เทพวัชระโมโหอย่างยิ่ง จับหมูป่าตัวเท่ารถถังทุ่มอย่างแรง
ตอนแรกถูกวัวสองตัวกลั่นแกล้ง ตอนนี้ถูกหมูเหยียบซ้ำ แล้วยังตามดมไม่หยุดเขาโมโหจนควันออกจากทวารทั้งเจ็ด จับกดหมูตัวนั้นแ่า
“ทำไรอ่ะ แกล้งหมูเหรอ?” เสียงแปลกๆ เสียงหนึ่งลอยมาฟังดูไร้ความจริงใจ ให้ฟังอย่างไรก็ไม่เข้าหู
เทพวัชระโทสะพวยพุ่ง กะอีแค่จับหมู ยังมีคนมาค่อนแคะ แสลงหูเป็บ้า
เขาพกไอสังหารเต็มเปี่ยม หันหน้าไปมอง โทสะแทบพุ่ง ที่แท้ก็เป็นกตัวหนึ่งทั่วทั้งตัวสีเขียวสดใส ยืนพูดจากระแนะกระแหนอยู่ตรงนั้น
มองดูแล้วน่าจะเป็นกแก้ว กินลูกไม้วิเศษเข้าไปเลยเกิดการเปลี่ยนแปลงมันกำลังเหล่เทพวัชระ พูดว่า “ทำไม นักเลงหรือไง?”
พฤติกรรมนี้ทำเอาเทพวัชระโทสะพุ่ง แทบจะเข้าไปบีบคอมันให้ตายคามือ
เทพวัชระหยิบก้อนหินขึ้นมาขว้างออกไป
นกแก้วสีเขียวใ ถึงกับกระพือปีกบินขึ้นสูง มันร้องเสียงดังแปดหลอด“มีคนทำตัวเป็นักเลง แกล้งหมูด้วย!”
เทพวัชระโกรธจนหน้าแดง ผมชี้ตั้ง ยังดีที่ไม่มีคนอยู่แถวนี้ล้วนแต่ไปรุมฆ่าสัตว์กลายพันธุ์กันหมด
แต่ว่า ดันมีบางคนแบกอุปกรณ์ถ่ายทำวิ่งอยู่ห่างออกไปไม่ไกลพวกเขาวิ่งพล่านไปทั่วเขาอย่างไม่กลัวตาย
เทพวัชระมองพวกเขาอยู่หลายครั้งหลายครา ไม่พบความผิดปรกติจึงพ่นลมหายใจยาว เขากำหมัด แล้วทะยานขึ้นฟ้าดั่งสัตว์ป่าดุร้าย พุ่งเข้าใส่นกแก้ว
“ฆ่านกปิดปากเ้าข้าเอ๊ย!” นกแก้วสีเขียวโวยวายกระพือปีกพั่บๆ เผ่นเข้าไปในป่าแล้วไม่กล้าโผล่หัวออกมาอีก
เทพวัชระรู้สึกหน้ามืด เขาพยายามดับเพลิงโทสะ
โฮก!
หมูป่าั์เพิ่งพลิกตัวได้ จมูกก็พ่นควันขาวมันเป็จ่าฝูงของพวกสัตว์กลายพันธุ์ พลังมหาศาลเมื่อครู่ไม่ทันระวังจึงถูกคนจับทุ่ม
โครม!
มันโมโหอย่างยิ่ง พุ่งเข้าโจมตีเขี้ยวยาวหนึ่งเมตรไม่ต่างกับดาบยาวขาวราวกับหิมะสองเล่ม แทงใส่เทพวัชระ
หมูป่าตัวนี้ตัวใหญ่เท่ารถถัง พอกระโจนขึ้นเท่านั้น แผ่นดินก็สั่นะเื มนุษย์พิเศษที่อยู่โดยรอบต่างก็ใจนหน้าซีดวิ่งหลบกันลนลาน
เทพวัชระพกความแค้นเข้าปะทะกับมัน!
ปังปังปัง!
เสียงเข้าปะทะดังสนั่นรุนแรง สะท้อนไปทั่วเขาหนึ่งคนหนึ่งสัตว์อย่างกับสัตว์ประหลาดสองตัวต่อสู้กันรุนแรงเสียจนหินผากระจายต้นไม้หักโค่น แลดูน่ากลัวอย่างยิ่ง
หมูป่าั์ดุร้ายอย่างยิ่ง มันพ่นควันสีขาว เขี้ยวแหลมคมทว่าไม่ว่าจะจู่โจมกี่ครั้งล้วนถูกเทพวัชระตอบโต้กลับไปทุกครา
ตึง!
