"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ยอดเยี่ยม" หยวนชางรู้สึกยินดีจริงๆ ชายหนุ่มนักปรุงยาระดับ 5 ที่มีอายุแค่เพียง 15 ปี เขาไม่เคยเจอคนแบบนี้จริงๆ
ในอนาคตชายหนุ่มผู้นี้จะกลายเป็ผู้ที่มีอำนาจอย่างแน่นอน
"หัวหน้าหยวน นี่คือสูตรยาเล็กน้อยเพื่อตอบแทนสำหรับสมุนไพรก่อนหน้านี้" หลี่ชิงหยุนหยิบม้วนคัมภีร์สูตรยาออกมา 2 เล่ม แม้ว่าหยวนชางจะให้สิทธิพิเศษแก่เขาโดยการเป็ผู้าุโรับเชิญ แต่เขาจำเป็ต้องให้บางสิ่งบางอย่างแก่หยวนชาง
"นี่ไม่จำเป็ แค่เ้าปรุงยาให้กับสมาคมของข้า แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว" หยวนชางส่ายหัว
"หัวหน้าหยวน ไม่ต้องเกรงใจ หากท่านไม่ชอบ ท่านก็แค่โยนมันทิ้งถังขยะ" หลี่ชิงหยุนหยิบสูตรยาส่งให้กับหยวนชางโดยตรง
หยวนชางและปิงเฟิงมองหน้ากัน พวกเขาสงสัยอย่างมากว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะเอาของแบบไหนออกมา หยวนชางยื่นมือไปรับม้วนคัมภีร์ทันที
ทันทีที่เข้าอ่านบรรทัดแรกของสูตรยา ตาของเขาแทบจะหลุดออกจากเบ้า พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก "นะ-นี่? สูตรยาระดับ 7 ขั้นสูง!"
"ระดับ 7 ขั้นสูง!" แม้แต่ปิงเฟิงก็ไม่มีข้อยกเว้นปากของเขาอ้ากว้างจนกรามเคล็ด
"นี่คือสินน้ำใจเล็กน้อย บางทีในอนาคตข้าจำเป็ต้องขอความช่วยเหลือจากท่าน" หากหลี่ชิงหยุนได้ภูมิหลังจากสมาคมการแพทย์ ชีวิตของเขาในราชวงศ์คงจะราบรื่นอย่างมาก ดังนั้นเขาจะไม่ตระหนี่ในสิ่งที่เขามี
"นายน้อยหลี่ ท่าน..." หยวนชางกลายเป็พูดไม่ออก สูตรยาที่หลี่ชิงหยุนให้มานั้นน้อยคนนักที่จะปรุงมันได้
ในอดีตหลี่ชิงหยุนจำได้ว่ามีผู้ฝึกฝนระดับลมปราณลึกซึ้งอยู่เื้ัเขตหยวน และคนผู้นั้นเองเป็นักปรุงยาระดับ 7 ที่เชี่ยวชาญเช่นกัน
สูตรยาที่เขาได้ให้หยวนชางนั้น คือสูตรยาที่สามารถใช้รักษาคนผู้นั้นอย่างแม่นยำ ตอนนี้เขา้าการสนับสนุนจากหลายฝ่ายเพื่อรับมือกับศัตรูในอนาคตของเขา
ตอนนี้ศัตรูของเขาคือตระกูลเล่ย แม้ว่าพวกมันจะยังไม่ลงมือกับหลี่ชิงหยุน แต่เขาเชื่อว่าตระกูลเล่ยเป็ผู้อยู่เื้ัของกลุ่มคนลึกลับที่ทำลายล้างราชวงศ์และสังหารตระกูลของเขาจากชีวิตที่แล้วอย่างแน่นอน
หลี่ชิงหยุนจะไม่ปล่อยให้เหตุการณ์เช่นนั้นเกิดขึ้นอีก
"ขอบใจเ้ามาก" หยวนชางกำลังเห่อสูตรยาอย่างมาก จนเขาลืมไปแล้วว่าเขาจะทำอะไรต่อ
"เอ่อ...หัวหน้าหยวน ข้าขอตรานักปรุงยาระดับ 5 ได้หรือไม่?" หลี่ชิงหยุนอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา
"โอ้? รอสักครู่ " หยวนชางสั่งให้พนักงานชุดแดง นำตรานักปรุงยาระดับ 5 และตราผู้าุโรับเชิญมาให้หลี่ชิงหยุนทันที
