ตอนที่ 3
ล่าสุดองค์กร|| Monster || ได้ประกาศไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับกับซานโน่อย่างเป็ทางการ ทั้งยังยกเลิกรางวัลล่าค่าหัว แน่นอนว่าน่าจะเป็ฝีมือของมาร์คัสผู้นำตระกูลลูเซียโน่ และดูเหมือนว่าจะมีอะไรให้เขาเสือกอีกแล้ว แต่ยังไปเลือกตอนนี้ไม่ได้เพราะเขากำลังทำภารกิจที่ทางใต้ของประเทศ
เดเนียลอยู่ในชุดทักซิโด้สีกลมท่า เซ็ตผมโชว์ใบหน้าหล่อ นักธุรกิจร้อยล้านนามว่า ไบรซ์อัล เทย์เลอร์ ภาพลักที่ถูกสร้างขึ้นทำให้ดึงดูดสายตาไม่ว่าจะเป็ชายหรือหญิง แต่ทว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่เดเนียลต้องสนใจ
ไบรซ์อัล เทย์เลอร์ คือคนที่มีตัวตนอยู่จริงๆ เพียงแค่ตอนนี้อยู่ใต้อาณัติของเดเนียลจนกว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจ และก่อนเริ่มทำภารกิจเขาได้ปรับตัวรวมทั้งบุคลิกและท่าทางเพื่อความแเี
“นี่เป็ดอกไม้ของคุณครับซาร่า” เดเนียลเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มพร้อมยื่นช่อดอกไม้ให้หญิงงามตรงหน้า เธอคือซาร่า สมิธ เป็ลูกสาวเพียงคนเดียวของอเล็กซ์ สมิท ซึ่งก็คือเป้าหมายในภารกิจครั้งนี้ ทำให้เดเนียลเข้าหาทางลูกสาวเนื่องจากว่าคนเป็พ่อนั้นตามใจลูกสาวเป็อย่างไม่ ไม่ว่าเธอจะ้าอะไรก็ไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง
“ขอบคุณค่ะ คุณเทย์เลอร์ช่างเป็สุภาพบุรุษที่ฉันไม่เคยพานพบ” ซาร่าเอ่ยเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มหวาน มองช่อดอกไม้ในมือด้วยสายตาเป็ประกาย เธอสวยและรวยมากทำให้ผู้ชายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเพื่อหวังปอกลอกทรัพย์สมบัติของตระกูลเธอ ไม่มีใครเลยที่ทุ่มเทให้เธออย่าง เทย์เลอร์ อีกฝ่ายไม่เคยล่วงเกินเธอเลยสักครั้งแม้มีโอกาส และเป็เธอเองที่แทบจะเสนอตัวให้อีกฝ่าย
“ดอกไม้สวยๆ ย่อมคู่กับคนสวยๆ ครับ และเพชรน้ำงามย่อมเหมาะกับสิ่งล้ำค่าของสมิธ” น้ำเสียงนุ่มทุ้มของไบรซ์อัลเอ่ยขึ้นอีกครั้งพร้อมหยิบสร้อยเพชรน้ำงามออกจากกล่องมาสวมให้หญิงสาว
ชุดราตรีสีเืนกเมื่อมีเพชรน้ำงามประดับลำคอระหง ยิ่งเสริมให้เธอดูมีเสน่ห์ชวนหลงไหลมากขึ้น
“ปากหวานจังเลยน่ะค่ะ ซาร่าขอบคุณมาก ขอบคุณทุกอย่างที่คุณมอบให้” ซาร่าพูดด้วยความปลื้มปริ่มั์ตาคู่สวยมองชายหนุ่มอย่างประทับใจ อีกฝ่ายทั้งสุภาพและเอาอกเอาใจเธอโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน
“จุ๊บ !” ซาร่าประทับริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่แก้มสากเป็การขอบคุณ ไบรซ์อัลยิ้มรับด้วยความยินดี
บรรยากาศโดยรอบเป็ไปอย่างโรแมนติก ในขณะที่ทั้งคู่ทานดินเนอร์ด้วยกัน
“ซาร่าครับ” ไบรซ์อัลเอ่ยขึ้นหลังจากที่เราทั้งคู่ทานมื้อค่ำกันเรียบร้อยแล้ว
“ค่ะ ?” ซาร่าวางแก้วไวน์ลงแล้วมองอีกฝ่ายพร้อมรอยยิ้มสวน
“คุณจะว่าอะไรไหมหากผมจะขอไปเยี่ยมชมคฤหาสน์สมิธสักครั้ง ใครๆ ก็ต่างบอกว่าคฤหาสน์หลังนี้มีภาพวาดมากมายที่คุณสมิธซื้อเก็บไว้ แต่น้อยคนนักที่จะได้เข้าไป” เดเนียลลองถามๆ ดู เพราะตอนนี้อเล็กซ์ สมิธ บินไปดูงานที่ฝรั่งเศส หากได้ลงมือ่นี้ถือเป็เื่ที่ดี
“คุณสนใจภาพวาดด้วยเหรอค่ะ?”
