ขณะที่จ้านอู๋มิ่งใจสั่นสะท้านอยู่นั้น ทันใดสาวงามเปลือยเปล่านับพันนับหมื่นพลันแปรเปลี่ยนเป็โครงกระดูกนับมิถ้วนในทันที พากันแยกเขี้ยวกางเล็บะโจู่โจมเข้ามา
“ตูมมม…” ร่างของจ้านอู๋มิ่งถูกกระแทกอย่างรุนแรงหนักหน่วงตกลงไปในมหาสมุทร ความเ็ปดั่งร่างกายฉีกขาดก็มิปาน ทำให้เขาได้สติแจ่มใสขึ้นมาทันที โครงกระดูกเบื้องหน้าสลายหายไปจนหมดสิ้น เสียงพร่ำเพ้อครวญครางอย่างสุขสมก็มิมีแล้ว ยิ่งมิมีสาวงามร่างเปลือยเปล่าอันใด เบื้องหน้าเขามีเพียงดาบยาวประหลาดพิสดารเล่มหนึ่ง ยามนี้บนคมดาบเปื้อนด้วยคราบเื นั่นคือโลหิตสดๆ ของจ้านอู๋มิ่ง และดาบยาวกลับถืออยู่ในมือของเหยียนชิงชิง
เหยียนชิงชิงลงมือแล้ว พอลงมือก็ประสบผล จ้านอู๋มิ่งตื่นตระหนกสุดเปรียบปาน ชั่วขณะนั้น เขากลับพลาดท่าเสียทีให้กับการลอบลงมือของเหยียนชิงชิงโดยมิรู้ตัว บางทีสิ่งที่เหยียนชิงชิงใช้มิใช่ยาพิษ แต่เป็ผงหอมมายาชนิดหนึ่ง บางอย่างที่คล้ายกับยากระตุ้นราคะประเภทนั้น วัสดุชนิดนี้ไม่มีพิษ กลับสามารถกระตุ้นให้คนประสาทหลอน มองเห็นภาพมายา จ้านอู๋มิ่งมิเกรงกลัวพิษร้าย แต่กับยาประเภทนี้ที่มีผลโดยตรงต่อจิตใจกลับมิทันได้สนองตอบโต้
ฝีมือการฆ่าอันแท้จริงของาาพิษเหยียนชิงชิงมิใช่ยาพิษ แต่เป็ดาบยาวมรณะเล่มนี้ต่างหาก
“ผงมายาตาข่ายฟ้า!” ชั่วขณะที่จ้านอู๋มิ่งตกลงไปในน้ำก็ได้พูดชื่อยานั้นออกมา
เหยียนชิงชิงไม่มีเจตนาจะไล่ตามแต่อย่างไร ่เวลาที่เขาตกลงไปในน้ำ เหยียนชิงชิงเก็บดาบยาวในมือกลับเข้าฝักอันแปลกพิสดาร สายตาที่มองไปทางจ้านอู๋มิ่งมีประกายเย้ยหยันวูบหนึ่ง
“ตูมม…” จ้านอู๋มิ่งกระหน่ำสายน้ำสาดกระเซ็นไปทั่วทิศ ถึงแม้เขาจะมีร่างกายที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าสัตว์อสูร ขณะดาบยาวเล่มนั้นััร่างกาย ยังไม่ถูกผ่าแยกแบ่งออกเป็สองส่วน แต่ว่าตรงหน้าอกยังคงถูกกรีดเป็าแยาวๆ สายหนึ่ง จ้านอู๋มิ่งรู้สึกได้ว่าาแยาวๆ บนร่างกายสายนั้น หลังจากตอนแรกที่โลหิตสดๆ พวยพุ่งออกมาก็มิได้หลั่งเือีกต่อไป แต่กลับเปลี่ยนเป็คันคะเยอ คันยิ่งนัก คันลึกเข้าไปในจิตใจ