รถถังคันหนึ่งที่กำลังยิงปืนไฟถูกมันพุ่งเอาหัวเข้าชน เสียงโครมดังลั่นรถถังถูกผ่าออกเป็สองท่อน ผู้คนต่างอกสั่นขวัญแขวน
หมูป่าั์คลุ้มคลั่งระหว่างนี้มีมนุษย์พิเศษไม่น้อยกว่าสิบคนที่ตายไปภายใต้คมเขี้ยวของมันน่าสะพรึงอย่างยิ่ง
ตอนนี้ บนเขี้ยวยาวหนึ่งเมตรยังมีมนุษย์พิเศษอีกหนึ่งคนที่ทรวงอกปักคาอยู่เืสดๆ ไหลรินอย่างน่ากลัว
“รนหาที่ตายนะแก!”
เทพวัชระโมโหอย่างยิ่ง เขาพบดาบพุทธะที่ตัวเองทำตกหายไปจากนั้นพกความคั่งแค้นเหลือแสน พุ่งเข้าหาหมูป่าั์ สาบานเลยต้องหั่นเขี้ยวมันทิ้งให้ได้
หมัดของเขาแกร่งอย่างยิ่ง ทว่าหมูป่าั์นั่นหนังหยาบเนื้อหนาพละกำลังมหาศาล ไม่ง่ายนักที่จะสังหาร เทพวัชระชักดาบพุทธะออกมาแสงสว่างปานหิมะเจิดจ้า สาดส่องไปทั่วทั้งป่า
ดินหินปลิวกระจาย หมูป่าั์โห่ร้อง ยิ่งบ้าคลั่ง
ปึก!
ในที่สุด เทพวัชระได้จังหวะ ะโขึ้น ดาบพุทธะในมือฟันเข้าที่คอของมันหัวใหญ่หนาปลิวตามแรงพร้อมแผ่นเืที่สาดเป็วงกว้าง
หมูป่าจ่าฝูงสิ้นชีพ ร่างไร้ศีรษะล้มลง
ผลการต่อสู้นี้ส่งผลกระทบต่อสัตว์กลายพันธุ์ที่อยู่โดยรอบ ก่อให้เกิดความสับสนอลหม่านขึ้นจ่าฝูงที่แข็งแกร่งถูกสังหารทำให้พวกมันรวนเร
ทางมนุษย์พิเศษความฮึกเหิมก็เพิ่มพูน ความมั่นใจทวีคูณติดตามอยู่เื้ัเทพวัชระ เดินหน้าร่วมมือกันฆ่าฟัน
“ฆ่า!”
เทพวัชระะโก้อง ทะยานเข้าไปในฝูงสัตว์กลายพันธุ์ มือถือดาบพุทธะเปิดฉากสังหาร
ฉึกฉึกฉึก...
เืสดๆ สาดกระจาย เขาห้าวหาญอย่างไม่มีอะไรเทียบ เข่นฆ่าไปทุกทิศไม่ทันไรก็สังหารสัตว์กลายพันธุ์ไปได้ห้าหกตัว
แต่แล้ว ตัวปัญหาก็มาจนได้ งูเขียวั์ตัวหนาเท่าถังน้ำปรากฏตัวขึ้นมันเผ่นพุ่งดุจสายลม ต้นไม้ใบหญ้าหักโค่นเป็ทาง
บนทางที่มันเลื้อยผ่าน มีมนุษย์พิเศษมากมายถูกฆ่ากราด สภาพศพน่าอนาถเพียงถูกมันพันรัด กระดูกทั่วร่างก็แหลกเหลว แรงบีบรัดของมันมหาศาล
อย่าว่าแต่คนเลย ต่อให้เป็ช้างตัวมหึมาก็ถูกมันรัดจนตายได้
ตึง!
