เจียงเฉินวางแผนที่ไปยังเมืองเซียงหยางในทันที เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา ไม่มีทางที่พวกเขานั้นจะอยู่ในเมืองหยินเยว่ได้อีก ยิ่งไปกว่านั้นตัวเขาเองก็ไม่้าที่จะอยู่ในเมือหยินเยว่นานนัก เมืองเซียงหยางตั้งอยู่ที่ใจกลางของแคว้นฉี การเดินทางไปนั้น จำเป็ต้องใช้เวลาระยะหนึ่ง
"หวงต้า จากที่นี่ไปยังเมืองเซียงหยาง ระยะทางยังอีกไกลเพียงใด?"
เจียงเฉิน เอ่ยถาม
"หากพวกเราเดินทางด้วยความเร็วเช่นเดิม อย่างน้อยต้องใช้เวลามากกว่าสิบวัน พวกเราจะไปทันการแข่งขันแบบฉิวเฉียด ถ้าหากเ้าแบกพวกเราบินไป นั่นก็จะเร็วขึ้น"
หวงต้ายิ้มแย้ม เสนอความคิดนี้ให้กับเจียงเฉิน
"อย่าแม้แต่จะคิด! หากว่าาาปีศาจน้อยไปถึงก่อนการแข่งขันเริ่มได้ พวกเราก็ทำได้เช่นกัน"
เจียงเฉินเผยรอยยิ้ม เ้าหมานี่ยังไม่ลืมว่าตัวมันแบกเจียงเฉินครั้งก่อน ดังนั้นมันจึงหาโอกาสที่จะขึ้นหลังเขา หวงต้าเป็หมาที่มีความคิดชั่วร้ายยิ่งนัก
"การไม่ได้แบกข้าไว้บนหลังเป็ความเสียเปรียบของเ้า เ้าไม่รู้หรืออย่างไรว่ามีหลายต่อหลายคนต่างสู้กันเพื่อหวังจะแบกผู้ที่สูงส่งอย่างข้า?"
หวงต้าหลงตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ การแสดงออกของมันตอนนี้ปรากฏให้เห็นว่าเป็พวกที่คิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าผู้อื่น
ทั้งสามได้เดินไปอย่างรวดเร็วตรงไปยังทิศทางไปยังเมืองเซียงหยาง แต่หลังจากที่เดินไปได้ไม่กี่สิบลี้ ทันใดนั้นเองพวกเขาได้ยินเสียงสัตว์อสูรคำรามด้านหลังพวกเขา
เจียงเฉินหันกลับมาก็พบสัตว์อสูรสายอากาศที่แข็งแกร่งกำลังบินตรงมายังพวกเขา บนร่างสัตว์อสูรมีคนยืนอยู่สามคนเป็ระดับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ จิตสังหารของพวกเขาทะลักออกมาจากร่างกายพวกเขาและสองคนในพวกเขานั้นถือยุทธภัณฑ์อยู่
เพียงแค่มองและัักลิ่นอายกระหายเืได้ เขารู้ทันทีว่าคนพวกนี้ตามเขามา
"ฮึ่ม! อย่างที่คาดคิดเลย หยินจงเฉิงไม่้าที่จะเลิกรา ถึงแม้ว่าตัวเองจะไม่มา เขาก็ส่งคนมาแทน เขาไม่เพียงไม่ผิดใจกับาาปีศาจน้อย อีกทั้งตัวเขายังสามารถแก้แค้นได้อีก"
เจียงเฉินแค่นเสียงอย่างเ็า รอยยิ้มเหี้ยมปรากฎบนใบหน้าของเขา
"หยุดอยู่ตรงนั้น! ที่นี่ไม่มีที่ให้เ้าหลบหนีได้"
ใครบางคนะโออกมาเสียงดังจากบนหลังของสัตว์อสูร ในวินาทีถัดมาสัตว์อสูรทั้งสามได้ปิดกั้นเส้นทางของเจียงเฉิน ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งหกได้ะโลงมาจากสัตว์อสูร ผู้นำมีวัยราวๆสี่สิบถึงห้าสิบปี และเจตนาสังหารปรากฎบนหน้าของเขา เขาจ้องมองไปยังเจียงเฉินด้วยความกราดเกรี้ยว ชายผู้นี้อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายและเขาแข็งแกร่งกว่าเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นและหลี่ชางเย่ว์แห่งเมืองชื่ออย่างมาก
พวกเขามีกันทั้งหมดเก้าคน ในแปดคน มีสี่คนอยู่ในขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายอยู่ระดับเดียวกับเยี่ยนเจิ้นอวิ๋น และอีกสี่คนอยู่ในขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง หากกลุ่มนี้ไปยังเมืองชื่อ พวกเขาสามารถที่จะทำลายตระกูลต่างๆที่ขวางพวกเขาได้อย่างง่ายดาย
"คิดจะออกไปโดยไม่ได้พูดอะไรหลังจากสังหารบุตรชายข้า?! ท่านเ้าเมืองเห็นแก่หน้าาาปีศาจน้อย แต่ตัวข้าหลิวเหว่ยหวัง ไม่มีทางเห็นด้วยอย่างเด็ดขาด!"
