่เวลาพลบค่ำกูเฟยเยี่ยนกับจวินจิ่วเฉินก็ได้มาถึงจิ้งหวางฝู่
พวกเขาทำแบบตอนที่ออกไปโดยการไม่ทำตัวเป็จุดสนใจรบกวนผู้อื่น
จวินจิ่วเฉินไม่ได้หยุดพักผ่อนแม้แต่วินาทีเดียว เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าไปในพระราชวังทันที การที่ฟู่หวงจะลงโทษตระกูลฉีเป็เื่เล็ก แต่หัวขโมยภายในหุบเขาเสินหนงถึงจะเป็เื่ใหญ่!
เขาไม่ค่อยเชื่อว่าหัวขโมยภายในหุบเขาเสินหนงจะเป็จิ้งจอกเฒ่า การคาดเดาของเขาคือจิ้งจอกเฒ่าติดสินบนให้คนในหุบเขาเสินหนงขโมยสมุนไพร การที่สามารถยุยงส่งเสริมและใส่ความสองตระกูลกองทัพของเทียนเหยียนได้ต้องเป็ศัตรูจากภายนอก เขาคิดว่าถ้าไม่ใช่อาณาจักรไป๋ฉู่ที่อยู่ทางด้านทิศตะวันตก ก็ต้องเป็อาณาจักรว่านจิ้นที่อยู่ทางด้านทิศตะวันออก แม้ว่าระหว่างทางเขาจะส่งข่าวกลับมาผ่านนกพิราบเพื่อทูลรายงานสถานการณ์ต่อฟู่หวงตามความเป็จริงแล้ว ทว่าเขาก็ยังต้องไปปรึกษาหารือกับฟู่หวงด้วยตนเอง เมื่อสองวันก่อนเขาได้รับข่าวคราวจากหัวหน้าาุโว่า ความคืบหน้าของหุบเขาเสินหนงเป็ไปอย่างราบรื่น เกรงว่าภายในสองวันนี้จะสามารถจับตัวหัวขโมยภายในได้
ดังนั้นพวกเขาจึงจำเป็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมที่จะตอบโต้กลับไป และตามจับคนร้ายในขณะที่พวกนั้นรับมือไม่ทัน เขาคิดเอาไว้ว่าสายสืบภายในเมืองจิ้นหยางอย่าได้คิดหลบหนีออกไปแม้แต่คนเดียว บริเวณชายแดนก็ต้องทำการเตรียมการให้รอบคอบ ไม่ว่าจะเป็ว่านจิ้นหรือไป๋ฉู่ ในเมื่อกล้ารังแกเมืองจิ้นหยางและทำการดักซุ่มอยู่ในพระราชวัง นี่ถือเป็การไม่มองราชวงศ์ตระกูลจวินอยู่ในสายตา มันจะรังแกคนอื่นเกินไปแล้ว! ความแค้นนี้หากไม่ชำระออกไป เมื่อข่าวลือแพร่สะพัดเทียนเหยียนจะสามารถตั้งหลักอยู่ภายในดินแดนเสวียนคงได้อย่างไร?
กลางดึกที่เงียบสงัด ประตูพระราชวังถูกปิดตัวลง
รถม้าของจวินจิ่วเฉินจอดอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าพระราชวัง คนรับใช้กำลังจะยื่นตราสัญลักษณ์ไปให้ทหารรักษาพระองค์ ทว่าองครักษ์ลับได้รีบมาส่งมอบจดหมายลับของหุบเขาเสินหนงที่ได้รับมาเมื่อสักครู่นี้
ทันทีที่จวินจิ่วเฉินเปิดออกมาดูดวงตาของเขาก็ทอประกายความหนาวเหน็บทันที เขาพึมพำออกมา “องค์ชายสาม ไป๋หลี่ิชวน…ที่แท้ก็เป็เ้า! ดีมาก! ”
เขาตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วกระซิบมอบหมายงานกับองครักษ์ลับ “รีบจัดระดมคนไปที่ตรอกน้ำหลีฮวา ร้านขายสมุนไพรเสินหนง”
จากนั้นเขาก็มอบตราสัญลักษณ์ที่แสดงถึงตัวตนไปให้ขันทีที่ตามมาด้วยพร้อมกำชับน้ำเสียงเ็า “ให้เฉิงอี้เฟยส่งกองกำลังไปปิดล้อมประตูเมืองทั้งสี่ด้านและไม่อนุญาตให้ใครก็ตามเข้ามาในเมือง จำเอาไว้ นอกจากสาส์นของฮ่องเต้แล้ว คำสั่งของคนในพระราชวังล้วนไม่จำเป็ต้องสนใจ! ”
หลังจากนั้นเขาก็ได้นำจดหมายลับมอบให้กองกำลังรักษาพระองค์และสั่งให้นำไปมอบให้ฮ่องเต้
หลังจากที่สั่งการทุกอย่างแล้วจวินจิ่วเฉินก็ไม่ได้อยู่ต่อ แต่รีบไปที่ตรอกน้ำหลีฮวาของเมืองทางใต้ด้วยตนเอง จดหมายลับที่เขาได้รับเมื่อสักครู่นี้เป็จดหมายลับที่หัวหน้าาุโหุบเขาเสินหนงเขียนมาด้วยตนเอง ภายในระบุไว้ว่าจับหัวขโมยภายในได้แล้ว และความจริงก็ได้ปรากฏขึ้นมาแล้ว!