เหยียนชิงชิงเองก็รู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก ดาบที่นางฟันสุดกำลังดาบนี้ กลับไม่สามารถแยกร่างของจ้านอู๋มิ่งที่ไร้การต่อต้านใดๆ ออกเป็สองส่วนได้ เพียงแค่กรีดเป็าแยาวประมาณหนึ่งฟุตบนร่างเขาเท่านั้น ควรทราบว่าด้วยพลังของนาง ดาบเดียวก็เพียงพอที่จะโจมตีจนศิลาั์ขนาดหลายวาพังทลายลง แต่ว่านางยังคงเชื่อมั่น จ้านอู๋มิ่งจะต้องตายอย่างแน่นอน หากราชันพิษจะฆ่าคน สุดท้ายก็ยังคงใช้พิษอยู่นั่นเอง
“ตัวหนอน…” จ้านอู๋มิ่งตกตะลึงที่พบว่า ชั่วขณะที่ตนลงไปอยู่ในน้ำ หนอนตัวเล็กๆ จำนวนมากมายคลานออกมาจากาแ จำนวนยิ่งมายิ่งมาก…
หนอนตัวสีขาวตัวเล็กๆ ไม่เพียงแค่เจาะออกจากาแเท่านั้น มันยังเจาะลึกเข้าไปในาแมากยิ่งขึ้น บางส่วนถึงกับแหวกว่ายตามเส้นเืมุ่งหน้าเข้าไปภายในร่างกาย…ในชั่วพริบตา าแของจ้านอู๋มิ่งก็กลายเป็โพรงหนอนแห่งหนึ่ง มีตัวหนอนคลานออกมาไม่ขาดสายตลอดเวลา
จ้านอู๋มิ่งร้องเสียงโหยหวนอนาถออกมาคำหนึ่ง เขาไม่เคยรู้สึกพรั่นพรึงขนาดนี้มาก่อน มันกลับเป็พิษที่มีชีวิต!
เขาคิดไม่ถึงว่ามีคนสร้างพิษที่มีชีวิตขึ้นมาแล้ว พิษชนิดนี้ขอเพียงเปื้อนเืเท่านั้น ก็จะกลายเป็สิ่งมีชีวิตขึ้นมาทันที แพร่พันธุ์ในเือย่างรวดเร็ว พิษที่สุดแสนร้ายกาจนี้ ขอเพียงมีเมล็ดพันธุ์เพียงเม็ดเดียวเท่านั้น ภายในระยะเวลาอันสั้นที่สุด จะเติบโตเพิ่มจำนวนอย่างรวดเร็วเป็เท่าทวีคูณ จวบจนเืเนื้อ กระดูกและอวัยวะทั่วทั้งร่างกายกลายเป็สารอาหารของหนอนจนหมดสิ้น
ก่อนจะได้พบกับร่างใหม่ที่ยังมีชีวิต พิษชนิดนี้จะสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกนานถึงสิบสองชั่วยาม ภายในสิบสองชั่วยามนี้ หนอนมีพิษชนิดนี้จะกินกันเองเนื่องจากความหิวโหย สุดท้ายก็กลายเป็ราชันกู่แมลงพิษในตำนานตัวหนึ่ง
พิษชนิดนี้ความจริงก็คือแมลงพิษในตำนานที่แปลกพิสดารยิ่งนักชนิดหนึ่ง แมลงพิษชนิดนี้กลับฉาบอยู่บนดาบยาวของเหยียนชิงชิง ไม่น่าแปลกใจที่นางดูแคลนที่จะลงมือต่อจ้านอู๋มิ่งอีกเป็ครั้งที่สอง นั่นเพราะดาบยาวของนางได้ลิ้มรสเืแล้ว
ในที่สุดจ้านอู๋มิ่งก็ทราบแล้วว่าเหตุผลที่สตรีนางนี้ได้ชื่อว่าเป็ราชันพิษ มิใช่เื่บังเอิญหรือโชคดี นี่คือยอดฝีมือด้านการใช้พิษที่แท้จริง ฆ่าคนมิจำเป็ต้องใช้ยาพิษที่ร้ายแรงที่สุดเสมอไป แต่ว่าต้องใช้ให้เหมาะสมที่สุด
ต่อกรกับจ้านอู๋มิ่ง เหยียนชิงชิงใช้พิษเพียงชนิดเดียวเท่านั้น ก็คือพิษมีชีวิต ที่ใช้ก่อนหน้านี้เป็เพียงผงยาสำหรับปลุกกำหนัดชนิดหนึ่ง ศิษย์สำนักเบญจพิษใช้ยาพิษหลายสิบชนิดและแมลงมีพิษมากกว่าสิบชนิดในการต่อสู้ ทั้งหมดล้วนไร้ประโยชน์ยามต่อสู้กับจ้านอู๋มิ่ง เหยียนชิงชิงใช้ยาที่ไร้พิษชนิดนี้ ทว่ากลับทำให้จ้านอู๋มิ่งพลาดท่าเสียที
