ตอนที่ 14 ข่าวแพร่กระจาย
โจวเย่ ! เ้าทำร้ายรุ่นเยาว์ทั้งสองคน จากตระกูลซ่ง ข้าจะไม่มีวันปล่อยเื่นี้ไป!” ซ่งหลานหลาง ะโด้วยความโกรธ เขารู้ดีว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโจวเฟิง ดังนั้นเขาจึงโจมตีด้วยคำพูดและนำซ่งซวน จากไป
ถ้าเ้ามีความสามารถก็มาหาข้าได้ทุกเมื่อ !” โจวเฟิง ตอบกลับอย่างดุร้าย
โจวเฟิงเฟิงไม่ได้หยุดเขา แต่หันหน้าไปหา โจวเย่ แล้วพูดว่า " การโจมตีเมื่อกี้นี่มันโเี้มาก เ้าสามารถหลบเลี่ยงได้ ทำได้ดีมาก "
โจวเฟิง เขาไม่รู้ว่าตนเองมีความสุขแค่ไหน โจวเย่ แข็งแกร่งขึ้นมากภายในสามวัน ใครบ้างที่มีพร์ที่น่ากลัวเช่นนี้
เ้าไม่รู้เหรอว่ามันอันตราย ยังจะพุ่งมาที่ข้าอีก ! เมื่อมองดูหงเยว่ โจวเย่ก็ตำหนิเธอ โจวเย่รู้สึกะเืใจอย่างมากกับสิ่งที่ หงเยว่ ทำเมื่อกี้นี่
ข้าไม่กังวลเกี่ยวกับชีวิตของข้าเอง ชีวิตของข้าเป็ของนายน้อย ตราบใดที่นายน้อยปลอดภัย ก็ไม่สำคัญว่าข้าจะตายหรือไม่” หงเยว่ ตอบด้วยรอยยิ้ม
“อย่าพูดไร้สาระ เ้าตายไม่ได้ ข้ายังเป็หนี้เ้าอยู่ และเ้าจะทำแบบนี้อีกต่อไปไม่ได้ในอนาคต” โจวเย่ กล่าวดุอีกครั้ง
เมื่อได้ยินโจวเย่ ห่วงใยเธอ หงเยว่ ก็พยักหน้าด้วยความดีใจ
“เย่เอ๋อ ระวังให้มากกว่านี้ เมื่อเ้าออกมาข้างนอกในอนาคต ตระกูลซ่งจะไม่ปล่อยเ้าไปอย่างแน่นอน” โจวเฟิง เตือนอย่างเคร่งขรึม
“ท่านพ่อวางใจได้ ข้าจะชำระบัญชีนี้กับพวกเขา” โจวเย่ ยกยิ้มมุกปากอย่างชั่วร้าย ตอนนี้เขากับตระกูลซ่งกลายเป็ศัตรูกันแล้ว โจวเย่ จะไม่ยอมให้มีอันตรายเกิดขึ้นกับคนข้างๆ เขา
เอาล่ะ ไปเอาผงิญญาสามสีแล้วกลับไปฝึกฝนให้หนัก ด้วยความเร็วของการฝึกฝนของเ้าในปัจจุบัน พ่อเชื่อว่าเ้าจะสามารถเอาชนะซ่งเทียนได้ภายในหนึ่งเดือน!” โจวเฟิง ยิ้มอย่างมีความสุข ตอนนี้เขาเต็มไปด้วยความมั่นใจในตัวโจวเย่
“ดูเหมือนว่าท่านพ่อจะเดาอะไรบางอย่างได้แล้ว” โจวเย่ พึมพำอยู่ในใจ
ภายในไม่กี่ชั่วโมง ข่าวที่ว่าโจวเย่ เอาชนะซ่งซวนและหักขาข้างหนึ่งของเขา ได้แพร่กระจายไปทั่วเมืองไป๋หนาน
ทุกคนในเมืองไป๋หนาน ตกตะลึง
ซ่งซวนเป็อัจฉริยะของตระกูลซ่ง และพลังยุทธ์ระดับที่เจ็ดของอาณาจักรปราณยุทธ์ของเขา รองเพียงซ่งเทียนเท่านั้น เขาจะพ่ายแพ้ต่อผู้มีจิติญญาการต่อสู้ระดับที่สองได้อย่างไร?
ความพ่ายแพ้ของซ่งจ้าน เพียงเพราะโจวเย่มองเห็นการเคลื่อนไหวของเขาอย่างไรก็ตามสิ่งนี่เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนในเมืองไป๋หนานตกตะลึง แต่ขาที่หักของซ่งซวนตอนนี้ทำให้ผู้คนในเมืองไป๋หนานใมากยิ่งขึ้น
รุ่นเยาว์ทั้งสองของตระกูลซ่ง พ่ายแพ้ให้กับโจวเย่ ในขณะนี้ เมืองไป๋หนานกำลังเดือดพล่าน
“เป็เื่จริงหรือไม่ที่โจวเย่เอาชนะซ่งซวนได้ ?
พลังยุทธ์ได้เพิ่มขึ้นสองระดับเป็เื่จริงหรือไม่ ?
และระดับที่เจ็ดของอาณาจักรปราณยุทธ์ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของโจวเย่จริงเหรอ ?
คำถามมากมาย ได้ถูกถามแก่ผู้ที่อยู่ในสถานการณ์ในตอนนั้น
“เป็เื่จริง ! ขาของซ่งซวนถูกหัก! หากผู้นำตระกูลซ่งมาไม่ทัน ซ่งซวน อาจถูก โจวเย่ฆ่า!”