ชายแก่ะโออกมาอย่างกราดเกรี้ยว
ทันใดนั้นเจียงเฉินได้นึกขึ้นได้ว่าหลิวเหว่ยหวังที่อยู่ตรงหน้าเขานี้อาจจะเป็ผู้นำตระกูลหลิวแห่งเมืองหยินเยว่ เขาได้สังหารคุณชายตระกูลหลิวไป ดังนั้นเป็เื่ธรรมดาที่เขาจะตามมาแก้แค้น
แน่นอน แม้หากว่าตระกูลหลิวเป็ตระกูลที่ทรงอำนาจ พวกเขาก็ไม่สามารถที่จะส่งยอดฝีมือระดับสูงเป็จำนวนมากได้ในเวลาเดียวกัน เช่นเดียวกับสัตว์อสูรสายอากาศที่อยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น หนึ่งในพวกมันนั้นได้ส่งมาจากคฤหาสน์เ้าเมือง
ตำแหน่งที่อยู่ของเจียงเฉินนั้น เห็นได้ชัดเจนว่ากำลังถูกคฤหาสน์เ้าเมืองจับตามองอยู่ ในตอนที่าาปีศาจน้อยได้กลับไป คฤหาสน์เ้าเมืองก็ได้ให้ตระกูลหลิวไปจัดการกับพวกเขา
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าได้ปลดปล่อยพลังมหาศาลของพวกเขาต้อนเจียงเฉินให้จนมุม พลังของพวกเขาห้อมล้อมโดยรอบ เพื่อให้แน่ใจว่าเจียงเฉินจะไม่สามารถที่จะหนีไปไหนได้
แต่ว่าเจียงเฉินไม่ได้วางแผนที่จะหลบหนี คนกลุ่มนี้ไม่มีความสามารถพอให้เขาต้องหลบหนี
"ข้าแนะนำเ้าให้ถอยกลับไปและเปิดทางให้แก่ข้าเดี๋ยวนี้ อย่าทิ้งชีวิตไว้ที่นี่ มันไม่ง่ายหรอกนะกว่าจะถึงขอบเขตแก่นแท้มนุษย์"
เจียงเฉินกล่าว เขาให้คำแนะนำพวกเขาอย่างแท้จริงเพื่อตัวของพวกเขาเอง
"ฮ่าฮ่า ไอ้เ้าเด็กอวดดี เมื่อเ้าได้ทำให้ดวงตานายน้อยบอด ข้าจะสับเ้าให้เป็เนื้อบดวันนี้ล่ะ!"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายหัวเราะเสียงดัง เขาได้ถูกส่งมาจากคฤหาสน์เ้าเมือง คนกลุ่มนี้ไม่มีทางทำให้เจียงเฉินเอาจริงได้ ในความคิดของพวกเขา ด้วยการทำงานร่วมกันของพวกเขาทั้งเก้า ตราบเท่าที่ฝ่ายตรงข้ามไม่ใช่ระดับแก่นแท้์ จะต้องตายอย่างแน่นอน
สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากเมืองหยินเยว่ ที่นี่ยังมีผู้คนผ่านมาครั้งคราว ผู้คนมากมายได้รู้สึกถึงจิตสังหารในบริเวณนี้ ดังนั้นพวกเขาได้มองไปยังกลุ่ม การสู้รบครั้งใหญ่นั้นหาดูได้ยากในวันนี้
"เกิดสิ่งใดขึ้น!? ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจะสู้กัน!"