……
มองดูจ้านอู๋มิ่งจมลงไปในใต้น้ำ บนผิวน้ำหนอนสีขาวเล็กๆ ลอยขึ้นมาชั้นหนึ่ง และยังคงแหวกว่ายเคลื่อนตัวอยู่บนผิวน้ำ สายตาศิษย์สำนักเบญจพิษฉายแววหวาดหวั่นขึ้นวูบ สายตาที่มองเหยียนชิงชิง นอกจากความเคารพแล้วยังมีความครั่นคร้าม
ในสำนักเบญจพิษผู้ที่สามารถใช้พิษมีชีวิตถึงระดับดังกล่าวได้มีเพียงเหยียนชิงชิงผู้เดียวเท่านั้น นางคืออัจฉริยะไร้เทียมทานที่สามารถหยั่งรู้ "คัมภีร์พิษฟ้ากันดาร" อย่างละเอียดและลึกซึ้งมากที่สุด! ดังนั้นเหยียนชิงชิงจึงได้กลายเป็ธิดาเทพของสำนักเบญจพิษ
ในสำนักเบญจพิษมียอดฝีมือที่ใช้แมลงพิษในตำนานมากมายหลายคน และมียอดฝีมือผู้ใช้พิษมากมายเช่นกัน แต่ว่าผู้ที่สามารถหลอมรวมแมลงพิษในตำนานกับพิษร้ายได้ลงตัวสมบูรณ์แบบนั้น ในระยะเวลาหลายพันปีมานี้ มีเหยียนชิงชิงแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น และนางก็ยังเยาว์วัยถึงเพียงนี้ ทุกคนที่พบหน้าเหยียนชิงชิงเป็ครั้งแรก อาจอุทานด้วยความชื่นชมในความงดงามของนาง แต่กลับละเลยวัตถุพิษจำนวนมากมายนับมิถ้วนในมือนาง
สมกับอัจฉริยะอันดับหนึ่งของคนรุ่นใหม่แห่งสำนักเบญจพิษ นางสมควรได้รับมันอย่างเต็มภาคภูมิ นางคืออัจฉริยะไร้ผู้ทัดเทียมที่แม้แต่เทพบุตรพิษของสำนักเบญจพิษยังต้องแหงนหน้ามอง
“ธิดาเทพ เล่าขานกันว่าคนผู้นี้ได้ค้นพบขุมทรัพย์สมบัติวิเศษมากมาย…” มองดูจ้านอู๋มิ่งที่จมดิ่งลงใต้น้ำ ศิษย์สำนักเบญจพิษเตือนขึ้นอย่างเสียดาย มิอาจตัดใจ
“หากเ้าไม่กลัวจะเป็เหยื่อของพิษมีชีวิตคนต่อไป เช่นนั้นเ้าก็ไปงมขุมทรัพย์วิเศษขึ้นมาก็แล้วกัน!” เหยียนชิงชิงเหยียดรอยยิ้มคราหนึ่ง สวยงามอ่อนหวานปานบุปผา แต่ในสายตาของคนผู้นั้น กลับทำให้เขารู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว
ยามที่เหยียนชิงชิงสังหารคน ล้วนยิ้มแย้มสวยงามปานบุปผาเสมอมา มีเพียงเวลาที่ท่านกำลังจะตายเท่านั้น ในส่วนลึกของจิตใจจึงััได้ถึงความเหน็บหนาวเ็าและความโหดร้ายอำมหิตที่ฝังแน่นในกระดูกของหญิงสาวผู้นี้
