หลังจากสำรวจอาชีพนักหลอมโอสถแล้วผมก็เห็นสัญลักษณ์เล็กๆ ปรากฏขึ้นบนแผนที่ ภายในป่าเล็กๆนอกเมืองปาหวางเป็สถานที่ของ NPC ที่สอนวิชานี้ให้ผมได้
เห็นเช่นนั้นผมก็ถือดาบหนามวิ่งออกไปพิกัดของ NPC ระบุไว้ว่าอยู่ในป่าแต่ไปถึงมันกลับกลายเป็เพียงพื้นที่ว่างเปล่า
ผมยืนงงอยู่ตรงนั้นครู่หนึ่งก็รีบเปิดกระทู้ตอบปัญหาของเกมก่อนหาข้อมูลเกี่ยวกับการหลอมโอสถภายในเวลาอันรวดเร็วผมก็เจอกระทู้ที่พูดถึงเื่นี้
[คำถาม] :NPC นักหลอมยาอยู่ที่ไหน? ทำไมฉันถึงหาไม่เจอ?
[คำตอบ] :แม่งเอ๊ย ปล่อยให้ฉันหาอยู่ได้ทั้งวันตอนหลังเพิ่งจะมารู้ว่านักหลอมยานั่นไม่ได้อยู่ตามตำแหน่งที่ระบุไว้มันอยู่ในป่านอกเมืองปาหวางตรงประตูทางทิศเหนือโน่น มีถึง 11 ตำแหน่งที่ NPC จะโผล่มา แถมทุกๆ 15 นาทีมันจะเปลี่ยนสถานที่ด้วย โคตรเซ็งเลย!
……
อย่างนี้นี่เองในเมื่อไม่อยู่ที่นี่ ก็ออกไปหาที่อื่นต่อแล้วกัน
หลังจากเดินวนอยู่ในป่าเล็กๆเป็เวลา 10 นาที ในที่สุดก็ได้พบกับ NPC ที่กำลังงีบอยู่ใต้ต้นแปะก๊วยโดยมีชื่อลอยอยู่เหนือศีรษะ ‘นักหลอมโอสถหมี่เฟ่ย’
ผมเดินไปยืนตรงหน้าก่อนจะโค้งทำความเคารพ“สวัสดีครับท่านอาจารย์ ผมอยากเรียนวิชาหลอมโอสถ”
ผ่านไปครู่หนึ่งก็ยังไม่มีการตอบรับใดๆเมื่อเงยหน้าก็พบว่านักหลอมโอสถได้หายไปแล้ว อ้าวเฮ้ย! ไปไหนแล้ววะเนี่ย?!
ผมออกตามหาอีกครั้งผ่านไป 10 นาทีก็พบนักหลอมโอสถหมี่เฟ่ยอยู่อีกมุมหนึ่งของป่าผมรีบตรงเข้าไปแล้วพูดว่า “สวัสดีครับท่านอาจารย์ ผมอยากเรียนวิชาหลอมโอสถ”
หมี่เฟ่ยเงยหน้าพร้อมหรี่ตามอง“เ้าหนู อยากเป็นักหลอมโอสถจริงๆ เหรอ?”
“ครับ”
“ดี” หมี่เฟ่ยตอบ“อยากเป็นักหลอมโอสถที่ยอดเยี่ยมจะต้องมีปัญญาเฉียบแหลม หากเ้าตอบคำถาม 3ข้อของข้าถูกต้องทั้งหมด ข้าจะให้โอกาสเ้าเรียนรู้วิธีหลอมโอสถหากเรียนวิชาสำเร็จ เ้าก็จะได้ใบรับรองคุณสมบัติของนักหลอมโอสถจากข้า”
“ครับถามมาได้เลย”
หมี่เฟ่ยหัวเราะหึๆก่อนเริ่มคำถามแรก “บนโลกใบนี้ รถอะไรที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ได้?”
ผมคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนตอบกลับไป“กังหันลม![1]”
“ถูกต้อง เอาละคำถามต่อไป เ้าจะใช้ใบไม้ปิดท้องฟ้าทั้งหมดได้อย่างไร?”
