ิอวี่รู้สึกตะลึงและยินดีอยู่ในใจ จากปฏิกิริยาของหยกโบราณ ไข่ัใบนั้นอาจจะกำลังชี้นำอะไรเขาอยู่ก็ได้ ...
ส่วนทาสเพลิงกับพวกซูอี้หรานที่อยู่้านั้นก็กำลังเริ่มลงมือต่อสู้กัน พริบตาเดียวการปะทะก็เริ่มดุเดือดเืพล่านขึ้นมา สิ่งที่ิอวี่ต้องทำคือการแข่งกับเวลา เพราะการต่อสู้นั้นพลิกแพลงไปได้ตลอดเวลา เขาจะชักช้าไม่ได้
เขาเลยใช้มือแหวกว่ายดำดิ่งลงไปในทะเลทรายลึกขึ้น ผ่านไปไม่กี่วินาทีเท่านั้น ิอวี่ก็มาถึงก้นทะเลที่ลึกกว่าพันเมตรแล้ว
ต่อให้เป็ิอวี่ เมื่อลงมาถึงก้นทะเลทรายลึก ก็ยังััได้ถึงแรงกดดันที่แข็งแกร่งอย่างมาก
ปกติระดับความหนาแน่นของทะเลทรายดูดนั้นก็เหนือกว่าน้ำอยู่แล้ว พลังการหมุนเวียนและการดูดมันสร้างแรงดันที่สูงมาก และเหนือกว่าน้ำหลายเท่าตัว
หากเป็คนทั่วไป หากมาที่ก้นทะเลทรายที่ลึกกว่าพันเมตร จะต้องถูกแรงดันนี้ทำให้เืออก โชคยังดีที่ิอวี่มีร่างกายไม่เหมือนคนอื่น เขามีขอบเขตอมฤตขั้นที่สอง ฝึกกายกระดูกด้วยเพลิงสีม่วงกลั่นกระดูก มีพื้นฐานของร่างกายที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเป็พันถึงหมื่นเท่า เขาถึงสามารถต้านแรงดันอากาศพวกนั้นได้
แต่ถึงจะอย่างนั้น ิอวี่ก็ยังรู้สึกว่าทั่วทั้งร่างกายนั้นหนักอึ้ง การเคลื่อนไหวของเขานั้นช้าลงเรื่อยๆ
ิอวี่ใช้พลังจิตเดินพลังสัจธรรมเพลิงที่ซ่อนอยู่ในหัวใจของเขา ทำให้ทั่วทั้งร่างกายนั้นมีเกราะสีทองคุ้มกันอีกชั้น
เมื่อสัจธรรมเพลิงไร้เทียมทานปรากฏขึ้น มันก็ทำให้ิอวี่รู้สึกดีขึ้นมาก
จากนั้นเขาก็ค่อยๆ เดินอยู่ที่ก้นทะเลลึกด้วยความเร็วเข้าใกล้โขดหิน หลังจากนั้น ิอวี่ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง
เพราะไข่ัไม่ได้ซ่อนอยู่ด้านหลังของโขดหินั์ แต่มันถูกโขดหินั์ทับอยู่้า ิอวี่ไม่สามารถใช้มือขวาเอื้อมถึงไข่ัได้เลย เพราะมันถูกกดทับลึกลงไปด้านล่างประมาณยี่สิบเมตร
ตอนนี้เวลาก็บีบมากพออยู่แล้ว ทำไมถึงยังมาเจอเื่แบบนี้อีก?
ิอวี่เริ่มร้อนใจ เขาใช้สองมือพยายามยกโขดหินั์ออกโดยออกแรงจากแขนทั้งสองข้าง พลังอันน่ากลัวเริ่มทำงาน แต่ว่าโขดหินนั่นมันใหญ่มากเกินไป หนักมากเกินไป มันเหมือนูเาลูกย่อมๆ เลย เขาขยับมันได้แค่นิดเดียว มันยากมากที่จะยกขึ้นทั้งหมด!
หากบอกว่าพลังของิอวี่ก่อนหน้านี้สามารถยกูเาลูกเล็กได้ ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ โขดหินั์ที่เหมือนูเาลูกเล็กนี้มันก็หนักเกินกว่าเขาลูกเล็กไปแล้ว
แรงดันความหนาแน่นของทรายดูดก็สูงมากอยู่เป็ทุนเดิมแล้ว โขดหินนี่ก็น่าจะเหมือนทรายที่ก่อตัวหนามานานหลายปี ระดับความหนาแน่นแทบจินตนาการไม่ออกเลย!