"นั่นมันผู้นำตระกูลหลิวจากตระกูลหลิว? นอกจากนี้นั่นมันผู้เชี่ยวชาญระดับสูงจากคฤหาสน์เ้าเมืองมิใช่รึ? ชายหนุ่มผู้นี้ได้ทำสิ่งใดที่ล่วงเกินทั้งเ้าเมืองและตระกูลหลิวในเวลาเดียวกัน?"
"เขาชะตาขาดอย่างแน่นอน!"
บางคนจำหลิวเหว่ยหวังและบรรดายอดฝีมือชั้นสูงจากคฤหาสน์เ้าเมืองได้ แม้ว่าพวกเขาจะไม่รู้ว่าชายหนุ่มได้ล่วงเกินอันใดต่อสองขั้วอำนาจในเมืองหยินเยว่ มันชัดเจนว่าชายหนุ่มผู้นี้พินาศแน่
"หยุดพูดพล่ามไร้สาระ ลงมือพร้อมๆกัน จัดการไอ้หนุ่มนี่กับเ้าหมาบ้า แต่ว่าอย่าฆ่าผู้หญิงคนนี้ นางจะถูกมอบให้แก่นายน้อยหยินเหริน"
ใครบางคนะโออกมาเสียงดัง ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้าคนปลดปล่อยพลังออกมาพร้อมๆกัน โจมตีเข้าใส่พวกเจียงเฉิน
"ก๊ะ ก่ะ....."
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ทั้งเก้า หวงต้าไม่ได้แสดงท่าทีหวาดกลัวออกมาแม้แต่น้อย ในความเป็จริงแล้ว มันกู่ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น มันะโขึ้นและกลายเป็ลำแสงสีทอง เหมือนศรที่พุ่งออกจากคันศร มันกระโจนขึ้นไปและกดทับยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางลงบนพื้น
"ไอ้หมาโง่ ไปตายซะ!"
ผู้เชี่ยวชาญคนนั้นเดือดดาลยิ่ง เขาถูกหมากดทับได้อย่างไร? เขาได้เสียหน้าเป็อย่างมาก เขาพยายามที่จะสู้กลับด้วยกำลังทั้งหมดของเขา แต่เกิดเื่สยองกับเขา เขาพบว่าตัวเขาไม่สามารถที่จะควบคุมพลังหยวนได้หลังจากที่โดนหวงต้ากดทับ มันเหมือนกับว่ามีูเาขนาดั์กดทับตัวเขาไว้ เขาแทบจะขยับไม่ได้
"เวรเอ้ย... แค่นี้ก็ทำอะไรไม่ได้!"
หวงต้าอ้าปากกว้างของมันและกัดหัวของผู้เชี่ยวชาญคนนั้นขาด เืกระเซ็นออกมาทันที
หลังจากที่สังหารคนไปเพียงวินาทีเดียว หวงต้าได้กระโจนใส่อีกคนหนึ่งอีกครั้ง
"ท่านพี่เจียงเฉิน ข้ารับมือกับหลิวเหว่ยหวังให้เองเ้าค่ะ!"
เยี่ยนเฉินหยวี่กล่าว จากนั้นนางพลิ้วกายเข้ามาขวางหลิวเหว่ยหวัง
"ฮึ่ม! สตรีบอบบางเช่นเ้าคิดจะหยุดข้างั้นรึ?"
หลิวเหว่ยหวังพ่นลมเย็นออกทางจมูก เขาซัดฝ่ามือใส่เยี่ยนเฉินหยวี่เต็มแรง พละกำลังของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายสุดยอดมาก
ขณะเผชิญหน้ากับการโจมตีเต็มกำลังของหลิวเหว่ยหวัง ท่าทางของเยี่ยนเฉินหยวี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลง นางซัดฝ่ามือออกไปด้านหน้า และมือของนางมีหมอกสีขาวจางๆออกมา ไอเย็นหมอกสีขาวนั้นปกคลุมโดยรอบ
เปรี้ยง!..