หลี่ชิงหยุนรับตรานักปรุงยามาเก็บไว้ แต่เขาไม่ได้ติดมันไว้บนเสื้อ เขาแค่เก็บมันลงในแหวนเก็บของอย่างไม่ใส่ใจ
"หัวหน้าหยวน ข้าขอตัวก่อน หากท่านมีธุระใดๆ ท่านแค่ติดต่อผ่านหยกสื่อสารมาหาข้า" หลี่ชิงหยุนบอกลาทันที เขายังมีที่ที่จะไปหลังจากนี้
หลี่ชิงหยุนเดินออกมาโดยไม่รอคำตอบของหยวนชาง ตอนนี้เขากำลังจะไปที่ร้านขายยาของตระกูลหลี่อย่างแม่นยำ ผู้าุโคนแรกและลูกชายของเขาเปิดร้านขายยาเล็กๆอยู่ที่เมืองใกล้กับเขตของตระกูลขุนนาง
"นายน้อยหลี่ โปรดรอสักครู่" จู่ๆหยวนชางก็เดินตามหลี่ชิงหยุนออกมาข้างหยวนชางมีปิงเฟิงตามมาด้วยเช่นกัน
"มีอะไรหรือเปล่าหัวหน้าหยวน?" หลี่ชิงหยุนหันกลับไปมองและเห็นว่าเป็หยวนชางและปิงเฟิงกำลังตามเขามาติดๆ
"นายน้อยหลี่ ท่านพักอยู่ที่ใด? หากข้าจะขอความช่วยเหลือจากท่าน ข้าสามารถไปที่ที่พักของท่านโดยตรงได้หรือไม่?" หยวนชางพูดขึ้นอย่างกะทันหัน
"องค์หญิงเป็ผู้หาที่พักให้ข้า นางบอกว่ามันอยู่ใกล้ๆกับวังของนาง" หลี่ชิงหยุนก็ไม่ทราบเช่นกันว่าองค์หญิงจะให้เขาพักสถานที่แบบไหน
"โอ้?" หลังจากหยวนชางได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเขามีสีที่แปลกประหลาดราวกับกำลังครุ่นคิด
"ดูเหมือนว่านายน้อยหลี่จะสนิทกับองค์หญิงสี่อย่างมาก คิกคิก" หยวนชางหัวเราะอย่างซุกซน
หลี่ชิงหยุนมึนงงในคำพูดของหยวนชาง "หัวหน้าหยวนท่านหมายความว่าอย่างไร?"
"อะแฮ่ม ไม่มีอะไรๆ" หยวนชางกระพริบตาเป็นัยและเ้าเล่ห์ใส่หลี่ชิงหยุน
หลี่ชิงหยุนมองไปที่หยวนชางด้วยสายตาที่สงสัยในใจ
"นายน้อยหลี่ท่านกำลังจะไปที่ไหน?" ปิงเฟิงเดินมาเทียบเคียงกับหลี่ชิงหยุน
"ข้ากำลังจะไปที่ร้านขายยาของตระกูลข้า จากนั้นค่อยกลับไปที่พัก" หลี่ชิงหยุนตอบอย่างเรียบง่าย
"ข้าติดตามนายน้อยหลี่ไปได้หรือไม่? ไม่ว่าอย่างไรที่พักของท่านก็อยู่ไม่ห่างจากตระกูลปิงของข้ามากนัก" ปิงเฟิงเสนอตัวติดตามทันที
"เอ่อ เช่นนั้นก็ได้" หลี่ชิงหยุนพยักหน้า อย่างน้อยเขาก็มีเพื่อนคุยระหว่างเดินทางกลับ
หลังจากแยกทางกับหยวนชาง หลี่ชิงหยุนและปิงเฟิงกำลังออกนอกเขตหยวน หากผ่านเขตหยวนไปจะเข้าสู่เขตของตระกูล 6 ขุนนางซึ่งเป็เขตที่พักของเขา
หลังจากเดินมาได้ครู่หนึ่ง หลี่ชิงหยุนสังเกตุเห็นป้ายจากระยะไกล [ศาลายาตระกูลหลี่] นั่นคือร้านขายยาของตระกูลหลี่ในเมืองหลวงอย่างแม่นยำ
แต่ในขณะนี้ หน้าศาลาดูเหมือนจะเกิดเหตุวุ่นวายบางอย่าง ตอนนี้ผู้คนกำลังล้อมรอบศาลาราวกับว่าพวกเขากำลังจะจับอาชญากร
"เป็พวกมัน! พวกมันขโมยสูตรยาจากร้านข้าไป!"
