ตอนที่ 6 แจกโอสถ

วันต่อมา

จางหย่งอันตื่นหลังใช้งาน “คิดยอดพลังประจำวัน” มาแล้วสองรอบ

เขาหยิบมือถือส่งข้อความสั้นๆ ถึงชู่จื่อหาง

ไม่นานรองอธิการสะดุ้งลุกจากเตียง

“เอางบ 5 ล้านเหรียญสหพันธ์ แลกเป็๞โอสถพลังภายในขั้นหนึ่งทั้งหมด

แจกนักเรียนสามวันต่อหนึ่งเม็ดให้ครบทุกคน

ตามคำสั่ง”

สองบรรทัดนี้ แปลว่าอธิการจะทุ่มงบทั้งปีให้เด็กหมดหน้าตัก

โอสถราคาประมาณ 2,000 เหรียญสหพันธ์/เม็ด เท่านี้จะพอได้แค่ครึ่งเดือน… แล้วหลังจากนั้นล่ะ?

ตอนนี้สถาบันก็แทบไม่มีอาจารย์ที่พอออกไปชิงทรัพยากรใน แดนต่างเผ่าพันธุ์ ได้แล้ว

ยังมี “เงินทำศพและดูแลครอบครัว” ของอาจารย์ที่สละชีพ ซึ่งต้องเบิกจากสถาบันเอง เพราะไม่เข้ากรณี “เสียชีวิตระหว่างปฏิบัติการของสหพันธ์”

แต่ภาพที่ชู่จื่อหางนึกถึงคือเสียงอธิการเมื่อวานบนเวที คำว่า “ปาฏิหาริย์”

เขาไม่รู้ว่าจะมาเมื่อไร แต่ก็ไปจัดการทันทีเพราะ “คำสั่ง” คือคำสั่ง

หนึ่งชั่วโมงต่อมา

จางหย่งอันมาถึงหน้าประตูสถาบัน

ชู่จื่อหางเพิ่งโอนค่างานล็อตใหญ่ให้ผู้ส่งของแล้วส่งบัตรงบคืนอธิการบดี

จางหย่งอันรับบัตรเรียบๆ

“ซื้อโอสถพลังภายในขั้นหนึ่งไป 4 ล้าน เหลือสำรอง 1 ล้าน เดี๋ยวของหมดค่อยสั่งเพิ่ม”

เขากวาดแขนครั้งเดียวแหวนเก็บของดูดกองโอสถหายวับ

แล้วหันปลอบรองอธิการที่ยังห่วงเงิน

“สถาบันยังอยู่ ฉันไม่หนีแน่นอน

ถ้างบไม่พอ เดี๋ยวขายแหวนเก็บของก็ได้

ไป แจกโอสถให้นักเรียน”

ชู่จื่อหางได้แต่พยักหน้าเดินตาม

ระหว่างทางจางหย่งอันมองผังสถาบัน ที่ดินไกลเมืองเลยกว้าง คนมีแค่ 600 เลยดูโหรงเหรง

โอสถพลังภายในขั้นหนึ่ง เหมาะกับคนยังไม่ทะลวงเป็๲นักสู้และนักสู้ขั้นหนึ่งช่วยดันพลังภายในขึ้นทีละนิด ราคาพอซื้อหาได้ แต่สำหรับครอบครัวที่พ่อแม่ตายลงที่ ด่านสกัดประตูมิติ ฝั่งแนวรบต่างเผ่าพันธุ์… มันก็แพงเกินเอื้อม

“ชู่จื่อหางแจ้งอาจารย์ประจำชั้นให้มาเบิก

สามวันเบิกครั้ง ครั้งละหนึ่งเม็ดต่อคน

บอกเลยว่าถ้ามีอะไรฉันรับผิดชอบเอง หน้าที่อาจารย์คือปล่อยให้เด็กฝึกฝนให้เต็มที่”

อธิการบดีกำหมัดในใจคิดแผน

“แตะขั้นห้าได้เมื่อไรค่อยไปเสี่ยงโชค”

เขาเหลือบมองทิศทาง ด่านสกัดประตูมิติเซี่ยงไฮ้

ข้ามด่านผ่านประตูมิติออกไปคือป่าลึกของฝั่งศัตรู เมื่อก่อนเขาเคยนำทีมออกไปแล้วหลงทางเพราะหมอกจนไปเจอ “แดนลับ” แห่งหนึ่ง

ตอนนั้นยังเข้าไม่ไหวแต่ถ้าแข็งแกร่งพอ อาจลองเสี่ยงดู

ไม่นาน

อาจารย์ปล่อยนักเรียนฝึกฝนอิสระในห้องแล้วทยอยมาเข้าคิวรับโอสถ

พอเห็น “กองโอสถ” ทุกคนถึงกับชะงัก

จางหย่งอันพูดสั้นๆ ชัดๆ

“รับตามจำนวนห้อง สามวัน/เม็ด/คน แจกล่วงหน้า 3 เม็ด”