“จิติญญาการต่อสู้ขยะ ด้วยความแข็งแกร่งของนักเล่นแร่แปรธาตุระดับหนึ่งของผู้าุโโจวคุน และ ผู้าุโโจวหลี่ เป็ไปไม่ได้ทำให้โจวเย่สามารถเพิ่มพลังยุทธ์สองระดับได้ในสามวัน ข้าเกรงว่าจะไม่มีใครในจักรวรรดิสามารถทำมันได้”
ทุกคนในเมืองไป๋หนานไม่เข้าใจสิ่งนี่จริงๆ สิ่งที่เกิดขึ้นชวนให้นึกถึงการแสดงของ โจวเย่ เมื่อไม่กี่วันก่อน หลายคนเริ่มสงสัยว่าโจวเย่ มีจิติญญายุทธ์ระดับสองจริงหรือไม่
ในขณะนี้โจวเย่ ไม่ได้รับรู้ถึงความวุนวายของผู้คนในเมืองไป๋หนาน
-
ในห้องโถงตระกูลซ่ง ซ่งหลานหลาง และคนอื่น ๆ มีใบหน้าที่น่าเกลียดมากและห้องโถงก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายของจิตสังหาร อันน่าสยดสยอง
ผู้าุโซ่งเจิ้น ผู้าุโนักเล่นแร่แปรธาตุ เสียใจอย่างยิ่ง ซ่งซวน และ ซ่งจ้าน เป็ลูกชายของเขาทั้งคู่ ตอนนี้พวกเขากำลังถูกส่งไปยัง สถาบันอัคคี เพื่อขอให้ผู้าุโนักเล่นแร่แปลธาตุของสถาบันช่วยรักษา
โจวเย่ ! ข้าจะสับเ้าให้เป็หมื่นๆชิ้น!” ซ่งเจิ้นกัดฟัน และพูดด้วยความโกรธ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเส้นเืสีดำ
การทำร้ายซ่งจ้านและซ่งซวน ทำให้ตระกูลซ่งโกรธแค้นมาก แต่น่าเสียดายที่ตระกูลซ่ง ในปัจจุบันยังไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะท้าทายตระกูลโจว
“ด้วยจิติญญาการต่อสู้ระดับสองของโจวเฟิง มันเป็ไปไม่ได้ที่จะทะลวงไปสู่ระดับที่หกของอาณาจักรปราณยุทธ์ภายในสามวัน และเป็ไปไม่ได้เช่นกันที่จะเขาจะเป็คู่ต่อสู้ของซ่งซวน เว้นแต่เขาจะไม่ใช่โจวเย่ตัวจริง” ซ่งหลานหลาง ขมวดคิ้ว เมื่อคิดย้อนกลับไปอย่างรอบคอบ โจวเย่ในปัจจุบันแตกต่างจากโจวเย่ในอดีตมากเกินไป
"ท่านผู้นำ ! หรือว่าโจวเย่ ได้รับมารดกบางอย่างมา ความแข็งแกร่งระดับที่หกของอาณาจักรปราณยุทธ์ สามารถเอาชนะ ซ่งซวน ได้อย่างง่ายดาย จะเห็นได้ว่าเขาแข็งแกร่งพอที่จะต่อสู้กับระดับที่แปดของอาณาจักรปราณยุทธ์แล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาสามารถมองเห็นการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้ได้ล่วงหน้า ข้ากลัวว่า 'ซ่งเทียนจะแพ้เขาในอีกหนึ่งเดือน ดังนั้น ซ่งเทียนจะอยู่แค่ระดับที่แปดของอาณาจักรปราณยุทธ์ไม่ได้" ผู้าุโคนหนึ่งกล่าวขึ้นเขาแอบเดาและรู้สึกกังวล
ซ่งหลานหลาง หรี่ตาลงเล็กน้อยและพูดด้วยความโกรธ "หลังจากที่โจวเฟิง บุกทะลวงผ่านระดับที่เก้าของอาณาจักรคุรุยุทธ์ เขาไม่ได้เห็นตระกูลซ่งอยู่ในสายตาเลย ! ข้าเกรงว่าเราจะต้องขอความช่วยเหลือจากตระกูลกู่"
“ผู้าุโห้ามหุนหันพลันแล่น อย่าลืมว่าโจวเย่ ได้รับการคุ้มครองจากผู้าุโเต้า และโจวเย่เป็คนเดียวที่สามารถช่วยผู้าุโเต้าได้ ด้วยการสนับสนุนจากผู้าุโเต้า เกรงว่าตระกูลกู่จะไม่กล้าที่จะเข้ามาแทรกแซง โจวเย่ฉลาดมากเ้าเด็กนั้นคงคาดหวังสิ่งนี้มานานแล้ว ดังนั้นเขาจึงใช้ประโยชน์จากผู้าุโเต้า เพื่อจัดการกับตระกูลกู่ ถ้าเราฆ่าโจวเย่ เราจะทำให้ผู้าุโเต้าโกรธ และ ตระกูลของเราจะจบลง” ผู้าุโอีกคนกล่าวอย่างเคร่งขรึม
ซ่งหลานหลาง พูดอย่างหดหู่ด้วยความโกรธ "ถ้าอย่างนั้นให้เขามีชีวิตอยู่สักพัก รอให้เขาช่วยเหลือผู้าุโเต้าสะก่อนและค่อยหาโอกาสฆ่าเขา! อย่างลับ ๆ ถ้าไม่มีหลักฐาน ผู้าุโเต้าก็ไม่สามารถทำอะไรกับเราได้"