แน่นอนว่าถางจุนจ่านไม่ได้เหลือเงินแค่เก้าแสนหยวน แต่ด้วยราคาขนาดนั้นกับที่ดินแห้งแล้งที่มีความสำคัญค่อนข้างจะน้อยกว่าตี้หวางนิดหน่อยนี้ เขาแค่คิดจะคว้ามาได้ด้วยเงินแค่เก้าแสนหยวน ไม่ได้คิดเลยว่าจะถูกสกัดแล้วตกไปอยู่ในมือของเฉินเฟิงแบบนี้
แต่เหตุผลหลักคือที่ดินที่เขาประมูลไปก่อนหน้า ทำให้สภาพคล่องของเขาแห้งเหือดชั่วคราว
เขาเหลือเงินในกระเป๋าเพียงเก้าแสนหยวนเท่านั้น ส่วนเงินที่เหลือนั้นอยู่ระหว่างการทำเื่โอนย้าย
หลังจากถูกเฉินเฟิงเยาะเย้ยและอวดเบ่งใส่ เงินหกร้อยล้านหยวนที่เขากำลังรวบรวมก็ถูกโอนเข้ามาในบัญชีพอดี
แม้ฝ่ายบริหารจะไม่เรียกร้องให้ทำเื่โอนเงินทันทีหลังการซื้อขาย แต่ด้วยความเป็นักธุรกิจ เขาจึงมีนิสัยที่ต้องมีเงินในกระเป๋าก่อน ถึงจะกล้าใช้ได้
ในขณะเดียวกัน การประมูลสำหรับตี้หวาง ศูนย์การค้าทางการเงินก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว!
ฉินเฟิงในชาติก่อนซื้อบ้านที่แพงที่สุดในโครงการถางเฉินจี๋พิ่นด้วยราคากว่าสามแสนหยวนต่อตารางกิโลเมตร
แต่หลังจากย้ายเข้า เฉินเฟิงก็รู้สึกว่าไม่คุ้มกับราคาที่จ่าย และยังเชื่ออีกว่าผู้เฒ่าถางหลอกลวงเขา
ดังนั้นในชาตินี้ เฉินเฟิงจึง้าเอาคืน!
“ผู้เฒ่าถาง ผมคิดว่าคุณควรจะประมูลตี้หวางมาให้ได้ก่อน แล้วเราค่อยมาตกลงกัน”
เมื่อเฉินเฟิงเห็นว่าการประมูลตี้หวางกำลังจะเริ่มขึ้น เขาจึงเมินความ้าเจรจาต่อรองของผู้เฒ่าถาง และแนะนำให้ผู้เฒ่าถางได้ตี้หวางมาก่อน
ที่ดินแห่งศูนย์การค้าทางการเงินตี้หวางแห่งการประมูลครั้งนี้ แต่ก่อนเป็ที่ดินของสมาคมไม่ระบุนามแห่งหนึ่ง แต่พวกเขาเพียงทำสัญญาเช่ากับรัฐบาล ไม่ได้ทำสัญญาซื้อขาด
ดังนั้นในการประมูลครั้งนี้ ทางฝ่ายบริหารจึงมัดรวมทั้งที่ดินและตัวตึกเข้าด้วยกัน จนส่งผลให้ราคาสูงเป็พิเศษ
ราคาที่ดินที่แพงที่สุดก่อนหน้านี้อยู่ที่สองร้อยล้านหยวน แต่การประมูลตี้หวางคราวนี้ที่แถมด้วยตัวตึกศูนย์การค้าทางการเงินที่ทรุดโทรม เพียงแค่เริ่มต้นการประมูลก็ถูกตั้งราคาสูงถึงสามร้อยล้านหยวน
อย่างไรก็ตาม ราคาแค่นี้ไม่ทำให้ความ้าของขาใหญ่แห่งตลาดอสังหาริมทรัพย์ทั้งหลายเบาบางลงแม้แต่น้อย
ขาใหญ่บางส่วนไม่ได้เข้าร่วมประมูลก่อนหน้านี้มาก ถ้าจะให้พูดให้ชัดๆ ก็คือ พวกนั้นตั้งใจจะมาประมูลตี้หวางแปลงนี้โดยเฉพาะ
ด้วยประการเช่นนี้ ราคาประมูลจึงพุ่งสูงขึ้นถึงครั้งละสิบล้านหยวน
“สามร้อยสิบล้าน”
“สามร้อยยี่สิบล้าน”
...
“สี่ร้อยล้าน!”
ผู้เฒ่าหวังแห่งเฉียนต๋ากรุ๊ปเสนอราคาสูงถึงสี่ร้อยล้านหยวนไปแล้ว
นี่คือราคาสูงที่สุดเท่าที่เขาจ่ายไหว เนื่องจากเฉียนต๋ากรุ๊ปเพิ่งก่อตั้งขึ้นเพียงแค่เจ็ดปีเท่านั้น
ผู้เฒ่าหวังยังไม่ได้กลายเป็ขาใหญ่แบบตัวเขาในอนาคต คนระดับที่มองเงินพันล้านเป็เศษเงิน!
