จี้หลินเป็คนโลเล ไม่มีความเด็ดขาด
หนิงเยี่ยนฝานได้ยินเขาถามว่าจะตอบแทนบุญคุณย่าอวี๋ได้อย่างไร ก็อดพูดเสริมไม่ได้ว่า
“ตอนนั้นย่าของหลานป่วยหนักถึงสองครั้ง และเธอก็คือคนที่ให้พ่อของหลานหยิบยืมเงิน”
จี้หวายซินได้คืนเงินหรือไม่หนิงเยี่ยนฝานนั้นไม่ทราบ แต่นี่ไม่ใช่บุญคุณทั่วไป ในอดีตตระกูลอวี๋ร่ำรวยเงินทอง ย่าอวี๋เองก็เป็คนดีมีเมตตา เพื่อนนักศึกษาที่ได้รับความช่วยเหลือจากย่าอวี๋มีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว
หนิงเยี่ยนฝานบอกให้จี้หลินคิดให้ดีว่า จะปฏิบัติตัวอย่างไรกับย่าอวี๋
เพราะหนิงเยี่ยนฝานไม่ใช่คนตระกูลจี้ เขาจึงทำได้เพียงให้คำแนะนำเท่านั้น ส่วนตระกูลจี้จะทำตามหรือไม่ เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้
เขาบอกวิธีการแก้ไขกับจี้หลินแล้ว อีกทั้งยังเคยคุยกับจี้หย่าด้วยเช่นกัน แล้วมีใครทำตามที่เขาบอกบ้าง?
คนไม่ฉลาดนั้นไม่น่ากลัว ที่น่ากลัวที่สุดคือพวกอวดฉลาด
ดูอย่างตระกูลอวี๋ ยุครุ่งเรืองที่ดินเกือบครึ่งของซางตูเป็ของตระกูลอวี๋ทั้งสิ้น แต่บทจะสูญเสียก็สูญเสียไปภายในชั่วพริบตา
จี้หลินคิดว่าตระกูลจี้จะสามารถกินบุญเก่าไปได้ตลอดทั้งชาติหรือ?
หากก้าวต่อไปไม่ได้ ก็ควรล่าถอย นี่คือกฎเกณฑ์ของโลกใบนี้ แต่จี้หลินทั้งเจรจากับทังหงเอินไม่สำเร็จ และยังทำให้ตระกูลโจวไม่พอใจ คิดว่าเอาชนะเด็กสาวคนหนึ่งได้แล้วตนเองจะฉลาดนักหรือ ต่อให้ตระกูลโจวไม่เล่นงานตระกูลจี้ตามคำเดิมพัน ทว่าความเกลียดชังที่มีต่อตระกูลจี้มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น หาได้ลดน้อยลงแต่อย่างใด
ทั้งที่สามารถประนีประนอมได้ แต่ตระกูลจี้กลับทำให้เื่ราวรุนแรงมากขึ้นยิ่งกว่าเดิม มิตรไม่เพิ่ม เพิ่มแต่ศัตรู ยิ่งก้าวเดิน เส้นทางก็ยิ่งแคบลงเรื่อยๆ
หนิงเยี่ยนฝานพูดคุยกับจี้หลินอย่างค่อนข้างขอไปที เขากำลังคิดว่าในเมื่อหญิงชราแซ่อวี๋มาปักกิ่งแล้ว คงจะต้องไปพบหน้าสักครั้ง
หากหาตัวย่าอวี๋ไม่พบ ค่อยติดต่อนักศึกษาเซี่ยเสี่ยวหลานก็แล้วกัน
—------------------------------------
“ตารางงานของนายกทังเปลี่ยนแปลงอีกแล้วรึ?”
