แม้ว่าจะเป็เื่แปลกประหลาด แต่เพื่อเอาใจเหยียนอี้เลี่ยแล้ว ในชาติก่อนไป๋เซียงจู๋เคยไปเยือนชนเผ่าลึกลับมากมาย การยืมร่างคืนชีพอะไรทำนองนั้นนางก็เคยได้ยินมาบ้าง เพียงแต่ตอนนี้กลับยิ่งรู้สึกว่าไม่ใช่เื่จริง นางจะเกิดใหม่ได้อย่างไร อีกทั้งด้วยรูปร่างเช่นนี้...
นางอดไม่ได้ที่จะทอดสายตามองตัวเองในคันฉ่อง บัดนี้นางเกล้ามวยผมคู่ [1] ผิวค่อนข้างขาวซีด ทว่าใบหน้ายังอ่อนเยาว์อยู่ สิ่งเหล่านี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าปัจจุบันนางอายุเพียงสิบสอง!
ถึงแม้โครงหน้าดูซูบผอม นิ้วมือถูกเสียดสีจนเป็รอยด้านหลายจุด แต่บัดนี้นางมีแขนขาครบ และยังหวนกลับมาในวันนี้ วันก่อนที่โศกนาฎกรรมทั้งหมดจะเกิดขึ้น!
นี่์สงสารข้าหรือ ความชิงชังและเปลวไฟโชติ่ปรากฏในดวงตาของไป๋เซียงจู๋โดยพลัน ทว่าเพียงชั่วอึดใจเดียวก็ถูกนางซ่อนไว้ใต้ดวงตาสีดำสนิท
มันคือวันนี้! วันที่เคราะห์ร้ายของนางเริ่มขึ้น นางถูกน้าสะใภ้ส่งไปไหว้พระขอพรให้ท่านยาย ทว่าโดนคนร้ายลวนลามระหว่างทางกลับจวน เพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของตน นางจึงพลัดตกรถม้าและเสียโฉม พอนางกลับถึงจวน ไม่ใช่เพียงแค่ไร้ผู้ออกรับช่วยนาง แต่กลับกลายเป็ว่านางถูกไล่ออกจากจวนแทน ในขณะที่มารดานางถูกบีบบังคับให้สมรสกับชายแก่ หนึ่งปีต่อมานั่งเกี้ยวคันน้อยเข้าจวนอ๋องสี่ในฐานะอนุ วันที่สร้างทุกข์โศกทั้งหมดให้นาง ก็คือวันนี้นี่เอง!
ไป๋เซียงจู๋กำมือแน่น แน่นเสียจนแทบหลั่งเื ก่อนจะค่อยๆ คลายมือออก
เมื่อ์มีตาให้โอกาสนางเกิดใหม่อีกหน ในหนนี้ นางต้องพยายามพลิกเหตุเลวร้ายให้เหล่าคนโฉดชั่วที่หยามเหยียดนางลิ้มรสความเ็ปที่นางได้รับทั้งหมดอย่างเต็มอิ่ม!