"ศาลายาตระกูลหลี่! ช่างกล้านัก! แกกล้าดียังไงมาขโมยสูตรยาจากตระกูลหงของเรา!?"
"ผู้เฒ่าหลี่ หลักฐานเห็นอยู่เต็มตา ท่านจะแก้ตัวอย่างไร?"
"ร่วมมือกันสั่งสอนพวกมันเดี๋ยวนี้!"
"ทุบตีพวกมันและส่งพวกมันไปที่หน่วยบังคับใช้กฏหมาย!"
หลี่ชิงหยุนที่เห็นเหตุการณ์ก็ขมวดคิ้ว หน้าศาลาตระกูลหลี่มีนักปรุงยาระดับ 4 สองสามคนล้อมรอบชายสองคนไว้ รวมทั้งชายที่ใส่ชุดของตระกูลหงที่มีลวดลายสีแดงและสีทอง
นอกประตูศาลา ปรากฏร่างของชายชราสวมหมวกสีเหลืองและชุดสีขาว เขาคือผู้าุโของตระกูลหลี่ หลี่หานเฟิง ข้างๆเขามีชายวัยกลางคนที่ร่างกายบึกบึน สีหน้าของเขาดูโกรธอย่างมาก เขาคือลูกชายของหลี่หานเฟิง หลี่หูจ้าน
"พวกแกกำลังใส่ร้ายพวกข้า! พวกแกแค่้ายึดศาลาของเรา กล้าดียังไงมาพูดว่าพวกข้าขโมย!? ข้าไม่เคยรู้จักใครในตระกูลของเ้าเลยด้วยซ้ำ!" หลี่หูจ้านคำรามอย่างโกรธจัด
"หลี่หูจ้าน! อย่ามาเฉไฉ เราพบสูตรยาของตระกูลหงในศาลาของเ้า แม้ว่าเ้าจะแก้ตัว แต่ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเ้าได้" ชายจากตระกูลหงตะคอกใส่กลับอย่างรุนแรง
หลี่ชิงหยุนมองดูเหตุการณ์และรู้สึกว่ามีบางอย่างแปลกๆ เขารู้จักหลี่หานเฟิงและหลี่หูจ้านดี สองพ่อลูกคู่นี้พวกเขาใจดีและอ่อนโยนอย่างมาก อีกทั้งพวกเขายังซื่อสัตย์เกินไป นั่นเป็เหตุผลว่าทำไมพวกเขาอาจจะถูกหลอกและถูกเอาเปรียบได้ง่าย
หลี่ชิงหยุนจึงรีบวิ่งตรงไปที่เกิดเหตุทันที
"สั่งสอนพวกมัน! และจับพวกมันส่งให้กับหน่วยบังคับใช้กฏหมาย!" ชายตระกูลหงยิ้มอย่างชั่วร้าย
ลูกน้องของชายคนนั้นเกือบ 20 คนกำลังล้อมรอบสองพ่อลูกพร้อมกับชักดาบออกมาสำหรับการต่อสู้
"ข้าจะสอนบทเรียนพวกเ้าที่บังอาจมาขโมยของๆตระกูลหง!" ลูกน้องชักดาบและฟันตรงไปที่ไหล่ของหลี่หูจ้าน
"จ้านเอ๋อร์!" หลี่หานเฟิงหมุนเวียนปราณฉี เพื่อต่อต้านลูกน้องของตระกูลหง เขาปล่อยหมัดและออกกระบวนท่าเพื่อป้องกันลูกชายของเขาไม่ให้รับาเ็
แต่ด้วยจำนวนที่มากเกินไป หลี่หานเฟิงไม่สามารถต่อกรได้อย่างแน่นอน
หลี่หานเฟิงโดนฟันเข้าที่แขนซ้ายโดยตรง เนื้อที่แขนของเขาหลุดออกมาจนเห็นกระดูกสีขาวโผล่ออกมา เขาก็คำรามด้วยความเ็ป
"อ้าก!"