ผม“ก็เอาใบไม้มาปิดตาสิครับ แค่นี้ก็มองไม่เห็นท้องฟ้าแล้ว”
หมี่เฟ่ยถามต่อ“คำถามสุดท้าย... มีหนอนอยากจะข้ามแม่น้ำ แต่ที่นั่นไม่มีสะพานมันจะข้ามแม่น้ำได้อย่างไร?”
ผมคิดอยู่ครู่หนึ่ง“ก็รอให้มันกลายเป็ผีเสื้อ ก็สามารถบินข้ามแม่น้ำได้แล้ว”
“หึๆไม่เลวนี่...” หมี่เฟ่ยยืดตัวก่อนมองผมแล้วถามต่อ “เ้าอยากเป็นักหลอมโอสถจริงๆใช่ไหม?”
“ครับ”
“ดี”หมี่เฟ่ยหยิบพลั่วขนาดเล็กออกมาก่อนจะพูดต่อ“นักหลอมโอสถที่ดีต้องมีพละกำลังในการเก็บสมุนไพรทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของป่าแห่งนี้มีต้นชะเอมเทศอยู่เ้าไปที่นั่นแล้วนำชะเอมเทศมาให้ข้า 10 ต้น ข้าจึงจะสอนเ้าแต่ภายในป่านั่นมีปีศาจตัวน้อยน่ารังเกียจอยู่ จงระวังตัวให้ดี”
ติ๊ง!
ข้อความจากระบบ :ท่าน้ารับภารกิจ[งานของนักหลอมโอสถ] หรือไม่?
ผมกดตกลงก่อนที่รายละเอียดของเควสต์จะปรากฏขึ้นตรงหน้าเควสต์นี้ผมต้องรวบรวมชะเอมเทศ 10 ต้นซึ่งก็ไม่ใช่เื่ยากอะไรแต่ที่น่ากลัวคือผมไม่รู้เลยว่ามอนสเตอร์ในป่านั่นอยู่เลเวลไหน แต่ช่างมันเถอะเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที!
……
ผมถือพลั่วไว้ก่อนกล่าวลานักหลอมโอสถเพื่อมุ่งหน้าไปยังป่าเล็กผ่านไป 10 นาทีผมก็มายืนอยู่หน้าป่าผีเสื้อที่นี่เงียบสงบมาก เหล่าผีเสื้อโบยบินละลานตา
ผมกำดาบหนามแน่นก่อนเดินเข้าป่าอย่างระมัดระวังเดินไปได้ไม่กี่ก้าวมอนสเตอร์ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าค้างคาวสีเขียวตัวหนึ่งห้อยหัวอยู่บนต้นไม้ มันกระพือปีกบินตรงมาหาผม
[ค้างคาวแวมไพร์](มอนสเตอร์ทั่วไป)
เลเวล :12
พลังโจมตี :55-62
พลังป้องกัน :24
HP :400
สกิล : [ดูดเื(LV-1)]
ข้อมูลมอนสเตอร์ :สัตว์ร้ายระดับต่ำของแผ่นดินใหญ่แห่งDestiny ค้างคาวแวมไพร์สามารถดูดค่าพลังชีวิตได้และมักจะสร้างความวุ่นวายขึ้นในป่า ทำให้ทั้งชาวนาและเหล่านักฆ่าต่างต้องปวดหัวค่าพลังชีวิตของคนส่วนใหญ่ต่างถูกพวกมันดูดจนตาย
……
เห็นค้างคาวแวมไพร์แล้วผมก็อดขำไม่ได้ให้ตายสิ กระจอกชะมัด!
