ภายใต้ข่ายอาคมเสวียนเทียน บรรดาศิษย์ของนิกายชิงิต่างหน้าซีดขาว และมองไปยัังบนฟ้าที่ราวกับวันพิพากษาโลกด้วยความหวาดกลัว ทั้งกายทั้งใจของพวกมันสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว
นี่มันน่ากลัวเกินไป ตลอดมาพวกมันได้ทำตัวหยิ่งยโสและไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตา พวกมันมีความภาคภูมิใจที่ได้เป็ศิษย์นิกายชิงิ อย่างไรก็ตามเมื่อเจอกับหมูป่าหนามอัคคีที่เหนือกว่าพวกมันมาก กระทั่งโอกาสในการลงมือก็ไม่มี พวกมันอ่อนแอเกินที่จะต้านทานต่อหมู่ป่าหนามอัคคีที่ทรงพลัง เหมือนกับกลุ่มของมดที่ทำได้เพียงหลบซ่อนตัวอยู่ภายในการป้องกันของข่ายอาคมเสวียนเทียนเท่านั้น หากพวกมันไม่หลบซ่อน แค่เพียงคลื่นพลังที่ปลดปล่อยออกมาจากหมูป่าหนามอัคคีก็เพียงพอที่จะสังหารพวกมันได้
"หมูป่าหนามอัคคีน่ากลัวยิ่งนัก!มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าเมื่อสามปีก่อน แม้แต่ท่านผู้นำยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน!"
"หมูป่าหนามอัคคีไม่เคยโกรธเกรี้ยวถึงเพียงนี้มาก่อน ทำไมวันนี้มันถึงได้มาถามหาลูกของมัน?นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย เ้าหมูป่าหนามอัคคีมันไปมีลูกั้แ่เมื่อไรกัน?ข้าไม่เคยเห็นหมูป่าหนามอัคคีตัวน้อยในนิกายชิงิสักนิดเดียว ไม่ใช่ว่ามันมาสร้างปัญหาที่นี่โดยไร้เหตุผลรึ?"
"ข้าไม่คิดว่าเป็เช่นนั้น ความกราดเกรี้ยวของหมูป่าหนามอัคคีไม่ใช่การแสร้งแน่ หากไม่มีเหตุผล เหตุใดมันถึงได้บันดาลโทสะรุนแรงขนาดนี้ ข้านึกเหตุผลไม่ออกเลยจริงๆ"
"ท่านผู้นำได้เปิดใช้ข่ายอาคมเสวียนเทียนแล้ว! ข้าได้ยินว่านี่เป็ข่ายอาคมป้องกันของนิกาย ที่ควบคุมโดยผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์มากกว่าสิบคน! มันทำให้พวกเขาสามารถส่งผ่านพลังทั้งหมดไปให้ท่านผู้นำ ด้วยสื่งนี้ ข้ามั่นใจว่าหมูป่าหนามอัคคีย่อมไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านผู้นำเป็แน่"
"ใช่ ข้าเคยได้ยินว่าหากข่ายอาคมเสวียนเทียนเปิดใช้งานเต็มที่ ศิษย์ทุกคนสามารถส่งพลังงานของพวกเขาพร้อมกันได้! สุดยอดจริงๆ"
......................................
การเปิดใช้งานข่ายอาคมเสวียนเทียนทำให้เหล่าศิษย์ที่กำลังตื่นตระหนกกับการโจมตีไดเกลับมาใจเย็นลงได้ ศิษย์นิกายชิงิ ทุกคนต่างรู้เกี่ยวกับข่ายอาคมเสวียนเทียน มันได้ถูกใช้เป็ข่ายอาคมป้องกันนิกายด้วยเหตุผลที่มันมีเอกลักษณ์บางอย่างและมีโครงสร้างที่ทรงพลัง ดังนั้น เหล่าศิษย์นิกายจึงเชื่อว่ามันสามารถจัดการหมูป่าหนามอัคคีลงได้โดยไม่มีปัญหาใดๆ
"หมูป่าหนามอัคคี เ้ายังคงดื้อด้านไม่ยอมถอยกลับไปสินะ?หากเ้ายังคงสร้างปัญหาเช่นนี้ ข้าก็ไม่ขอเกรงใจล่ะ!"