เมื่อฝ่ามือของเยี่ยนเฉินหยวี่และหลิวเหว่ยหวังปะทะกัน หลิวเหว่ยหวังได้ถอยหลังไปด้วยแรงกระแทกจากการโจมตีของเขา นี่ไม่ใช่ส่วนที่น่ากลัวที่สุด แขนทั้งแขนของเขามีน้ำแข็งปกคลุมและพลังหนาวเย็นได้แทรกซึมเข้าไปในร่างกาย ทำให้เขาตัวสั่น
"อะไรน่ะ!?"
หลิวเหว่ยหวังะโออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เขาเป็ถึงผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย เขาไม่ยอมแพ้ง่ายๆเป็แน่ เขาได้ใช้พลังหยวนของเขาะเืทำให้น้ำแข็งที่เกาะบนแขนเขาแตกละเอียด แม้น้ำแข็งจะหายหมดแล้ว เขาได้สูญเสียความรู้สึกทั้งหมดที่แขนของเขาเนื่องจากน้ำแข็ง
หลิวเหว่ยหวังมองไปยังเด็กสาวผู้งดงามที่อยู่ตรงหน้าเขาด้วยการแสดงออกอย่างหวาดกลัว จิตใจเขาแปรผันด้วยความหวาดกลัว
"กายาเยือกแข็ง!"
ริมฝีปากของหลิวเหว่ยหวังสั่น ตอนนี้เขาสามารถรับรู้พลังสุดยอดจากร่างกายของเยี่ยนเฉินหยวี่
อ้ากกกกกกกกกกก!!
ทันใดนั้นเอง เสียงกรีดร้องอันน่าสยดสยองได้ยินมาถึงด้านของเขา ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลายจากคฤหาสน์เ้าเมืองกรีดร้องด้วยความกลัว รอยเล็กๆบนใบหน้า กลุ่มควันสีเขียวไหลทะลักออกมาจากร่างกายของเขา
ชายชราได้กรีดร้องราวสามวินาที ก่อนที่ร่างของเขาจะร่วงหล่น ร่างของเขากลายเป็ดำทะมึนและมีรูนับไม่ถ้วนบนใบหน้าของเขา นี่เป็ผลจากพิษสังหาร
"พิษ !! เ้าเด็กนี่มันใช้พิษได้"
ใครบางคนะโขึ้นด้วยความกลัว
อ้ากกกกกกกกกกก!!
มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นอีก หวงต้าฉีกกระชากผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางเป็ชิ้นๆ ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์นั้นไม่สามารถทนมือทนเท้ามันได้เลย
ด้วยเวลาเพียงสั้นๆ สี่จากเก้าคนได้ตกตายไป หวงต้าสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางไปสามคน ขณะที่เจียงเฉินสังหารผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย แม้แต่ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างหลิวเหว่ยหวัง ยังได้รับาเ็จากเยี่ยนเฉินหยวี่
ที่เหลืออีกห้าคนใเป็อย่างมาก พวกเขาไม่ได้มีความเย่อหยิ่งอีกต่อไป พวกเขามองไปยังคนสองคนกับหมาหนึ่งตัวต่อหน้าพวกเขาด้วยความกลัว
นี่มันกลุ่มบ้าอะไรวะเนี่ย พวกมันจะแข็งแกร่งถึงเพียงไหนกัน
"โอ้ ์ ! นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น"
"เ้าหมานั่นโเี้จริงๆ มันสังหารคนทั้งสามในพริบตา ดูเหมือนว่าผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางไม่ต่างจากผักปลาเลย"
"มันโเี้เกินไปแล้ว ชายหนุ่มคนนั้นสามารถใช้พิษสังหารได้ พิษนั่นสังหารได้กระทั่งผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย ช่างเป็พิษที่หาได้ยากจริงๆ"
"สาวน้อยผู้งดงามคนนั้นช่างน่ากลัวยิ่งกว่า แม้แต่หลิวเหว่ยหวังยังพ่ายแพ้ต่อสาวน้อยคนนั้น อัจฉริยะเหล่านี้มาจากที่ใดกัน ทำไมพวกเราถึงไม่ได้ยินเื่ของพวกเขามาก่อน? อย่าบอกนะว่าพวกเขาเป็อัจฉริยะคลื่นลูกใหม่จากสี่นิกายใหญ่?!"