"ท่านพ่อ!" หลี่หูจ้านโกรธจัด เขาหยิบดาบและเข้าไปปกป้องพ่อของเขา
"จัดการพวกมัน!" ชายตระกูลหงะโเสียงดัง พร้อมสั่งให้ลูกน้องของมันทุบตีหลี่หานเฟิงกับหลี่หูจ้านให้มากกว่านี้
ผู้คนรอบๆบริเวณรู้สึกสงสารอย่างมาก พวกเขาเป็ลูกค้าประจำของศาลายาตระกูลหลี่ และพวกเขาเกือบทั้งหมดรู้จักสองพ่อลูกคู่นี้ดี สองพ่อลูกไม่ใช่คนที่จะเอาเปรียบและขโมยของของใครอย่างแน่นอน
แต่ก็ไม่มีใครกล้าออกมาต่อต้านตระกูลหงแม้แต่คนเดียว
อีกฝ่ายเป็ถึงตระกูลขุนนางที่มีชื่อเสียงและอำนาจ หากใครเข้ามาช่วยสองพ่อลูก มีแต่จะพาครอบครัวของพวกเขาให้เดือดร้อนเท่านั้น ในโลกนี้ แม้จะมีกฏหมายบังคับใช้อยู่ แต่ความแข็งแกร่งคือสิ่งที่สำคัญที่สุดและเป็กฏสูงสุดอย่างแท้จริง
"จัดการ!" ชายตระกูลหงกำลังจะฆ่าหลี่หูจ้านโดยตรง มันตั้งในฟันดาบไปที่คอของหลี่หูจ้านทันที
"หยุดเดี๋ยวนี้!"
จากระยะไกลมีเสียงะโคำรามออกมาอย่างโกรธจัด พร้อมกับจิตสังหารที่รุนแรงแผ่ซ่านออกไปปกคลุมกลุ่มที่ทำร้ายสองพ่อลูกหลี่หานเฟิงทันที
"ตุ๊บ!"
ออร่าสังหารที่โกรธจัดะเิออกมา โจมตีไปที่กลุ่มลูกน้องตระกูลหงอย่างกะทันหัน พวกตระกูลหงทั้ง 20 คนล้มลงกับพื้นทันที จนก่อให้เกิดเป็หลุมขนาดใหญ่และกว้างหลายเมตรบนพื้นหิน!
"อ๊าก!"
ผู้คนกว่า 20 เสียงกำลังกรีดร้องออกมาอย่างเ็ป ราวกับว่าพวกมันโดนของหนักกดทับอย่างรุนแรง เสียงกระดูกแตกดังลั่นไปทั่วสถานที่ พวกมันไม่สามารถขยับจากพื้นได้แม้แต่นิดเดียว แม้แต่ชายหัวหน้ากลุ่มจากตระกูลหงก็กำลังคุกเข่าอยู่กับพื้น ร่างกายของมันสั่นสะท้านและมีสีหน้าหวาดกลัว
ทันใดนั้นออร่าสังหารกลับเพิ่มแรงกดดันให้พวกเขามากขึ้นหลายเท่า!
"ไม่!" บนพื้นที่กว้างชาย 20 กว่าคนกำลังกรีดร้องอย่างทรมานอย่างแสนสาหัส เืจำนวนมากไหลออกมาจากอวัยวะส่วนต่างๆของพวกมัน ตอนนี้กระดูกในร่างกายของพวกมันแตกเป็เสี่ยงๆแล้ว และทั้งหมดอยู่ใกล้กับความตายแค่เอื้อม!
ไม่นานตระกูลหงทั้ง 20 คนก็หมดสติไปด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง เหลือเพียงแต่ชายตระกูลหงที่เป็ผู้นำเท่านั้นที่ยังคงได้สติอยู่เล็กน้อย
ผู้คนรอบๆใอย่างมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น พวกเขาพยายามมองไปที่ต้นตอของเสียง
ทันใดนั้นกลุ่มคนก็มองเห็นชายหนุ่มในชุดขาวที่ดูหล่อเหลาเกินคำบรรยาย กำลังเดินตรงมาที่ศาลายา ในดวงตาของชายหนุ่มมีออร่าจิตสังหารที่รุนแรงและโกรธเกรี้ยว ใบหน้าของเขาไม่มีความอ่อนโยนแบบทุกทีอีกต่อไป เขาคือหลี่ชิงหยุนที่กำลังโกรธจัด!
ออร่าจิตสังหารและแรงกดดันที่ท้วมท้นของเขาทำให้ผู้คนรอบๆบริเวณต่างก็ขาสั่นและหวาดกลัวไปตามๆกัน ราวกับว่าพวกเขากำลังเห็นาาปีศาจที่เพิ่งหลุดมาจากขุมนรก!