คนฉลาดอย่าง หลิวจื่ออั๋ง หลิวหงเหยียน ชงโหวหู่ และคนอื่นๆ ได้ค้นพบแล้ว
หลัวเลี่ยกำลังใช้วิธีของตัวเองเพื่อจัดการกับเื่นี้
ไม่ใช่ว่าเลี่ยหงหยุนขู่เขาก่อนหรือ?
เช่นนั้น เขาก็จะขู่กลับไปทันที และคำขู่นั้นรุนแรงและน่ากลัวกว่า
หมายความว่าหลัวเลี่ยจะไม่มีวันยอมจำนน แม้ว่าเขาจะถูกข่มขู่ นี่คือนิสัยของหลัวเลี่ย
“อะแฮ่ม~~”
หลิวจื่ออั๋งกระแอมเบาๆ “หลัวเลี่ย มีบางอย่างที่ต้องแจ้งให้เ้าทราบล่วงหน้า ผู้เฒ่าแห่งตระกูลเลี่ยยังมีตราัทองเซียวเหยาอยู่ในมือ ภายใต้เงื่อนไขเดียวกันนี้ หอเซียวเหยาของเราไม่อาจทำตามคำขอของท่านได้ ดังนั้นท่านจึงคุกคามตระกูลเลี่ยไม่ได้”
เลี่ยหงหยุนผู้ซึ่งกำลังขวัญเสีย จู่ๆ ก็ได้สติขึ้นมา
หลัวเลี่ยหันหลังกลับและเดินมา เขาชูตราัทองเซียวเหยา ซึ่งทำให้เลี่ยหงหยุนที่กำลังวางแผนจะต่อสู้ตัวแข็งทื่อในทันใด
หากพูดก็คือ คนในตระกูลนางมีตรา แต่ตัวนางไม่มีตรานี่ หรืออย่างมากที่สุดมันก็เป็สมบัติของตระกูลนาง
“ผู้าุโหลิว ข้าไม่มีอะไรจะขออีกแล้ว นอกจากขอให้ชงจ้านหยวนที่เป็ผู้ร้าย และเกา่ที่เป็คนให้ความช่วยเหลือได้รับโทษ” หลัวเลี่ยกล่าว
“ช้าก่อน!”
มีคนขัดจังหวะการพูดคุยระหว่างหลัวเลี่ยและหลิวจื่ออั๋ง
เป็ชงโหวหู่ที่พูดแทรกขึ้น
เขาออกมาคำนับหลิวจื่ออั๋งและพูดว่า “ผู้าุโเจ็ด ข้ามีตราัทองเซียวเหยา” เขาหยิบตราัทองเซียวเหยาออกมา “ตราัทองเซียวเหยานี้เป็สิ่งที่ข้าใช้ตราัเงินสามอันเพื่อแลกมันมา ข้าไม่เคยใช้ตราัทองเซียวเหยามาก่อน และตอนนี้ข้ามีคำขอสองข้อ ข้อแรกคือขอให้เด็กนั่นขอโทษคุณชายเกา่สำหรับเื่ในครั้งนี้เสีย และข้อสองคือให้เขาขอโทษลูกชายของข้าชงจ้านหยวนสำหรับเื่ที่เกิดขึ้นทั้งหมดด้วย”
การเปลี่ยนแปลงนี้เกินความคาดหมายของหลัวเลี่ยอย่างมาก
แม้แต่หลิวจื่ออั๋งและคนอื่นๆ ก็ยังประหลาดใจ
ไม่มีใครคิดว่าชงโหวหู่จะมีตราัทองเซียวเหยา
หลิวจื่ออั๋งเพิ่งกล่าวว่า หากมีตราัเซียวเหยาอยู่ในระดับเดียวกันแล้ว เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ หรือแม้ว่าเขา้าที่จะทำ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ ก็เป็เหตุผลว่าทำไมชงโหวหู่ที่ระมัดระวังตัวอยู่จึงอดกลั้นมาได้จนถึงตอนนี้
“ข้าไม่สะดวกที่จะละเมิดกฎของหอเซียวเหยา” หลิวจื่ออั๋งผายมือออก ถ้าเป็ในสถานการณ์ปกติเขาสามารถเพิกเฉยกฎนี้ได้ แต่ด้วยความที่เขาเพิ่งพูดไป ถ้าให้เขาผิดคำพูดตัวเอง เห็นทีคงจะไม่ได้
หลัวเลี่ยรู้สึกหดหู่ใจมาก
เขาเกลียดชงจ้านหยวนและเกา่มากที่สุด
เหตุผลที่เขาไม่ฆ่าพวกมันั้แ่แรก ก็เพื่อรอให้กฎลงโทษพวกมัน ปล่อยให้พวกมันรอการลงโทษอย่างหวาดระแวง และความระแวงเช่นนั้นก็เป็การลงโทษอีกทางเช่นกัน