มิมีผู้ใดเคลื่อนไหว พวกเขาทราบดีว่าพิษมีชีวิตของเหยียนชิงชิงเป็สิ่งที่น่าสะพรึงกลัวมากมายเพียงใด ขอเพียงถูกพวกมันแนบติดบนร่าง เพียงครู่เดียวเท่านั้น ก็จะกลายเป็สารอาหารของพิษมีชีวิตไปทันที และแล้วพลังชีวิตทั้งหมดของท่านจึงกลายเป็หนอนนับพันล้านตัว
ซึ่งความจริงแล้ว เหยียนชิงชิงมิค่อยได้ใช้พิษมีชีวิตที่ทำลายสมดุลของฟ้าดินชนิดนี้กับศัตรู ถ้ามิใช่เพราะศัตรูที่นางเห็นว่าน่าสะพรึงกลัว โดยทั่วไปจะมิใช้อย่างง่ายดาย อาศัยฐานบ่มเพาะพลังจิติญญาแห่งการต่อสู้ของเหยียนชิงชิง ต่อให้นางไม่ใช้พิษ ในระดับขอบเขตเดียวกันก็หาคู่ต่อสู้ยากแล้ว
ดังนั้น ศิษย์สำนักเบญจพิษรู้สึกเสียดายความมั่งคั่งของจ้านอู๋มิ่ง ขณะเดียวกันพวกเขาก็รู้สึกว่า เหยียนชิงชิงประเมินจ้านอู๋มิ่งสูงเกินไปแล้ว ถึงแม้การใช้พิษมีชีวิตสามารถสังหารสำเร็จในทันที แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามเป็เพียงปรมาจารย์นักยุทธ์น้อยๆ คนหนึ่งเท่านั้น ไฉนจึงจำเป็ต้องใช้วิธีการเช่นนี้ด้วยเล่า ถึงแม้ในใจจะคิดเช่นนี้ แต่ทุกคนไม่กล้าแสดงความสงสัยต่อเหยียนชิงชิง
……
บนเรือสมบัติของสำนักบริบาลเดรัจฉาน อารมณ์ของเยว่หลิงซานเคร่งขรึมหม่นหมองจนน่ากลัว เขาได้ยินข่าวสารทั้งหมดจากสถานพำนักคุนเผิงแล้ว สิบราชันกลับประกาศว่า้าฆ่าจ้านอู๋มิ่ง ถ้าออกจากสถานพำนักคุนเผิงแล้ว หากสิบราชันจะลงมือกับจ้านอู๋มิ่งละก็ เขาสามารถฆ่าสิบราชันได้ด้วยความมั่นใจ ถึงแม้เื่นี้จะทำให้แต่ละสำนักนิกายใหญ่ขุ่นเคือง เยว่หลิงซานก็ไม่ครั่นคร้าม สำนักบริบาลเดรัจฉานมิ้าเป็ศัตรูกับทั่วใต้หล้า แต่เขาก็ไม่ครั่นคร้ามที่จะเป็ศัตรูด้วย ขอเพียงมีเหตุผลอันสมควร จุดนี้ทุกสำนักนิกายใหญ่ล้วนทราบกระจ่าง ดังนั้นพวกเขาจึงกลัวว่าตัวประหลาดเฒ่าเยว่หลิงซานจะหันมาเป็ศัตรูอย่างกะทันหัน
แต่ว่ายามนี้สิบราชันและจ้านอู๋มิ่งล้วนอยู่ในสถานพำนักคุนเผิง แม้ว่าเยว่หลิงซานจะเข้าไปด้วยตนเอง ก็ช่วยอะไรจ้านอู๋มิ่งไม่ได้มากเช่นกัน เนื่องจากในสถานที่นั้น เขาก็สามารถใช้พลังความแข็งแกร่งเพียงระดับราชันาขั้นต้นเท่านั้น บางทีอาจจะถูกสิบราชันสังหารก็เป็ได้ นั่นก็จะทำให้ผู้อื่นเห็นเป็เื่ขบขันแล้ว
เยว่หลิงซานไม่สามารถเข้าน่านน้ำมหาสมุทรเพื่อช่วยจ้านอู๋มิ่ง แต่เขาเชื่อมั่นว่า ศิษย์สำนักบริบาลเดรัจฉานจะไม่ละความพยายามในการช่วยเหลือจ้านอู๋มิ่งอย่างแน่นอน การวางเดิมพันอันบ้าคลั่งนี้ก็สามารถเห็นได้แล้วว่าศิษย์สำนักบริบาลเดรัจฉานยังคงแสดงออกได้ดียิ่ง
