สองหมัดปะทะกัน คลื่นะเิกระจายไปทั่วบริเวณ ต่อให้เป็พวกเซิ่นเจิ่นโหวที่ขอบเขตหลุดพ้นปุถุชนขั้นที่เก้าระดับผนึกขั้วสูงสุดก็ยังถูกคลื่นพลังเ่าั้ดันจนต้องล่าถอยไป
คนอื่นๆ ก็ถูกบีบจนจำใจต้องถอยร่นไปเช่นกัน ในพื้นที่รัศมีหนึ่งพันเมตรเหมือนมีแค่ิเฉินเหยียนกับตี้หลิงเสวียนสองคนเท่านั้น
ทุกคนเห็นว่าในคลื่นพลังงานดังกล่าว ิเฉินเหยียนกับตี้หลิงเสวียนไม่มีใครยอมใครเลย พวกเขาสองคนใช้หมัดปะทะกันและไม่ได้ชักหมัดกลับในทันที แต่ยังยื้อพลังสู้กันอยู่แบบนั้น
ิเฉินเหยียนมีขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งมากว่าสิบปีแล้ว เื้ัพลังอันแข็งแกร่งของเขาเป็พลังงานที่ไหลมารวมกันอยู่ที่หมัดขวาจากดวงจิตเทวะ ทำให้หมัดของเขานั้นแข็งแกร่งดั่งภูผา
ตี้หลิงเสวียนแม้จะเพิ่งเลื่อนระดับมาเป็ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง แต่สิ่งที่จะมองข้ามไม่ได้เลยก็คือเขามีร่างแห่งสายฟ้า
หลังจากดูดซับพลังงานจากผลึกโลหิตเก้าโคจร ร่างแห่งสายฟ้าของตี้หลิงเสวียนก็เกิดการเปลี่ยนแปลง แสงพลังงานสายฟ้าสีน้ำเงินนั้นเปลี่ยนมาเป็สีแดง ทำให้พลังสายฟ้าที่แฝงอยู่ภายในบ้าคลั่งมากขึ้น
และนั่นก็เป็สาเหตุที่ว่าทำไมตี้หลิงเสวียนถึงสามารถะเิพลังใส่ิเฉินเหยียนได้!
“คิดไม่ถึงเลยว่าตี้หลิงเสวียนจะน่ากลัวได้ขนาดนี้ เขาเพิ่งจะเลื่อนระดับมาเป็ขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่ง แต่กลับสามารถต้านพลังของิอ๋องได้ หากปล่อยให้พัฒนาก้าวหน้าต่อไปอีก ิอ๋องคงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน!” เหล่าขุนนางต่างตกตะลึง
ขุนนางอีกคนพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียดจริงจังว่า “โชคยังดีที่ตี้หลิงเสวียนเลือกก่อเื่ในเวลานี้ ิอ๋องยังรับมือได้ไหว หรือว่าเ้าไม่รู้ถึงความร้ายกาจของิอ๋อง? เชื่อข้าเถอะ ท่านิอ๋องต้องชนะแน่!”
ทุกคนพยักหน้า จากนั้นก็เงียบไป
พวกเขาเคยเห็นกำลังการต่อสู้ของิอ๋องมาด้วยตาตัวเองทั้งนั้น พวกเขาเชื่อในกำลังต่อสู้ของิอ๋อง นอกจากนี้ พวกเขาก็ยังเชื่อมั่นในตัวของิอ๋องด้วย เพราะมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถสู้กับตี้หลิงเสวียนได้
พูดได้เลยว่า ตอนนี้ิอ๋องกลายเป็จิติญญาของต้าิอย่างแท้จริงแล้ว ภาระ หน้าที่ แรงกดดันทุกอย่างอยู่ที่ตัวเขาทั้งหมด!