เทพวัชระเข้าปะทะกับมัน ทิ้งาแไว้บนร่างมันหลายรอย เืงูพุ่งกระจายแต่ว่าไม่อาจสะบั้นร่างของมันได้ ตัวเขาเองยังถูกมันฟาดใส่ไปที
หากไม่ใช่เพราะกายเนื้อของเขาแข็งแกร่งอย่างถึงที่สุด ก็คงถึงแก่ชีวิตก่อนหน้านี้ไม่นาน เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งยังถูกมันฟาดพังกระจาย
ทั้งคู่ต่อสู้พัวพัน ไอสังหารเข้มข้น
อีกทางหนึ่ง เทพปีกเงินก็ลงมือแล้วเช่นกัน แม้ยังได้รับาเ็ทว่าพลังทำลายล้างยังคงรุนแรง สองปีกเมื่อกางออกดั่งดาบ์อันทรงอานุภาพยิ่งใหญ่เกรียงไกรเข้าฟาดฟันสัตว์กลายพันธุ์จนร่างขาดเป็สองท่อน
เืสดๆ สาดย้อมป่า
มนุษย์พิเศษฮึกเหิมอย่างแรง เสียงกู่ร้องสะท้านฟ้าทะลุทะลวงออกไปยังนอกเขางูขาว
ทว่า เทพปีกเงินเองก็งานเข้าอย่างรวดเร็ว ลิงตัวหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเขาดูแล้วน่าจะสูงไม่เกินหนึ่งเมตร แต่ว่าขนสีทองทั่วตัวของมันเปล่งปลั่งมีดดาบฟันแทงไม่เข้า
ปีกสีเงินของเขากับกรงเล็บของลิงสีทองปะทะกัน สะเก็ดไฟกระจัดกระจายไม่อาจสะบั้นอีกฝ่ายได้
โดยเฉพาะ ความเร็วของลิงสีทองที่ว่องไวอย่างยิ่งยามที่มันเคลื่อนไหวไม่ต่างอะไรกับสายฟ้าสีทอง
เทพปีกเงินต่อสู้พัวพันอยู่กับมัน สุดท้ายไหล่ของเขาถูกกรงเล็บของมันตะกุยเืสดๆ กระจาย เขาได้รับาเ็แต่ว่าเขาก็ฉวยจังหวะนี้เชือดคอลิงสีทองขาดสะบั้น
ฉัวะ!
ลิงสีทองสิ้นใจ ล้มลงจมกองเื
เทพปีกเงินโซเซถอยหลัง เห็นได้ชัดว่าไม่แกร่งกล้าดังเช่นก่อนหน้านี้เขาได้รับาเ็สาหัส
ความคืบหน้าของมนุษย์พิเศษถูกขัดขวาง สัตว์เ่าั้ดุร้ายเกินไปสัตว์กลายพันธุ์จ่าฝูงหกเจ็ดตัวนั้น ถึงแม้จะเทียบไม่ได้กับเทพวัชระและเทพปีกเงินแต่พวกมันเอาจำนวนเข้าข่ม
ฉู่เฟิงเองก็ลงมือเช่นกัน เขาไม่ได้ยิงธนูมั่วซั่วแต่เจาะจงเฉพาะตัวจ่าฝูงที่ทรงพลังดุร้ายอย่างยิ่งเลือกกำจัดพวกมันถึงจะมีประสิทธิภาพสูงสุด
“เฟี้ยว!”
เขาจ้องเขม็งไปยังงูเขียวตัวที่กำลังพัวพันอยู่กับเทพวัชระแล้วน้าวคันศรปล่อยลูกธนูออกไป เสียงฟ้าผ่าดังลั่นแก้วหู สายฟ้าพาดพุ่งพลังเสียงรุนแรง
งูเขียวั์ประสาทััว่องไว มันเบี่ยงหัวหลบฉากแล้วพุ่งตัวโจมตีอย่างไม่คิดชีวิต แต่ว่ามันหลบไม่พ้นลูกธนูดอกที่สองเสียงฉึกดังขึ้น ลูกศรพุ่งทะลวงะเิร่างของมันเป็รูเื
“เยี่ยม!” เทพวัชระะโก้อง ะโสุดแรงหนึ่งดาบฟาดลง งูั์พลิกหนี เสียงฉัวะดังขึ้น ร่างของมันถูกเฉือนออกส่วนหนึ่ง
มันแหกปากร้องโหยหวน พุ่งตัวออกห่างอย่างบ้าคลั่ง ในเมื่อได้รับาเ็สาหัสลำตัวก็ถูกตัดขาดไปท่อน หนีดีกว่า
เหตุการณ์นี้ส่งผลกระทบต่อฝูงสัตว์อย่างใหญ่หลวงจ่าฝูงที่แข็งแกร่งที่สุดต่างก็ได้รับาเ็พากันเผ่นหนี พวกมันชักจะรวนเร
“โฮก!”