หัวขโมยภายในถูกไป๋หลี่ิชวนองค์ชายสามแห่งอาณาจักรว่านจิ้นซื้อตัวไป และถ้ำจิ้งจอกของไป๋หลี่ิชวนอยู่ที่เมืองทางใต้ของเมืองจิ้นหยาง ซึ่งเป็ร้านขายสมุนไพรเสินหนงในตรอกน้ำหลีฮวา!
นอกจากลิ่วตันซางลู่เ่าั้ที่ถูกไป๋หลี่ิชวนสั่งให้ขโมยมา สมุนไพรที่เหลือในร้านขายสมุนไพรเสินหนงล้วนมาจากการสมรู้ร่วมคิดของเถ้าแก่กับหัวขโมยภายในหุบเขาเสินหนง
หัวขโมยได้ลักลอบนำสมุนไพรในทุ่งสมุนไพรหุบเขาเสินหนง แล้วส่งไปที่ร้านขายสมุนไพรเสินหนง จากนั้นเถ้าแก่ร้านขายสมุนไพรเสินหนงได้ซื้อสมุนไพรด้วยวิธีการจัดซื้อ ด้วยวิธีนี้ทั้งสองคนไม่เพียงแต่จะได้เงินจากไป๋หลี่ิชวนแล้ว แต่ยังได้เงินจากการขายสมุนไพรอีกด้วย เรียกได้ว่าเป็การค้าขายที่ไร้ต้นทุน ทั้งสองคนล้วนได้กำไร
ในส่วนของสมุนไพรที่สายสืบอู๋กงกงใช้โดยส่วนใหญ่มาจากร้านขายสมุนไพรเสินหนง จึงสามารถพูดได้ว่าสมุนไพรที่อู๋กงกงใช้ทั้งหมดได้มาจากทุ่งสมุนไพรหุบเขาเสินหนง
กล่าวได้อีกนัยหนึ่งว่าหากไม่ใช่เป็เพราะผลประโยชน์ส่วนตัวของเถ้าแก่ร้านขายสมุนไพรเสินหนงกับหัวขโมยภายใน สมุนไพรที่อู๋กงกงใช้ก็อาจจะไม่ได้มาจากหุบเขาเสินหนง และต่อให้กูเฟยเยี่ยนตรวจสอบผงยาอย่างชัดเจนแล้ว ก็ไม่สามารถสงสัยไปถึงหุบเขาเสินหนงได้
จิ้งจอกเฒ่าที่มีความคิดรอบคอบและมีวิธีการที่เหี้ยมโหด สุดท้ายกลับมาพ่ายแพ้ที่คนของตัวเอง!
หัวขโมยภายในไม่เพียงแค่อธิบายความจริงออกมาแล้ว แต่ยังอธิบายถึงแผนการของไป๋หลี่ิชวนอีกด้วย เขาให้การว่าหลังจากที่อู๋กงกงฆ่าตัวตายแล้วไป๋หลี่ิชวนจะถอยทัพแล้ว แต่ไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ ก็ได้ยกเลิกแผนการแล้วตัดสินใจอาศัยอยู่ในเมืองจิ้นหยางจนถึงฤดูใบไม้ร่วงค่อยออกไป
จวินจิ่วเฉินมาถึงร้านขายสมุนไพรเสินหนงด้วยความเร็วที่สุด
จากนั้นไม่นานหมางจ้งก็ได้พาทหารองครักษ์กลุ่มหนึ่งมาที่นี่ด้วยตนเองเพื่อทำการปิดล้อมร้านขายสมุนไพรเสินหนง
จวินจิ่วเฉินยืนอยู่หน้าทางเข้าแล้วพูดน้ำเสียงเ็า “เก็บชีวิตไว้ ยิ่งเยอะยิ่งดี”
คนอื่นๆ ไม่จำเป็ต้องให้เขาลงมือด้วยตนเอง คนที่เขารอคอยคือไป๋หลี่ิชวน หากว่าไป๋หลี่ิชวนอยู่ภายใน มันจะดีอย่างยิ่ง หากว่าไม่ได้อยู่ภายในก็ไม่เป็ไร ประตูเมืองทั้งสี่ถูกปิดลงหมดแล้ว การที่มีเฉิงอี้เฟยเฝ้าระวังด้วยตนเอง ไม่ว่าจะใครก็ไม่สามารถหลบหนีออกไปได้!
