แขนใหญ่ั์ที่ปรากฏขึ้นมานั้นทำให้ทุกคนต่างชะงักไปตาม ๆ กัน แม้กระทั่งเกาซานตัวกับเจินจวงปี้ที่มีพลังอยู่ในขอบเขตสุมารุก็ยังมีสีหน้าเปลี่ยนไปก่อนหน้านี้ที่เฉินโจวใช้วิชาเปลี่ยนร่างในการต่อสู้ เกาซานตัวก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติตอนนี้แสดงให้เห็นแล้วว่า เฉินโจวมีผู้แกร่งกล้าคอยชี้แนะอยู่ตลอดไม่รู้ว่าบุคคลนิรนามผู้นี้มีทักษะการเปลี่ยนร่างที่ยอดเยี่ยมขนาดไหน
“คิดจะมาใช้อำนาจในถิ่นข้าเ้าขออนุญาตข้ารึยัง?”
เกาซานตัวสะบัดพัดให้กางออกจากนั้นก็ชี้ขึ้นฟ้า
กระดูกพัด[4]กว่าสิบชิ้นพุ่งออกไปจากพัดด้วยความเร็วพร้อมกับแสงวับวาวที่ส่องประกายไปทั่ว กระดูกพัดเ่าั้ขยายขนาดมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วกลายเป็ดาบที่งดงามโดดเด่นดาบเ่าั้ลอยอยู่กลางอากาศ โดยชี้ปลายแหลมไปที่แขนั์อย่างพร้อมจะโจมตี
หลังเกาซานตัวชี้นิ้วสั่ง ดาบยาวเ่าั้ก็กลายเป็แสงวับวาวแล้วพุ่งเข้าโจมตีแขนั์ด้วยความรวดเร็ว
นี่ก็คือความแตกต่างระหว่างผู้ฝึกตนในขอบเขตสุมารุกับผู้ฝึกตนในขอบเขตจุติ์ผู้ฝึกตนในขอบเขตสุมารุสามารถนำปราณออกมาใช้เป็พลังภายนอกอีกทั้งยังสามารถสั่งการอาวุธวิเศษได้ด้วย เมื่อมีพลังอยู่ในขอบเขตสุมารุขั้นเก้าแล้วการจะฆ่าคนในรัศมีสิบกิโลเมตรก็ไม่ใช่เื่ยากอีกต่อไป ดาบเ่าั้เปล่งแสงสว่างไสวพุ่งตรงไปที่แขนสีดำขนาดั์ถึงแม้เกาซานตัวจะรู้ดีว่า เ้าของแขนั์ต้องมีพลังวัตรอยู่ในระดับที่แข็งแกร่งมากทว่าเขาเองก็เป็ผู้ที่มีชื่อเสียงโด่งดังในโลกมายาเช่นกันจึงไม่อาจเก็บตัวเงียบอย่างคนขี้ขลาดได้
เมื่อนำมาเทียบกันแล้วเจินจวงปี้ก็ใจเสาะมากกว่าเกาซานตัวอย่างเห็นได้ชัด
“ปัญญาอ่อนสิ้นดี”
เสียงสุขุมดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่มือใหญ่จะเหวี่ยงลงมาฝ่ามือสีดำที่เต็มไปด้วยขนหยิกงอ ตบไปที่ดาบยาวเ่าั้อย่างจัง ดาบทั้งหมดถูกปัดจนกระเด็นทว่ากลับทำให้ฝ่ามือนั้นมีรอยขีดข่วนไม่ได้เลยด้วยซ้ำดาบยาวที่แหลมคมถูกแรงมหาศาลกระแทกจนปลิวออกไปบ้างก็พุ่งตรงไปยังผู้คนที่มารุมล้อม บ้างก็เสียบเข้าต้นไม้ใหญ่บ้างก็แทงเข้ากับกำแพง
เกาซานตัวชะงักไปชั่วขณะจากนั้นก็ะเิความโกรธออกมา “ดูถูกข้างั้นหรือ? เ้ามันก็แค่เต่าหลบหลังกระดองไม่กล้าแม้แต่จะแสดงตัวออกมา!”