ตู้เ้าฮุยเริ่มรักษาสีหน้าของตนไว้ไม่ได้
อย่างไรก็ตามตู้เ้าฮุยเป็คนหลายหน้า เขาสามารถอยู่รอดในตระกูลตู้ได้ ทั้งยังเป็คนโปรดของตู้เชิงหรงอีกด้วย ดังนั้นความเ้าเล่ห์ของคุณชายใหญ่ตู้ย่อมไม่ธรรมดา หากใครดูถูกเขาคิดว่าเขาเป็เพียงคุณชายเสเพลไม่เอาไหน คนคนนั้นต่างหากที่โชคร้าย
“คุณเสี่ยวตู้ งานราชการของหัวหน้ารัดตัวท่านจริงๆ ครับ รอให้ท่านกลับเผิงเฉิงเมื่อไร ผมจะรีบแจ้งคุณทันที”
ทังหงเอินเลื่อนเวลากลับเผิงเฉิง เมื่อเป็เช่นนั้นเลขาเผิงเองก็คงทำอะไรไม่ได้
คนขับรถอย่างเสี่ยวหวังยังรู้เลยว่า ห้ามถามเื่ส่วนตัวของเ้านาย แล้วจะให้เลขาเผิงหน้าด้านถามออกไปหรือ?
ทังหงเอินติดธุระจริง ทว่าตู้เ้าฮุยกลับคิดว่านายกทังจงใจกลั่นแกล้งเขา เมื่อถูกหมางเมินเช่นนี้ คุณชายใหญ่ตู้อารมณ์เสียแค่ไหนคงไม่จำเป็ต้องอธิบาย
ข่าวความเสียหายที่มณฑลิ่ส่งไปถึงฮ่องกงแล้ว ก่อนหน้านี้การลักลอบค้าของเถื่อนไม่ได้อยู่ในความรับผิดชอบของตู้เ้าฮุยโดยตรง ตู้เชิงหรงจึงตำหนิทั้งลูกชายตัวเองและหลิวเทียนเฉวียน อย่างไรก็ตามตู้เ้าฮุยสงสัยว่าเื่ที่เกิดขึ้นในมณฑลิ่นั้นเป็ฝีมือหลิวเทียนเฉวียนที่คิยบงการอยู่เื้ั
เขาไม่อยากรออีกแล้ว ทังหงเอินประชุมอยู่ที่ปักกิ่งใช่ไหม เช่นนั้นเขาจะตามไปที่ปักกิ่ง!
หลังออกจากเทศบาลเมือง ตู้เ้าฮุยก็สั่งให้ผู้ช่วยไปซื้อตั๋วเครื่องบินสองใบ
“ต้าจวิน ไปปักกิ่งกับฉัน”
เซี่ยต้าจวินขานรับทันที ตู้เ้าฮุยมีสีหน้าเคร่งเครียด ทันใดนั้นเองก็มีลูกน้องคนหนึ่งวิ่งมาหาแล้วกดเสียงต่ำกล่าวว่า
“คุณชายใหญ่ ทางมณฑลิ่มีคนของเราหนีออกมาได้คนหนึ่ง ตอนนี้อยู่กับหลิวเทียนเฉวียนครับ”
“หืม? ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องไปเยี่ยมลุงหลิวเสียหน่อยแล้วล่ะ!”
ตู้เ้าฮุยเพิ่งมาเหยียบที่พักของหลิวเทียนเฉวียนเป็ครั้งแรก
การที่คนที่หนีรอดมาได้เลือกมาหาหลิวเทียนเฉวียนนั้นนับว่าเป็สิ่งที่ถูกต้อง ตอนนี้ตู้เ้าฮุยเป็นักลงทุนคนดัง และได้ทำการติดต่อกับหน่วยงานรัฐอย่างใกล้ชิด จะมีมลทินมิได้ อย่างไรก็ตามตู้เ้าฮุยคิดว่าตนติดกับดักหลิวเทียนเฉวียน ทว่าหลิวเทียนเฉวียนเองก็คิดเช่นเดียวกัน