“ครับ ผมชื่นชอบมาก”
“ได้สิค่ะ ไปกันเลยไหม?” ซาร่าตอบเสียงหวาน ดีเสียอีกที่เธอไม่ต้องเป็ฝ่ายเอ่ยชวนเสียเอง
“ตอนนี้เลยเหรอครับ แต่มันจะดูไม่ดีต่อซาร่าหรือเปล่าครับ?” ไบรซ์อัลมองนาฬิกาข้อมือก่อนเอ่ยถามด้วยเสียงนุ่ม มองสบตากับหญิงสาวอย่างลังเล
“ไม่เห็นจะเป็อะไรเลยนิค่ะ ภายในคฤหาสน์ไม่ได้มีแค่เราสองคนเสียหน่อย เมอและบอดี้การ์ดของแด๊ดก็อยู่เยอะแยะ”
“ก็ได้ครับ” สุดท้ายไบรซ์อัลก็ตอบตกลง ทำให้ซาร่ายกยิ้มด้วยความพึงพอใจ โดยไม่ได้รู้เลยว่าเป็ความ้าของอีกฝ่ายั้แ่แรก ผู้หญิงคนนี้ชั่งหลอกง่ายเสียเหลือเกิน
“ไปกันค่ะ จะได้ไม่เสียเวลา” ซาร่าเอ่ยพร้อมลุกขึ้น
“ครับ”
จากนั้นทั้งคู่ก็นั่งรถตรงไปยังคฤหาสน์ของตระกูลสมิธที่ควบคุมธุรกิจรถยนต์แบรนด์หนึ่งของอังกฤษ ใช้เวลาร่วมสองชั่วโมงกว่าจะมาถึงยังจุดหมาย สายตาคมวาดมองรอบด้วยความนิ่งสงบ ดูเหมือนที่นี่จะมีบอดี้การ์ดร่วมร้อยชีวิตที่คอยสอดส่องดูแลความปลอดภัยแน่นอนว่าเดเนียล้าเดินเข้าออกที่นี่โดยไร้ซึ่งรอยขีดข่วน
เดเนียลในคราบของไบรซ์อัลเดินชมภาพวาดที่จัดอยู่ในห้องแสดง โดยมีซาร่ายคอยแนะนำ ก่อนที่เขาจะถูกหญิงสาวพาขึ้นไปยังชั้นบนห้องของเธอ
แน่นอนว่าเป็อย่างที่ทุกคนกำลังคิด
“ฝันดีนะครับคนสวย” น้ำเสียงนุ่มทุ้มเอ่ยกระซิบเมื่อซาร่านั้นสลบไสลหมดแรงจากกิจกรรมเร่าร้อนที่เดเนียลมอบให้
ร่างสูงเดินออกจากห้องของหญิงสาวอย่างเงียบสนิท ตรงไปยังห้องทำงานของอเล็กซ์ สมิธ ซึ่งอยู่ห่างจากห้องของซาร่าแค่เพียงสี่ห้องเท่านั้น
“ตรวจดูให้ละเอียด คืนนี้คุณซาร่าพาแขกเข้ามาพักที่นี่ ห้ามมีอะไรผิดพลาด” เสียงหนึ่งในบอดี้การ์ดเอ่ยขึ้นหลังจากที่เดเนียลเดินเข้ามายังห้องทำงาน
“ชั้นนี้ปกติครับ แขกคงพักอยู่ในห้องของคุณซาร่า”
“อืม งั้นลงไปประจำจุด มีอะไรผิดปกติแม้แต่นิดเดียวพวกมึงต้องรีบรายงาน”
“ครับ !”