ด้านหน้าของตำหนักิหุน ิเฉินเหยียนยังคงปะทะหมัดกับตี้หลิงเสวียนอยู่ ที่แขนขวาิเฉินเหยียนมีพลังงานจำนวนมากพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่องเพื่อกดทับตี้หลิงเสวียน ส่วนตี้หลิงเสวียนเองก็เริ่มค่อยๆ ถอยหลัง
ิเฉินเหยียนโกรธมาก ลูกชายที่เขาเลี้ยงดูมากว่ายี่สิบปีกลับไม่ใช่ลูกชายแท้ๆ ของตน แล้วยังไม่เห็นแก่บุญคุณที่เลี้ยงดูถึงขนาด้าฆ่าเขาให้ตายอีก!
ดังนั้น หมัดของิเฉินเหยียนจึงเต็มไปด้วยความโกรธอยู่ไม่น้อย มันราวกับอสูรร้ายที่้ากลืนกินตี้หลิงเสวียนจนสลายหายไป
ไม่ว่าจะเป็การแก้แค้น การระบายความโกรธแค้นในใจ หรือว่าการปกป้องต้าิ อย่างไรเขาก็จะต้องฆ่าตี้หลิงเสวียนให้ได้!
“คิดว่าแค่นี้มันจะจบแล้วอย่างนั้นหรือ?”
ตี้หลิงเสวียนไม่ได้เกิดอาการหวาดกลัวเพราะตัวเขากำลังล่าถอยเลย แต่กลับกัน ท่าทางของเขายังดูสบายๆ เหมือนกับว่าอาการหวาดกลัวเ่าั้ไม่มีทางปรากฎบนใบหน้าของเขาแน่นอน
“ตายซะ!”
ดวงจิตเทวะของิเฉินเหยียนพุ่งมาที่แขนขวาของเขาอีกครั้ง พลังงานมหาศาลพรั่งพรูออกมา ในเวลานี้แสงสายฟ้าสีแดงที่หมัดขวาของตี้หลิงเสวียนเองก็ดูแรงขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่ได้ถูกเล่นงานจนกระเด็น แต่กลับยังยืนอยู่ที่เดิม
และในขณะเดียวกัน สายฟ้าอสรพิษที่น่ากลัวก็เลื้อยขึ้นมาพันรอบกายของิเฉินเหยียน
“อสรพิษสายฟ้าเริงระบำ”
สายฟ้าส่งเสียงออกมาแล้วมุดไปตามตัวของิเฉินเหยียน แค่ไม่กี่อึดใจมันก็พุ่งทะลวงลมปราณที่คุ้มกันอยู่จนเข้าไปถึงตัวของเขา
ิเฉินเหยียนรู้สึกใมาก เขารีบผลักตัวออกให้ถอยออกมา แต่ว่าความเร็วของเขาก็ยังเร็วสู้สายฟ้าของตี้หลิงเสวียนไม่ได้ ถึงแม้เขาจะถอยออกมาทันทีแต่ก็ยังถูกสายฟ้าโจมตีใส่อยู่ดี
สายฟ้าพวกนั้นมุดเข้าไปในร่างกายของิเฉินเหยียน โจมตีใส่ร่างกายของเขาจนต้องส่งเสียงร้องออกมา
แต่ิเฉินเหยียนผ่านศึกการต่อสู้มานับไม่ถ้วน ประสบการณ์การต่อสู้ที่มากมายทำให้จิตสำนึกของเขาแรงกล้า หลังจากที่เขาฝืนรับการโจมตีไปโดยไม่ได้หยุดพัก เขาก็ซัดหมัดขวาของเขาออกไปเกิดเป็พลังงานอันมหาศาลพุ่งไปที่ตี้หลิงเสวียน
“ฝ่ามือปลิดิญญาชุ่ยอวี้!”
พลังฝ่ามือนี้ มันคือฝ่ามือปลิดิญญาชุ่ยอวี้!