เขาเหวี่ยงพัดในมือออกไปด้วยความเร็ว หลังจากที่พัดปลิวออกไปกลางอากาศมันก็กางออกแล้วกลายเป็ภาพวาดที่มีขนาดยาวกว่าร้อยเมตร ลอยพลิ้วไหวไปตามคลื่นลมช่างเป็ภาพที่สวยงามจนไม่อาจเปรียบ เกาซานตัวะโขึ้นไปยืนอยู่บนภาพวาดหลังจากนั้นก็ชี้นิ้วไปด้านหน้า ภาพวาดพุ่งออกไป เพียงชั่วพริบตา แขนั์ก็ถูกพันธนาการไว้อย่างแ่า
เกาซานตัวะโขึ้นไปยืนอยู่บนแขนั์จากนั้นก็ะโสั่ง “ทำลาย!”
ดาบที่ถูกปัดออกไปก่อนหน้านี้บินกลับมาอีกครั้งทั้งหมดมารวมตัวอยู่กลางอากาศแล้วพุ่งออกไปอย่างฉับพลันอีกหน ภาพวาดห่อหุ้มแขนขนาดใหญ่เอาไว้อย่างแ่าแขนนั้นเคลื่อนไหวไปมาดั่งงูั์ ดาบทั้งหลายพุ่งเข้ามาพร้อมกับลำแสงจ้าจากนั้นทิ่มเข้าไปกลางแขนใหญ่อย่างรวดเร็ว
เกาซานตัวแสดงความได้ใจออกมาทางสีหน้า “ตอนนี้ข้าจะหักแขนเ้าทิ้งซะ เ้าจะได้เผยตัวออกมาเสียที!”
“ปัญญาอ่อนสิ้นดี”
เสียงนั้นดังขึ้นและกล่าวประโยคเดิมออกมาอีกครั้ง
ตูม! ภาพวาดถูกสะบัดออกจากแขนั์ในทันทีแม้จะไม่ได้ขาดออกเป็ชิ้น ๆ แต่ก็มีร่องรอยความเสียหายอยู่บนภาพไม่น้อยดาบนับสิบเล่มก็ปลิวออกมาตามกัน เกาซานตัวถูกแรงมหาศาลกระแทกลอยออกไปหลังเท้าแตะพื้น เขาก็โซซัดโซเซไปหลายก้าวกว่าจะตั้งหลักได้ เขาก้มมองภาพวาดที่ตอนนี้กลับมาเป็พัดแล้วลอยมาหาเขามันเสียหายไปมากเหลือเกิน
ส่วนดาบยาวที่ถูกกระแทกออกมาไม่สามารถบินกลับไปโจมตีได้อีกแล้วมันเปลี่ยนกลับมาเป็กระดูกพัดร่วงหล่นลงไปรอบด้าน
เวลานี้ สีหน้าเกาซานตัวกลายเป็ขาวซีดในที่สุดก็ไม่อาจข่มกลั้นความเ็ปไว้ได้ เขากระอักเืลงบนพื้นดิน
เฉินโจวหัวเราะดังลั่น “พวกคนไร้ค่าใครจะหยุดข้าไว้ได้? อันเจิง ก็อย่างที่ข้าเคยบอก ข้านำหน้าเ้ามาไกลมากแล้ว ถึงแม้เ้าจะโชคดีชนะการประลองในครั้งนี้แต่เ้าก็ต้องตายอยู่ดี!”