ฉิงจื่อะโใส่หมูป่าหนามอัคคี แม้ว่าพวกมันจะได้เปิดใช้ข่ายอาคมเสวียนเทียน แต่มันยังคงไม่้าให้เื่เลวร้ายลงไปกว่านี้ มันรู้ถึงความแข็งแกร่งของหมูป่าหนามอัคคีดี วันนี้นิกายชิงิได้พบกับความสูญเสียอย่างใหญ๋หลวงก็ตาม ตราบใดที่หมูป่าหนามอัคคียอมถอยกลับไป การต่อสู้แตกดับที่ฉิงจื่อไม่้าก็จะไม่เกิดขึ้น
อู๊ดดด!!
ถึงอย่างนั้น หมูป่าหนามอัคคีไม่สนใจคำสั่งของฉิงจื่อ มันอ้าปากออกมาพ่นลูกไฟขนาดใหญ่จำนวนมากไปยังข่ายอาคมนั้น
ตูมๆๆๆๆ...........
ลูกไฟปะทะเข้ากับข่ายอาคมเสวียนเทียน ส่งผลให้เกิดการสั่นะเือย่างรุนแรง ม่านแสงที่ปกคลุมไปด้วยอักขระนับไม่ถ้วนและดูเหมือนเป็การป้องกันที่ไม่อาจทำลายได้ มันได้ป้องกันลูกไฟไว้ได้ การโจมตีไม่สามารถทะลวงผ่านข่ายอาคมเสวียนเทียนได้
"เอาลูกของข้า.. คืนมา!"
เป้าหมายของหมูป่าหนามอัคคีที่กำลังโกรธเกรี้ยวมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นก็คือเอาลูกของมันคืน และเหยียบย่ำนิกายนี้ไว้ใต้เท้าของมัน
เปลวเพลิงสีทองปรากฎขึ้นปกคลุมทั่วร่างหมูป่าหนามอัคคี ร่างกายที่ใหญ่โตนั่นดูเหมือนกับูเาไฟ มันกระแทกเข้าใส่ฉิงจื่อที่มันไม่อาจเอาชนะได้
"รนหาที่ตาย!"
บนใบหน้าฉิงจื่อเผยถึงความเหี้ยมโหด เสียงเสียดแทงจากหอกในมือยังไม่หยุดลง ผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนถ่ายพลังทั้งหมดของพวกมันเข้าไปยังข่ายอาคมเสวียนเทียน จากนั้นมันก็ส่งผ่านเข้าสู่ร่างกายฉิงจื่อ ทำให้ความแข็งแกร่งของมันทะยานสู่ระดับใหม่
พลังงานที่ให้นั้นมาจากผลจากการทำงานร่วมกัน เมื่อพลังงานทั้งหมดจากผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนส่งถูกถ่ายสู่คนเพียงคนเดียว คนผู้นั้นก็จะสามารถความแข็งแกร่งที่ทรงพลังยิ่งกว่าการโจมตีผสานของผู้าุโแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคนเสียอีก
วิ้ง!!
เสียงเสียดแทงดังออกมาจากหอก หลังจากนั้น ฉิงจื่อะโขึ้นไปบนฟ้าเผชิญหน้ากับหมูป่าหนามอัคคี มันแทงหอกของมันใส่ท้องของหมูป่าหนามอัคคีอย่างรุนแรง
เคร้ง!ฉึก...