เหล่าผู้ชมต่างใกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น การต่อสู้กันเป็เื่ธรรมดาอย่างมิต้องสงสัย แต่มันกลับเปลี่ยนเป็เื่ที่ไม่อยากจะเชื่อ พวกเขานั้นมองสองคนกับหมาตัวหนึ่งเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง
"เ้า..!! กล้าดียังไงมาสังหารคนของคฤหาสน์เ้าเมือง ? เ้าช่างกล้ามาก "
หลิวเหว่ยหวังะโออกไป แต่มันก็ช่างไร้ค่าสิ้นดี
"ท่านผู้นำหลิว ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป จะทำยังไงต่อดีขอรับ"
ชายชรากระซิบและถามด้วยใบหน้าซีดเซียว
"ดูเหมือนว่าท่านเ้าเมืองจะมาจัดการด้วยตนเอง พวกเราไปกันเถอะ!"
หลิวเหว่ยหวังพูดเสียงเย็น จากนั้นเขาก็ผิวปาก ทันใดนั้นสัตว์อสูรก็บินลงมาจากฟากฟ้ามาหาหลิวเหว่ยหวัง
"คิดหนีงั้นรึ!"
เจียงเฉินไม่เคยจะปล่อยคนที่คิดจะสังหารเขาโดยไม่มีการลงฑัณท์ใดๆ นิ้วของเขาทั้งสองมือปลดปล่อยแสงออกมาเหมือนดาบ เขาได้ส่งหนึ่งดัชนีสุรยันออกไป ลำแสงสามสายพุ่งทะลวงสู่ฟ้าไปยังสัตว์อสูรทั้งสาม
กี๊สสสสสสส...........
ในเวลาเดียวกันสัตว์อสูรทั้งสามต่างกรีดร้องอย่างหวาดกลัว พวกมันร่วงเหมือนดังว่าวที่สายเชือกขาด เืของพวกมันได้ย้อมผืนฟ้า และจากนั้นพวกมันก็ตกลงสู่พื้นดิน เสียงของพวกมันก็เงียบลงพร้อมกับความตายของพวกมัน สัตว์อสูรแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้น ไม่สามารถทนหกดัชนีสุริยันได้
"อะไรกัน!"
ใครบางคนะโขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ
"หยวี่น้อย ลงมือได้เลย!"
เจียงเฉินะโเสียงเยือกเย็น
"เ้าค่ะ ท่านพี่เจียงเฉิน"
เยี่ยนเฉินหยวี่เอ่ยตอบ ฝ่ามือของนางเคลื่อนไหวราวกับเริงระบำ หมอกเยือกแข็งหลายชั้นปรากฏขึ้นและพุ่งไปยังหลิวเหว่ยหวัง
"ข้าไม่เชื่อ ว่าด้วยความสามารถของข้าจะทำอะไรกายาเยือกแข็งของเ้าไม่ได้"
หลิวเหว่ยหวัง เสริมสร้างกำลังใจของเขา ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำในมือของเขา เขาใช้ยุทธภัณฑ์แทงไปยังเยี่ยนเฉินหยวี่
หากว่าเยี่ยนเฉินหยวี่ยังคงอยู่ในขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นต้นเหมือนตอนอยู่เมืองชื่อ นางคงไม่อาจต่อกรกับหลิวเหว่ยหวังได้ แต่ทว่าเยี่ยนเฉินหยวี่ได้ทะลวงผ่านขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางอีกทั้งยังได้หลอมรวมเข้ากับผลึกเยือกแข็งหมื่นปี แม้แต่สัตว์ประหลาดในสระน้ำยังถูกนางฆ่าตาย ไม่ต้องเอ่ยถึงหลิวเหว่ยหวัง
เปรี๊ยะ..!!
เยี่ยนเฉินหยวี่ปลดปล่อยพลังเยือกแข็งอย่างรุนแรง หลิวเหว่ยหวังถึงกับเป็รูปปั้นน้ำแข็งในทันทีด้วยทักษะ 'เยือกแข็งสามฉื่อ' ไม่เพียงแต่จำกัดการเคลื่อนที่ของหลิวเหว่ยหวัง แต่มันได้นำชีวิตของเขาจากไปด้วย......!!
