"เฮอะ! พวกอ่อนแออย่างเ้า เป็เพียงมดปลวกในสายตาข้า การที่ข้าจะฆ่าเ้ามันง่ายดายนัก แค่เพียงกระบวนท่าเดียวก็เพียงพอ"
หลี่ช่างหงแค่นเสียงเ็า ร่างของหลี่ช่างหงวูบไหวเล็กน้อย มันได้ปลดปล่อยพลังปราณของผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ออกมาและปล่อยหมัดใส่เจียงเฉิน พลังหมัดของมันทรงพลังขนาดทำให้เกิดเสียงดังดุจฟ้าผ่าขึ้นในอากาศ หมัดของมันเปล่งแสงเจิดจ้า หมายที่จะจัดการเจียงเฉินในกระบวนท่าเดียว
"อ่อนหัดนัก"
เจียงเฉินส่ายศีรษะ ตราประทับัภายในร่างของเจียงเฉินได้สั่นไหวในทันใด กระดูกทั่วร่างของเขาลั่นเสียง เจียงเฉินได้ปล่อยหมัดไปยังหลี่ช่างหง หมัดของเขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กเสียอีก หมัดของเขาได้ปะทะกับหมัดของหลี่ช่างหง
ปัง!
หมัดทั้งสองเข้าปะทะกัน ทำให้อากาศโดยรอบสั่นะเื คลื่นพลังจากการปะทะได้เกิดการะเิขึ้น แตกกระจายไปทั่วทุกทิศทาง อย่างไรก็ตามนี่เป็เพียงการแลกเปลี่ยนกระบวนท่าครั้งแรก ผลลัพธ์ที่ออกมาทำให้ทุกคนตกตะลึง
ตึก ตึก ตึก...
ในการปะทะกันครั้งแรกหลี่ช่างหงเป็ฝ่ายถอยไปสามก้าวและทุกๆก้าวของมันล้วนหนักอึ้ง ผลจากการโต้กลับของเจียงเฉิน ทำให้ทั่วทั้งแขนของหลี่ช่างหงชาและปวดร้าว พลังปรานและโลหิตของเขาปั่นป่วนไปหมด
"อะไรวะเนี่ย?!"
หลี่ช่างหงแผดเสียงออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อ มันหันไปมองเจียงเฉินที่ไม่ได้ถอยหลังแม้แต่ก้าวเดียวั้แ่การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น ในใจของมันเต็มด้วยความตกตะลึงและความไม่อยากเชื่อ นี่เป็สิ่งที่เขาไม่คาดคิดมาก่อน
ชายหนุ่มอายุยี่สิบสามารถไปถึงระดับฉีไห่ได้ นับว่าเป็ผู้มีพร์ที่ไม่ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่คนที่เหล่าผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นต้นทั่วไปจะสามารถเทียบได้ และเขารู้สึกได้ว่าเจียงเฉินยังไม่ได้สร้างทะเลปราณขณะที่ปะทะกัน ด้วยระดับการบ่มเพาะฉีจิงระดับเก้ากลับสามารถทำให้มันถอยหลังจากการแลกเปลี่ยนกระบวนท่าในครั้งแรกได้ นี่มันเกินกว่าที่เขาจะจินตนาการได้
ขอบเขตฉีจิงเป็ขอบเขตแรกในขอบเขตพื้นฐานทั้งห้า เมื่อผู้ฝึกตนอยู่ในขอบเขตฉีจิง พลังหยวนของพวกเขาจะกระจายอยู่ทั่วร่าง และเมื่อถึงขอบเขตฉีไห่ พลังหยวนทั้งหมดจะรวมตัวอยู่ที่จุดเดียว เมื่อถึงเวลานั้นจะสร้างทะเลปราณขึ้นที่จุดตันเถียน ผู้ฝึกตนจะสามารถรวบรวมพลังหยวนทั้งหมดไว้ที่จุดๆเดียวได้ นี่เป็สิ่งที่แตกต่างอย่างเห็นได้ชัดระหว่างขอบเขตฉีจิงและขอบเขตฉีไห่
แต่เจียงเฉินที่ทำการบ่มเพาะทักษะร่างแปลงัสามารถเก็บพลังหยวนทั้งหมดไว้ที่ตราประทับัได้ ดังนั้นพลังหยวนของเขาจึงรวมกันอยู่ที่จุดเดียว
"เป็อย่างนี้ไปได้อย่างไร?"
รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของมู่หรงเจิ้นพลันหายไปทันที
"สุดยอด เขาสามารถสะท้อนหมัดของผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ได้ด้วย เจียงเฉินช่างแข็งแกร่งนัก"
"หมัดนั่นทรงพลังมาก ข้ารู้สึกได้ว่าเจียงเฉินยังไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเขาออกมาที เ้าหนุ่มนี่ไม่ธรรมดาซะแล้ว"
"เขาสามารถกดดันผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ได้ทั้งที่เขาอยู่เพียงแค่ฉีจิง...นี่มันเป็ไปได้อย่างไร หากว่าเขาล้มชายคนนี้ได้ เช่นนั้นตระกูลมู่หรงถึงคราวพินาศ!"
หลายๆคนตกตะลึง ความโดดเด่นของเจียงเฉินอยู่เหนือจินตนาการของทุกๆคน เขามีความแข็งแกร่งที่ทรงพลังมาก เขายืนอยู่บนลานประลองราวกับเขาไท่ซานที่ไม่อาจสั่นคลอนได้
"ดี ดีมาก"
เจียงเจิ้นไห่หัวเราะออกมาเสียงดัง ความเป็กังวลภายในดวงตาของเขาได้มลายหายไป มีบุตรชายเช่นนี้จะต้องมีเพลิกลุกโชติ่ที่สุสานบรรพชนแล้วเป็แน่...ไม่สิ มันจะต้องะเิสิ!
"ไม่อาจรับได้แม้การโจมตีเพียงครั้งเดียวงั้นรึ ข้าใช้พลังเพียงแค่เจ็ดส่วนเท่านั้นเองนะ"
คำพูดของเจียงเฉินเต็มไปด้วยความแดกดัน ท่าทางเช่นนี้ของเขาเป็การดูถูกหลี่ช่างหงผู้ยโสโอหังก่อนการต่อสู้อย่างรุนแรง
การดูถูกของเจียงเฉินเป็ดั่งเข็มที่ทิ่มแทงใจหลี่ช่างหง ทำให้ความมั่นใจในตนเองของมันถูกสั่นคลอน
"เจียงเฉิน เ้าอย่าได้คิดว่าการโจมตีนั่นจะทำให้เ้าเป็ฝ่ายชนะ! ข้ายังไม่แสดงทักษะยุทธของข้า รับมือ ดัชนีหวงิ!"
พลังปราณของหลี่ช่างหงได้สั่นไหวอีกครั้ง มันประสานมือทั้งสองข้างเข้าด้วยกัน และชี้นิ้วออกมาข้างหนึ่ง และปลดปล่อยดัชนีสีเหลืองอ่อนขนาดั์ออกมาและพุ่งเข้าใส่เจียงเฉิน
นี่เป็ทักษะยุทธประเภทดัชนีที่ทรงพลัง เป็ทักษะระดับมนุษย์ขั้นต่ำ
เห็นทักษะดัชนีหยาบๆเช่นนี้ มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้น ดัชนีหวงินี้ไม่อาจนำไปเทียบกับหกดัชนีสุริยันของเขาได้เลย มันไม่ต่างจากขยะสำหรับเขา
"เอาล่ะ ข้าเล่นกับเ้ามาพอแล้ว"
เจียงเฉินเริ่มจู่โจมกลับ โลหิตและพลังปราณของเขาแข็งกล้าดุจั เส้นเืปูดขึ้นมาจากกำปั้นของเขาดั่งั มันได้เปล่งแสงเจิดจ้าขึ้น เขาปล่อยหมัดง่ายๆใส่ดัชนีหวงิ ด้วยความแข็งแกร่งของเขาในตอนนี้ เขาไม่จำเป็ต้องใช้ทักษะยุทธใดๆในการจัดการกับหลี่ช่างหง
ปัง!
