าามารตะวันตกยืนอยู่ตรงหน้าจี๋เล่อน้อย ไอพลังต่อสู้แผ่ซ่านออกมาจากร่างพุ่งเข้าปกคลุมร่างของจี๋เล่อน้อยเอาไว้
แม้ััได้ถึงไอพลังแข็งแกร่งของาามารตะวันตก จี๋เล่อน้อยยังคงสีหน้าไร้อารมณ์ ม่านพลังที่แข็งแกร่งพอๆ กันปรากฏขึ้นบนร่าง ปะทะกับพลังของาามารตะวันตก ทำให้พลังต่อต้านกันไปมา ต่างคนต่างเอาชนะกันไม่ได้เลย
“ให้ข้าจัดการเองเถอะ”
ขณะนั้น เสิ่นเสวียนที่ยืนอยู่ด้านหลังาามารตะวันตกกล่าวขึ้น ทำให้าามารตะวันตกที่เตรียมโจมตีออกไปหยุดนิ่งลงทันที
แล้วเขาจึงหันมองเสิ่นเสวียน
“เ้าหนุ่มนี่แข็งแกร่งมาก!”
เขา้าบอกเสิ่นเสวียนว่า จี๋เล่อน้อยแข็งแกร่งมาก เ้าจะสู้กับเขาได้จริงๆ หรือ
าามารตะวันตกไม่ได้สงสัยในพลังของเสิ่นเสวียน แต่คิดถึงความแตกต่างของพลังทั้งสองฝ่าย แม้เสิ่นเสวียนจะไม่ได้อ่อนแอ แต่าามารตะวันตกไม่ได้เห็นเสิ่นเสวียนมีพลังยุทธ์อยู่ในระดับเดียวกับตนเอง หรือแม้จะอยู่ในระดับเดียวกันแล้วก็ยังด้อยกว่ามาก
ยิ่งไปกว่านั้น จี๋เล่อน้อยยังซ่อนตัวอยู่ในสุสานมากว่าครึ่งปี พลังยุทธ์จะต้องก้าวหน้าขึ้นมากแน่ๆ
ไม่ง่ายเลยที่จะสู้กันได้
“ไม่เป็ไร”
เสิ่นเสวียนกล่าวเสียงเรียบ เขาให้าามารตะวันตกถอยไปและตนเองเดินหน้าขึ้นมาแทน
จี๋เล่อน้อยชอบท้าทายเขา แล้วเขาจะไม่ใช้ประโยชน์จากอีกฝ่ายได้อย่างไร
ั้แ่เข้ามายังเขตกู่ซวี เขาได้วางหมากลงไปแล้ว
เขายังไม่เคยลืมว่าเข้ามาทำอะไรในหุบเขาสุขาวดี นั่นคือการสังหารเหลยป้าเทียน
เป็เพราะหลายเื่ก่อนหน้านี้ทำให้พลาดโอกาสอันดีไป ตอนนี้เขาเลื่อนไปถึงขั้นหยวนก่อกำเนิดได้สำเร็จแล้ว และยังมีาามารสองคนอยู่ข้างกาย ถึงเวลาเก็บกวาดแล้ว
เหลยป้าเทียนสังหารได้ง่ายดาย แต่คิดเก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อยกลับไม่ใช่เื่ง่ายเลย รวมไปถึงคนชุดดำที่เจอกันในสุสานก่อนหน้านี้ด้วย
แม้ตนเองจะสามารถทำลายร่างของอีกฝ่ายไปได้ แต่ฝ่ายนั้นยังไม่ตาย หรือกระทั่งอาจไม่ได้รับาเ็หนัก เมื่อครู่ตอนที่เขาออกมา เขาััได้ถึงไอพลังของคนชุดดำซ่อนตัวอยู่ในมิติภายนอก
เขาเลื่อนถึงขั้นหยวนก่อกำเนิดเพราะดูดซับพลังของอีกฝ่ายมา ดังนั้นจึงมีััที่ไวต่อไอพลังของอีกฝ่ายอย่างละเอียดอ่อน
อีกฝ่ายซ่อนตัวอยู่ที่นี่ รอคอยโอกาสที่จะปลิดชีวิตเขา
จี๋เล่อน้อยมีพลังไม่เลว เป็เป้าหมายที่เขา้าเอาชนะ
“เ้าเชื่อมั่นในตนเองมาก”