เขายื่นมือแล้วชี้ไปหาอันเจิง “ฆ่าเขาซะ แล้วจากนี้ไปเราทั้งสองจะไม่ติดค้างกันอีก!”ที่กลางอากาศ ราวกับมีใครบางคนถอนหายใจออกมา จากนั้นมือใหญ่ก็ตบลงไปทางอันเจิง ลำแขนใหญ่มหึมาสามารถทำลายล้างหลายร้อยเมตรได้ด้วยฝ่ามือเดียวอีกทั้งยังมีการโจมตีที่รวดเร็ว ด้วยพลังที่อันเจิงมีอยู่ในตอนนี้เขาไม่สามารถหลบฝ่ามือนี้ได้เลย
ชวีหลิวซีกับตู้โซ่วโซ่วยืนอยู่ข้างอันเจิงหากเขาเป็อะไรขึ้นมา ทั้งสองก็พร้อมที่จะร่วมเป็ร่วมตายไปด้วยกัน ทันใดนั้นอันเจิงก็จับชวีหลิวซีโยนออกไปด้านนอก และในเวลาเดียวกันก็ใช้เท้าถีบไปที่บั้นท้ายของตู้โซ่วโซ่ว“หลบไปซะ!”
หลังจากทำสองสิ่งนี้แล้วเขาถึงเริ่มเคลื่อนไหวร่างเพื่อหลบไปด้านข้าง แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ทันแล้ว
พุ่งออกไปได้แค่ยี่สิบถึงสามสิบเมตรแขนใหญ่ก็ตบลงมาเสียแล้ว
เฉินเซ่าป๋ายที่นั่งอยู่บนหลังคาบ้าน สีหน้าเริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย‘บ้าเอ๊ย’ เขาสบถออกมา จากนั้นก็ยื่นมือออกไปหนึ่งข้าง “ไป”
กริ๊ง!กระดิ่งแก้วที่อยู่กลางหน้าอกของอันเจิงบินออกมาในทันทีจากนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นด้วยความรวดเร็ว กลายเป็ระฆังั์ครอบตัวของอันเจิงเอาไว้แขนั์ตบลงมาด้วยความหนักหน่วงนี่เป็การโจมตีที่ส่งผลกระทบหลายร้อยเมตรเลยทีเดียว แขนใหญ่ฟาดลงบนพื้นทำให้เกิดเสียงดังไปทั่ว
ผู้คนในรัศมีร้อยเมตรที่วิ่งหนีไม่ทันต่างก็ถูกมือั์ทับตายกระทั่งพื้นหินก็แหลกเหลวเป็ผุยผง ต้นไม้หลายต้นเมื่อถูกตบก็กลายเป็เศษขี้เลื่อยเกลื่อนกลาดเศษหินและเศษไม้ปลิวไปทั่ว ขณะนั้น ทุกทิศทางมีเพียงความมืดหม่น ทุกคนต่างรู้กันดีว่าครั้งนี้อันเจิงคงไม่รอดแน่แล้วแม้แต่เกาซานตัวที่มีพลังอยู่ในขอบเขตสุมารุก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของแขนใหญ่นั่นหากเป็อันเจิงยิ่งไม่ต้องพูดถึง?
เวลานี้ทุกคนต่างได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างก็ตกตะลึงและอ้าปากค้างไปตามๆ กัน
เสียงกรีดร้องโหยหวนนี้ไม่ได้มาจากอันเจิงแต่เป็เสียงร้องจากเ้าของแขนั์นั่นต่างหาก เมื่อเศษฝุ่นละอองเริ่มจางลงผู้คนถึงได้สังเกตเห็นว่า กลางแขนใหญ่ั์มีรูโบ๋ที่เต็มไปด้วยเืปรากฏอยู่!
มีสมบัติวิเศษที่คล้ายคลึงกับระฆังวางอยู่ตรงนั้นส่วนอันเจิงหายตัวไป แขนั์ฟาดลงไปบนระฆังอย่างแรงทำให้ระฆังทิ่มแขนั์จนเป็รูโบ๋ เ้าของแขนั์นี้กรีดร้องโหยหวนออกมาแล้วะโด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “กระดิ่งวิเศษ...ทำไมเขาถึงมีกระดิ่งวิเศษ!”