พลังงานได้แตกกระจายเป็เสี่ยงๆ หมัดของเจียงเฉินสามารถบดขยี้ได้ทุกสิ่ง ดัชนีหวงิได้ถูกหมัดของเขาบดขยี้แหลกกลายเป็ชิ้นเล็กชิ้นน้อยและจางหายไป
ผลจากการปะทะทำให้หลี่ช่างหงถอยหลังไปอีกสองก้าว และกระอักเืออกมา
ไม่ใช่คู่ต่อสู้โดยสิ้นเชิง หลี่ช่างหงได้ถูกเจียงเฉินเล่นงานอยู่ฝ่ายเดียว
ฝุ่บ!
เจียงเฉินเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับั เขาพลันปรากฎตัวขึ้นต่อหน้าหลี่ช่างหง มือทั้งสองข้างของเขาดั่งคีมเหล็ก เขาได้จับไหล่ทั้งสองข้างของหลี่ช่างหงและยกมันขึ้นสูง
"ข้าจะให้เ้าได้ลิ้มรสการเป็กระสอบทรายมนุษย์"
เจียงเฉินใช้แขนสองข้างของเขาขว้างหลี่ช่างหงลงบนลานประลองอย่างรุนแรง
ตึง!
กร้อบ!
เสียงกระดูกแตกดังขึ้นพร้อมกับเกิดคลื่นอากาศขึ้น ทำให้ผู้คนหนาวสะท้านไปถึงไขสันหลัง
อ๊าก!
หลี่ช่างหงกรีดร้องออกมาด้วยความเ็ป ทุกคนที่ชมการต่อสู้นี้ต่างตกตะลึง ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่พ่ายแพ้อย่างหมดรูปเช่นนีั้
อย่างไรก็ตาม มันยังไม่จบ
"บอกมา ใครใช้ให้เ้ามาเป็ตัวแทน?"
เจียงเฉินคว้าตัวหลี่ช่างหงอีกครั้ง จากนั้นเขายกขึ้นสูง และทุ่มร่างมันลงอย่างรุนแรง
ตึง!ตึง!ตึง!.......
ในการทุ่มแต่ละครั้งทำให้เกิดเสียงดังอย่างน่ากลัวขึ้น ทำให้ผู้คนที่อยู่โดยรอบหวาดกลัว ถึงแม้ว่าเคยพบเห็นความโเี้ของเจียงเฉินมาแล้ว แต่ฉากที่เห็นนี้ มันยากจะทานทน
หลี่ช่างหงกรีดร้องออกมาไม่หยุด โลหิตของมันกระเด็นไปทั่วทุกหนแห่ง ตัวมันได้กลายเป็ของเล่นในมือของเจียงเฉินโดยสมบูรณ์ และมันไม่มีความสามารถที่จะสู้กลับได้ ด้วยวิธีการทรมานเช่นนี้ ต่อให้คนที่มีจิตใจเข้มแข็งเพียงใดก็กลายเป็เศษขยะได้ ชะตากรรมของหลี่ช่างหงน่าเป็ห่วงยิ่ง
"หยุดมือ!"
เสียงะโดังขึ้นจากฝั่งตระกูลมู่หรง ชายแก่ผู้หนึ่งกระโจนขึ้นลานประลอง
"เ้าสารเลวน้อย เ้ายังไม่หยุดมืออีก! นี่เป็นายน้อยหลี่จากตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อ ใครกล้าลงมืออีก?!"
ชายแก่ผู้นี้เดือดดาลมาก เขาไม่คิดเลยว่าหลี่ช่างหงจะมาพ่ายแพ้เช่นนี้ เมื่อเขาตระหนักได้ว่าหลี่ช่างหงกำลังจะแพ้ หลี่ช่างหงได้ถูกทรมาณอย่างแสนสาหัสไปแล้ว
"อะไรนะ? ตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อ นี่เขาเป็นายน้อยจากตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่องั้นรึ?"
"จบกัน เจียงเฉินได้ก่อเื่ใหญ่แล้ว!"