ผมถือดาบพุ่งใส่มอนสเตอร์ตรงหน้าอย่างรวดเร็วซึ่งมันคงเป็การโจมตีธรรมดาที่รุนแรงที่สุด ฉัวะ!สิ้นเสียงดาบที่แทงทะลุท้องของมันเ้ามอนสเตอร์น้อยขนาดเท่าลูกบอลเปล่งเสียงร้องพร้อมกับเืที่ลดลง -97 พอยต์ การโจมตีของผมในตอนนี้นับว่าแข็งแกร่งมากทีเดียว
มันเริ่มกระพือปีกก่อนอ้าปากกว้างกัดไหล่ของผมขณะโจมตีก็ดูดเืไปด้วย 50%
“-43”
“+21”
ผมไม่สนใจว่ามันจะโจมตีผมตรงไหนแต่ผมยังคงโจมตีมันต่อไปอย่างดุเดือด หลังจากจัดการมันได้ผมก็ยกมือขึ้นห้ามเืตัวเองก่อนฟื้นฟูเืเพิ่มขึ้นอีก100 พอยต์เืของผมตอนนี้กลับมาเต็มหลอดเหมือนเดิมแล้วขณะเดียวกันเ้าค้างคาวก็เปล่งเสียงร้องก่อนจะล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น “กริ๊งๆ”เสียงไอเท็มดรอปเป็เงิน 5 เหรียญทองแดงและการ์ดปริศนาสีหยกผมหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ต้องตกตะลึง
[การ์ดค้างคาวแวมไพร์]:ไอเท็มประเภทการ์ดหลังจากได้รับของชิ้นนี้แล้วผู้เล่นสามารถจับมอนสเตอร์ตัวนี้ไปเป็สัตว์เลี้ยงของท่านได้
……
“สัตว์เลี้ยง?”
ผมรู้สึกใเนื่องจากเมื่อทุกคนเริ่มเล่นเกมแล้ว ผู้เล่นสามารถมีสัตว์เลี้ยงได้ถึง 3 ตัวโดยการจับสัตว์เลี้ยงนั้นๆ ด้วยตัวเองทว่าเนื่องจากเกมเพิ่งเปิดให้บริการจึงยังไม่มีผู้เล่นคนใดมีสัตว์เลี้ยงเป็ของตัวเอง ตอนที่ผมออกจากเมืองปาหวางคนจำนวนมากกว่าหนึ่งพันคนที่ผมเห็นต่างก็ยังไม่มีสัตว์เลี้ยงเป็ของตัวเอง
ผมกดใช้งาน “ฟึ่บ”ปรากฏแสงขึ้นตรงหน้าพร้อมตารางการ์ดของผมซึ่งมีรายชื่อค้างคาวแวมไพร์ใส่เพิ่มเข้าไปเมื่อเปิดดูก็เห็นรายละเอียดต่างๆ ไม่เลวแฮะ...ท่านต้องเรียกใช้การ์ดปิดผนึกเพื่อจับค้างคาวแวมไพร์เลเวล 1 แต่มอนสเตอร์ที่ท่านจับจะต้องเป็มอนสเตอร์ระดับ 1 เท่านั้นจึงจะสามารถเรียกใช้งานได้
ตอนนี้ผมยังไม่มีการ์ดปิดผนึกจึงได้แต่เดินหน้าต่อไปไม่นานก็เห็นผลสีเขียวมรกตภายในป่า ผมอดดีใจไม่ได้เพราะในที่สุดก็เจอต้นชะเอมเทศแล้ว สมุนไพรเลเวล 1!
ผลสีเขียวๆ ขึ้นเต็มต้นอีกทั้ง้าถูกปกคลุมด้วยน้ำค้างยามเช้า ดูไปแล้วก็น่าอร่อยดีเหมือนกันแฮะผมหยิบพลั่วออกมาขุดรากด้วยความระมัดระวังขณะที่ขุดอยู่นั้นข้างหูผมก็ได้ยินเสียงดัง
ติ๊ง!
ข้อความจากระบบ :ยินดีด้วยท่านได้เก็บไอเท็ม [ผลชะเอมเทศ] +1 สำเร็จแล้ว
……
หลังจากได้มา 1 ต้นผมก็รีบขุดต้นที่อยู่ข้างๆ ต่ออย่างรวดเร็ว
ผมถือดาบหนามพร้อมเดินตามหาต้นชะเอมเทศต่อจากนั้นไม่นานเ้าค้างคาวแวมไพร์ 2 ตัวก็บินเข้ามาใกล้ดูเหมือนว่าผมจะถูกรุมสินะ
มุมปากของผมกระตุกขึ้นน่าสนุกดีนี่ มาเจอกันสักตั้งเป็ไง!
