“บอกวันเดือนปีเกิดมา… ”

        อาจารย์กล่าวเสียงเข้ม ยังวางมาดขรึมและนิ่งเพื่อให้ดูน่าเชื่อถือไม่หลุกหลิก

        และเมื่อได้ยินคุณนายตอบ…

    มือหยาบใหญ่ก็เอื้อมคว้ากระดานแผ่นสีดำมาขีดเขียนเป็๞ตัวอักษรและสัญลักษณ์ที่ยากจะเข้าใจ ก่อนจะกล่าวออกมาว่า

        “ดวงนี้… บอกเลยว่าปีนี้ชงหนัก… ชงแรงซะด้วยสิคุณนาย ดวงนี้รับรองว่าจะเจอเ๱ื่๵๹ซวยๆ ไปตลอดปี… ”

        เสียงเข้มจริงจังฟังดูน่ากลัว คำพูดที่ไม่ต่างจากคำขู่ ทำเอาคุณนาย๻๷ใ๯ ไม่คิดว่าจะลงหนักขนาดนี้

        “โห… ชงแรงขนาดนั้นเชียวหรือคะอาจารย์”

        หญิงสาวจ้องมองอักขระแปลกๆ ที่อาจารย์แดงกำลังขีดเขียนลงบนกระดาษสีดำอีกรอบ

        “ใช่… ราศีตกฟากของคุณนายมีดาวมฤตยูคอยติดตามเป็๲เงาตามตัว และปีนี้ชงหนักมาก… ถ้าไม่ ‘งัด’ มันออกมารับรองว่าชีวิตคุณนายต้องพังอย่างแน่นอนในปีนี้… ”

        อาจารย์แดงขยายความยิ่งน่ากลัว

        “เอ่อ… ถึงกับต้อง ‘งัด’ อาจารย์หมายถึงอะไรคะ”

        หัวคิ้วของคุณนายคนงามชิดเข้าหากันด้วยความสงสัยในสิ่งที่อาจารย์ว่า

        “ก็ไฝมฤตยูที่ซ่อนอยู่ในหลืบรูของคุณนาย… และไฝแบบนี้โบราณเขาเรียกว่าไฟกินผัว… ที่บอกว่า ‘งัด’ ก็คือต้องใช้ลิ้นงัดมันออกมา… ”

        อาจารย์แดงตวัดลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความลืมตัว คุณนายได้ฟังแล้ว๻๷ใ๯ แม้ยังไม่เข้าใจนักว่าขั้นตอนการทำพิธีที่ว่านี้เป็๞ยังไง

        “ไฝแบบนี้คือไฝกินผัว… ”

        คำพูดย้ำของอาจารย์แดง…

    สะดุดหูของคุณนายแสงเดือนเข้าอย่างจัง เพราะว่าท่านนายพลคนปัจจุบันที่เป็๲คู่ชีวิตของหล่อนนั้นเป็๲สามีคนที่สาม หลังจากสองคนแรกตายด้วยอุบัติเหตุ

        “อุ๊ย… มีไฝแบบนี้ด้วยหรือคะ”

        คุณนายอุทานออกมาเบาๆ รู้สึกกลัวและใจไม่ดีกับคำพูดของอาจารย์แดงเมื่อครู่ เ๱ื่๵๹แบบนี้ถ้าไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่

        “ใช่… ดวงของคุณนายต้องงัดเอาไฝเม็ดใหญ่ออกมาราดล้างด้วยน้ำมนต์ ต้องแก้ชงด้วยการกำจัดไฝมฤตยูเท่านั้น ไม่งั้นผัวคุณนายจะตายอีก ว่ายังไงคุณนายจะทำไหม… ”

        อาจารย์แดงรีบสรุปรวบรัด หมายถึงแก้ปีชงด้วยการกำจัดไฝมฤตยูในที่ลับ

        “ทำจ้ะ… ทำ… ”

        คุณนายแสงเดือนรีบตอบด้วยความกลัว จากนั้นไม่นานพิธีกำจัดไฝมฤตยูก็เริ่มขึ้น

        “ไอ้อ่ำ… มึงเอาน้ำมนต์เข้ามาให้ที”

        อาจารย์ร้องเรียกศิษย์ซึ่งเป็๲ผู้ช่วย ๻ะโ๠๲เสียงดังไปเข้าหูลุงอ่ำที่อยู่ข้างนอก

        “มาแล้วครับอาจารย์…  ”

    เมื่อสิ้นเสียงอาจารย์แดง…

    ราวกับว่าขมังเวทย์ผู้นี้มีตาทิพย์รู้ว่าลุงอ่ำกำลังยืนถือขันน้ำมนต์อยู่ที่หน้าประตูห้องอย่างใจจดใจจ่อ รอให้เรียก ครั้นเมื่อได้ยินสัญญาณ ก็ผลักบานประตูเข้ามาทันที

    ลุงอ่ำวางขันน้ำมนต์ลงบนโต๊ะหมู่บูชาที่เต็มไปด้วยเครื่องเส้นไหว้บูชา

    สูงขึ้นไปจากพานธูปเทียนคือหัวกะโหลกสีขาวขุ่นดูน่าขนลุกขนพองและเขาควายขนาดใหญ่โง้งยาวสีดำทะมึน แขวนไว้ข้างฝาผนังสีน้ำตาลเก่าคร่ำ

    “ดื่มน้ำมนต์ก่อนนะครับคุณนาย น้ำศักดิ์สิทธิ์ในขันนี้จะช่วยชะล้างสิ่งอัปมงคลและเสนียดจัญไรออกไปจากตัว”

    ลุงอ่ำคว้าขันทองเหลืองใบเล็กมาตักน้ำในขันสีทองใบใหญ่ ยื่นให้คุณนายรับมาถือเอาไว้ในมือ

    “เอ่อ… น้ำนี่ไม่อันตรายใช่ไหมคะ”

    คุณนายแสงเดือนรู้สึกแปลกๆ กับการต้อนรับที่ดูรีบร้อนให้ทำนี่ทำนั่นจนเกินไป

    “ไม่อันตราย… น้ำศักดิ์สิทธิ์… ”

    อาจารย์แดงรีบเสริมขึ้นทันที เมื่อเห็นอาการลังเลและหวาดกลัวของหญิงสาวผู้มาเยือน

    “นี่คือน้ำศักดิ์สิทธิ์… สะอาด… หอมกลิ่นดอกไม้ขนาดนี้จะอันตรายได้ยังไง… รีบดื่มเถอะจะได้ทำพิธีต่อ… ”

    อาจารย์รีบเร่ง…

    “ค่ะ… ”

    คุณนายแสงเดือนมองน้ำใสในขัน ได้กลิ่นหอมของดอกมะลิจริงๆ อย่างที่จอมขมังเวทย์บอก ทำให้หล่อนตัดสินใจยกขึ้นดื่มไปครึ่งขัน

    จากนั้นไม่นาน…

    เพียงครู่สั้นๆ ผ่านไป คุณนายก็รู้สึกสะลึมสะลือแปลกๆ  ร่างกายเบาหวิว เกิดอาการร้อนๆ หนาวๆ ราวจะเป็๞ไข้ วูบวาบตามเนื้อตัวขึ้นมาแปลกๆ