เมื่อได้ยินชื่อตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อ หลายๆคนตกตะลึงอีกครั้ง ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้จักตระกูลหลี่ก็ตาม แต่แน่นอนว่าเคยได้ยินเื่ของเมืองชื่อ ขุมกำลังใหญ่แห่งเมืองชื่อไม่ใช่สิ่งที่เมืองเทียนเซียงจะไปเทียบได้ เจียงเฉินได้ลงมือต่อนายน้อยตระกูลหลี่ของพวกเขา...มันจะต้องเกิดปัญหาเป็แน่
เมื่อทุกคนต่างคิดว่าเจียงเฉินจะต้องเป็กังวลเกี่ยวกับอิทธิพลของตระกูลหลี่ และยอมรามือ แต่ทว่าการกระทำของเจียงเฉินแทบทำให้ทุกคนตาถลนออกจากเบ้าอีกครั้ง
"ไอ้แก่ เ้าไม่รู้กฏของการประลองชี้ตายอย่างนั้นรึ? ไสหัวไปจากบิดาเดี๋ยวนี้!"
เจียงเฉินก่นด่า ขณะที่เขากระทืบใส่ใบหน้าโชกเืของหลี่ช่างหงอย่างรุนแรง
โอหัง! ป่าเถื่อน! ดื้อด้าน!
ถึงแม้ว่าจะรู้สถานะว่าอีกฝ่ายมาจากเมืองชื่อ เขายังไม่แยแส เหยียบย่ำบนใบหน้าของศัตรูและกระทั่งต่อว่าผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลาง
ไม่ว่าผลลัพธ์ของวันนี้จะเป็อย่างไร ด้วยความน่าเกรงขามของเจียงเฉินก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาชื่นชมยำเกรง และทำให้หลายๆคนเืเดือดพล่าน
เขาเป็ผู้มีพร์ ไม่มีผู้ใดมีความหาญกล้าเฉกเช่นเขา
"เฉินเอ๋อร์!"
เจียงเจิ้นไห่ร้องออกมาด้วยความใ เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลี่ช่างหงเป็นายน้อยของตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อ เจียงเจิ้นไห่รู้ถึงความแข็งแกร่งของตระกูลหลี่เป็อย่างดี และพวกเขาไม่สามารถล่วงเกินพวกเขาได้
เจียงเจิ้นไห่เตรียมะโขึ้นลานประลอง ผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลางนั้นอันตรายเกินไปต่อเจียงเฉิน!
"ท่านพ่อ สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ข้าจะรับผิดชอบเอง ไม่เกี่ยวข้องกับตระกูลเจียง พวกเราจะทำตามกฎการประลองชี้ตาย อย่าได้เป็อย่างเ้าสุนัขน่ารังเกียจที่แพ้ไม่เป็นี่!"
พลังปราณของเจียงเฉินสั่นไหว กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดังก้อง พลังปราณของเขาพวยพุ่งสู่์ เขาเป็ดั่งจอมราชันย์ได้เสด็จมาถึง
"แม่เ้าโว้ย บุรุษตัวจริง"
"เขาช่างทรงอำนาจจริงๆ ผู้เป็บุรุษควรเป็เช่นนี้...หากว่าสักวันหนึ่งข้าสามารถยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ได้ชั่วขณะ ถึงแม้ว่าตายก็คุ้มค่า!"
"เ้าอย่าได้มาแหกกฏการประลองชี้ตาย! ไสหัวไปจากที่นี่ซะ ผลลัพธ์ของการประลองชี้ตายจะเป็ตัวตัดสินชะตากรรม"
หลายๆคนได้รับอิทธิพลจากความห้าวหาญของเจียงเฉินและเริ่มะโออกมา ใช่แล้ว ตระกูลหลี่แห่งเมืองชื่อนั้นแข็งแกร่งและทรงพลังอย่างมาก พวกเขาไม่อาจล่วงเกินพวกนั้นได้ แต่เสียงมันเปล่งออกมาเองจากความคิดของพวกเขา
การประลองในวันนี้ตระกูลมู่หรงเป็ผู้ท้าทายก่อน และพวกเขากระทั่งเชิญคนนอกมาเป็ตัวแทนของพวกเขา นี่เป็สิ่งที่น่ารังเกียจนัก และตอนนี้พวกเขายังจะมาแหกกฏการประลองชี้ตายอีก นี่พวกเขาไม่คิดถึงชื่อเสียงตนเองเลย
หันกลับมามองที่เจียงเฉินอีกครั้ง แววตาของเขาเผยถึงความโเี้ นี่เป็การประลองชี้ตาย หากเ้าไม่ตายข้าก็มอดม้วย
"ไอ้แก่ ไสหัวไปจากบิดาเดี๋ยวนี้! มิฉะนั้นแล้ว ข้าจะะเิหัวของมันซะ!"