ถึงแม้พวกเขากำลังประมูลตี้หวางกัน แต่ขาใหญ่ทั้งหลายยังไม่ได้มีแผนจะทำอะไรกับที่ดินแปลงนี้
เพราะฉะนั้น หลังจากราคาแตะสี่ร้อยล้าน ราคาประมูลจึงเพิ่มขึ้นเพียงครั้งละห้าล้านหยวนแทน
“สี่ร้อยห้าล้าน”
“สี่ร้อยสิบล้าน”
...
“สี่ร้อยเก้าสิบล้าน”
CEO ของปี้หลงเยี่ยนกรุ๊ปฝืนประมูลครั้งสุดท้ายเท่าที่เขาจะเสนอราคาไหว
ทั้งงานประมูลอบอวลไปด้วยความร้อนแรงและเข้มข้นถึงขีดสุด แต่ผู้เฒ่าถางกลับยังไม่เสนอราคาเลยสักครั้ง
ผู้เฒ่าถางทำเพียงเฝ้าดูสีหน้าผู้เข้าร่วมประมูลคนอื่นอย่างเงียบเชียบ เพื่อคาดเดาขีดจำกัดของผู้เข้าร่วมประมูลคนอื่น
ผู้เฒ่าถางรู้สึกว่าถึงเวลาเข้าร่วมประมูลในที่สุด เขายกป้ายประมูลขึ้นอีกครั้งภายใต้สายตาที่เฝ้ามองอย่างใกล้ชิดของเฉินเฟิง
“ห้าร้อยหกสิบล้าน!”
ผู้เฒ่าถางเสนอราคาอย่างก้าวะโจากสี่ร้อยเก้าสิบล้านพุ่งขึ้นสูงถึงห้าร้อยหกสิบล้านในคราวเดียว
นี่เป็การแสดงความมุ่งมั่นของเขาที่มีต่อตี้หวางให้เ้าสัวนายทุนคนอื่นได้ประจักษ์
เป็การบ่งบอกพวกเขาเ่าั้ให้เห็นแก่หน้าผู้เฒ่าถางคนนี้แล้วเลิกเสนอราคาไปเสีย ไม่อย่างนั้น เราจะเสียเงินเพิ่มกันทั้งสองฝ่าย
ทันทีทันใด เ้าหน้าที่ฝ่ายการเงินจากหลายแห่งเริ่มทำการคำนวณผลกำไรและการขาดทุน
ในขั้นสุดท้าย พวกเขาต่างได้ข้อสรุปเดียวกัน นั่นคือราคาห้าร้อยหกสิบล้านเป็ขีดจำกัดสูงสุดสำหรับตี้หวางครั้งนี้
แต่ผู้เฒ่าถางยอมเสนอราคาห้าร้อยหกสิบล้านมาแล้ว พวกเขาจึงตัดสินใจว่าไม่สามารถเสนอราคาแข่งได้มากกว่านี้แล้ว
“มีท่านใดให้มากกว่านี้ไหมครับ? ถางเฉินกรุ๊ปเสนอราคาอยู่ที่ห้าร้อยหกสิบล้านนะครับ มีท่านใดเสนอมากกว่านี้อีกไหม?”
ครั้งนี้พิธีกรผู้ดำเนินการประมูลตี้หวางคือหัวหน้ากรมทรัพยากรที่ดินจากฝ่ายบริหารเมืองโม๋ตู ซึ่งเป็พิธีกรคนละคน เพราะคนก่อนถูกเฉินเฟิงตบหน้ามากเกินไปจนไม่กล้าเสนอหน้า
เหล่าขาใหญ่ต่างส่ายหน้า วางป้ายประมูลของตนลงเป็การบอกยอมแพ้ และไม่ขอเสนอราคาแข่งต่อ
เห็นสถานการณ์เป็เช่นนี้ หัวหน้ากรมทรัพยากรที่ดินก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากพยักหน้ารับ
“ห้าร้อยหกสิบล้าน ครั้งที่หนึ่ง...
ห้าร้อยหกสิบล้าน ครั้งที่สอง...
