ในยามที่แสงอรุณแรกสาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่าง ความอบอุ่นของมันปลุกให้ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกตื่นจากนิทรา แต่สำหรับหยางชุน กลับเป็่เวลาแห่งความกระอักกระอ่วนและซาบซ่านในใจ เขาพบว่าตัวเองยังคงนอนแนบชิดกับร่างอวบอิ่มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เย้ายวน ร่างนั้นคืออดีตแม่ยายของเขาเอง ใบหน้าของนางที่หลับใหลอย่างสงบใต้แสงแรกของวัน ดูราวกับประติมากรรมที่ถ่ายทอดความงามได้อย่างไร้ที่ติ
แม้ในยามหลับใหล แต่วงหน้าของนางกลับแฝงด้วยเสน่ห์อันลึกล้ำ ริมฝีปากอิ่มเอิบเผยอเล็กน้อยเหมือนเชื้อเชิญ เส้นผมดำขลับกระจายอยู่บนหมอนราวกับกรอบภาพที่ขับเน้นความงดงาม ร่างกายของนางที่โอบอ้อมอบอุ่นนั้น ยังมอบความรู้สึกที่ไม่อาจต้านทานได้
แสงสลัวที่กรองผ่านม่านบางๆ ตกกระทบลงบนผิวของนางที่เนียนนุ่มและเปล่งประกายราวกับไข่มุก หยางชุนรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้นเมื่อเขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวเล็กน้อยจากลมหายใจที่เป็จังหวะของนาง ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในจิตใจปะทะกับแรงดึงดูดที่ไม่อาจปฏิเสธได้ เขากลั้นหายใจอยู่ชั่วครู่ พยายามหาวิธีที่จะหลุดพ้นจากสถานการณ์ที่เต็มไปด้วยความซับซ้อนนี้
ในยามที่หยางชุนนอนทอดกายอยู่ในความเงียบสงบของรุ่งอรุณ ความคิดของเขากลับไม่อาจหลีกหนีไปจากค่ำคืนที่ผ่านมา ่เวลาแห่งความเร่าร้อนที่เกินเลยจากสิ่งที่ควรจะเป็ยังคงวนเวียนในจิตใจ ราวกับเป็ภาพฝันที่เขาไม่แน่ใจว่าควรจะยินดีหรือหวาดหวั่น ความสัมพันธ์ที่เกินเลยระหว่างเขากับอดีตแม่ยาย ได้ก้าวล้ำเส้นแบ่งของความถูกผิด แต่ทั้งหมดนั้นกลับถูกบิดเบือนให้กลายเป็ข้อเสนอที่ต่างฝ่ายต่างได้รับสิ่งที่้า
ผู้หญิงที่เคยเป็แม่ยายของเขามอบร่างกายที่เต็มไปด้วยความอบอุ่นและเสน่ห์เย้ายวนแก่เขา เพื่อแลกกับการได้สถานที่พักพิงในยามที่ชีวิตของนางเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน ในขณะที่ตัวหยางชุนเองก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่หัวใจและร่างกายเรียกร้องจากนางได้
ร่างของหยางชุนยังคงนอนโอบกอดร่างของอดีตแม่ยายไว้แแ่ กลิ่นกายหอมอ่อนของนางผสมผสานกับไออุ่นจากผิวเนียนละเอียด สร้างความรู้สึกอันลึกล้ำที่ยากจะถอนตัว ใบหน้าของนางที่กำลังหลับใหลเผยให้เห็นถึงความงามที่เปี่ยมด้วยเสน่ห์ในวัยสี่สิบปลาย ริมฝีปากที่อิ่มเอิบ ขนตางอนที่พริ้มหลับ และผิวขาวนวลที่รับแสงอ่อนๆ ของวันใหม่ล้วนดึงดูดสายตาของชายหนุ่มอย่างไม่อาจละเลยได้
แต่ไม่นานนัก ร่างที่เขากำลังกอดไว้ก็เริ่มขยับ ดวงตาของนางเปิดขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับรอยยิ้มบางๆ ที่ประดับบนใบหน้า น้ำเสียงนุ่มนวลที่หลุดออกมาจากริมฝีปากนั้นทำให้หยางชุนรู้สึกถึงความเร่าร้อนที่พุ่งตรงเข้ามาในหัวใจ
"หยางชุน..." นางเอ่ยเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความยั่วยวน "ตัวเ้ารู้สึกพึงพอใจกับร่างกายของใครมากกว่ากัน...ของข้าหรือของบุตรสาวของข้า?"