ฝ่ามือปลิดิญญาชุ่ยอวี้เดิมเป็ทักษะการต่อสู้หลิงระดับสูง อานุภาพแข็งแกร่งอย่างมาก และิเฉินเหยียนก็ยังเป็ผู้กล้าขอบเขตอมฤตขั้นที่หนึ่งที่มีลมปราณกล้าแกร่ง พลังฝ่ามือจึงเต็มไปด้วยระลอกพลังงานที่หนาแน่นและปกคลุมตัวของตี้หลิงเสวียนจนมิด
การโจมตีแบบนี้ ตี้หลิงเสวียนแทบจะไม่มีทางหลบพ้นเลย!
“ะเิสายฟ้า”
ตี้หลิงเสวียนเองก็มีปฏิกิริยาไวเช่นกัน วินาทีที่เขาถอยหลังนั้นก็ได้ซัดหมัดสายฟ้าสีแดงออกไปปะทะกับพลังที่แข็งแกร่งของฝ่ามือปลิดิญญาชุ่ยอวี้ และสายฟ้านั้นยังสามารถมุดทะลุออกไปได้อีก
ทุกคนเห็นแค่พลังงานสีขาวอันน่ากลัวพุ่งไปด้านหน้า หมัดขวาของตี้หลิงเสวียนกำลังพยายามต้านทานพลังสีขาวและทำลายมันจนไม่เหลือ
เมื่อพลังทั้งหมดถูกทำลายจนไม่เหลือ พลังสายฟ้าของตี้หลิงเสวียนเองก็สลายหายไปเช่นกัน ถึงแม้จะต้านพลังนี้เอาไว้ได้แต่เสื้อผ้าของตี้หลิงเสวียนก็ขาดรุ่ยไม่มีชิ้นดี รวมถึงลมปราณของเขาก็ปั่นป่วนด้วย
เพราะกระบวนท่าสังหารที่ิเฉินเหยียนใช้นั้นแข็งแกร่งมาก ตี้หลิงเสวียนที่เพิ่งจะเลื่อนระดับขอบเขตอมฤตมานั้นคิดอยากจะต้านได้แบบสบายๆ จึงเป็ไปไม่ได้เลย
แต่การที่ตี้หลิงเสวียนสามารถต้านกระบวนท่าของิเฉินเหยียนได้ มันก็น่าทึ่งมากแล้ว!
“กำลังของเ้าไม่เบาเลยนะ” ตี้หลิงเสวียนมองไปจุดที่ิเฉินเหยียนยืนอยู่ สีหน้าดูไม่ออกเหมือนกันว่าหมายความว่าอย่างไร
แต่วินาทีที่เขามองิเฉินเหยียน ในดวงตาสีเืของเขาก็เห็นเงาของิเฉินเหยียนเหมือนกำลังขยายใหญ่ขึ้น!
ที่แท้เป็เพราะวินาทีที่ตี้หลิงเสวียนต้านการโจมตีนั้นได้ ิเฉินเหยียนก็ทำการโจมตีต่อในทันที!
หมัดขวาของิเฉินเหยียนที่มีความแข็งแกร่งมากเป็พิเศษ มีแสงสีเขียวที่ราวกับต้นสนเปล่งออกมา มันกำลังพุ่งชนเข้าไปที่หน้าอกของตี้หลิงเสวียน
“ตู้ม!”
ตี้หลิงเสวียนกระเด็นไปด้านหลังราวกับลูกะุ และพุ่งชนกับกำแพงวังที่อยู่ไกลไปกว่าพันเมตรจนเกิดฝุ่นตลบ!
ิเฉินเหยียนยังอยู่ที่เดิม เขามองไปยังจุดที่เกิดฝุ่นควัน สายตาของเขาเต็มไปด้วยการปลดปล่อย
หมัดเมื่อครู่เป็ทักษะการต่อสู้ที่มีชื่อว่าหมัดชางหมาง มันเป็หมัดที่มีกำลังมาก! แรงกำลังของหมัดน่ากลัวที่สุด มีอานุภาพสูงที่สามารถซัดูเาจนแหลกละเอียดได้เลย!
ทักษะการต่อสู้นี้เหนือกว่าการต่อสู้ระดับหลิงไปแล้ว มันเป็ทักษะเสวียนระดับต้น!