“คุณหนูใหญ่รีบหน่อยเถอะเ้าค่ะ มิเช่นนั้นการเดินทางจะล่าช้า คงไม่ดีนัก” แม่เฒ่าตู้ผู้เฝ้าอยู่อีกด้านหนึ่งมาโดยตลอดกลอกตาปะหลับปะเหลือกอย่างเหลืออด น้ำเสียงปนรำคาญเล็กน้อย
นางเป็บ่าวเฒ่าข้างกายอวี๋ซื่อมายาวนาน ติดตามอวี๋ซื่อเข้าตระกูลมาตอนแต่งงาน ย่อมได้รับความไว้วางใจจากอวี๋ซื่อเป็ธรรมดา หากไม่ใช่เพราะอวี๋ซื่อ้าให้แผนครั้งนี้ไร้ความผิดพลาด แม่เฒ่าตู้ก็คงไม่จับตาดูด้วยตนเอง
“แม่เฒ่าตู้โปรดรอสักครู่ จู๋เอ๋อร์จะล้างหน้าแต่งตัวเดี๋ยวนี้” ไป๋เซียงจู๋รีบขยิบตาให้ตู้เจวียนสาวใช้ส่วนตัวที่อยู่ข้างๆ ตน ตู้เจวียนรีบกุลีกุจอไปเตรียมของ
แม่เฒ่าตู้เห็นว่าไป๋เซียงจู๋เข้าใจสถานการณ์ดี จึงออกจากห้องไปโดยไม่หันกลับ สาวใช้เซียงจิ้งก็ไม่คิดจะยื่นมือช่วยเช่นกัน ในสายตาของนาง ไป๋เซียงจู๋แค่แขวนตำแหน่งคุณหนูตระกูลไป๋เท่านั้น ผู้ใดมิรู้บ้างว่าคุณหนูผู้นี้ใช้ชีวิตในจวนไป๋อย่างต่ำต้อยกว่าสาวใช้ระดับสูงบางรายเสียอีก ตัวนางเป็คนของบ้านรอง เป็สาวใช้อันดับหนึ่งในเรือนอวี๋ซื่อ ย่อมรู้สึกว่าการแต่งตัวให้ไป๋เซียงจู๋นั้นเสียศักดิ์ศรี
หลังบุคคลที่ไม่จำเป็ออกไปหมดแล้ว ไป๋เซียงจู๋นั่งเงียบและปล่อยให้ตู้เจวียนปรนนิบัติตน
“คุณหนูร่างกายผอมแห้ง นี่ไข้หวัดก็เพิ่งหายดี ทำไมคุณหนูยังตกลงไปขอพรล่ะเ้าคะ” ตู้เจวียนสงสารคุณหนูของนาง คุณหนูร่างกายไม่แข็งแรงมาั้แ่ไหนแต่ไร เมื่อเป็ไข้หวัดแต่ละคราต้องใช้เวลาหลายวันกว่าจะหาย อีกอย่างฮูหยินรองก็ไม่เคยเชิญหมอให้คุณหนู คุณหนูต้องอดทนเองทุกครั้ง ครั้งนี้อาการรุนแรงมากจริงๆ บัดนี้อุตส่าห์สดชื่นขึ้นมากแล้ว ฮูหยินรองกลับให้คุณหนูไปวัดขอพรแทนคุณหนูรองกะทันหัน
“ไม่เป็ไร ออกไปเดินบ้างก็ดีกว่าหมกตัวอยู่ในห้องน่ะ” ไป๋เซียงจู๋คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้ตู้เจวียน
ตู้เจวียนมองใบหน้าซีดเซียวของไป๋เซียงจู แม้น้ำตาคลอเบ้าก็ยังคงเชื่อฟังและเริ่มแต่งตัวให้คุณหนู
อันที่จริงแล้ว ต่อให้ทำงานหนักอยู่ที่นี่ทุกวันก็ยังกินไม่อิ่ม หากออกไปไหว้พระขอพรอย่างน้อยๆ ก็เป็หน้าเป็ตาของตระกูลไป๋ ฮูหยินรองใส่ใจกับการแสดงความฟุ่มเฟือยเอาหน้าเสมอ ในสองสามวันนี้จะไม่ตระหนี่ต่อคุณหนูแน่นอน แค่เห็นเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ส่งมาก็ทราบแล้ว ครั้งนี้ฮูหยินรองใจกว้างนัก