ที่ทำให้อารมณ์เยว่หลิงซานรู้สึกแย่มาก มิใช่จ้านอู๋มิ่ง แต่เป็เฉวียนหรูเซิน ป้ายชีวิตของเฉวียนหรูเซินกลับแตกสลายแล้ว มีความเป็ไปได้เพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเฉวียนหรูเซินเสียชีวิตแล้ว
เฉวียนหรูเซินที่มีฐานะเป็หนึ่งในสิบราชัน กลับเสียชีวิตในน่านน้ำมหาสมุทรคุนเผิง เื่นี้เกินความคาดหมายของเยว่หลิงซานมาก เดิมเขาคาดว่าเฉวียนหรูเซินจะเป็กำลังสำคัญในการเดินทางไปสถานพำนักคุนเผิงในครั้งนี้ กล่าวถึงที่สุดเขาเป็ราชันแห่งอัจฉริยะที่แท้จริงของสำนักบริบาลเดรัจฉาน โดยเฉพาะเป็ราชันแห่งราชันา อัจฉริยะที่ติดอยู่ในห้าอันดับแรกของสิบราชัน กลับเสียชีวิตไปแล้วอย่างลึกลับเช่นนี้ และไม่มีข่าวคราวใดๆ แม้แต่น้อย
ผู้ใดกันแน่ที่สังหารเฉวียนหรูเซินสิ้นชีวิต? เป็เพราะตกหลุมพรางของสำนักนิกายอื่นหรือถูกลอบทำร้ายโดยชนเผ่าสมุทรกับสัตว์อสูร? ศิษย์สำนักบริบาลเดรัจฉานกลับมิมีผู้ใดทราบ ความตายของเขาดูเหมือนจะเป็ปริศนาอย่างหนึ่ง
เยว่หลิงซานรู้สึกว่าเื่ราวมีความซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ มีความเป็ไปได้อย่างยิ่งที่จะมีใครบางคนพุ่งเป้ามาที่สำนักบริบาลเดรัจฉาน ราชันแห่งอัจฉริยะทั้งสองของสำนักบริบาลเดรัจฉาน คนหนึ่งเสียชีวิตอย่างลึกลับ คนหนึ่งถูกราชันแห่งอัจฉริยะอีกกลุ่มไล่ล่าสังหาร นี่เป็เื่บังเอิญหรือไตร่ตรองไว้ล่วงหน้ากันแน่ เื่นี้ทำให้เขามิอาจไม่ครุ่นคิด
การเสียชีวิตของเฉวียนหรูเซินมีผลกระทบต่อสำนักบริบาลเดรัจฉานอย่างใหญ่หลวง ภายในจิตใจของศิษย์รุ่นเยาว์ ศิษย์พี่ใหญ่ผู้เป็อัจฉริยะคนนี้ เป็บุคคลตัวอย่างของคนรุ่นใหม่แห่งสำนักบริบาลเดรัจฉาน…ถ้าให้ศิษย์ในสำนักทราบว่าเฉวียนหรูเซินเสียชีวิต จะต้องส่งผลกระทบต่อพวกเขาอย่างใหญ่หลวงแน่นอน
เยว่หลิงซานมิอาจไม่รายงานสถานการณ์นี้กลับไปยังสำนัก สำนักจะต้องมีการเตรียมตัวเตรียมใจในระดับหนึ่ง เตรียมพร้อมต้อนรับลมมรสุมลูกใหญ่ที่กำลังจะเข้ามาเยือน สำนักบริบาลเดรัจฉานบางทีอาจดำรงอยู่อย่างเงียบสงบนานเกินไป หลายคนลืมไปแล้วว่าสำนักบริบาลเดรัจฉานมิใช่เป็เพียงตัวแทนสำนักนิกายใหญ่แห่งหนึ่งเท่านั้น ยิ่งกว่านั้นยังเป็ตัวแทนของแคว้นมหาจักรพรรดิอีกด้วย!