ในเวลานี้ พลังของหอกแข็งแกร่งยิ่งกว่าก่อน มันเจาะทะลวงเกราะสีทอง คมหอกได้ปักลึกลงในร่างกายหมูป่าหนามอัคคี
โลหิตสีทองได้ไหลออกมาจากาแของหมูป่าหนามอัคคี มันส่องแสงเจิดจ้าก่อนที่จะหยดลงบนข่ายอาคมเสวียนเทียน จากนั้นมันก็ได้เลือนหายไปในทันที
ฮึ่ม!
ฉิงจื่อแค่นเสียงเ็าออกมา พร้อมกับสะบัดหอกของมัน ร่างหมูป่าหนามอัคคีที่ใหญ่โตได้ถูกขว้างออกไปไกล ฉิงจื่อที่รวมเข้ากับพลังงานทั้งหมดของผู้าุโระดับแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสิบห้าคน ตอนนี้มันได้พละกำลังที่เหนือกว่าหมูป่าหนามอัคคี
ข้างบนก้อนเมฆ เจียงเฉินและหวงต้ายังคงมองสิ่งที่เกิดขึ้น เจียงเฉินยังคงมีสีหน้าเยือกเย็น ในฐานะที่ครั้งหนึ่งเขาเคยเป็ยอดนักบุญอันดับหนึ่งในใต้หล้า เขารู้เกี่ยวกับรากฐานที่พวกนิกายใหญ่มีเป็อย่างดี ไม่ต้องพูดถึงเหล่านิกายขนาดใหญ่ในทวีปศักดิ์สิทธิ์ แค่นิกายชิงิก็สามารถอธิบายได้แล้ว
นิกายใหญ่ไม่ใช่มีเพียงแค่ประโยชน์จากการสร้างใน่เวลาที่สมบูรณ์แบบในที่ตั้งที่เหมาะสมเท่านั้น มันยังมีสมบัติที่ทรงพลังที่สามารถสนับสนุนข่ายอาคมที่แข็งแกร่ง นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ หากนิกายที่ปราศจากความช่วยเหลือจากข่ายอาคมเสวียนเทียน นิกายชิงิคงกลายเป็ซากปรักหักพังโดยหมูป่าหนามอัคคีไปแล้ว อย่างไรก็ตาม พวกมันมีข่ายอาคมเสวียนเทียน พวกมันจึงสามารถพลิกกลับมาได้
สิ่งนี้เป็รากฐานของนิกายใหญ่ และเป็เหตุผลที่ว่านิกายใหญ่สามารถยังมีอำนาจในอาณาเขตของพวกมันอยู่ได้หลายปี หากข่ายอาคมเสวียนเทียนเปิดใช้งานเต็มที่ มันคงจะสามารถส่งพลังของทุกคนในนิกายชิงิให้แก่คนเพียงคนเดียวได้ รวมไปถึงศิษย์ในและศิษย์นอกของนิกายเช่นกัน
ดังนั้นจึงไม่มีใคร้าโค่นล้มนิกายใหญ่ มันเป็สิ่งที่ยากยิ่งที่จะสำเร็จลงได้
"หมูป่าหนามอัคคีาเ็ มิใช่ว่ามันจบลงแล้วรึ?"
หวงต้าถาม
"ไม่ต้องกังวล าแเล็กน้อยนี่ไม่มีความหมายสำหรับหมูป่าหนามอัคคี อย่างไรก็ตาม มันได้จุดประกายโทสะที่แท้จริงและความโเี้ขึ้นมา ซึ่งจะทำให้มันโต้กลับด้วยความรุนแรงยิ่งกว่า การต่อสู้นี่มันยังห่างไกลจากผลสรุปนัก"
มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้น เผยรอยยิ้มบาง
"ฮ่าฮ่า ดูนี่สิ เ้าหมูป่าหนามอัคคีาเ็ล่ะ!"
"ข่ายอาคมเสวียนเทียนช่างทรงพลังอะไรขนาดนี้! หมูป่าหนามอัคคีไม่ใช่คู่ต่อสู้ของท่านผู้นำอีกต่อไปแล้ว!"