แต่ว่า ก้อนหินทรายที่มีน้ำหนักเยอะมากนี้ สำหรับอสูราาขั้นที่สี่ระดับสูงสุดอย่างัทะเลทรายนั้นมันไม่เท่าไรเลย ก่อนหน้านี้มันสามารถกัดแล้วเคลื่อนย้ายโขดหินนี้ออก ก็เพื่อนำมาบังไข่ัเอาไว้ เพื่อไม่ให้อสูรตัวอื่นมาขโมยไข่ัไป
“ไข่ันี่มันแข็งแค่ไหนกันนะ?”
ิอวี่ไม่ได้แค่ตะลึงกับพลังงานของัทะเลทราย แต่ยังสงสัยว่าไข่ันั่นมันแข็งแค่ไหนกัน
ไม่มีใครรู้จักไข่ัเท่ากับัทะเลทรายอีกแล้ว มันวางใจใช้หินทรายที่มีน้ำหนักมากขนาดนี้ทับไว้้าไข่ั แสดงว่าไข่ันี่จะต้องไม่ธรรมดาแน่ แค่เปลือกภายนอกของมันยังแข็งมากขนาดนี้ แล้วสิ่งมีชีวิตภายในมันจะขนาดไหน!
ถึงแม้ไข่ัมันจะดี แต่ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไร?
หลังจากที่ิอวี่ตะลึงอยู่พักหนึ่ง อารมณ์ของเขาก็แย่ลงอย่างมาก เขาต้องดูไข่ัถูกทับอยู่แบบนี้แล้วทำอะไรไม่ได้เลยอย่างนั้นน่ะหรือ?
“อ่า”
ความคิดของิอวี่ว้าวุ่นมาก เดิมทีเวลาก็ค่อนข้างคับขันมากอยู่แล้ว ตอนนี้เขาคิดอะไรไม่ออกเลย จึงส่งเสียงออกมาแล้วซัดหมัดไปที่โขดหินจนกลายเป็รู
“เดี๋ยวนะ ... ”
ิอวี่มองไปที่รูบนก้อนหินทราย แล้วก็เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้!
จริงด้วย ทำไมถึงได้ยึดติดแต่จะยกหินขึ้นมานะ ซัดให้มันแตก แล้วขุดหลุมให้เป็ทางก็ได้ไม่ใช่หรือ?
ที่จริงวิธีนี้มันง่ายมาก แต่กลับไม่ได้นึกถึง หรือต่อให้นึกออก แต่คนที่อยู่ในเวลาคับขันตื่นเต้นก็ไม่ได้ไปคิดอะไรเยอะขนาดนั้น ิอวี่รู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดี หากไม่ใช่เพราะเขาชกหมัดออกไประบายอารมณ์ ก็คงไม่ได้เจออะไรแบบนี้!
บนตัวเขานั้นเหลือหยกแค่ชิ้นเดียว เพราะเิหยูเยียนหักหยกให้แตกด้วยความเอาแต่ใจไปแล้ว ไม่ว่ามันจะถูกหรือผิด ในเมื่อเิหยูเยียนตัดสินใจยื้อเวลาอยู่กลางอากาศรับมือการต่อสู้ที่ดุเดือด แสดงว่านางนั้นเชื่อมั่นในตัวเขาอย่างมาก
นางเชื่อใจเขา เขาจะทำให้นางผิดหวัง และทำให้นางตายได้อย่างไร!
พูดได้เลยว่า ตอนนี้ิอวี่ไม่ได้สู้อยู่คนเดียว และไม่ได้สู้เพื่อตัวเขาเอง เขาต้องชนะได้ทั้งหมด เวลาแต่ละวินาทีนั้นมันมีค่ามาก จะให้เสียเปล่าไปเลยไม่ได้เด็ดขาด!
เขาไม่ลังเลอีกต่อไป ซัดหมัดทั้งสองข้างออกไปจนเป็รูขนาดใหญ่ จากนั้นก็เริ่มใช้มือขุดลงไปให้มันเป็ทาง!
ใกล้แล้ว ...
ระยะมันเริ่มสั้นลงแล้ว!