ทั้งคู่รู้สึกว่าตัวเองเป็เหยื่อ เพราะหลิวเทียนเฉวียนเกลียดตู้เ้าฮุยเข้ากระดูกดำเหมือนกันน่ะสิ
คนที่หนีออกมาได้ชื่อหมาไจ่ เนื่องจากเขารักการเสพกัญชาเป็ชีวิตจิตใจ รูปร่างจึงผอมราวกับไม้เสียบผี
ผู้ชายคนนี้ว่ายน้ำแข็งมาก เขาเกาะหินโสโครกซ่อนตัวอยู่ในทะเลหนึ่งวันเต็ม ก่อนจะลอบขึ้นฝั่งหนีมาได้
หลังของเขามีแผลจากะุปืนอยู่แผลหนึ่ง าแแช่น้ำจนเกิดการติดเชื้อ หลิวเทียนเฉวียนจึงสั่งให้คนฉีดยาปฏิชีวนะให้เขาไปหลายเข็ม แผลจากปืนลักษณะนี้โรงพยาบาลของแผ่นดินใหญ่ไม่สามารถรักษาได้ หากดวงแข็งก็คงรอด ดวงไม่แข็งก็ต้องทำใจ ทำงานแบบนี้เท่ากับเอาชีวิตมาแขวนไว้บนเส้นด้าย ถ้าไปได้สวยในวงการก็มีโอกาสฟอกขาวตัวเองแล้วได้เป็เถ้าแก่ใหญ่เหมือนตู้เชิงหรง แต่ถ้าไม่ก็คงจบไม่สวยเช่นกัน
“หมาไจ่ คุณชายใหญ่มาเยี่ยมนายแล้ว”
ใบหน้าอวบอ้วนของหลิวเทียนเฉวียนเต็มไปด้วยความห่วงใย ทว่าตู้เ้าฮุยเล่นละครเก่งกว่าเขา ถึงกับโน้มเอวลงไปกดตัวหมาไจ่ไว้
“อย่าขยับ พักรักษาตัวให้ดีก่อน อย่างไรแกก็ทำงานให้ตระกูลตู้ ตระกูลตู้ต้องตอบแทนแกอยู่แล้ว ฉันจะรีบจัดคนพาแกกลับไปฮ่องกง”
ขอแค่ไม่ตายระหว่างทาง โอกาสที่จะมีชีวิตรอดที่ฮ่องกงนั้นย่อมมีมากกว่าที่นี่
หมาไจ่รู้สึกตื้นตันใจมาก “คะ คุณชายใหญ่ พวกผมไม่เอาไหน...”
หมาไจ่เล่าสิ่งที่เพิ่งบอกกับหลิวเทียนเฉวียนอีกครั้ง
ตู้เ้าฮุยคิดในใจ มิน่าถึงสืบอย่างไรก็ไม่ได้ความ ที่แท้คนลงมือไม่ใช่ตำรวจท้องถิ่นของมณฑลิ่นี่เอง
หมาไจ่บอกว่าตนเห็นหน้าอีกฝ่ายอย่างชัดเจน สามารถจำได้ทันทีหากได้พบอีกครั้ง แต่ตู้เ้าฮุยไม่เก็บคำพูดนี้มาใส่ใจ นี่ไม่ใช่ฝีมือของคนคนเดียว มีใครในมณฑลิ่มีอำนาจมากพอจะปราบปรามผู้ค้าของเถื่อนได้ในคราวเดียวบ้าง? ต่อให้เป็พวกเดียวกันผันมาเป็ศัตรูก็คงไม่ใช้วิธีนี้ ดังนั้นนี่คงเป็ฝีมือของรัฐ และไม่ใช่จากทางมณฑลิ่ แต่เป็เ้าหน้าที่จากที่อื่น
หรือไม่ก็อาจจะเป็ทางกองทัพ?