เดเนียลที่ยืนแอบฟังอยู่ข้างประตู เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินออกไปก็เริ่มทำภารกิจทันที เขาใส่รหัสปลดล็อกเซฟ หยิบเฟรชไดร์มาถ่ายโอนข้อมูล หลังจากที่ได้ข้อมูลที่้า เดเนียลจึงรีบกลับเข้าห้องนอนของซาร่าทันที
หญิงสาวที่หลับสนิทขยับกายเข้าหาไออุ่นจากร่างกำยำของไบรซ์อัลเมื่ออีกฝ่ายแทรกตัวเข้าใต้ผ้าห่มฝืนเดียวกัน
ตื่นเช้ามาซาร่าดูแลเขาอย่างดีจนกระทั่งเราแยกกัน เดเนียลจัดการส่งข้อมูลให้องค์กรทันที และมียอดเงินโอนเข้ามายังบัญชีของเขาในเวลาต่อมา เดเนียลตรงไปปล่อยตัวไบรซ์อัลตัวจริงกลับไปใช้ชีวิตตามเดิม ส่วนตัวเขารีบตรงไปยังคฤหาสน์ลูเซียโน่ทันที ก่อนเข้าไปเขาไม่ลืมโทรไปกวนประสาทเพื่อนรักเล่น แน่นอนว่ามันไม่เคยคิดจะห้าม แต่ยังคงทำเสียงเ็าเช่นทุกครั้ง
@คฤหาสน์ลูเซียโน่
วันนี้เขาเลือกปลอมตัวเป็ลูกน้องมือขวาของมาร์คัส ด้วยความสูงที่ใกล้เคียงกันมาก และน้ำหนักก็เช่นกัน ทำให้เดเนียลแทบไม่ต้องเสียเวลาเตรียมตัวเลย เพียงแค่เติมแต่งบนใบหน้าเล็กน้อยเพื่อความแเี หากมองเพียงผิวเผินคงคิดว่าเขาคือโรเอลตัวจริง และที่สำคัญการเป็โรเอลทำให้เขาสามารถเดินเข้าออกได้ทั่วทั้งคฤหาสน์อย่างอิสระ มันยิ่งเข้าทางเมื่อสายรายงานว่าตอนนี้โรเอลถูกสั่งให้ไปเช็คสินค้าที่โกดัง กว่าที่อีกฝ่ายจะกลับมาเขาคงเสร็จธุระพอดี
มาร์คัสเลี้ยงดูซานโน่ดีเกิ๊น เดเนียลเดินสำรวจห้องเพื่อนรักอย่างละเอียด ก่อนจะกลับมานั่งรออีกฝ่ายที่เตียง เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงก็มีเสียงเปิดประตู ตามด้วยร่างสูงใหญ่ของซานโน่ที่เดินเข้ามา อีกฝ่ายมองเขาอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“Hi เพื่อนรัก” เดเนียลเอ่ยทักด้วยรอยยิ้มสดใสและกวนตีนตามนิสัย
“สัส !!” ซานโน่สบถออกมา นั่นคือคำทักทายแรกจากเพื่อนรักที่เขาอุส่าเป็ห่วง
“เอ้า ก็มึงบอกเองว่าตามใจ กูก็มานี่ไง” เดเนียลในคราบโรเอลพูดอย่างกวนตีน ซานโน่เพียงมองด้วยสายตานิ่งๆ และเอือมระอา
“อย่ามองกูอย่างนั้น กูแค่คิดถึงมึงเอง” เดเนียลพูดด้วยน้ำเสียงโอดครวญ แต่สีหน้าไม่ได้สลดหรือรู้สึกผิดกับสิ่งที่กำลังทำอยู่สักนิด
“หึ เชื่อได้” ซานโน่ถามอย่างรู้ทัน
“ก็นิดนึงน่า” เดเนียลตอบกลับแบบเซ็งๆ เมื่อซานโน่รู้ทันเขาอีกแล้ว ไม่ว่าเมื่อไหร่เขาก็ไม่เคยปิดบังมันได้เลยสักครั้ง ทางโทรศัพท์ยังพอแถได้บ้าง แต่อยู่ตรงหน้าแบบนี้ขืนโกหกออกไปมันก็รู้ทันอยู่ดี และนี่คือเหตุผลที่เขาไม่เคยมีความลับต่อซานโน่ แต่เื่ฟ๊อกคือข้อยกเว้น
ซานโน่ไม่ได้สนใจเดเนียลนัก เขาถอดนาฬิกาเก็บเข้าที่ และเก็บอาวุธทุกชิ้นออกจากเสื้อผ้า ตามด้วยถอดชุดออกจากกาย ทันทีที่ซานโน่เปลือยกายต่อหน้าอีกฝ่าย