……
เหยียนชิงชิงนั่งหลับตาพักผ่อนบนเรือจิติญญา นางกำลังรอคอย รอคอยการกำเนิดของราชันแมลงพิษในตำนานอีกตัวหนึ่ง
นางเชื่อมั่นว่า ราชันแมลงพิษในตำนานที่เกิดจากร่างของจ้านอู๋มิ่ง จะต้องเป็ตัวที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาราชันแมลงพิษในตำนานที่นางรวบรวมมาจนถึงปัจจุบันนี้ เนื่องจากจ้านอู๋มิ่งมีร่างกายที่แข็งแกร่งอย่างไร้ผู้ทัดเทียม คนที่กายเนื้อแข็งแกร่งอย่างยิ่งผู้หนึ่ง ร่างกายจะต้องเปี่ยมด้วยพลังชีวิตกว่าผู้อื่น ราชันแมลงพิษในตำนานที่หล่อเลี้ยงออกมาก็จะต้องเปี่ยมพลังความสามารถยิ่งกว่าด้วยเช่นกัน
หากราชันแมลงพิษในตำนานเติบโตขึ้นมา เพิ่มเข้าไปในกระบวนการกลืนกินกันเอง สุดท้ายจะต้องทะลวงบรรลุจักรพรรดิาแมลงพิษอย่างแน่นอน ถึงเวลานั้น แม้ว่าจะไม่มีเส้นทางจักรพรรดิา นางยังสามารถอาศัยนิพพานนี้เพื่อบรรลุขอบเขตจักรพรรดิแห่งาได้เช่นกัน แน่นอน นางเองก็สนใจในความมั่งคั่งของจ้านอู๋มิ่งอย่างยิ่งเช่นกัน ผู้ที่แสนล้ำเลิศผู้หนึ่งที่ปล้นชิงทรัพย์สินมาตลอดเส้นทาง อย่างน้อยก็ต้องรวบรวมแหวนจักรวาลของราชันามาหลายสิบคน ภายในแหวนจักรวาลของเขาต้องมีสมบัติมากมายที่ทำให้ผู้คนอิจฉาตาร้อนอย่างแน่นอน ที่ทำให้เหยียนชิงชิงหวั่นไหวมากที่สุดยังคงเป็หมูล่าขุมทรัพย์ตัวนั้น และเวลานี้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็ของตนแล้ว เหยียนชิงชิงรอคอยด้วยจิตใจเต็มเปี่ยมด้วยความหวัง ยามนี้ นางรู้สึกว่าจ้านอู๋มิ่งยังคงมีความน่ารักอยู่บ้างเล็กน้อย คนผู้นี้เปรียบเสมือนเด็กน้อยนำโชคที่ให้โชคลาภผู้หนึ่ง
“ธิดาเทพ ดูเหมือนจะมีหมอกขึ้นมาแล้ว” มีคนกระซิบบอกที่ข้างหูเหยียนชิงชิง
เหยียนชิงชิงลืมตาขึ้นเล็กน้อย นางรู้สึกว่าพลังจิติญญาชนิดหนึ่งหายไปแล้ว นั่นคือความเชื่อมโยงของจิติญญาระหว่างนางกับหนอนแมลงพิษในตำนาน หนอนแมลงพิษในตำนานสูญหายไปแล้ว นางก็รู้สึกว่าไม่ได้การแล้วเช่นกัน เหยียนชิงชิงเบิกตากว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ
บนผิวน้ำมหาสมุทรเกิดหมอกขึ้นแล้ว เหมือนเช่นไอน้ำจากน้ำเดือดภายในหม้อน้ำร้อน ถูกต้อง น้ำเดือดนั่นเอง!