จี๋เล่อน้อยมองเสิ่นเสวียน ดวงตาคมกริบราวกับกระบี่คู่นั้นคล้ายจะมองทะลุร่างของเสิ่นเสวียนเข้าไปถึงจิตใจได้
“เ้าเองก็เหมือนกัน”
เสิ่นเสวียนกล่าวกับอีกฝ่าย
“คนที่ต่อสู้กันอยู่ในถ้ำ มีเ้าด้วยใช่ไหมล่ะ”
“อืม มีข้าด้วย”
“แล้วหลังจากนั้นไปไหนต่อ”
เสิ่นเสวียนมองซ้ายมองขวา แล้วเดินหน้าไปอีกสองก้าวจนอยู่ตรงหน้าจี๋เล่อน้อย เขาไม่ได้ป้องกัน แต่ค่อยๆ เข้าใกล้หูของอีกฝ่ายพลางกล่าวบางอย่างเบาๆ
เสียงนั้นเบามากจนเหมือนกับไม่ได้กล่าวอะไรออกมา
เสิ่นเสวียนไม่ได้กล่าวอะไรจริงๆ แต่ใช้วิธีการส่งกระแสจิตเข้าไปในทะเลจิตสำนึกของอีกฝ่ายแทน
หลังจากได้ยินคำของเสิ่นเสวียน จี๋เล่อน้อยหรี่ตามองอีกฝ่ายทันที คล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
เสอฮวาฮวาจากสำนักนาคา สี่เซี่ยงจากสำนักจตุรเทพ และผู้แข็งแกร่งขั้นราชันอีกสองคน ต่างมองเสิ่นเสวียนและจี๋เล่อน้อยด้วยความสงสัย
จี๋เล่อน้อยถูกขนานนามว่าเป็ผู้แข็งแกร่งอันดับต้นๆ ในหุบเขาสุขาวดี
แต่เสิ่นเสวียนคนนั้นล่ะ เรียกได้ว่าอย่างไร
เขามีสิทธิ์สนทนากับจี๋เล่อน้อยด้วยหรือ
เสิ่นเสวียนและจี๋เล่อน้อยสบตากันเล็กน้อย ทันใดนั้นจี๋เล่อน้อยก็เคลื่อนไหว
ร่างเล็กของเขาสั่นไหวอย่างรุนแรง พลังต่อสู้น่ากลัวพลุ่งออกมาโจมตีใส่เสิ่นเสวียนที่ยืนอยู่ข้างๆ บนร่างของเสิ่นเสวียนมีไอพลังน่ากลัวปะทุออกมาเช่นเดียวกัน เข้ารับแรงปะทะจากพลังต่อสู้ของอีกฝ่าย จากนั้นจี๋เล่อน้อยจึงกำหมัดแน่นและโจมตีใส่เสิ่นเสวียน
พลังของจี๋เล่อน้อยเพิ่มขึ้นจากครึ่งปีก่อนมาไม่น้อย อยู่ในระดับที่สามารถสู้กับาามารตะวันตกได้แล้ว พลังหมัดนั้นแม้แต่าามารตะวันตกยังต้องขมวดคิ้วเพราะถึงระดับเดียวกับเขาแล้ว
ทว่าเมื่อกลับไปมองเสิ่นเสวียน เขามิอาจรับพลังโจมตีนี้ได้เลย
ขณะที่ทุกคนคิดว่าเสิ่นเสวียนต้องาเ็หนักอย่างแน่นอน กลับเห็นว่าร่างของเขาบิดตัวเหมือนน้ำ หลบหลีกพลังโจมตีของจี๋เล่อน้อยไปได้อย่างง่ายดาย ทว่าพลังที่ะเิออกมายังคงทำให้ร่างกายถอยหลังไป ส่วนจี๋เล่อน้อยไม่ได้ลดละ เขาไล่ตามไปและโจมตีใส่เสิ่นเสวียนต่อ
ั้แ่ที่ทั้งสองสบตาตอนนั้น พวกเขาคาดหวังการต่อสู้นี้มาตลอด
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
จี๋เล่อน้อยรู้สึกตื่นเต้นเป็อย่างมาก ส่วนเสิ่นเสวียนก็ยิ้มน้อยๆ ด้วยสีหน้าผ่อนคลาย
คนอื่นๆ ที่ดูอยู่รู้สึกกระตือรือร้นที่จะลอง
