“ตูมมม……” มวลอากาศสั่นสะเทือนราวกับคลื่นน้ำเป็นวงกว้าง มือยักษ์นั้นเคลื่อนไหวได้อย่างคล่องแคล่ว ไร้ซึ่งช่องโหว่ ร่างของจ้านอู๋มิ่งเปรียบดั่งบุปผาในกระจกจันทราในวารี[1] ก่อนสลายหายไปในระลอกคลื่นน้ำ      “เฮ้……” รู้สึกแปลกประหลาดกับสุรเสียงของวิญญ...