หลังจากปกป้องอันเจิงจากแขนั์แล้วกระดิ่งแก้วก็เปลี่ยนกลับเป็ขนาดเล็กดังเดิม บินไปรอบ ๆ ตัวอันเจิงครู่หนึ่ง จากนั้นก็หายวับไปกับตาผู้คนที่อยู่ในสนามประลอง รวมถึงอันเจิงที่กำลังประหลาดใจอยู่นั้น ได้ยินเสียงครางเบาๆ จากนั้นร่างชราภาพร่างหนึ่งก็พุ่งออกมาจากกลุ่มคน แล้วหนีไปในสภาพสะบักสะบอม
“นั่นคือใคร?”
มีคนถามขึ้นด้วยความสงสัย
“ดูเหมือนชายเก้าไร้ประโยชน์ส่วนใหญ่เขาจะอยู่ในสภาพเมามาย ดวงตาแดงก่ำ ทำงานซ่อมหม้อกระทะตามถนนย่านหนานชาน”
“์ หรือแท้จริงแล้วเขาคือท่านจิ่ว หัตถ์ิญญาในตำนานที่ว่ากันว่าสามารถสั่งฟ้าสั่งดินได้?”
“หากเป็เขาจริง ๆ ทุกอย่างก็กระจ่างเขาคือคนที่เปลี่ยนแขนใหม่ให้กับเฉินโจว หัตถ์ิญญาผู้นี้โหดร้ายและทารุณนักทำให้ถูกหลายฝ่ายไล่ล่า นึกไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าเขาจะมาซ่อนตัวอยู่ในโลกมายาของพวกเราเล่ากันว่าเมื่อหลายปีก่อนเขาก็มีพลังวัตรอยู่ในขอบเขตสุมารุแล้ว เท่าที่ดูเื่เล่าเ่าั้ก็คงเป็เื่จริง ด้วยพลังที่เกาซานตัวมี หากสู้เขาไม่ได้ ก็ถือว่าสมเหตุสมผลอยู่”
“หากเขาคือหัตถ์ิญญาจริง ๆแล้วอันเจิงคือใครกัน? กระดิ่งนั่นเป็อะไร?”
“เด็กที่เพิ่งเริ่มสะสมพลังวัตรจะมีสมบัติวิเศษแบบนั้นในได้อย่างไรกัน? มันสามารถปกป้องเ้าของได้โดยไม่ต้องมีใครสั่งยิ่งไปกว่านั้น ยังสามารถเอาชนะท่านจิ่วหัตถ์ิญญาได้อีก ไม่แน่นะ สมบัติวิเศษชิ้นนี้อาจอยู่ในระดับสีทองหรือสีม่วงเลยก็ได้”
“ของดี เป็สมบัติวิเศษที่ดีจริง ๆ”
หลังจากได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆนานาแล้ว ทุกคนในนิกายเบิก์กลับรู้สึกหนักหน่วงขึ้นมาในใจ พวกเขาต่างรู้ดีว่าแม้ครั้งนี้จะสามารถผ่านพ้นเื่นี้ไปได้แต่ชีวิตหลังจากนี้คงไม่อาจอยู่อย่างสงบสุขอีกแล้วกระดิ่งแก้วได้ช่วยชีวิตอันเจิงไว้ แต่ก็ดึงดูดผู้คนจิตใจต่ำช้ามากมายที่หวังอยากมันชวีหลิวซีกับตู้โซ่วโซ่ววิ่งมายืนข้าง ๆ อันเจิง แล้วถามไถ่อาการของเขา
อันเจิงส่ายหัวตอบ “ข้าไม่เป็ไร”
ตู้โซ่วโซ่วมองสำรวจอันเจิงหัวจรดเท้าหลังจากแน่ใจแล้วว่าอันเจิงไม่เป็อะไรจึงถอนหายใจออกมา “เ้าไม่เป็ไรก็ดีแล้วข้าใแทบตาย”