เดิมทีหุบเขาสุขาวดีขึ้นชื่อว่าวุ่นวายมากอยู่แล้ว หากมีคนต่อสู้กัน ความคาดหวังในจิตใจของผู้คนต่างตื่นตัว
หลังจากที่เสิ่นเสวียนและเริ่นเสี้ยวเทียนออกมาจากทางเข้าออกสุสาน ทางเข้าออกนั้นก็ค่อยๆ จมลงไปใต้น้ำ ตามมาด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว สุสานที่เปิดออกทุกๆ สามสิบปีจบสิ้นลงแล้วอย่างเป็ทางการ
ผู้คนที่อยู่ในที่นั้นต่างเพ่งความสนใจไปยังผู้ที่ได้เข้าไปในสุสาน คนจากตระกูลใหญ่และสำนักต่างๆ ไม่กล้าเคลื่อนไหว ส่วนคนจากอำนาจเล็กๆ บางส่วนตอนนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย
ในจำนวนนั้น คนสิบกว่าคนจากสำนักซานฉีรู้สึกได้ว่าสถานการณ์ผิดปกติไป จึงปกป้องศิษย์อัจฉริยะของสำนักตนเตรียมตัวออกไปจากที่นี่ ทว่ากลับโดนยอดฝีมือหลายคนเข้าล้อมโจมตี
นอกจากเสิ่นเสวียนและจี๋เล่อน้อยแล้ว การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น
ตอนนี้ความโกลาหลกระจายออกไปเป็วงกว้าง
ผู้แข็งแกร่งรังแกผู้อ่อนแอ คนตัวใหญ่ทำร้ายคนตัวเล็ก แสดงให้เห็นถึงโลกที่เคารพผู้แข็งแกร่งอย่างแท้จริง
ส่วนผู้แข็งแกร่งที่แท้จริงในที่นั้นกลับไม่มีใครเคลื่อนไหวเลย
เหลยป้าเทียนยืนอยู่ในอาณาเขตของาามารทิศเหนือ
าามารทิศเหนือและาามารตะวันตกต่างเงยหน้ามองการต่อสู้ของเสิ่นเสวียนและจี๋เล่อน้อย ไม่ได้ขยับไปไหนเช่นกัน
สี่เซี่ยงจากสำนักจตุรเทพและเสอฮวาฮวาจากสำนักนาคาในตอนนี้ ต่างเบนสายตาไปมองาามารตะวันตก
ขณะนั้นเอง เทียนเซี่ยงจากสำนักจตุรเทพก็พาอีกสามเซี่ยงเดินเข้าไปหา ไอพลังบนร่างรุนแรงอย่างที่สุด ขณะที่เดินไปแผ่นดินสั่นะเือย่างรุนแรง ราวกับูเาแม่น้ำกำลังเคลื่อนที่
าามารตะวันตกที่กำลังมองบนท้องฟ้าค่อยๆ หันไปมองสี่เซี่ยงที่เดินเข้ามา
“ทำไม คันมากนักหรือ”
าามารตะวันตกไม่ใช่คนที่จะจัดการได้ง่ายๆ ไม่อย่างนั้นเขาไม่มีทางมีชื่อเสียงโเี้เช่นนี้ในหุบเขาสุขาวดี
“พวกข้า้าท้าสู้เ้า”
เทียนเซี่ยงเชิดหน้า ไอพลังรุนแรงพวยพุ่งออกจากร่างโจมตีใส่าามารตะวันตกทันที
หลังจากััได้ถึงการคุกคามของสี่เซี่ยง าามารตะวันตกเพียงแค่ส่งเสียง ‘ฮึ’ อย่างเ็า จากนั้นไอพลังจากร่างของเขาพลันพลุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำลายพลังของสี่เซี่ยงในพริบตา
“เ้าอยากท้าสู้ข้า ถามข้าหรือยังว่ายินยอมหรือไม่”
“ข้าไม่ได้ถามความเห็นเ้า ข้า้าแล้วข้าต้องได้ พวกเราลุย!”