เขาเพียง้าที่จะค่อยๆ ทำลายพวกนั้นอย่างโเี้ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าพวกนั้นจะได้รับการช่วยเหลือ
สิ่งนี้ทำให้เขามองไปที่ชงโหวหู่ด้วยความชื่นชม
แม้ว่าเขาจะเป็ศัตรู แต่การกระทำของชงโหวหู่ก็ทำให้หลัวเลี่ยต้องมองเขาแตกต่างออกไป
ชงโหวหู่รอบคอบมาก และเขาซ่อนไพ่ไว้ลึกจริงๆ ใครจะรู้ว่าเขามีตราัทองเซียวเหยา? แถมยังไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนเลย แม้ว่าตรานี้จะทำอะไรได้มากมายก็ตาม
แน่นอนว่าตอนนี้ชงโหวหู่รู้สึกเสียใจมากที่สุด เขาคิดแค่ว่าจะใช้ตราัทองเซียวเหยาเพื่อรักษาชีวิตของตัวเอง แต่เขาไม่เคยคิดว่าหลิวหงเหยียนจะมีโอกาสเอาชนะเขาได้มาก่อน ถ้าหากเขารู้เื่นี้เร็วกว่านี้ เขาคงจะยกเลิกคำขอช่วยชีวิตแล้ว
“ท่านพ่อ คิดไม่ถึงว่าท่านจะมีของช่วยชีวิตแบบนั้นด้วย ฮ่าๆ มันทำให้ลูกประหลาดใจจริงๆ” ชงจ้านหยวนรีบวิ่งออกมาด้วยความปีติยินดี เขากลัวแทบตาย
เกา่ก้าวไปข้างหน้า ก่อนประสานมือเพื่อทำความเคารพ และพูดว่า “ท่านอ๋อง ขอบคุณท่านมาก ข้าเกา่จะจดจำความเมตตาของท่านไว้ในใจตลอดไป”
ชงโหวหู่หัวเราะ และพูดว่า “เ้ากับจ้านหยวนเป็พี่น้องร่วมเป็ร่วมตายกัน การช่วยเ้าก็นับว่าเป็เื่ที่สมควรแล้ว”
ไม่เพียงแต่คลี่คลายสถานการณ์ที่อันตราย แต่ยังทำให้ได้ใกล้ชิดกับเกา่ด้วย บุญคุณที่ได้รับความช่วยเหลือจากสองพ่อลูกถึงสองครั้ง ดังนั้นเกา่จึงเป็คนฝั่งเดียวกับพวกเขาอย่างแน่นอนแล้ว อีกอย่างความสัมพันธ์ระหว่างเกา่และสาขาหลักของหอเซียวเหยานั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าดีขนาดไหน เช่นนี้ในอนาคตตระกูลชงก็คงจะผงาดขึ้นได้แล้ว
การเคลื่อนไหวของชงโหวหู่อาจกล่าวได้ว่า ฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว
ในทางตรงกันข้าม เกา่ที่ได้รับอิสระก็จ้องมองที่ไปหลัวเลี่ยด้วยความเกลียดชัง และสาบานในใจว่าจะแก้แค้นให้ได้
“พี่เกา หลังจากอดทนมานาน ก็ถึงคราวที่พวกเราจะโต้กลับแล้ว” ชงจ้านหยวนพูดด้วยรอยยิ้ม
“โอ้? พี่ชงจะสู้กลับหรือ ข้าจะอยู่ข้างท่านอย่างแน่นอน” เกา่พูดเสียงดัง
พวกเขาดึงดูดความสนใจของทุกคน
ชงจ้านหยวนหัวเราะ และพูดว่า “ดูข้านะ” เขาก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ยืนอยู่ข้างหน้าหลัวเลี่ย และพูดประชดประชันว่า “หลัวเลี่ย เ้าคิดว่าเ้าแน่มากใช่ไหม ฮ่าๆ ข้าจะบอกให้ว่าเ้าก็เป็ได้แค่ตัวตลกในสายตาของข้า”
หลัวเลี่ยมองเขาอย่างเ็า
ชงจ้านหยวนยิ้มกว้าง และพูดว่า “บุรุษที่ไม่สามารถแม้แต่จะดูแลผู้หญิงของตัวเองได้ ไม่สมควรถูกเรียกว่าบุรุษ เขาก็เป็ได้แค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น”
ผู้หญิงของตัวเองหรือ?