ชวีหลิวซียื่นมือออกมาตรวจชีพจรของอันเจิงหลังจากนั้นก็ถอนหายใจออกมาเช่นกัน “ไม่มีอะไรน่าเป็ห่วงแล้วแค่ตอนที่ประลองกับเฉินโจวนั้นได้รับาเ็ภายนอกไม่น้อยข้าจะช่วยเ้าทำแผลห้ามเืก่อน”
นางรีบวิ่งไปนำกล่องยามาจากนั้นก็ช่วยทำแผลให้อันเจิง
เวลานี้เอง ลำแสงสีเขียวก็กำลังตามล่าท่านจิ่วอย่างดุเดือดเท่าที่ดู หัตถ์ิญญาผู้นี้ก็ชราภาพมากแล้ว ทว่าความว่องไวยังเร็วปานสายฟ้าแต่ไม่ว่าเขาจะหนีไปถึงที่ใด กระดิ่งแก้วก็จะปรากฏอยู่ด้านหลังของเขาเสมอ ในโลกมายาท่านจิ่วหายตัวไปโผล่บนหลังคาบ้านต่าง ๆ แต่ไม่ว่าเขาจะปรากฏตัวที่ใดกระดิ่งแก้วก็จะตามเขาเป็เงา
“เ้าไม่รักษาคำพูด!”
ท่านจิ่วคร่ำครวญพลางวิ่งหนีไปด้วย “เ้าบอกว่าจบครั้งนี้แล้วเราจะไม่ติดค้างกันอีก!”
ผู้คนที่ได้ยินประโยคนี้ต่างพากันมองไปหาเฉินโจวทว่าสีหน้าของเฉินโจวก็ยังคงมึนงงราวกับว่าไม่เข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเหมือนกันเขารู้ความลับของตระกูลเฉินเพียงบางส่วน แต่กลับไม่เคยรู้ความลับที่ซ่อนอยู่ในนั้นอย่างแท้จริงจากที่เขารู้มา ในโลกมายาไม่มียอดฝีมือคนไหนสามารถต่อกรกับท่านจิ่วได้เลย ใครจะไปคิดว่าท่านจิ่วจะถูกกระดิ่งแก้วที่ดูไม่มีอะไรพิเศษตามล่าจนมีสภาพสะบักสะบอมอย่างนี้
บนหลังคา เฉินเซ่าป๋ายในชุดคลุมสีดำหัวเราะพลางพูดกับตัวเอง“เฉินชี เ้าไม่เคยรู้เลยว่าแท้จริงแล้วตระกูลเฉินดำรงอยู่เพื่ออะไร และบิดาของเ้าประสบความสำเร็จได้เพราะอะไรตระกูลเฉินสามารถดึงผู้มีพลังวัตรที่อยู่ในขอบเขตกิเลสมารอย่างท่านจิ่วหัตถ์ิญญามาใช้ได้แล้วมีหรือที่จะถูกคนอย่างบิดาเ้า ที่มีพลังวัตรอยู่ในขอบเขตจุติ์ทำลายลง ข้าแค่มองบางอย่างพลาดไปเท่านั้นเองคิดไม่ถึงว่าเด็กอย่างเ้าจะร้ายกาจขนาดนี้ ถึงกับเสาะหาความลับของตระกูลเฉินเพื่อใช้เป็ประโยชน์ให้กับตัวเอง...น่าเสียดายที่เ้าจะไม่มีวันได้รู้ความลับแท้จริงที่ซ่อนอยู่”
เขาลุกขึ้นยืน มองไปที่อันเจิงชั่วครู่ “ช่างเป็คนที่น่าสนใจจริงๆ อย่ารีบตายซะก่อนล่ะ เราสองคนยังไม่ได้มาสะสางกันเลย”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็กลายเป็เงาดำและจากไป
กระดิ่งแก้วยังคงตามล่าท่านจิ่ว ส่วนเฉินโจวยืนลำพังอยู่กับที่อย่างมึนงงผ่านไปชั่วครู่ ทุกคนต่างได้สติและมุ่งตรงไปหาเขา ะโดังลั่น “เอามันให้ตาย!”