เพราะหมัดชางหมาง กำลังการต่อสู้ของิเฉินเหยียนจึงเพิ่มขึ้นอีกกว่าครึ่ง ถูกเรียกขานว่าาาในต้าิก็ไม่มีใครกล้าคัดค้าน
แต่ว่า ิเฉินเหยียนปล่อยกระบวนท่าสังหารไปถึงสองครั้งติดกันจึงเสียพลังงานไปมาก เขาเองก็หอบเหนื่อยเหมือนกัน ร่างกายของเขากำลังดูดซับลมปราณธรรมชาติและสลายเป็ลมปราณกักเก็บเอาไว้ในดวงจิตเทวะอย่างต่อเนื่องเพื่อชดเชยพลังงานที่เสียไป
ิเฉินเหยียนได้ออกแรงจนถึงขีดความสามารถสูงสุดของเขาไปแล้วเมื่อครู่ ถึงแม้จะเป็กระบวนท่าง่ายๆ สองที แต่ก็เป็การลงมือแบบต่อเนื่องโดยไม่มีการหยุดพัก
ถึงแม้จะเป็แค่สองกระบวนท่า แต่เขาสามารถโจมตีถึงที่ตายกับตี้หลิงเสวียนได้ มันคือความแข็งแกร่งของาาแห่งแคว้น
ไม่แปลกที่ิเฉินเหยียนจะได้รับการยกย่องให้เป็าา เขาไม่เพียงมีพลังและกำลังที่เหนือใคร แต่เขายังมีไหวพริบในการต่อสู้ที่เหนือกว่าด้วย!
“ชนะแล้ว!”
“ิอ๋องชนะแล้ว!”
ทุกคนในตำหนักิหุนต่างร้องด้วยความดีใจ ถึงแม้ตี้หลิงเสวยนจะแข็งแกร่ง แต่อย่างไริเฉินเหยียนก็ยังเหนือกว่า วันนี้พวกเขาก็แค่ใ ขอแค่ิเฉินเหยียนยังอยู่ ราชวงศ์ต้าิไม่มีทางล่มสลายเด็ดขาด
“ตู้ม!”
ระหว่างที่ทุกคนกำลังโห่ร้องด้วยความดีใจอยู่นั้น บริเวณที่เกิดกลุ่มควันก็มีแสงสายฟ้าสีแดงะเิออกมา มันมีอานุภาพที่น่ากลัวจนขนหัวลุกแผ่กระจายออกมา ทำให้ทุกคนที่โห่ร้องอยู่นั้นชะงักไปกันหมดและหันไปมองด้วยสีหน้าแตกตื่น
พวกเขาเห็นตี้หลิงเสวียนค่อยๆ เดินออกมาจากกลุ่มควันนั้น เสื้อผ้าของเขาฉีกขาด แต่ลมปราณของเขากลับน่ากลัวกว่าเดิม!
สายฟ้าพันอยู่รอบตัวเขา ผมสีขาวปลิวไสว ดวงตาสีเืมีประกายสายฟ้าเคลื่อนไหวอยู่ในตาตลอดเวลา!
ทั่วทั้งร่างกายของเขาเต็มไปด้วยสายฟ้า เขาเหมือนเป็สายฟ้าและแผ่พลังงานออกมาอย่างต่อเนื่อง
“ทำไมตี้หลิงเสวียนถึงได้เปลี่ยนไปแบบนี้” องครักษ์หน้าพระที่นั่งคนหนึ่งที่แซ่เจียงพูดขึ้นมาด้วยความตะลึง
เดิมฟางเซียเห็นตี้หลิงเสวียนล้มลงไปแล้วเขาก็ดีใจมาก แต่พอตี้หลิงเสวียนะเิพลังลมปราณออกมาอีกครั้งมันก็ทำให้เขาขมวดคิ้วหนักมาก สายตาเต็มไปด้วยความเครียด “หากข้าเดาไม่ผิดละก็ ที่พลังของตี้หลิงเสวียนบ้าคลั่งขนาดนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับผลึกโลหิตเก้าโคจรแน่”
“ผลึกโลหิตเก้าโคจรสร้างมาจากหัวใจอสูรระดับสิบเก้าดวง อสูรระดับสิบเ่าั้แฝงไปด้วยสายเืพิโรธ นั่นก็หมายความว่า ผลึกโลหิตเก้าโคจรนั้นแฝงไปด้วยสายเืแห่งความพิโรธด้วย ตี้หลิงเสวียนอาจจะจับพลัดจับผลูได้รับการสืบทอดสายเืพิโรธนั้นมา จึงทำให้สถานะของเขาในเวลานี้ไม่ต่างจากอสูรระดับสิบ!”