“เหมือนคราวนี้ฮูหยินรองจะยอมลงให้จริงๆ นะเ้าคะ คุณหนูดูสิ เสื้อผ้ากับปิ่นปักผมนี้ล้วนเป็ของใหม่ ฮูหยินรองจะทำดีต่อคุณหนูแล้วใช่หรือไม่เ้าคะ?” ตู้เจวียนคิดด้วยความไร้เดียงสาและโพล่งถามออกมา
“คงเป็อย่างนั้นกระมัง” ไป๋เซียงจู๋ยิ้มอย่างมีเลศนัย ทว่าไม่พูดอะไรมาก
ในอดีตชาติ จวนไป๋เป็หวงซางของอาณาจักรต้าฉี ฐานะมั่งคั่ง เรียกได้ว่าเทียบเท่ามหาเศรษฐีพันล้านในยุคนี้ น่าเสียดายที่มีน้าชายผู้เป็ดั่งหลุมลึกไร้จุดสิ้นสุดอย่างไป๋ฉางชิง อีกทั้งมีอวี๋ซื่อผู้คำนึงถึงแค่เพียงครอบครัวฝ่ายมารดาตนและบุตรชายหญิงทั้งใจ
เมื่อมีครอบครัวพวกเขาเหล่านี้อยู่ ูเาเงินทองมากมายเท่าใดก็ถูกขุดไปจนหมดได้ และปัจจุบันจวนไป๋ก็น่าจะถูกครอบครัวมอดปลวกนี้กัดกินจนใกล้หมดสิ้นแล้ว
ในชาติก่อน ท่านตาท่านยายของนางเห็นแก่ชื่อเสียงมากเกินไป มารดาของนางไป๋ฉีหลัว หรือไป๋ซื่อถึงได้ประสบโศกนาฏกรรมหนักหนาเช่นนี้
ไป๋ซื่อเป็บุตรีคนโตในภรรยาเอกของตระกูลไป๋ เลือกสาบานรักกับคนอื่นตามหัวใจตนเอง [2] จากนั้นยังตั้งครรภ์และให้กำเนิดแฝดชายหญิงด้วย ซึ่งก็คือไป๋เซียงจู๋กับไป๋จื่อจินพี่ชายของนาง แม้ตระกูลไป๋ทำอาชีพค้าขายมาตลอดชั่วอายุคน แต่ก็เป็ผู้มีหน้ามีตาในสังคม ถึงแม้นายท่านไป๋กับฮูหยินเฒ่ารักบุตรสาวคนนี้มากเพียงใด ก็ให้อภัยการกระทำเสื่อมความบริสุทธิ์ อีกทั้งมีลูกชายหญิงหนึ่งคู่ของนางไม่ได้
ั้แ่บัดนั้น ชื่อเสียงของไป๋ฉีหลัวบุตรีคนโตแห่งตระกูลไป๋พินาศลงทันที นางถูกผู้คนดูิ่เหยียดหยาม ฮูหยินเฒ่าทำได้แค่เก็บบุตรสาวไว้ในเรือนหลัง และไม่ยุ่งเกี่ยวกับนางอีกเลย...
ด้วยเหตุนี้ น้าสะใภ้ของนางจึงทารุณพวกนางแม่ลูกทุกวิถีทาง...
เหตุผลที่อวี๋ซื่อยอมอ่อนให้ในครั้งนี้ คงเป็เพราะอยู่ในแผนการของนาง ซึ่งนับว่าอวี๋ซื่อยอมลงแรงมากจริงๆ อย่างไรก็ตาม เพียงเพื่อกำจัดเสี้ยนหนามของตน นางช่างอุตสาหะคิดหาอุบายเสียเหลือเกิน
เชิงอรรถ
[1]双丫鬟 มวยผมคู่ คือ ทรงผมประเภทหนึ่ง มีลักษณะ คือ แบ่งผมออกสองฝั่งซ้ายขวาและเกล้ามวย ส่วนใหญ่ผู้ที่ทำผมทรงนี้คือนางกำนัลสาวในวังหลวงหรือหญิงสาวแรกรุ่น
[2]ภายใต้ธรรมเนียมของสังคมศักดินาในสมัยโบราณ การแต่งงานต้องผ่านการทาบทามโดยคนกลางและตัดสินใจโดยบิดามารดา วิวาห์ที่ชายหญิงตกลงปลงใจกันเองโดยไม่ได้รับอนุญาตจะถูกผู้คนมองว่าเป็การละเมิดจริยธรรมและน่าอับอาย