ทว่า ยังคงมีจ่าฝูงอีกตัว ยามนี้มันร้องคำราม เพื่อให้พวกพ้องสงบลงแล้วหันกลับไปโจมตีต่อ
จำนวนของมนุษย์พิเศษตอนนี้มากกว่าสัตว์กลายพันธุ์แต่ว่าพลังในการโต้ตอบทำลายกลับไม่ถึงที่สุด มนุษย์พิเศษหลายคนช่วยกันรุมก็แล้วหากไม่อาจสังหารสัตว์กลายพันธุ์เพียงตัวเดียวลงได้
ในยามปรกติก็เห็นได้ว่า เพียงสัตว์กลายพันธุ์บ้าคลั่งเพียงตัวเดียวก็สังหารมนุษย์พิเศษไปแล้วหกเจ็ดคนเืสดๆ นองพื้น
ประเด็นก็คือพวกสัตว์กลายพันธุ์เต็มไปด้วยความป่าเถื่อนการดำรงชีวิตในป่าเขาทุกแห่งหนคืออันตรายร้ายแรงก่อนที่จะเกิดการเปลี่ยนแปลงพวกมันก็ดำรงชีวิตตามกฎแห่งป่า
ส่วนมนุษย์พิเศษก็คือพวกมนุษย์ที่กลายพันธุ์ไหนเลยจะเคยัักับฉากนองเืเช่นนี้ แต่ก่อนใช้ชีวิตอย่างสุขสบายถึงแม้ตอนนี้จะมีพลังความสามารถอันแข็งแกร่งทว่าพอจะฆ่าฟันกลับไม่อาจลงมือได้เพราะไร้ซึ่งความเหี้ยมโหด
มนุษย์พิเศษจำนวนมากมาย ทว่ายังตกเป็รอง ความเสียหายเพิ่มขึ้นทุกที
เฟี้ยวเฟี้ยวเฟี้ยว...
ฉู่เฟิงน้าวศรไม่หยุด แทบจะเป็หนึ่งดอกต่อหนึ่งตัวสัตว์กลายพันธุ์ตัวแล้วตัวเล่าถูกสังหาร เืสดๆ ไหลนอง
พอเขาหาสัตว์กลายพันธุ์จ่าฝูงไม่เจอ ก็หันไปลงมือกับสัตว์กลายพันธุ์ตัวอื่นแทน
สัตว์กลายพันธุ์สิบกว่าตัวทยอยล้มตาย มนุษย์พิเศษที่อยู่รอบๆพลันรู้สึกว่าแรงกดดันลดลงไปอย่างมาก
ทันใดนั้น ฉู่เฟิงรู้สึกถึงความเ็ปรุนแรงที่หลังศีรษะลางบอกเหตุลึกลับ เขาฉากหลบอย่างแรง แสงสีเงินสายหนึ่งพุ่งเฉียดหัวเขาเสียงตึงดังขึ้น ต้นไม้ใหญ่ห่างออกไปหักกระจุยกระจาย
เป็นกหัวขวานตัวหนึ่งที่ตัวกว้างเพียงหนึ่งฟุตกว่าทั้งตัวเป็สีเงินเจิดจ้าประหนึ่งว่าทำมาจากเหล็ก จะงอยปากแข็งแกร่งไร้เทียมทาน
เมื่อครู่เกือบจะทะลวงหลังหัวของฉู่เฟิงเข้าแล้ว!
เ้านี่ก็เป็หนึ่งในจ่าฝูง แม้จะตัวเล็กทว่าร้ายกาจเป็อย่างยิ่งก่อนหน้านี้มันสอยเฮลิคอปเตอร์ร่วงไปลำหนึ่ง ต่อให้เป็เหล็กกล้าก็ขวางมันไม่ได้
“ฉันจะคุ้มกันให้ ยิงมันซะ!”