ห้าร้อยหกสิบล้าน ครั้งที่ สาม! ปัง! ขายครับ! ขอแสดงความยินดีกับถางเฉินกรุ๊ป ผู้ได้ตี้หวางและตึกศูนย์การค้าในลู่เจียโค่วไปครองด้วยราคาห้าร้อยหกสิบล้านหยวน”
หัวหน้ากรมทรัพยากรที่ดินตั้งเป้าไว้ว่าจะขายออกในราคาห้าร้อยแปดสิบล้านหรืออาจมากกว่าหกร้อยล้าน
เพราะอันที่จริง พวกเขาแอบติดต่อนัดคุยกับผู้เฒ่าถางก่อนจะเริ่มการประมูลแล้ว แถมผู้เฒ่าถางก็แสดงความ้าที่จะซื้อที่ดินด้วยราคาห้าถึงหกร้อยล้าน
แต่กระนั้น พวกเขากลับยังมีความลังเลที่จะขายให้ พวกเขาจึงนำที่ดินแปลงนี้มาเข้าร่วมประมูลในฐานะตี้หวาง ด้วยความหวังว่าราคาจะยังพุ่งไปสูงกว่านั้น
อย่างไรก็ตาม ถ้าเฉินเฟิงไม่ปรากฏตัวขึ้น ผู้เฒ่าถางก็ยังคงซื้อขาดด้วยราคาหกร้อยล้านหยวน จำนวนหกร้อยล้านหยวนนี้คือเงินที่ผู้เฒ่าถางรวบรวมมาเพื่อประมูลตี้หวางโดยเฉพาะ
แต่โชคไม่เข้าข้างเท่าไหร่ ด้วยการปรากฏตัวของเฉินเฟิง ที่ดินแห้งแล้งซึ่งเป็แกนหลักสำคัญของตี้หวางกลับถูกเฉินเฟิงแย่งไปด้วยราคาต่างกันเพียงหนึ่งหมื่นหยวน
เพื่อป้องกันไม่ให้เฉิงเฟิงเรียกราคาสูงจนผิดปกติในการต่อรองครั้งต่อไป ผู้เฒ่าถางจึงเสนอราคาโดยเหลือเงินไว้สี่สิบล้านในกองทุน
ยิ่งกว่านั้น ราคาห้าร้อยหกสิบล้านยังเป็เลขมงคล ตรงกับห้าสิบหกกลุ่มชาติพันธุ์
ในที่สุดงานประมูลก็มาถึงจุดสิ้นสุด โดยมีบทสรุปคือตี้หวางตกอยู่ในมือถางเฉินกรุ๊ป
เหล่านายทุนต่างๆ รีบเข้ามาแสดงความยินดีกับผู้เฒ่าถาง
ทางด้านผู้เฒ่าถางก็สวมรอยยิ้มนักธุรกิจรับมือกับพวกเขาทีละคนๆ ด้วยความรู้สึกฟุ้งซ่านนิดหน่อย
เมื่อพวกเ้าสัวเ่าั้เห็นเฉิงเฟิงนั่งอยู่ด้านข้างผู้เฒ่าถาง พวกเขาจึงนึกขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้มีเพียงแค่เฉินเฟิงและผู้เฒ่าถางเท่านั้นที่เสนอราคาให้ที่ดินแห้งแล้งแปลงนั้น แท้จริงแล้วที่ดินที่ดูเหมือนจะไร้ค่านั้น อาจเป็ทรัพย์สมบัติอันเลอค่าก็ได้
โดยเฉพาะในที่ดินแห้งแล้งกลมๆ ที่ซึ่งถูกล้อมรอบด้วยตี้หวางรูปพระจันทร์เสี้ยว
หากลองคิดดูให้ถี่ถ้วนสักหน่อย พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าที่ดินแห้งแล้งแปลงนี้เปรียบได้ดั่งดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงพระจันทร์ จุดนี้ในทางฮวงจุ้ยนับเป็แกนหลักสำคัญ!
หาก้าให้บ้านหรือที่ดินขายดีในวงการอสังหาริมทรัพย์ จำเป็ต้องมีความรู้เกี่ยวกับฮวงจุ้ยด้วย ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม แต่ขาใหญ่ทั้งหลายเหล่านี้เชื่อ ในหมู่นายทุนเหล่านี้มีบางคนที่มีความเข้าใจเพียงผิวเผินเกี่ยวกับฮวงจุ้ย
เมื่อพวกเขาเหล่านี้คิดย้อนดูและตระหนักถึงความจริงข้อนี้ พวกเขาก็รู้สึกเสียดายขึ้นมา
แต่บางครั้งการแข่งขันก็เป็เช่นนี้ คนในสับสน คนนอกเห็นชัด! เมื่อครู่พวกเขาผู้เข้าร่วมประมูลนับเป็คนภายในเกมการแข่งขัน มาตอนนี้การประมูลจบลงแล้ว พวกเขาก็เป็เพียงคนนอกที่เห็นทุกอย่างแจ่มชัดขึ้น
ความสำคัญของที่ดินแห้งแล้งนี้ มีเพียงผู้เฒ่าถางที่ศึกษาข้อมูลเกี่ยวกับตี้หวางเป็เวลาหลายวันและมุ่งมั่นจะคว้าตี้หวางมาให้ได้เท่านั้นที่รู้ เขาจึงเป็คนคนเดียวที่เสนอราคาให้ถึงเก้าแสน
ส่วนเหตุผลของเฉินเฟิงที่ยืมมือผู้เฒ่าหวังเข้าร่วมประมูลเก้าแสนหนึ่งหมื่นนั้น เป็เพราะบ้านหลังที่แพงที่สุดในโครงการถางเฉินจี๋พิ่นซึ่งเขาหลวมตัวซื้อในชาติก่อนนั้น ถูกสร้างขึ้นบนที่ดินแห่งนี้นั่นเอง