“อัดไอ้ชั่วนี่ให้ตาย!”
กลุ่มคนที่ไม่อาจนับจำนวนได้พุ่งตรงไปหาเฉินโจวเขาจึงะโเสียงดังเพื่อให้คนอื่นเข้ามาช่วย ทันใดนั้น ลูกน้องที่ซ่อนตัวอยู่หวังจะฉวยโอกาสนี้เพื่อพาเขาหนีแต่เพียงชั่วพริบตาเดียว พวกเขาก็โดนล้อมและรุมทำร้าย เฉินโจวฆ่าคนมาโดยตลอด ในที่สุดกรรมก็ตามสนองเขาและลูกน้องของเขาล้มลงบนพื้น ไฟแห่งความโกรธแค้นของผู้คนเ่าั้ระบายลงบนร่างของพวกเขาอย่างไม่ปรานี
“นั่นคืออะไรหรือ”
ตู้โซ่วโซ่วชี้ไปยังลำแสงที่พุ่งไปในอากาศอย่างรวดเร็วแล้วถามขึ้น
อันเจิงส่ายหัวไปมา “ข้า...ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“นั่นคือของของเ้าเป็ไปได้อย่างไรที่เ้าจะไม่รู้?”
“ไม่รู้จริง ๆ นั่นคือของที่ข้าเก็บได้ข้ารู้สึกว่ากระดิ่งนี้มีรูปลักษณ์ที่สวยงาม จึงอยากเก็บมาห้อยคอเสี่ยวช่านเท่านั้นเองไม่ได้คิดว่าจะต้องเป็สมบัติวิเศษอะไรทั้งนั้น”
“แม้แต่ของที่เก็บได้ยังเป็สมบัติวิเศษช่างโชคดีเหลือเชื่อจริง ๆ”
ตู้โซ่วโซ่วตบบ่าของอันเจิง เขาเจ็บจนร้องออกมาชวีหลิวซีจึงรีบพูดขึ้น “เบา ๆ หน่อยสิ”
ตู้โซ่วโซ่วยิ้มแห้ง ๆ “รู้แล้วน่าเบาหน่อย ๆ”
เขาใช้นิ้วมือแหย่ไปที่หัวไหล่ของอันเจิงเบา ๆ “อย่างนี้เบาพอหรือยัง?”
อันเจิงถอนหายใจพูดขึ้น “เ้ามันร้ายนัก...”
ห่างออกไปไม่ไกล อย่างไรท่านจิ่วหัตถ์ิญญาผู้นี้ก็อายุมากเกินไปแล้วสุดท้ายกระดิ่งแก้วจึงตามทัน มันพุ่งเข้าไปที่ท้ายทอยของเขาแล้วพุ่งออกมาทางหน้าผากตูม! ทันใดนั้น หัวของเขาก็แตกออกกลางอากาศ ร่างร่วงหล่นลงมาจากที่สูงกระแทกพื้นกลายเป็เศษเนื้อที่แหลกเหลว
กระดิ่งแก้วเปลี่ยนเป็ลำแสงบินกลับมาหมุนไปรอบ ๆ จากนั้นก็บินมาหยุดอยู่ตรงหน้าอันเจิง เขายื่นมือออกมารับ กระดิ่งอันน้อยๆ ก็หล่นลงกลางมือ
เวลานี้ ทุกคนต่างล้อมเข้ามาด้วยสัญชาตญาณผู้คนจำนวนมากแผ่ความโลภออกมาทางสายตา
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[4] กระดูกพัดคือ ไม้ที่เป็โครงสร้างของพัด