เจียงเฉินะโใส่ชายแก่ผู้นั้น
"เ้าสารเลวน้อย เ้ากล้า?"
ชายแก่ผู้นี้โกรธเกรี้ยวนัก ในฐานะที่ตัวเขามาจากตระกูลหลี่ ไม่มีผู้ใดหาญกล้าพูดกับเขาเช่นนี้มาก่อน หากว่าตามปกติแล้ว เขาจะตบปากอีกฝ่ายทันทีและฆ่าเขาซะ แต่ตอนนี้นายน้อยของเขาอยู่ใต้เท้าของชายหนุ่มผู้นี้
"ข้ากล้าหรือไม่? ข้าจะะเิให้เ้าได้เห็น"
ภายใต้สายตาของผู้ชมที่กำลังมองดูเขา เจียงเฉินโบกมือและปลดปล่อยแสงออกมา พลังแสงนั่นเป็ดั่งดาบอันแหลมคมมันได้ตัดไปยังหลี่ช่างหงที่อยู่ใต้เท้าของเขา
แกร้ก!
สมองะเิกระจาย หัวกระโหลกของหลี่ช่างหงเปิดกว้าง โลหิตกระเด็นไปทั่วลานประลอง ร่างของหลี่ช่างหงกระตุกชั่วขณะก่อนที่จะแน่นิ่งไปตลอดกาล
เหวอ!!
ฝูงชนแตกตื่น ใบหน้าของผู้ที่ยืนอยู่ข้างเวทีได้แปรเปลี่ยนเป็ซีดขาว แทบจะอาเจียนออกมาเมื่อเห็นสมองของหลี่ช่างหงะเิออกมา
นี่มันรุนแรงและป่าเถื่อนเกินไปแล้ว หลายๆคนไม่อาจทนมองฉากเช่นนี้ได้
ไม่มีใครคิดว่าเจียงเฉินพูดว่าจะฆ่าก็ฆ่า ดูจากลักษณะที่เขาเป็แล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงนายน้อยหลี่ที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขา ถึงแม้ว่าจะเป็บุตรชายแห่งเง็กเซียนฮ่องเต้ เจียงเฉินก็คงจะสังหารหากว่าอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับเขา
"อะไรกันเนี่ย?!"
เห็นฉากนี้แล้ว เหล่าผู้าุโและมู่หรงเจิ้นได้ร้องออกมาด้วยความใพร้อมกัน หลี่ช่างหงได้ตกตาย เกิดปัญหาใหญ่ขึ้นแล้ว
"เ้าสารเลวน้อย ข้าจะฉีกเ้าให้เป็ชิ้นๆทั้งเป็!!"
ชายแก่ผู้นี้เดือดดาลอย่างมาก ศรีษะของนายน้อยได้ะเิต่อหน้าทุกคน เขาไม่อาจตอบคำถามใดๆเมื่อเขากลับไปยังตระกูลหลี่ได้...ดังนั้นเขาจะต้องฆ่าเจียงเฉินซะตอนนี้
"จะฉีกข้าเป็ชิ้นๆทั้งเป็? ดูซิว่าใครจะฉีกใคร?"
ดวงตาของเจียงเฉินเผยประกายอำมหิต เขาไม่สามารถออมมือใดๆได้เมื่อเผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญฉีไห่ขั้นกลาง! ตราประทับัที่อยู่ภายในจุดตันเถียนเริ่มกระเพื่อม เขาชี้นิ้วของเขาดุจว่าเป็ดาบ เขาจะปลดปล่อยทักษะหกดัชนีสุริยันอย่างเต็มกำลัง
ปิ้ง!
ลำแสงรูปร่างดัชนีสีทองได้ปลดปล่อยออกมาจากนิ้วของเขา มันเป็ดั่งดาบอันแหลมคมที่สามารถตัดได้ทุกสิ่ง มันพุ่งไปยังชายแก่ผู้นั้นอย่างรวดเร็ว
