัดการเอง”
อริสาใส่เสื้อคลุม และเปิดประตูออก ดึงมือเ้าขาให้ลุกขึ้น พาเข้าไปในห้องแล้วเรียกนพดลให้เอาซองเอกสารมา ก่อนจะปิดประตูเข้าไปคุยกับเ้าขาให้รู้เื่ เ้าขาทำท่าจะเปิดประตู แต่อริสารู้ว่าเธอคิดจะหนีความจริง และคราวนี้เธอไม่ยอม เพราะถ้าเ้าขาลืมเธอได้ง่ายๆ อย่างที่บอก คงไม่นั่งร้องไห้อยู่หน้าห้องแน่ อริสาเปิดซองออกมาดู และอ่านอยู่พักหนึ่งก็ทำให้เธอตัดสินใจได้บางอย่าง ก่อนจะเอาโทรศัพท์ในมือโทรหาผู้จัดการส่วนตัว
“พี่นพคะ ช่วยทำให้อีกเื่นะคะ ไปเอาเลขบัญชีมาให้ได้ ฉันให้เวลา 30 นาที จะจ่ายเท่าไหรก็เอามาให้ได้ คงไม่ต้องบอกนะค่ะว่าเลขบัญชีอะไร พี่ไปหาอะไรมาให้ฉัน ก็เลขบัญชีนั้นแหละค่ะ”
อริสาเดินเข้าไปดึงมือ เ้าขาให้ไปนั่งที่โซฟาเธอก็นั่งคร่อมเ้าขาไว้ และจูบเ้าขาก่อนที่ขบกัดริมฝีปากของน้องเบาๆ ทำให้เธอแทรกลิ้นเข้าไปภายในโพรงปากของเ้าขาจนทำให้น้องจับไหล่ของเธอดันออกจากตนเองเบาๆ เพราะเ้าขาไม่อยากรู้สึกดีในรสจูบของเธอไปมากกว่านี้จนเผลอครางออกไป เ้าขาถึงกับกลั้นเสียงครางไม่ให้อริสาได้ยิน
“อย่าดื้อกับพี่ ถ้าเธอลืมพี่ได้ ทำไมถึงยังไม่ไป จะนั่งหน้าห้องทำไม”
“พี่ปล่อยหนูไปเถอะ หนูมีเรียน่บ่าย มะกี้แค่เดินไม่ไหวตอนนี้ปกติแล้ว” เ้าขาตอบกลับทั้งที่ยังหน้าแดงอยู่ไม่น้อย
“ปากแข็ง ได้พี่จะปล่อยเธอ เดียวจะให้คนไปส่ง รอก่อน 30 นาที”
“ไม่ต้อง กลับเองได้”
“ยังจะดื้ออีก ถ้าไม่ฟังกัน พี่จะไปส่งเองนะคะ”
“ไม่เอาค่ะ รอก็ได้”
“น่ารัก เด็กดีของพี่”
อริสาก้มลงไปจูบน้องอีกครั้ง คราวนี้ทำเอาคนที่โดนจูบถึงกับเคลิ้มและครางออกมาเบาๆ เพราะมันเร่าร้อนกว่าเมื่อครู่มาก แต่เธอก็พอจะตั้งสติได้จึงปล่อยน้องเพราะเธอไม่อยากรังแกมากไปกว่านี้ กลัวน้องจะใ อริสาลุกขึ้น ทำให้เ้าขารีบลุกหนี แต่โดนอริสารวบตัวมากอดไว้จากข้างหลัง
“ถ้าหนู หนีพี่อีกรอบ พี่จะไม่จบแค่จูบแล้วนะ และคราวนี้เธอจะปฏิเสธความสัมพันธ์ของเราไม่ได้อีก และเื่เมื่อคืนเธอก็ห้ามปฏิเสธมัน”
“คนบ้าอำนาจ”
“คะ ไม่เชื่อก็ลองดูได้นะ”
เ้าขาเห็นว่าอริสาเริ่มมืออยู่ไม่นิ่ง เคล้าคลึงหน้าอกของเธอ หน้าของเธอก็ยังก้มลงไปยังซอกคอซุกไซส์ดูดเลียเพื่อทำรอยไว้แสดงความเป็เ้าของในตัวเ้าขา ทำให้เ้าขาสะท้านไม่น้อยและรู้ว่าอีกคนเอาจริง เ้าขาจึงผลักดันไหล่ของเธอให้หยุดและยอมกลับไปนั่งลง
“ค่ะ ไม่ไปไหนแล้วหยุดเถอะค่ะ พี่ริสา”
เมื่อเ้าขาเรียกเธอแบบนั้น ก็ปล่อยน้องให้เป็อิสระพากลับไปนั่งที่โซฟา อริสาก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อ กลับออกมาอีกทีน้องก็หนีเธอไปแล้ว
เ้าขา เธอนี่ดื้อจริงๆ อย่าคิดว่าจะหนีพี่ไปไหนพ้น พี่ไม่ยอมหรอก เธอเป็ของพี่แล้ว พี่จะปกป้องเธอเอง
อริสาอ่านประวัติของเ้าขาอย่างละเอียดก็รู้สึกสงสารขึ้นมาเพราะทั้งเธอและเ้าขา ต่างก็เสียพ่อกับแม่ไปเหมือนกันต่างกันแค่การจากเป็กับจากตาย และยิ่งต้องมาเจอเื่แบบเดิมซ้ำแต่ยังคงรักษาตัวเองให้บริสุทธิ์จนถึงมือเธอ ถือว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้เก่งมากจริงๆ ไม่มีใครปกป้อง และไม่คิดจะขายศักดิ์ศรีของตัวเองเพื่อแลกกับเงิน คนแบบนี้แหละที่อริสา้า ไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากเธอสักอย่างเลือกที่จะเดินจากไปเงียบๆ ช่างเป็คนที่เธออยากเอามาไว้ข้างกายมากที่สุด
“พี่นพ หาได้หรือยังคะเลขบัญชี อ่อ แล้วส่งคนของเราไปที่มหาลัยของเ้าขาด้วยนะ ให้คนคอยเฝ้าดูห่างๆ อย่าให้เ้าขาอยู่คนเดียวจนเกิดเื่ แล้วอย่าให้เ้าขาจับได้ละ ว่าโดนตาม อีกเื่ ติดต่อไปทางมหาลัยเ้าขาด้วยบอกว่าเื่ที่จะให้เป็วิทยากรให้นะ อาทิตย์หน้าฉันว่าง จะเข้าไปบรรยายให้”
“ครับคุณหนู เดียวผมติดต่อเข้าไปให้ครับ ส่วนเื่บัญชีของคุณเ้าขาได้แล้วครับ เ้าของร้านที่คุณเ้าขาไปทำงานด้วยเธอให้มา ให้ผมทำยังไงต่อครับ”
“โอนเงินให้เ้าขา 3 ล้านด้วย แล้วอย่าลืมเื่ที่ฉันสั่งไปลากคอพวกมันมา มีกี่คนเอามาให้หมด คิดจะทำร้ายคนของอริสา มันต้องเจอดี”
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้