คำถามนั้นทำให้ชายหนุ่มถึงกับนิ่งค้าง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยแรงปรารถนาที่ถูกจุดประกายอีกครั้ง เขารับรู้ถึงความใกล้ชิดที่เพิ่มมากขึ้น ทั้งจากน้ำเสียงและสายตาของนางที่จ้องมองเขาอย่างลึกซึ้ง นางไม่ได้ถามเพียงเพื่อท้าทาย แต่เป็คำถามที่บีบให้เขาต้องตระหนักถึงสิ่งที่หัวใจและร่างกายของเขา้าอย่างแท้จริง
แสงอ่อนที่ลอดผ่านม่านบางๆ ตกกระทบลงบนร่างของนางที่ยังคงแนบชิดกับเขา เส้นผมดำขลับของนางพลิ้วไหวเล็กน้อยตามจังหวะของลมหายใจ ริมฝีปากอิ่มเผยรอยยิ้มที่แฝงด้วยความมั่นใจและความรู้สึกที่ยากจะอ่านออก หยางชุนไม่อาจละสายตาจากนางได้ ความร้อนระอุในใจของเขาเดือดพล่านขึ้นทุกวินาทีที่สายตาและคำถามนั้นยังคงค้างอยู่ในอากาศ
ยังไม่ทันที่หยางชุนจะได้เอ่ยคำตอบ เสียงลมหายใจของเขาถูกกลืนหายไปในทันใด ริมฝีปากของนางบดขยี้ลงมาบนริมฝีปากของเขาอย่างร้อนแรงและไร้ปรานี ลิ้นััที่นางมอบให้นั้นเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและความกระหายที่จะทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเขา แรงปรารถนาของนางที่ถูกปลดปล่อยออกมาราวกับพายุ ทำให้หยางชุนแทบจะหมดเรี่ยวแรงต่อต้าน
อดีตแม่ยายของเขา ผู้หญิงที่เคยสง่างามและเปี่ยมไปด้วยความสุขุมในสายตาของเขา ตอนนี้กลับกลายเป็หญิงสาวที่เปี่ยมไปด้วยแรงดึงดูดอันร้อนแรงที่เขาไม่อาจต้านทานได้ นางบดเบียดริมฝีปากของเขาอย่างไม่หยุดยั้ง ทุกััของนางเหมือนกับเปลวเพลิงที่กำลังโหมกระหน่ำ ทำลายทุกกำแพงในจิตใจของเขา
มือของนางเลื่อนขึ้นมาประคองใบหน้าของเขาไว้แน่น ส่งแรงบีบที่เต็มไปด้วยความมั่นคงและการยืนยันว่าตอนนี้ นางจะไม่ยอมให้เขาหลุดพ้นจากอ้อมกอดและเสน่ห์ของนางอีกต่อไป นางไม่เพียง้าร่างกายของเขา แต่ยัง้าหัวใจและจิติญญาของเขาให้จมดิ่งอยู่ในอำนาจเสน่ห์ของนางไปตลอดกาล
ทุกวินาทีที่ผ่านไป หยางชุนรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลงอยู่ในวังวนแห่งความเร่าร้อนที่นางสร้างขึ้น หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะะเิ และความรู้สึกภายในของเขาไม่อาจแยกออกได้ว่าเป็ความสุขสมหรือความทุกข์ทรมานจากการไม่อาจต้านทานเสน่ห์อันร้ายกาจนี้ได้อีกต่อไป
หยางชุนพยายามรวบรวมสติที่หลงเหลืออยู่ท่ามกลางความเร่าร้อนที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เขามองลึกเข้าไปในดวงตาของอดีตแม่ยายที่เปล่งประกายด้วยแรงปรารถนา และเอ่ยคำพูดที่ติดขัดด้วยความยากลำบาก "ข้า... ข้าลุ่มหลงในเรือนร่างของท่าน... แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ข้าจะต้องล้างแค้นนางให้จงได้" น้ำเสียงของเขาสั่นเครือ ทั้งจากแรงอารมณ์และความปรารถนาที่พยายามสะกดกลั้น
นางไม่ได้ตอบกลับด้วยความโกรธหรือความเสียใจ แต่กลับยิ้มอย่างยั่วยวน ริมฝีปากของนางเผยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความมั่นใจและความร้อนแรง "หากเ้าอยากล้างแค้นนางจริง ๆ งั้นจงแสดงให้ข้าเห็นสิ... มอบความเร่าร้อนให้กับเรือนร่างของข้าให้หนักหน่วงพอจนตัวของนางต้องสำนึกเสียใจที่เคยทอดทิ้งเ้าไป"
ถ้อยคำเ่าั้เปรียบดั่งเชื้อเพลิงที่โหมไฟในจิตใจของหยางชุนให้ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง ร่างของเขาสั่นเทาด้วยแรงกระตุ้นที่ไม่อาจต้านทานได้ นางจ้องเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทาย ราวกับ้าให้เขาพิสูจน์ว่าตัวเขานั้นคู่ควรจะทำให้นางยอมจำนนทั้งร่างกายและจิตใจ
ในขณะเดียวกัน ความคิดของหยางชุนเต็มไปด้วยความขัดแย้ง ระหว่างความแค้นที่เขามีต่อนางผู้จากไป และความปรารถนาที่เกินจะควบคุมต่อหญิงผู้ยืนอยู่ตรงหน้า ความร้อนแรงที่ลุกลามในอากาศรอบตัวเหมือนจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่เหลือพื้นที่ให้เขาไตร่ตรองอีกต่อไป
ริมฝีปากของหยางชุนเริ่มที่จะตอบสนองตอบรับริมฝีปากของนางด้วยรสจูบที่เร่าร้อนและมีความดิบเถื่อนเขาดูดเลียริมฝีปากของนางอย่างหื่นกระหายราวกับว่าตัวของเขาเองอดทนต่ออารมณ์ด้านมืดของตัวเองมานานลิ้นของคนทั้งสองพลิ้วไหวไปมาอย่างเร่าร้อนมือของชายหนุ่มบดขยี้หน้าอกที่สุดแสนจะอวบอิ่มของอดีตแม่ยายอย่างไร้ปรานีเมื่อตัวของนางนั้นร่านนักเขาก็จะจัดความเร่าร้อนให้กับนางให้เอาแบบชนิดที่ไม่มีวันลืม