สวบ!
ผมพุ่งไปข้างหน้าพร้อมฟาดดาบไปที่ค้างคาวพวกนั้นจนค่าดาเมจของมันเด้งขึ้นมา-178 พอยต์ หลังจากที่พวกมันถูกผมโจมตีจนต้องล่าถอยผมก็ได้พบความลับข้อหนึ่ง ภายในเกมนี้แฝงกลยุทธ์โจมตีเอาไว้โดยการโจมตีหนึ่งครั้งจะทำให้ร่างถอยออกไปหรือเกิดการชะลอ ซึ่งกระทบต่อการตอบสนองในเวลาเดียวกันถือเป็โอกาสให้ตัวเองในการโจมตีอีกครั้ง
“ฉัวะ!”
“-91”
ผมใช้ดาบแทงสวนจากด้านล่างทำให้การโจมตีของเ้าค้างคาวชะงักไปความรวดเร็วในการโจมตีของดาบหนามไม่ได้ถือว่ามากนัก โดยใช้การโจมตี 1.5 วินาทีต่อครั้ง ตอนที่ผมใช้ดาบครั้งที่ 3 เ้าค้างคาวก็เปล่งเสียงร้องแล้วก็เป็ไปอย่างที่คิด ยังไม่ทันที่มันจะได้โจมตีกลับก็ถูกผมฆ่าตายเสียก่อน
ยังเหลือค้างคาวอีกหนึ่งตัวสมองของผมครุ่นคิดเื่การจู่โจม การทำให้ชะงักและการชะลอตัวดูเหมือนว่าเทคนิคเหล่านี้เมื่อนำมาเชื่อมโยงกันแล้วเพียงพอจะทำให้เกิดการจู่โจมแบบต่อเนื่องได้อย่างมีประสิทธิภาพหรือว่าจะเป็ไปตามสโลแกนของเกมที่แจ้งไว้ว่าแก้ไขด้วยการเรียกใช้สกิลอย่างต่อเนื่อง?
จุ๊ๆ น่าสนใจดีแฮะ
……
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วผมก็รวมรวบต้นชะเอมเทศได้9 ต้น และหลังจากที่ผมขุดต้นที่ 10
ติ๊ง!
ข้อความจากระบบ :ท่านได้เรียนรู้สกิลเก็บเกี่ยวสมุนไพรสำเร็จแล้ว
สกิลเก็บเกี่ยวสมุนไพรเป็สกิลจำเป็สำหรับนักปรุงยาและนักหลอมโอสถในที่สุดผมก็ได้มาสักที นักปรุงยาจะเกี่ยวข้องกับกระบวนการสร้างยาเพิ่มเืส่วนนักหลอมโอสถจะเกี่ยวข้องกับการสร้างยามานาเป็หลัก ทั้งสองส่วนนี้แตกต่างกันแต่มันก็เป็อาชีพที่สามารถทำเงินได้ดีทั้งคู่
ผมค่อนข้างมั่นใจในสายตาของตัวเองตอนนี้ผมสังเกตว่าแต่ละครั้งที่ผู้เล่นอัปเลเวลนั้นจะเพิ่มค่า HP ได้ 10 พอยต์ แต่สกิลที่เพิ่มขึ้นจำเป็ต้องใช้ค่า HPมากขึ้นด้วยเช่นกัน เหมือนกับสกิลห้ามเืของผม เลเวล 1 ต้องใช้ค่า MP 5 พอยต์ ถ้าเป็สกิลห้ามเืเลเวล 10จะต้องใช้ค่า HP ถึง 50 พอยต์นี่ยังถือว่าเป็สกิลเลเวลน้อยมากนะ รอให้ผู้เล่นเลเวลถึง 50 ก่อนเถอะ แม้แต่การใช้สกิลเลเวล 1 ก็ยังต้องใช้ค่า MPตั้ง 20 พอยต์ ถ้าเลือกใช้เลเวล 10 ยิ่งต้องใช้ค่า MP ถึง 200 พอยต์แน่ะนักดาบเลเวล 50 หากไม่มีพลังิญญาจะต้องใช้ MP 550 พอยต์ หากไม่กินยาเพิ่มพลังก็จะไม่สามารถเล่นต่อได้ เมื่อมานั่งคิดๆดูแล้วโอกาสทางธุรกิจนี่มีไม่จำกัดเลยนะเนี่ย
ตอนนี้ผมมีเงินเก็บ 8,000 หยวน แต่เงินจำนวนนี้ยังไม่สามารถทำอะไรได้ส่วนหนึ่งเพราะผมอยากก่อตั้งทีมจ่านหลงอีกส่วนหนึ่งต้องแบ่งเป็ค่าใช้จ่ายให้น้องสาวสำหรับเข้าเรียนมหาวิทยาลัยลำบากชะมัด อย่างไรเสียผมก็ต้องหาวิธีเก็บเงินให้ได้ไวๆ แล้ว
เอาละสกิลหลอมโอสถจะเป็เส้นทางสู่ความร่ำรวยก้าวแรกของผมถึงแม้ว่ามันอาจทำให้เก็บเลเวลได้ช้าลงแต่ถึงอย่างไรสกิลหลอมโอสถนี้ก็ต้องสูงขึ้นให้ได้!