“ โอ้ว ! ร้อนแรงเป็บ้า” เดเนียลก็ต้องอุทานขึ้นเมื่อเห็นรอยรักเต็มตัวเพื่อนรักคือแทบไม่มีที่ว่าง ไม่ต้องนึกภาพเลยว่าต้องดุเดือดขนาดไหนรอยถึงได้เยอะขนาดนี้
“เสือก” ซานโน่ตอบกลับอย่างเร็ว
เขาได้แต่อ้าปากพะงาบๆ ก็เขาเสือกจริงๆ จะให้เถียงกลับก็คงไม่ชนะ
“แล้วนี่ยังไง?” เดเนียลถามอย่างมีเลศนัย สายตาคู่คมจับจ้องไปยังเรือนร่างของอีกฝ่าย ในขณะที่ซานโน่กำลังสวมชุดคลุมอาบน้ำ
“เื่ ?” ซานโน่หันมาสบตา เลิกคิ้วเล็กน้อย
“กับผู้นำตระกูลลูเซียโน่” เดเนียลถามอย่างหยอกล้อ มุมปากหนากระตุกเล็กน้อยมองเพื่อนรักด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
“ไม่ไง” ซานโน่ตอบกลับเสียงเรียบ ไม่บ่งบอกถึงความรู้สึกใด
“แน่ใจ ?” เดเนียลถามอย่างจับผิด แต่นัยต์ตาของซานโน่กลับไม่มีอะไรซ่อนอยู่ในนั้น
“เออ” ซานโน่ตอบกลับ
“ได้ข่าวเมื่อวานแพ้การประลอง?” หลังจากที่เสือกไม่สำเร็จ เดเนียลก็เปลี่ยนหัวข้อการสนทนาทันที และเป็เื่ที่ทำให้เขาต้องถ่อมาถึงที่นี่ทั้งที่ยังไม่มีเวลาพักหลังทำภารกิจ
“อืมแพ้” ซานโน่ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“จริงดิ กูไม่อยากเชื่อ คนอย่างมึงเนี้ยน่ะแพ้ ?!” เดเนียละโดังลั่นห้องด้วยความใ ไม่คิดไม่ฝันจริงๆ ตอนที่สายรายงานเขาคิดว่าโดนอำเล่นขำๆ
“เออ” ซานโน่
“กูว่ามึงอ่อนให้มากกว่า” เดเนียลพูดขึ้นอย่างไม่อยากเชื่อสิ่งที่เพื่อนยืนยัน
“หึ” ซานโน่ขำในลำคอเบาๆ
“เห็นว่าพนันสูงนี่ ?” เดเนียลถามอย่างแกล้งหยอก จริงอยู่ที่เขารู้มาพนันมันสูงมาก แต่คนอย่างซานโน่ไม่มีทางอยากได้แน่ๆ ที่พนันก็เพื่อความสนุกเท่านั้น แต่สิ่งที่เขายังไม่รู้ก็คืออีกฝ่ายเลือกอะไรเป็ของพนัน
“รู้มาก” ซานโน่ด่า
“กูเพื่อนมึงครับ” เดเนียลกลับยิ้มรับอย่างภูมิใจ
หวังว่ารอยรักบนตัวเพื่อเขาคงไม่ใช่ฝีมือของมาร์คัสหรอกน่ะ
“ก๊อก ! ก๊อก ! ก๊อก !”
ยังไม่ทันที่เดเนียลจะได้ซักไซร้เพื่อนรักเพิ่มเติม ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ซานโน่พยักหน้าให้เขาเบาๆ เป็อันรู้กันว่าเขาต้องกลับแล้ว
เดเนียลเดินตรงไปยังระเบียงของห้องแล้วโรยตัวลงสู่ด้านล่าง ก่อนจะกลืนหายไปกับความมืด
หลังจากที่เดเนียลไปหาซานโน่ในคืนนั้น เขากลับไปนอนพักผ่อนที่บ้านแค่สองวัน จากนั้นก็กลับไปทำภารกิจที่เพิ่งจะได้รับมา ในระหว่างที่เขาต้องทำภารกิจเดเนียลยังคงได้รับข้อมูลจากสายข่าวที่อยู่ในคฤหาสน์ลูเซียโน่เป็ระยะ เพียงแต่เขาไม่ว่างไปกวนตีนซานโน่อย่างก่อนหน้านี้ หากภารกิจเสร็จสิ้นเขาก็คงไปแกล้งอีกฝ่ายเหมือนเดิม
……………………………………………..
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้