มีผู้หญิงเพียงสามคนในดินแดนเหยียนหวงที่มีความสัมพันธ์กับหลัวเลี่ย
หนึ่งคือจักรพรรดินีหลิวหงเหยียน
อีกหนึ่งคือเสวี่ยปิงหนิง
และอีกหนึ่งคือหลานฉายหลิง
ในหมู่พวกนาง หลานฉายหลิงเป็คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเขาเลย กล่าวได้เพียงว่า มีบางอย่างเกี่ยวข้องกับหลัวเลี่ยคนเก่า และนางก็ถูกเขาทำให้ขายหน้าเมื่อไม่นานมานี้แล้ว จะพูดได้อย่างไรว่านางเป็ผู้หญิงของเขา
หลิวหงเหยียนอยู่ที่นี่อย่างปลอดภัย
แต่คนเดียวที่ไม่ได้อยู่ที่นี่คือเสวี่ยปิงหนิง
หลัวเลี่ยหรี่ตา เขาจำได้ชัดเจนว่าเมื่อตอนที่ผู้าุโรองจับตัวเขาไป เสวี่ยปิงหนิงได้นำตราัเงินเซียวเหยาที่แตกแล้วไปแจ้งที่หอเซียวเหยา แต่จนถึงตอนนี้ยังไม่พบร่องรอยของเสวี่ยปิงหนิงอีกเลย
“เสวี่ยปิงหนิง” หลัวเลี่ยพูดอย่างเ็า
ชงจ้านหยวนยิ้มและปรบมือ
รถม้าคันหนึ่งแล่นเข้ามาอย่างช้าๆ
มันเป็รถม้าที่เปิดโล่งทุกด้าน คลุมด้วยผ้าซาตินสีขาว ผ้านั้นพลิ้วไสวไปตามสายลม ข้างในเป็เบาะนุ่มสบาย และคนที่นอนอยู่บนนั้นคือเสวี่ยปิงหนิง นางนอนนิ่งดั่งเ้าหญิงนิทรา ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย ราวกับว่าไม่รับรู้ทุกสิ่งในโลกภายนอก
หัวใจของหลัวเลี่ยจมดิ่งลง และเขารีบวิ่งไปข้างหน้า
“พี่ปิงหนิง พี่ปิงหนิง พี่ปิงหนิง”
เขาเรียกอย่างต่อเนื่อง แต่เสวี่ยปิงหนิงก็ยังไม่ตอบสนอง
มีเพียงลมหายใจบางเบาและหัวใจที่เต้นแ่ ที่ทำให้รู้ว่านางยังมีชีวิตอยู่
“เ้าทำอะไรกับนาง?” แววตาของหลัวเลี่ยเย็นเยียบขึ้นอย่างช้าๆ
“อย่าโทษข้าเลย ข้าไม่ได้ทำอะไรนางแม้แต่น้อย ต้นเหตุคือเ้า เพราะเ้านางจึงจะบุกเข้าไปในหอเซียวเหยาเพื่อคุยกับพี่เกา่ นางแตะเขาที่ประตูที่ลงเวทมนตร์เอาไว้ ทำให้นางถูกคำสาปแม่มด” ชงจ้านหยวนกล่าว
หลัวเลี่ยกล่าวว่า “คำสาปแม่มดจะทำให้หลับไปโดยไม่ตื่นขึ้นได้อย่างไร”
