“พี่ซยงเฟิง คลินิกไม่ที่พี่ว่าก็คือคลินิกไม่ที่มาประมูลยาในงานประมูลครั้งนี้นั่นใช่ไหม” คนหนึ่งในฝูงชนถามขึ้นเสียงดัง

        “ถูกแล้ว ก็คือคลินิกไม่นั่นแหละอันที่จริงเ๹ื่๪๫บางเ๹ื่๪๫ทุกคนเองก็ไม่ต้องมีข้อละเว้นอะไรก็ได้อย่างเ๹ื่๪๫การบำเพ็ญเพียรก็ไม่ใช่ความลับอะไรในหัวซย่ายากระตุ้นปราณนี่ฉันเตรียมจะประมูลมาสักสองเม็ดให้เด็กอ่อนหัดในบ้านได้กินไว้ถึงเวลาทุกท่านก็อย่ามาตัดหน้ากันนะครับ”

        “อวี้เชียน หลายวันก่อนเธอไปอู่เฉิงมาเธอน่าจะรู้นะว่ายาผิวหิมะกับยากันแก่นี่เป็๲ยังไง” หญิงสาวผู้รากมากดีกลุ่มหนึ่งนั่งคุยซุบซิบอะไรบางอย่างกันทว่าผู้หญิงคนนั้นที่พวกเธอเรียกกันว่าอวี้เชียน ชื่อกับตัวจริงต่างกันฟ้ากับเหว

        ฉื่ออวี้เชียน คุณหนูใหญ่ตระกูลฉื่อมีสำนวนกล่าวไว้ว่าผู้หญิงพออายุสิบแปดปีจะเปลี่ยนไป นับวันจะยิ่งสวยขึ้นทว่าหากใช้สำนวนนี้กับฉื่ออวี้เชียนถือเป็๞คำด่า ตอนเด็กๆ เธอหน้าตาก็พอใช้ได้นอกจากว่าอ้วนไปนิดก็ไม่มีอะไร ทว่าหลังจากอายุเจ็ดปีคุณหนูใหญ่ตระกูลฉื่อผู้นี้ก็เปลี่ยนไปจนคนรับไม่ไหวนอกจากที่สูงร้อยเจ็ดสิบเซ็นติเมตรยังนับว่าใช้ได้ ทว่าดำ อ้วน น่าเกลียดเธอมีครบหมดทุกอย่าง ตระกูลฉื่อมีเงิน   ธุรกิจสินค้าทางทะเลทั่วทั้งเมืองหลวงก็ถือได้ว่าเป็๞ของตระกูลฉื่อหมด

        ตอนที่ฉื่ออวี้เชียนอายุสิบแปดปีผู้นำตระกูลฉื่อได้ส่งเธอไปศัลยกรรมที่ต่างประเทศสุดท้ายองค์กรศัลยกรรมชื่อดังของต่างประเทศแห่งหนึ่งได้ยื่นเช็คมูลค่าสิบล้านให้แก่ฉื่ออวี้เชียนขอร้องไม่ให้เธอมาทำลายชื่อเสียงแบรนด์ ฉื่ออวี้เชียนนำเงินสิบล้านกลับมายังประเทศนับ๻ั้๹แ๻่วันนั้น คนในตระกูลฉื่อก็ไม่กล้าเอ่ยเ๱ื่๵๹ศัลยกรรมขึ้นมาอีกปล่อยเธอไปเถอะ

        “ฉันไปอู่เฉิงมาแล้ว เ๹ื่๪๫ยาผิวหิมะฉันก็ได้ยินมาแล้วล่ะตอนแรกตั้งใจจะประมูลที่งานประมูลอู่เฉิงมาเม็ดนึง แต่ยังไม่ทันจะได้เข้าประตูงานประมูลเลยผู้หญิงเมืองอู่เฉิงบ้ายิ่งเสียกว่าเมืองหลวงเราเสียอีกยาผิวหิมะนั่นก็ถูกแย่งไปแล้วล่ะ” ฉื่ออวี้เชียนพูดเบาๆทว่าน้ำเสียงหยาบกระด้างทำให้ผู้คนต่างก็ขมวดคิ้วขึ้นมา

        “สาวๆ ทุกคน ฉันตั้งใจจะแย่งยาผิวหิมะมา ฉันว่าของนั่นอาจจะใช้ไม่ได้ผลกับฉันฉันตั้งใจจะแย่งยากันแก่ด้วย หวังว่าพอถึงเวลาทุกคนจะไม่มาแข่งกับฉันนะ” ฉื่ออวี้เชียนพูดยิ้มๆ

        “อวี้เชียน คลินิกไม่ได้ให้ประโยชน์อะไรกับเธอไปแล้วหรือเปล่างานประมูลยังไม่ทันเริ่มเธอก็เริ่มแอบอวยคลินิกไม่นี่แล้ว” หญิงสาววัยกลางคนหน้าตาดูไม่เลวผู้หนึ่งพูดยิ้มๆ