เทียนเซี่ยงไม่ได้รู้สึกเหลือเชื่อที่พลังของตนเองถูกทำลายไป แต่สั่งให้อีกสามเซี่ยงเข้าล้อมาามารตะวันตกเอาไว้
“ลูกชาย ออกห่างจากตรงนี้หน่อย เดี๋ยวเปื้อนเื”
ขณะนั้นเอง าามารทิศเหนือดึงคุณชายน้อยซูให้ถอยไปข้างๆ กลัวว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย
“ขอบอกก่อน พวกเ้าสู้กันไปอย่ามายุ่งเกี่ยวกับข้า ไม่อย่างนั้นข้าจะทำลายพวกเ้าเสีย”
าามารทิศเหนือะโใส่ทั้งสี่เซี่ยง
“วางใจเถอะ พวกข้าไม่ทำร้ายท่านแน่นอน”
เทียนเซี่ยงยิ้มชั่วร้าย าามารทิศเหนือไม่ลงมือ เขายิ่งเชื่อมั่นว่าจะเอาชนะาามารตะวันตกได้
การท้าสู้ครั้งนี้ไม่มีเหตุผลอื่น มีเพียงเพราะาามารตะวันตกคอยสั่งสอนพวกเขาอยู่เสมอ สำนักจตุรเทพถูกโจมตีในหุบเขาสุขาวดีไม่รู้กี่ครั้ง แต่ครึ่งหนึ่งนั้นล้วนมาจากาามารตะวันตก พวกเขาจะไม่เคียดแค้นได้อย่างไร
“รวมพลังแห่งจตุรเทพ”
ทั้งสี่คนะโออกมาพร้อมกัน จากนั้นก็กระทืบเท้าลงไปที่พื้น มิติแรงโน้มถ่วงพลันปรากฏขึ้นปกคลุมร่างของพวกเขาเอาไว้ พร้อมทั้งขังาามารตะวันตกไว้ในนั้นด้วย
ทันทีที่มิติแรงโน้มถ่วงปรากฏขึ้น าามารตะวันตกรู้สึกเหมือนร่างกายหนักขึ้นมากกว่าสิบเท่า การเคลื่อนไหวเชื่องช้าลงอย่างเห็นได้ชัด ใช้แรงโน้มถ่วงควบคุมพลังเอาไว้เช่นนี้นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว
“น่าสนใจดีนี่ แต่ยังทำร้ายข้าไม่ได้หรอก”
จากนั้นาามารตะวันตกดีดตัวเองให้พุ่งทะยานขึ้นไป้า ขอเพียงออกไปจากมิติแรงโน้มถ่วงนี้ได้ อีกฝ่ายจะสูญเสียข้อได้เปรียบไปทันที
“ตอนนี้น่าจะทำได้แล้วหรือเปล่า”
ขณะนั้น บนท้องฟ้ามีงูเขียวตัวใหญ่ตัวหนึ่งขดตัวอยู่กลางอากาศ