……
เมื่อกลับมาที่ป่าเล็กผมก็ไปหานักหลอมโอสถหมี่เฟ่ยก่อนส่งมอบชะเอมเทศ10 ต้นให้เขา
“โฮะๆเ้าหนูนี่เก่งจริงๆ สามารถปฏิบัติภารกิจที่ยากลำบากนี้ได้สำเร็จั้แ่วันนี้เป็ต้นไปเ้ากลายเป็นักปรุงยาผู้เฉลียวฉลาดและเต็มเปี่ยมไปด้วยความกล้าหาญเ้าจะสามารถไปได้ทั่วทุกแห่งในโลกใบนี้ ไม่ว่าจะเป็ใต้มหาสมุทรหรือยอดเขาสูงเ้าจะได้ค้นพบจุดที่ลึกลับที่สุดของทวีปและสะสมสมุนไพรอันล้ำค่ายิ่งเพื่อหลอมโอสถที่เยี่ยมยอดที่สุด...”
หมี่เฟ่ยตบบ่าของผมก่อนจะปรากฏแสงสว่างทันใดนั้นที่ใต้ชื่อตัวละครของผมก็มีฉายาใหม่แสดงขึ้น ‘นักหลอมโอสถฝึกหัด’ พร้อมๆกับปรากฏชื่อสกิลใหม่ของผมด้วย [สกิลปรุงยา] หึๆๆ ไม่เลวเลยแฮะเส้นทางในการพึ่งพาตัวเองได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
……
หมี่เฟ่ยมองผมก่อนจะพูดต่อ“ตอนนี้เ้าได้เป็นักหลอมโอสถแล้ว แต่... เ้าหนู...เ้าเป็นักผจญภัยของเมืองปาหวางแล้วทำไมถึงไม่ไปเมืองหลักเพื่อรับตราประจำเมืองล่ะ?”
“ตราประจำเมือง?”ผมถามด้วยความแปลกใจ
“เฮ้อเ้าเด็กโง่...” หมี่เฟ่ยลูบหัวตัวเอง “เป็นักผจญภัยของเมืองปาหวางแล้วตอนนี้เ้าสามารถไปที่เมืองหลักเพื่อหาเ้าเมืองและยืนยันตัวตนของเ้าหลังจากนั้นเ้าจะได้รับของขวัญด้วยนะ...”
“ว่าไงนะ!”
ผมรีบกลับเข้าไปในเมืองทันทีข้อมูลในเกมก่อนหน้านี้ไม่เห็นกล่าวถึงเื่นี้ไว้เลย ใครจะไปรู้ว่ามีเื่แบบนี้ด้วยดูเหมือนว่าผู้เล่นในเมืองปาหวางเองก็แทบไม่มีใครรู้
………………………………………………………………………………………….
[1] กังหันลมในภาษาจีนคำว่ากังหันลมมีตัวอักษร 车 อยู่ในนั้นซึ่งแปลว่ารถ