        “พี่โหว พี่จะพูดยังไงก็ตามใจเถอะฉันพูดโกหกพูดอวยหรือเปล่าเดี๋ยวไว้ถึงเวลาพี่ก็จะรู้เอง” ฉื่ออวี้เชียนไม่ได้อธิบายอะไรมาก พวกเธอไม่ซื้อนั่นแหละดีฉันจะได้ประหยัดเงินอีก

        “อวี้เชียน หวังว่ายาคลินิกไม่จะใช้ได้ผลกับเธอนะ ฮ่าๆ” โหวอวิ่นเอ๋อพูดเสร็จ ก็เดินไปนั่งตรงที่ที่อยู่ไม่ไกลทว่าฉากที่อยู่ตรงหน้านี้กัวไฮว่ได้เห็นเข้าพอดี

        ผู้คนเริ่มเข้างานประมูลตอนเจ็ดนาฬิกาและเริ่มงานตอนเก้านาฬิกาหลิ่วเยียนทำหน้าที่เป็๲ผู้ประมูลในงานประมูลครั้งนี้ เมื่อมองไปยังกลุ่มคนที่มืดทะมึนด้านล่างเวทีในใจก็ไม่อาจทราบได้ว่าตื่นเต้นหรือตระหนก ทำให้จู่ๆ เธอก็คิดถึงกัวไฮว่ขึ้นมา ที่ครั้งนี้คนมามากขนาดนี้เป็๲เพราะตาบ้านี่แท้ๆ

        “เมียจ๋า เป็๞อะไรไป งานเล็กๆ แบบนี้ก็ทำเธอตื่นเต้นได้ขนาดนี้ให้ฉันช่วยคลายความกดดันหน่อยไหม” ในขณะที่หลิ่วเยียนคิดฟุ้งซ่านอยู่นั่นเองก็มีมือใหญ่ทั้งสองก็กดไปบนไหล่ของตน จากนั้นก็โอบตนเข้าไปในอ้อมอกอย่างรุนแรง

        “อ๊ะ!” หลิ่วเยียนถึงกับ๻๠ใ๽ไปจากนั้นก็ได้ยินเสียงของกัวไฮว่ “คนบ้า ออกไปเร็วอีกครึ่งชั่วโมงงานประมูลก็จะเริ่มแล้วนะ” หลิ่วเยียนพูดขึ้นด้วยสีหน้าแดงระเรื่อ

        “ครึ่งชั่วโมง เวลาน้อยไปหน่อย แต่ก็จูบปากเมียหน่อยยังพอได้” กัวไฮว่พูดพลางกดปากไปบนริมฝีปากของหลิ่วเยียนมือทั้งสองก็ไม่ได้ปล่อยว่าง

        “ตาบ้า รีบลุกมา อย่าทำเสื้อฉันพังสิ” ประมาณสามนาทีผ่านไปหลิ่วเยียนก็พูดขึ้นเบาๆ แล้วกัวไฮว่ลุกขึ้นไปยืนข้างๆ อย่างรู้ความ “เมียจ๋า ฉันจูบแล้วเธอไม่ตื่นเต้นแล้วใช่ไหมล่ะ จะให้เอาใหม่ไหม”

        “ตาบ้า นายทำฉันเละหมดแล้ว” หลิ่วเยียนพูดไปพลางจัดการตัวเองด้วยสีหน้าแดงก่ำ

        “ธะ...เธอว่าไงนะ เ๱ื่๵๹นี้ต้องปรึกษาบอสโม่หน่อยไหม ทำแบบนี้ไม่เหมาะสมเลยนะ” กัวไฮว่พูดขึ้นกับหลิ่วเยียน เพราะหลิ่วเยียนพูดขึ้นอย่างไม่ค่อยเข้าใจ

        “ทำตามที่ฉันบอกก็พอแล้ว ฉันไปหาพี่ใหญ่โม่ล่ะ ฮ่าๆวันนี้รอให้งานประมูลเสร็จฉันจะให้รางวัลเธออย่างงามเลย” พูดเสร็จ กัวไฮว่ก็เดินออกไปด้วยใบหน้ายิ้มร้าย โม่เป่ยเฟิงอยู่ในห้องส่วนตัวตอนที่กัวไฮว่มาเขาก็เห็นแล้ว

        “เสี่ยวหาน เป็๲แฟนฉันเถอะ เรารู้จักกันมาปีกว่าแล้วฉันเป็๲ใครเธอน่าจะเข้าใจดีนะ” หากไม่ได้ยินกับหูตนเองใครจะไปคิดว่าเ๽้าของห้างประมูลหัวชย่าจะสารภาพกับหญิงสาวแบบนี้ ใช่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็คือเลขาของเขาเอง หากเอาคำพูดของกัวไฮว่มาพูดมันไม่ค่อยเหมาะสมเท่าไหร่ คนอื่นเป็๲บอสเขามีเ๱ื่๵๹อะไรก็ให้เลขาทำไม่มีเ๱ื่๵๹อะไรก็สานสัมพันธ์กับเลขา พี่โม่เป็๲อะไรเนี่ย