ิอวี่คำรามเสียงอยู่ที่ก้นทะเลทรายดูดลึกกว่าพันเมตรแห่งนี้ เขาต้องต้านแรงกดดันอันหนักหน่วงพร้อมกับชกหมัดออกไปด้วยความโกรธ หินทรายั์ที่อยู่ตรงหน้าถูกะเิออกเป็ชิ้นเล็กชิ้นน้อย ในที่สุดเขาก็เริ่มเห็นไข่ัที่อยู่ก้นทะเลประมาณครึ่งใบ!
มันเป็ไข่ัสีขาวนวลขนาดสองเมตร มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณหนึ่งเมตร เปลือกนอกดูหยาบ แต่หากปัดทรายชั้นนอกสุดออก มันเหมือนมีเม็ดใสเล็กๆ ที่กระจายอยู่บนผิวของไข่ั เหมือนเพชรที่เปล่งประกายระยิบระยับ
ถึงแม้จะดูหยาบ แต่เมื่อลองมองดูดีๆ แล้วยังสามารถััถึงความหนาของมันได้ด้วย ดูอย่างไรก็สบายตาสบายอารมณ์ ทำให้คนที่ได้เห็นไม่อยากจะปล่อยมือ
เดิมิอวี่ก็เปิดััแห่งิญญาอยู่แล้ว จึงมีพลังในการมองทะลุทะลวง เขาใช้พลังจิตก็สามารถมองทะลุปรุโปร่งเข้าไปในไข่ัได้แล้ว
ิอวี่แอบเห็นว่า ในไข่ัมีเหมือนกลุ่มลมปราณสีขาวๆ ซ่อนอยู่ ลมปราณนั่นเหมือนขดตัวอยู่ ถึงแม้จะยังไม่มีสติปัญญา แต่มันก็เริ่มมีชีวิตแล้ว สัญชาตญาณทำให้มันเคลื่อนไหวนิดๆ ราวกับว่ากำลังหายใจอย่างช้าๆ
“ยอดเลย”
สายตาของิอวี่ตื่นเต้นมาก เขารีบเดินก้าวไปคุกเข่าลงตรงหน้าของมัน แล้วใช้มือค่อยๆ ลูบไปบนไข่ั เปลือกด้านนอกถึงแม้จะหยาบแต่มันกลับหนามาก
และิอวี่ก็พบว่า ไข่ัเหมือนจะมีความร้อนนิดหน่อย นั่นแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามันมีสิ่งมีชีวิตอยู่ด้านใน!
เดี๋ยวก่อนนะ เหมือนมันจะขาดอะไรบางอย่างไป?
ิอวี่ขมวดคิ้วเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้ หยกโบราณของเขายังสั่นอยู่ ในเวลานี้เขาเข้าใกล้ไข่ัมากแล้ว ทำไมหยกโบราณถึงได้ไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรอย่างอื่นเลยล่ะ
ในขณะที่ิอวี่กำลังคิด หยกโบราณก็สั่นขึ้นมาอีกครั้ง เขาััได้ว่าเหมือนมีอะไรดึงดูดมันอยู่
แต่สิ่งที่ดึงดูดนั้นไม่ใช่ไข่ั แต่มันลึกลงไปอีก ...
“ลึกจาก ... ก้นทะเลไปอีกหรือ?”
ิอวี่รู้สึกขนหัวลุกมาก! ปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นในหยกโบราณไม่ได้มาจากไข่ั แต่มันเป็อะไรลึกลับที่ซ่อนอยู่ลึกลงไปจากก้นทะเลทรายดูด!
นั่นมันเป็อะไรกันแน่นะ? ทำไมเขาถึงััไม่ได้เลย?
ิอวี่ลองใช้ััแห่งิญญามองทะลุลงไป แต่ว่า นอกจากก้อนหินดินทรายแล้ว เขาก็ไม่เจออะไรเลย
“อาจจะเป็สิ่งที่หยกโบราณััได้ แล้วมันก็ไม่ใช่ระดับที่เ้าจะััถึง”
ในเวลานี้เอง เสียงเฮยจีก็ดังขึ้นมาจากในหยกโบราณ “แต่ข้าเชื่อว่าสิ่งที่หยกโบราณเลือก มันไม่มีทางเลือกโดยไม่มีสาเหตุ คิดว่าอาจจะต้องรอให้พลังฝีมือของเ้าสูงขึ้นกว่านี้ ถึงจะััมันได้”
เฮยจีมีพลังฝีมือระดับเดียวกับิอวี่ เมื่อิอวี่ััไม่เจอ เฮยจีก็ไม่มีทางทำได้
ความทรงจำในหัวของนางค่อนข้างจำกัด แต่ระดับิญญาจะเพิ่มสูงขึ้นตามระดับของิอวี่ จนกลับไปอยู่ในจุดที่สูงที่สุดอีกครั้ง
“ ... ข้าเองก็รู้สึกว่าน่าจะเป็แบบนั้น”
ิอวี่จับไปที่หน้าอก หยกโบราณยังสั่นอยู่ เขามองลึกลงไปที่ก้นทะเล สายตาเต็มไปด้วยความสงสัย
ในเวลานี้เอง ก็เกิดการสั่นะเืไปทั่วทะเลทรายดูด สติของิอวี่เริ่มเกร็ง เขามองออกไปไกลก็พบว่า ที่ไกลออกไปนั้นมีพลังงานจำนวนมหาศาลกำลังพุ่งเข้ามาใกล้ตัวเขา!