ริมฝีปากของชงจ้านหยวนโค้งขึ้น และพูดว่า “นั่นไม่ใช่เพราะเ้าหรือ นางกลับไปที่วังและขอให้ฝ่าาช่วยเหลือ แต่ฝ่าาของเรากลับบอกให้รอก่อน เสวี่ยปิงหนิงไม่สามารถรอได้ ดังนั้นเพื่อช่วยเ้า นางจึงไม่ลังเลที่จะใช้เวทชำระล้าง เ้าคงจะรู้นะว่าการใช้เวทชำระล้างคำสาปแม่มดนี้ต้องเป็นักเวทระดับสูงมากจึงจะทำได้ แต่เห็นได้ชัดว่านางไม่แข็งแกร่งพอ ถึงอย่างนั้นนางก็ยังยอมเสี่ยงเพื่อช่วยเ้า ดังนั้นนางจึงหลับใหล และไม่อาจตื่นขึ้นได้อีก หึ ช่างน่าประทับใจจริงๆ”
หลัวเลี่ยหลับตาลง และความรู้สึกะเืใจก็แผ่ซ่านจากส่วนลึกของหัวใจไปยังร่างกายของเขา
ผู้หญิงคนนี้ไม่ลังเลที่จะเสี่ยงชีวิตเพื่อเขา
เขาเป็บุรุษ!
บุรุษที่จะปกป้องและล้างแค้นให้นาง!
หลัวเลี่ยทะยานขึ้นแล้วกระโจนลงจากรถม้า จ้องมองชงจ้านหยวน และพูดอย่างเ็าว่า “หากเ้ายังเป็ลูกผู้ชายอยู่ก็มาสู้กับข้าเสีย”
ทั้งสองคนมีตราัทองเซียวเหยาอยู่ ซึ่งแสดงให้เห็นว่าไม่สามารถพึ่งพากำลังของคนนอกได้
พึ่งพาได้เพียงพลังของตนเองเท่านั้น
ชงจ้านหยวนบอกว่าเื่นี้เกี่ยวข้องกับเกา่ แต่เขารู้ดีว่าชงจ้านหยวนเป็คนวางแผนทุกอย่าง เกา่เป็แค่ผู้สมรู้ร่วมคิดเท่านั้น และถ้าเขา้าจะแก้แค้น เป้าหมายในการแก้แค้นครั้งนี้ก็คือชงจ้านหยวน
“ฮ่าๆ…”
ชงจ้านหยวนหัวเราะเสียงดัง และพูดว่า “พี่เกา ท่านคิดว่านี่เป็เื่ตลกหรือไม่? คนที่ไม่สามารถแม้แต่จะปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้ มาถามข้าว่าข้ายังเป็ลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า ฮ่าๆ ตลกมาก ข้าอยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง”
หลัวเลี่ยกล่าวว่า “หรือเ้าไม่กล้า”
“ข้าไม่สนใจต่างหาก ข้าเป็ถึงชายหนุ่มอันดับหนึ่งของแคว้นเป่ยสุ่ย มันน่าอายเกินไปที่จะต้องต่อสู้กับคนที่ไม่สามารถแม้แต่จะปกป้องผู้หญิงของตัวเองได้อย่างเ้า ถ้าข้าลงมือกับเ้า คงเป็การลดศักดิ์ศรีของตัวข้าแล้ว” ชงจ้านหยวนเอ่ยประชดประชันอย่างเต็มที่
หลัวเลี่ยพูดอย่างใจเย็น “ข้าเดิมพันด้วยตำแหน่งอ๋องสองตำแหน่งที่ข้าอยู่ หากเ้าชนะ เ้าก็เอาตำแหน่งพวกนั้นไปได้เลย”
ดวงตาของชงจ้านหยวนเป็ประกาย และหัวใจของเขาก็หวั่นไหว
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้