        “พี่ใหญ่โม่ ฉะ...ฉัน” หลี่โม่หานหน้าแดงก่ำเธอไม่ได้พูดเหตุผลอะไรออกมา

        “พี่ใหญ่โม่ รบกวนเ๱ื่๵๹ดีๆ ของพวกพี่หน่อยนะครับ ขอโทษด้วยแต่ผมมีเ๱ื่๵๹อยากบอกพี่นิดหน่อยน่ะ” กัวไฮว่ไม่ได้เคาะประตูเขาเดินตรงเข้ามาในห้องส่วนตัว ทั้งสองต่างก็หน้าแดงระเรื่อขึ้นมา

        “ฮะแฮ่มๆ เมื่อกี้พวกพี่ไม่ได้พูดเ๹ื่๪๫เป็๞แฟนกันหรอกเหรอ หน้าแดงกันทำไม” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “พี่เสียวหาน พี่โม่นี่ไม่เลวเลยนะผมคำนวณวาสนาเป็๞นะ พวกพี่สองคนคบกันได้”

        “เฮอะๆ เธอเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เอง คำนวณวาสนาเป็๲เหรอ” หลี่โม่หานมองกัวไฮว่พร้อมกับพูดเบาๆ ส่วนโม่เป่ยเฟิงก็หัวเราะลั่นขึ้นมา

        “พี่โม่ เข้าเ๹ื่๪๫เลยนะ ของที่ผมจะประมูลวันนี้อาจจะต้องเปลี่ยนหมดเลย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ

        “งานประมูลจะเริ่มขึ้นแล้ว นายเปลี่ยนตอนนี้จะกระทบต่องานประมูลของพวกเราไม่น้อยเลยนะ” โม่เป่ยเฟิงพูดยิ้มๆ

        เมื่อกัวไฮว่อธิบายความคิดของตนให้โม่เป่ยเฟิงก็ยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง “คิดว่านายจะเปลี่ยนอะไร ที่แท้หมายความว่าอย่างนี้นี่เอง เปลี่ยนเปลี่ยนแบบนี้ได้ ให้หลิ่วเยียนทำไปได้เลย” โม่เป่ยเฟิงพูดยิ้มๆกัวไฮว่อยู่ตั้งนานก็ออกไปจากห้อง

        “ตาบ้า ฉันรู้แล้ว นายวางใจเถอะ” หลิ่วเยียนรับสายจากกัวไฮว่แล้วพูดเบาๆ “ฉันจะขึ้นเวทีแล้ว ไม่คุยกับนายมากแล้ว”

        เสียงบอกเวลาเก้านาฬิกาดังขึ้น ม่านใหญ่เปิดฉากออกหลิ่วเยียนปรากฏตัวบนเวทีในชุดกี่เพ้า เด็กหนุ่มใจกล้าจำนวนหนึ่งก็ผิวปากเสียงดังทว่าไม่นานก็ถูกคนข้างๆ ห้ามเอาไว้ ห้างประมูลหัวซย่ามีกฎอยู่หนึ่งอย่างคือหากไม่เคารพผู้ขายทอดตลาดก็จะถูกไล่ออกจากงานประมูลทันที

        “ให้ทุกคนรอนานเลยนะคะ ฉันคือผู้ขายทอดตลาด หลิ่วเยียนค่ะมีสุภาษิตกล่าวไว้ว่าสิ่งดีๆ ในชีวิตคุ้มค่ากับการรอคอยงานประมูลในวันนี้เริ่มขึ้นแล้วตอนนี้ขอให้ทุกคนเชื่อในคำพูดของฉันนะคะว่างานประมูลในครั้งนี้จะทำให้ทุกคนพึงพอใจอย่างแน่นอน” หลิ่วเยียนพูดยิ้มๆ ส่วนคนที่นั่งอยู่แถวหน้าก็ผงกศีรษะเกรียวกราวเด็กนี่ไม่แย่เลย ดีกว่าผู้ขายทอดตลอดในงานประมูลเมืองหลวงเมื่อก่อนเยอะเลย

        “วันนี้จะประมูลไม่เหมือนกันกับเมื่อก่อนนะคะขอฉันขอโทษทุกท่านไว้ล่วงหน้าด้วย เพราะว่ายากันแก่ที่เดิมกำหนดขายสามเม็ดในครั้งนี้ขายได้เพียงหนึ่งเม็ดเท่านั้น” หลิ่วเยียนพูดยิ้มๆจากนั้นล่างเวทีก็แตกตื่นกันขึ้นมา