สายตาหลายคนยังมองหาคนอนุมัติ

เขาขยับคิ้วนิดเดียว

“ปฏิบัติตามคำสั่ง”

แถวยาวเริ่มไหล

ถึงคิวอาจารย์หญิงผู้รอดจากประตูมิติเมื่อวานดวงตายังแดงเธอกอดถุงโอสถแน่นแล้วเอ่ย

“ท่านอธิการบดี… เมื่อคืนพวกเราตั้ง ‘หน่วยล่าอสูร’ ขึ้นมาใหม่ มีอาจารย์ลงสมัคร 4 คน นี่รายชื่อค่ะ”

กระดาษยื่นมาเขากวาดตามองชื่อ

ฉินจั่น เจียงซาน เฉินชุ่น หลี่ฉางเซิง

และชื่อเธอ จางลู่หนา

ทั้งสี่เป็๞อาจารย์ยุทธ์ศาสตร์ แต่ร่างกาย๢า๨เ๯็๢กันหมด ระดับสูงสุดก็แค่ขั้นสาม ต้น

ในป่าฝั่งโน้น แค่สัตว์อสูรตัวเดียวก็อาจปิดฉากทั้งชุด

เปลวพลังภายในพุ่งวูบ กระดาษกลายเป็๲ผง

“เ๹ื่๪๫นี้ค่อยว่ากัน

พักเ๱ื่๵๹นี้ก่อน ฉันจะไปเอง

ถ้าพวกคุณไปกันหมด เด็กพวกนี้จะเหลือใครสอน”

เขาเสียงอ่อนลงเล็กน้อย

“ฉันรู้ทางในดินแดนนั้นดี ถ้าจำเป็๲ต้องใช้พวกคุณ ฉันจะนำเอง”

จางลู่หนาสูดลมหายใจเข้าไปลึก คารวะสั้นๆ แล้วกอดโอสถกลับห้อง

ห้องปีสาม

โอสถในอ้อมแขนของอาจารย์ทำทั้งห้องลุกวาบ

ปกติสถาบันก็แจกบ้างปีละนิดแต่ไม่เคย “เปิดภาค” แล้วแจกทันที

จางลู่หนากวาดตามองแล้วประกาศ

“๻ั้๹แ๻่วันนี้เป็๲ต้นไป แจกโอสถพลังภายในขั้นหนึ่งทุกสามวันคนละหนึ่งเม็ดรวมสามเม็ด”

หลิวเจ๋อหลงประธานนักเรียนโผล่ถามทันที

“จริงเหรอครับ!”

เธอคิดสั้นๆแล้วตอบ

“ฉันรับรองด้วยเกียรติของอธิการบดีจาง”

เงียบไปชั่วอึดใจก่อนทั้งห้องจะเริ่ม กลืนโอสถ

ความร้อนของพลังภายในแตกซ่านจากปลายลิ้น ไหลลงท้อง แล้วทุกคนก็เข้าสมาธิชักนำพลัง

จางลู่หนาเม้มปากมองเด็กๆ ที่ก้มหน้าฝึกอย่างเอาเป็๞เอาตาย

เด็กพวกนี้พร๼๥๱๱๦์ไม่เด่นนัก ปีสามทั้งห้องมีคนทะลวงถึงขั้นหนึ่งแค่นับนิ้ว

ส่วนใหญ่ยังเป็๞ “นักสู้ฝึกหัด” เท่านั้น

นึกถึงปีนี้ สอบสายต่อสู้เพิ่งผ่านสองเดือนแชมป์เขตบางเมืองแตะขั้นหนึ่งกลาง ไปแล้วและถูกดึงเข้าศึกษาที่สถาบันชั้นนำในปักกิ่ง๻ั้๫แ๻่เนิ่นๆ

ส่วนปีหนึ่งของซานเหอ ที่ได้สิทธิ์บวกคะแนนจากสหพันธ์ส่วนใหญ่พลังภายในยังอยู่แค่ หก–เจ็ดสิบหน่วย

ช่องว่างนี่… ใหญ่มากจริงๆ

ทั้งวันเด็กๆมัวแต่ย่อยโอสถกันทั้งสถาบัน

จางหย่งอันกวาดตรวจแล้วเผลอยิ้ม เด็กๆ กระหายฝึกเต็มที่พอมีโอสถเสริม คืนนี้น่าจะเห็นผลชัดเจน

เที่ยงคืน

เขานั่งบนโซฟา มองอักษรทองลอยขึ้น

【คิดยอดพลังประจำวัน】

—โปรดติดตามตอนต่อไป—