ฟางเซียเป็คนที่มีความคิดลึกซึ้ง คิดแค่ครู่เดียวก็นึกถึงความเป็ไปได้นี้ขึ้นมาแล้ว
ซึ่งในความเป็จริงแล้ว การวิเคราะห์ของเขานั้นก็ไม่ผิดเลย เมื่อครู่ตี้หลิงเสวียนได้เปิดการใช้งานสายเืพิโรธ และในตอนนี้ก็มีความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมากกว่าก่อนหน้านี้ไม่รู้กี่เท่า
สีหน้าของิเฉินเหยียนเคร่งเครียดมาก เขาััได้ว่าตี้หลิงเสวียนในเวลานี้เหมือนกลายเป็คนละคน เขาแข็งแกร่งขึ้นมากกว่าเดิม!
แค่อึดใจเดียวที่ิเฉินเยียนกำลังคิด ตี้หลิงเสวียนก็หายไปจากจุดที่เขาอยู่ เขารวดเร็วมากราวกับว่าสลายกลายเป็สายฟ้าสีเื แล้วพุ่งโจมตีมาใส่ิเฉินเหยียน
ิเฉินเหยียนเห็นแค่แสงสายฟ้าสีแดง หลังจากนั้นตี้หลิงเสวียนก็โผล่มาตรงหน้าเขาแล้ว
ตี้หลิงเสวียนซัดหมัดมา ิเฉินเหยียนรับมือไปแบบกะทันหัน สายฟ้าที่แขนขวาอันน่ากลัวของเขาะเิออก ิเฉินเหยียนคิดอยากจะตอบโต้แต่พบว่าตี้หลิงเสวียนนั้นหายไปแล้ว และโผล่มาด้านที่ข้างของเขาแทน
จากนั้น ขาขวาของตี้หลิงเสวียนก็เตะเข้าที่ด้านข้างราวกับการฟันดาบขวาง การโจมตีนี้มันรวดเร็วมาก ิเฉินเหยียนเห็นแค่สายฟ้าที่มาจากด้านข้าง แต่หลังจากนั้นเขาก็ััได้ว่ามีกระดูกขาขวากระแทกเข้ามาจนทำให้เขาเจ็บและกระเด็นลอยไปไกล!
“ข้าให้โอกาสเ้าแล้วนะ แต่เ้ากลับไม่รักษามันไว้เอง”
ตี้หลิงเสวียนพุ่งตามิเฉินเสวียนไปแล้วกลายร่างเป็สายฟ้าสีแดง จากนั้นก็ไปโผล่ด้านหลังของิเฉินเหยียน มันคือทักษะการต่อสู้หลิงระดับสูงของเขา สายฟ้าแลบ!
จากนั้น ตี้หลิงเสวียนก็ซัดหมัดออกไปแล้วะเิใส่แผ่นหลังของิเฉินเหยียน ทำให้เขากลิ้งไปทางด้านหน้าอีกครั้ง!
“เ้าลบหลู่เกียรติของข้า โจมตีข้า วันนี้ข้าจะฆ่าล้างตระกูลของเ้า! วันนี้คนในตระกูลิจะต้องถูกฆ่าทิ้งทั้งหมด!”