ัทะเลทรายเริ่มรู้ตัวแล้วว่ามีอะไรผิดปกติ มันกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้อย่างบ้าคลั่ง!
ิอวี่เงยหน้ามองขึ้นไปหนึ่งพันเมตร ทาสเพลิงยังต่อสู้อย่างดุเดือด ตอนนี้เสียงการต่อสู้เหมือนจะมาสู่่ท้ายๆ แล้ว!
“รอช้าไม่ได้แล้ว ไปตอนนี้เลย”
แสงสว่างออกมาจากเกราะแขนเฮยจิน แล้วเก็บเอาไข่ัขนาดใหญ่เข้าไปไว้ด้านใน เกราะแขนเฮยจินไม่สามารถเก็บโขดหินั์เข้าไปได้ แต่ถ้าไข่ัใบเดียวก็เก็บได้สบายๆ
จากนั้น ิอวี่ก็โก่งตัวแล้วออกแรงพุ่งขึ้นไปจากทะเลทรายดูดด้วยความรวดเร็วราวกับลูกะุ!
......
บนท้องฟ้าเหนือทะเลทรายดูด
เ้าวิหคัปีกมืดบินหลบหลีกไม่หยุด ทาสเพลิงของิอวี่เองก็ออกกระบี่อย่างต่อเนื่อง เปลวเพลิงยังคงลุกโชน ต้านทานการโจมตีเอาไว้ครั้งแล้วครั้งเล่า ในเวลานี้เอง ทาสเพลิงเหมือนเทพาอัคคี แต่ที่จนใจก็คือมันตัวเดียวต้องสู้กับศัตรูจำนวนมาก ต่อให้กำลังรบของมันจะสามารถสู้ตัวต่อตัวกับซูอี้หรานได้ แต่ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่สามอย่างลั่วอิงที่อยู่ข้างๆ ก็สร้างความอันตรายให้กับทาสเพลิงพอสมควร
ทันใดนั้นเอง ลั่วอิงก็หาจังหวะและช่องโหว่ของเ้าทาสเพลิงได้แล้วใช้แส้ฟาดใส่ที่ข้อมือซ้ายและมัดเอาไว้ นางสะบัดข้อมือ กำลังจำนวนหนึ่งพุ่งขึ้นไปบนแส้และดึงเอาเ้าทาสเพลิงให้ขยับเข้าใกล้ตัวนาง
ทาสเพลิงทำการโจมตีอย่างบ้าคลั่งอยู่แล้ว เพราะความประมาทถึงได้ถูกแส้ของลั่วอิงกระชากตัวไป เพียงไม่นานเขาก็ไม่สามารถทำอะไรที่เป็การตอบโต้ได้เลย!
ภายในเวลาไม่กี่อึดใจ ซูอี้หรานก็ขี่เ้าเหยี่ยวทะเลทรายเข้าโจมตีทาสเพลิงอย่างบ้าคลั่ง เขาหัวเราะเสียงดังด้วยความสะใจ มือถือกระบี่และฟันลงมาอย่างดุดัน!
“ข้าจะตัดแขนเ้าก่อนเลย!”
แขนของเ้าทาสเพลิงถูกตัดขาดในทันที
วินาทีที่เขาเห็นแขนของิอวี่ขาด ซูอี้หรานก็รู้สึกว่าิญญาของเขานั้นกำลังสั่น ความสะใจที่รุนแรงมันแผ่กระจายไปทั่วหัว มันทำให้จิตสำนึกของเขาเหมือนถูกปลดปล่อยและรู้สึกมีความสุขอย่างเปี่ยมล้น
“สะใจจริง!”