ทหารองครักษ์เข้าไปได้ไม่นาน ร้านขายสมุนไพรเสินหนงที่เคยเงียบสงบก็เกิดเสียงครึกโครมขึ้นมา พร้อมกับมีเสียงะโขอร้องอ้อนวอนและเสียงต่อสู้กัน จวินจิ่วเฉินยืนคอยอยู่หน้าประตูด้วยสีหน้าเมินเฉย
ผ่านไปไม่นานหญิงสาวชุดดำคนหนึ่งก็ได้ทะยานออกมาจากด้านในห้องโถง นางะโตีลังกาแล้วชี้ดาบพุ่งมาที่จวินจิ่วเฉิน “จิ้งหวาง ์มีทางเดินท่านกลับไม่เดิน นรกไม่มีประตูแต่ท่านกลับพุ่งเข้ามา? ในวันนี้เปิ่นกูเหนียงจะส่งท่านไปแทนเ้านายของข้า! ”
จวินจิ่วเฉินไม่ได้ขยับตัว องครักษ์ลับสองคนปรากฏตัวขึ้นมาด้านข้างซ้ายขวาพร้อมกันแล้วร่วมแรงจับกุมตัว แต่หญิงสาวชุดดำคนนี้มีความชำนาญในการต่อสู้ที่เหนือความคาดหมายมาก องครักษ์ลับสองนายไม่เพียงจะไม่สามารถสร้างาแให้นางได้แล้ว ตรงกันข้ามกลับถูกนางจัดการภายในสามกระบวนท่า
จวินจิ่วเฉินประหลาดใจเช่นกัน ดูท่าว่าหญิงสาวคนนี้จะเป็ตัวละครหลัก
เขาเตะดาบขององครักษ์ลับขึ้นมาแล้วชี้ปลายดาบออกไป กระบวนท่าเดียวก็สามารถยับยั้งหญิงสาวชุดดำคนนี้ได้แล้ว เมื่อสักครู่นี้นางมีความหยิ่งผยองมาก แต่เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่ดีนักก็ได้หันกลับไปเตรียมจะหลบหนี
จวินจิ่วเฉินไล่ตามไปโดยไม่ทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรีเท่าไหร่นัก กระบวนท่าที่สองก็สร้างาแไปที่แขนของหญิงสาวชุดดำ ภายใต้ความจำใจของหญิงสาวชุดดำ นางหันหนีกลับไปที่ห้องโถงร้านขายสมุนไพรเสินหนง ระหว่างทางก็ได้สังหารองครักษ์ลับไปสองนาย
จวินจิ่วเฉินไม่ได้ไล่ตามไปต่อ เขาไม่รู้ว่าภายในร้านขายสมุนไพรเสินหนงมีกับดักหรือไม่ และไม่รู้ว่ากระบวนท่าของหญิงสาวชุดดำคนนี้จะเป็การล่อเสือออกจากถ้ำหรือไม่
เป้าหมายของเขามีเพียงอย่างเดียวคือไป๋หลี่ิชวน
หลังจากที่หญิงสาวชุดดำสังหารกลับไป ก็ได้ช่วยชีวิตพรรคพวกไม่น้อยเลย นางพาพรรคพวกหลบหนีไปทางประตูด้านหลังพร้อมกับเอ่ยถามด้วยความโกรธ “องค์ชายสามเล่า? ไม่ใช่คุยกันดิบดีแล้วว่าจะกลับมาในคืนนี้หรือ? คนล่ะ? ”
ในขณะนี้ไป๋หลี่ิชวนได้อยู่ที่ิเย่วจวีของจิ้งหวางฝู่ เขาเห็นว่ากูเฟยเยี่ยนปิดประตูลงแล้วจึงกำลังจะจากไป แต่เมื่อเห็นเซี่ยเสี่ยวหม่านเดินมาแต่ไกล เขาก็ได้หยุดชะงักลง มุมปากของเขาปรากฏถึงรอยยิ้มขี้เล่นบางเบาภายใต้แสงจันทร์ที่เห็นได้ชัดว่ามีเสน่ห์และน่าดึงดูดเป็พิเศษ
ภายในห้องกูเฟยเยี่ยนได้ล้มตัวนอนบนเตียงและไม่อยากจะขยับเขยื้อนแล้ว นางยังคงปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มกำลัง หลังจากที่กลับมาจากการรับประทานอาหารเย็น นางก็ได้ไปที่หอกักเก็บยาสมุนไพรเพื่อทำการตรวจสอบสมุนไพรทั้งหมดหนึ่งรอบ เมื่อสักครู่นี้นางเพิ่งจะล้างหน้าล้างตาเสร็จจึงเตรียมพร้อมเข้านอน