เหยียนชิงชิงพบว่ามหาสมุทรแถบนี้กำลังเดือดพล่าน เหมือนมีคนกำลังใช้เพลิงต้มบริเวณนี้ที่ก้นมหาสมุทร ทุกคนล้วนััได้ถึงกลิ่นอายความร้อนแผดเผาที่ถาโถมเข้ามา
“ถอยเร็ว!” สีหน้าเหยียนชิงชิงแปรเปลี่ยนอย่างใหญ่หลวง ตวาดเสียงต่ำคำหนึ่ง ใช้ท่าร่างทะยานถอยหลังอย่างรวดเร็ว แต่ว่าความเคลื่อนไหวของนางยังคงสายไป ทันใดนั้นมหาสมุทรก็อ้าปากขนาดมหึมาออกกว้าง ใจกลางของปากขนาดมหึมาก็คือวังน้ำวนแห่งหนึ่ง ระลอกคลื่นั์ดุจน้ำตกไหลย้อนทวนขึ้นฟ้า กำแพงน้ำขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นรอบด้านของมหาสมุทร
เหยียนชิงชิงเร่งอัตราความเร็วถึงขีดสุด แต่ก็ยังคงพุ่งชนเข้ากับกำแพงน้ำ นางไม่สามารถพุ่งทะลุกำแพงน้ำออกไป
“ตูมมม…” สายน้ำสาดกระเซ็นไปทั่วทิศทาง เหยียนชิงชิงรู้สึกว่าน่านน้ำแถบนี้เหมือนมีชีวิตก็มิปาน ยามที่นางพุ่งชนเข้ากับกำแพงน้ำ คลื่นสมุทรคล้ายแปรเปลี่ยนกลายเป็ค้อนขนาดใหญ่มหึมาอันหนึ่ง ทุบใส่ร่างนางอย่างรุนแรงหนักหน่วง และแล้วใต้ร่างของนางก่อเกิดพลังอันมหาศาลขึ้นมากระแทกใส่ร่างกายนางจนกระเด็นกลับไป
“กึก กึก…” พลันม่านน้ำที่ย้อนทวนกลับขึ้นฟ้าแปรเปลี่ยนกลายเป็กำแพงน้ำแข็งขนาดใหญ่มหึมาในทันที แล้วพังทลาย ร่วงหล่นลงมาจากฟ้า น้ำในมหาสมุทรที่เดือดพล่านร้อนระอุก็เย็นเฉียบลงอย่างกะทันหัน
“โครม โครม…” สายน้ำม้วนขึ้นไปและกดกระแทกลง เสียงของหนักๆ ร่วงหล่นสู่พื้นและดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ศิษย์หลายคนของสำนักเบญจพิษตกลงบนน้ำแข็ง น้ำแข็งที่อยู่ด้านล่างและน้ำแข็งบนฟ้าหลอมรวมเป็หนึ่งเดียว ก่อเกิดเป็ดินแดนน้ำแข็งขึ้นมาแห่งหนึ่ง
ทันใดนั้นเงาร่างสายหนึ่งแวบผ่านท่ามกลางกำแพงน้ำแข็ง พุ่งผ่านคนหลายคนไปอย่างรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ ดุจดั่งภูตผีปีศาจ