หญิงสาวเสื้อขาวกางเกงขาวผู้หนึ่งปรากฏกายขึ้น กลางหลังคือปีกแสงคู่หนึ่งที่เปล่งแสงขาวราวกับหิมะทั่วทั้งร่างไร้ซึ่งฝุ่นผง รอยแย้มยิ้มเพียงนิดก็อ่อนหวานอย่างไม่มีอะไรเทียบ
“พยัคฆ์ขาว...” เจียงลั่วเสินเองก็ปรากฏตัว สีหน้าฉายแววประหลาดใจ
ฉู่เฟิงตะลึง หญิงสาวที่ถูกหวงหนิวดักตีหัว แถมยังกินเนื้อแพะย่างเสียบไม้ของเขาที่แท้คือพยัคฆ์ขาวที่ร่ำลือกันอย่างนั้นหรือ?
เจียงลั่วเสินแย้มยิ้มอันตราตรึงใจผู้คน เอ่ยว่า“พยัคฆ์ขาวมีน้องสาวคนหนึ่ง หลูซืออวิ้น สินะ?”
เห็นได้ชัดว่า เธอพูดครึ่งๆ กลางๆ จงใจแฝงความนัย
ฉู่เฟิงโล่งใจ หญิงสาวผู้มีปีกแสงสีขาวราวหิมะจะเป็พยัคฆ์ขาวได้ไงกันล่ะ
แต่ว่า เธอชื่อ หลูซืออวิ้น อย่างนั้นหรือ?
ฉู่เฟิงเข้าใจทันที เื่ที่หญิงสาวชุดขาวเอ่ยก่อนหน้านี้ไม่ใช่ความจริงบางทีอาจเป็เพราะฐานะอันล่อแหลม จึงไม่้าเปิดเผยชื่อจริงต่อคนแปลกหน้า
เขาไม่ปล่อยให้เสียเวลา น้าวศรอย่างต่อเนื่อง สังหารสัตว์กลายพันธุ์ดาหน้าขึ้นไปเรื่อยๆ
ด้านข้าง มีหลูซืออวิ้นคอยคุ้มกัน เขาวางใจไม่น้อย
นกหัวขวานตัวนั้นว่องไวอย่างยิ่ง อีกทั้งยังระแวดระวังไม่ยอมพุ่งเข้ามาอีก
“หลูซืออวิ้น มีฝีมืออะไรก็งัดออกมา อย่ามัวแต่งำประกายพวกเราร่วมมือกันสังหารพวกมันแล้วหนีออกไป” เจียงลั่วเสินเอ่ย
หญิงสาวเป็คนฉลาด รู้ดีว่าพยัคฆ์ขาวและเทียนเสินเซิงอู้ไม่ลงรอยกันแต่ผู้เป็น้องสาวยังกล้าพาคนจำนวนหนึ่งมาที่นี่ ย่อมต้องมีฝีมือพอตัว
“ไม่จำเป็ รับมืองูขาวตัวนั้นไม่ไหวหรอก!”หลูซืออวิ้นส่ายศีรษะ ปีกแสงขาวราวกับหิมะสาดส่องส่งให้หญิงสาวแลดูเยาว์วัยและมีชีวิตชีวา
เธอบินได้ นั่นคือข้อได้เปรียบแต่ว่าที่นี่ก็มีนกกลายพันธุ์ไม่น้อยที่บินวนเวียน หากมีใครกล้าทะยานขึ้นฟ้าย่อมเจอเข้ากับการโจมตีอันดุร้าย
ดังนั้น เธอจึงตามหาฉู่เฟิงหวังจะยืมใช้พลังของเขากำจัดนกกลายพันธุ์พวกนั้น
“อย่างนั้นก็ไม่มีทางแล้ว ก็ได้แต่จับมือกันฝ่าทะลวงออกไปหวังว่างูขาวั์ตัวนั้นจะไม่ย้อนกลับมาเร็วเกินไปนะ” เจียงลั่วเสินเอ่ย
ตอนนี้ มนุษย์พิเศษล้วนสู้ตาย ผนึกกำลังกันดาหน้าฆ่าฟันหวังว่าจะฝ่าวงล้อมหนีออกไปได้ก่อนที่งูขาวจะย้อนกลับมา
โครม!
เื่น่ากลัวเกิดขึ้นแล้ว งูขาวย้อนกลับมา ลำตัวที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางอากาศยาวร่วมสิบเมตรก้มลงมองผู้คนด้วยแววตาเ็า!
“เสร็จกัน!”
คนทั้งหลายหน้าซีดเผือด รู้สึกสิ้นหวังที่จะมีชีวิตหนีรอดออกไปได้
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้