ไม่ช้านางก็ได้ยินเสียงเคาะประตู
“ใครกัน…”
“ข้าพเ้า! ”
“มีเื่อะไรหรือ? ”
“เื่ด่วน! ”
“งั้นเ้าพูดเถอะ”
“เ้าเปิดประตูก่อน เื่ราวเร่งด่วน เร็วเข้า! ”
กูเฟยเยี่ยนไม่มีทางเลี่ยงจึงลงจากเตียงไปสวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วไปเปิดประตู แต่ทันทีที่เซี่ยเสี่ยวหม่านได้พบนางเขาก็ยื่นมือออกมาทันที “เอาหนังสือรับรองหนี้สินมาให้ข้าพเ้าดูหน่อย! ”
กูเฟยเยี่ยนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นยื่นมือออกไปตบเขาแรงๆ หนึ่งที “นี่คือเื่ที่เ้าบอกว่าเร่งด่วนอย่างนั้นหรือ? ไปให้พ้น! อย่ามารบกวนการนอนของเปิ่นกูเหนียง! อีกอย่าง เงินนี้เป็ของข้า เ้าอย่าได้คิดแม้แต่คำเดียว! ”
เซี่ยเสี่ยวหม่านถูกตบจนเจ็บไปหมด จากนั้นจึงพูดตรงประเด็นด้วยความโกรธ “กูเฟยเยี่ยน เงินของคุณหนูสามตระกูลหานไม่ใช่สิ่งที่เ้าสามารถรับได้! ”
กูเฟยเยี่ยนคิดว่าเซี่ยเสี่ยวหม่านที่ละเอียดอ่อนและประณีตจะมาด้วยเื่เงิน แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาเพราะคุณหนูสามตระกูลหาน นางมองไปที่เซี่ยเสี่ยวหม่านด้วยจิตใจที่้าซุบซิบนินทา นางคิดว่าเซี่ยเสี่ยวหม่านน่าจะรับรู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างจิ้งหวางเตี้ยนเซี่ยกับคุณหนูสามตระกูลหานไปถึงขั้นไหนแล้ว?
ทันใดนั้นนางก็ได้เผยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มออกมา “หม่านกงกง มีเื่อะไรก็เข้ามาคุยกันด้านในเถอะ! ”
เซี่ยเสี่ยวหม่านเกิดความพอใจจากนั้นจึงก้าวพรวดพราดเข้าไป กูเฟยเยี่ยนปิดประตูลงแล้วตัดสินใจว่าจะติดสินบนเซี่ยเสี่ยวหม่าน
ความสนใจของไป๋หลี่ิชวนสิ้นสุดลง ไม่ช้าก็ได้จากไป
เขาข้ามกำแพงจิ้งหวางฝู่ด้านนอกแล้วจัดอาภรณ์สง่าและหรูหราสีม่วงให้เข้าที่เข้าทางอย่างไม่รีบร้อน ในขณะนี้เองคนขับรถม้าที่รออยู่ไม่ไกลก็ได้รีบมารายงาน “องค์ชายสาม เกิดเื่ไม่ดีแล้ว ร้านขายสมุนไพรเสินหนงถูกปิดล้อมไว้หมดแล้ว ประตูเมืองทั้งสี่ด้านต่างก็ปิดตัวลง พวกเราจำเป็ต้องรีบออกไป! ”
คนขับรถม้าพูดด้วยความโกรธเคือง “การที่จิ้งหวางกับกูเฟยเยี่ยนไปที่หุบเขาเสินหนง ต้องมีความผิดปกติเป็แน่! องค์ชายสาม เฉิงอี้เฟยกำลังระดมนักยิงธนูอยู่ด้านนอกเมือง หากพวกเรายังไม่ไป มันจะไม่ทันการแล้ว”
ไป๋หลี่ิชวนไม่ร้อนใจนัก ดวงตาของเขาค่อยๆ หรี่ลงอย่างเชื่องช้าแล้วหันไปมองกำแพงสูงของจิ้งหวางฝู่…