ตู้เ้าฮุยขมวดคิ้วมุ่น ค้าของเถื่อนได้กำไรสูง ต่อให้ตระกูลตู้ไม่ทำ อย่างไรก็มีคนอื่นทำอยู่ดี
ตู้เ้าฮุยไม่คิดว่าตัวเองเป็อัจฉริยะด้านการทำธุรกิจ หาก้าให้เขาทิ้งธุรกิจเหล่านี้ ก็ต้องให้ธุรกิจถูกกฎหมายที่แผ่นดินใหญ่ทำเงินได้มากกว่าการค้าของเถื่อนเสียก่อน
“พักผ่อนให้ดี คืนนี้ฉันจะให้คนพาแกกลับฮ่องกง”
คนของเขาไม่ได้ตายหมด แค่ถูกจับกุมเท่านั้น ข่าวนี้ตู้เ้าฮุยยังพอสืบมาได้
ไม่ว่าจะเป็เ้าหน้าที่จากมณฑลิ่หรือไม่ อย่างไรอีกฝ่ายก็ล่วงรู้ข้อมูลของเขาอย่างแม่นยำ ทว่านั่นไม่ได้ทำให้ความสงสัยในตัวหลิวเทียนเฉวียนของตู้เ้าฮุยลดน้อยลง
หลิวเทียนเฉวียนก็คิดเช่นเดียวกัน ตู้เ้าฮุยเสแสร้งจอมปลอม หลิวเทียนเฉวียนรู้สึกคลื่นไส้จนอยากอาเจียน
“คุณชายใหญ่ เื่นี้คุณอย่ายุ่งดีกว่า ตอนนี้ถ้าคุณทำให้ทางเผิงเฉิงยอมให้สิทธิพิเศษกับการลงทุนของเรา ท่านประธานคงดีใจกว่านะครับ”
ตู้เ้าฮุยก่อนหน้านี้โม้ไว้เสียใหญ่โตว่าจะเข้าประชุมสัมมนากับทางนายกเทศมนตรีทัง ไม่ทันไรนายกทังก็เดินทางออกจากเผิงเฉิงเสียแล้ว ผ่านไปหลายวันก็ยังไม่กลับ และเขาปล่อยให้คุณชายใหญ่ตู้รอจนหลาบจำ อยู่ๆ หลิวเทียนเฉวียนก็รู้สึกซาบซึ้งในความซื่อตรงของนายกทังจริงๆ!
ตู้เ้าฮุยยกมุมปาก “เื่นี้ไม่ต้องห่วง ทางมณฑลิ่มีคุณลุงเป็ผู้ดูแลมาโดยตลอด ดังนั้นหากเกิดเื่แบบเดียวกัน คุณลุงควรคิดเผื่อได้แล้วว่าจะเอาตัวรอดอย่างไร!”
—-------------------------------------------------
บุกทำลายแก๊งค้าของเถื่อน เป็เพียงหนึ่งในบททดสอบการปฏิบัติหน้าที่ของสถาบัน
โจวเฉิงได้รับาเ็เล็กน้อย และยังมีเพื่อนร่วมทีมคนอื่นที่ได้รับาเ็ อย่างไรทั้งสองฝั่งล้วนมีอาวุธคงเลี่ยงการาเ็มิได้ โชคดีที่ทีมในการดูแลของโจวเฉิงไม่มีใครเสียชีวิตแม้แต่คนเดียว
ภารกิจประสบความสำเร็จอย่างงดงาม คนที่ถูกจับกุมพวกเขาก็ได้ส่งต่อให้กับทางมณฑลิ่ ตามหลักแล้วควรหมดหน้าที่ของพวกโจวเฉิง ทว่าโจวเฉิงรู้สึกว่าที่เบื้องบนส่งพวกเขามามณฑลิ่ อาจจะไม่ใช่แค่บททดสอบเท่านั้น
ทำไมก่อนเริ่มภารกิจถึงมีผู้ลักลอบค้าของเถื่อนรอดพ้นสายตาของทางการไปได้?
โจวเฉิงคิดว่าไม่ใช่เพราะทางการขาดความสามรรถ แต่มีคนคอยถ่วงแข้งถ่วงขาต่างหาก
ครั้งนี้พอนักศึกษาที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับมณฑลิ่อย่างพวกเขาเดินทางมา กลับสามารถจับปลาใหญ่ได้ในคราวเดียว
ช่างบังเอิญจริงๆ ที่คนที่จับได้เป็คนของเครือเชิงหรง
โจวเฉิงสังหรณ์ใจว่าเื่ทุกอย่างคงยังไม่จบเพียงเท่านี้ และก็เป็ไปตามคาด หลังพวกเขาออกจากมณฑลิ่ก็หาได้เดินทางกลับกรุงปักกิ่ง แต่กลับถูกส่งตัวมาที่แถบเผิงเฉิง นี่ทางการเห็นพวกเขาเป็ทีมปราบปรามการลักลอบค้าของเถื่อนไปแล้วหรืออย่างไรกัน?
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้