"ดูนั่น ดูเหมือนหมูป่าหนามอัคคีที่าเ็จะมีอะไรเปลี่ยนแปลง"
..............................................................
เมื่อศิษย์นิกายเห็นความเปลี่ยนแปลงของหมูป่าหนามอัคคี ท่าทีของพวกมันทั้งหมดก็แปรเปลี่ยนไปอีกครั้ง
อี๊สสสส...!!
เสียงคำรามอย่างกราดเกรี้ยวดังถึง์ หมูป่าหนามอัคคีไม่ได้สนใจเืที่ออกจากาแของมัน เืออกแค่นี้เป็เื่เล็กน้อยสำหรับมัน
หมูป่าหนามอัคคีบ้าคลั่งโดยสมบูรณ์ ร่างกายอันใหญ่โตของมันเดินไปรอบๆบนท้องฟ้า มันเชิดหน้าของมันขึ้นอย่างภาคภูมิและกู่ร้องออกมา ดวงตาทั้งสองข้างได้กลายเป็สีแดงโดยสมบูรณ์ ไม่หลงเหลือสีอื่นภายในดวงตาของมัน
นอกจากนี้ เปลวเพลิงสีทองที่ปกคลุมร่างกายได้เปลี่ยนเป็สีแดงเือย่างช้าๆ ด้วยทั้งหมดนี้ เพียงเวลาไม่นาน พลังปราณของหมูป่าหนามอัคคีทะยานสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง เพิ่มขึ้นเป็เท่าตัวอย่างฉับพลัน
"มารดามันเถอะ เ้าสารเลวนี่มันใช้ทักษะบ้าอะไรกัน มันแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่?"
หลิวหงอดไม่ได้ที่จะก่นสาปแช่งออกมา
บนก้อนเมฆที่ห่างไกล ดวงตาของเจียงเฉินและหวงต้าถูกเปล่งประกายขึ้นมา พวกเขารู้ว่าหมูป่าหนามอัคคีเปลี่ยนไปได้อย่างไรและเพราะเหตุใด
"เยี่ยม ภารกิจสำเร็จ!"
เจียงเฉินไม่สามารถระงับอาการตื่นเต้นไว้ได้อีก
"ถูกต้อง เมื่อหมูป่าหนามอัคคีได้รับแผลจากคมหอกของผู้นำนิกาย มันก็ได้จุดประกายความดุร้ายของหมูป่าหนามอัคคี และทำให้มันเริ่มแผดเผาพลังชีวิตเพื่อแลกเปลี่ยนกับพละกำลังการต่อสู้ที่เพิ่มขึ้น! มันได้ใช้ชีวิตของมันแลกเปลี่ยนกับพลังงานที่มหาศาล เช่นนั้นมันจะสามารถเอาไข่ทองคำคืนมาได้ หลังจากทำเช่นนั้น หมูป่าหนามอัคคีจะอ่อนแอลงระยะเวลาหนึ่ง และตอนนั้นก็เป็เวลาที่พวกเราจะลงมือ"
หวงต้าพูด ทั้งมันและเจียงเฉินต่างตัดสินได้อย่างยอดเยี่ยม พวกเขาสามารถบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหมูป่าหนามอัคคีด้วยการมองเพียงครั้งเดียว แม้ว่ามันจะดูเหมือนคงกระพันในตอนนี้ แต่พละกำลังความแข็งแกร่งนั้นมันแค่เพียงชั่วคราวเท่านั้น เมื่อมันอ่อนแอลง เจียงเฉินและหวงต้าก็จะสามารถสังหารมันได้
อู๊ดดดด!!
ความโกรธเกรี้ยวของหมูป่าหนามอัคคีทะยานสู่์ ดวงตาของมันแดงก่ำ มันะโเข้าใส่ฉิงจื่ออย่างรุนแรง
"เ้าสารเลวนี่ไม่ลังเลที่จะเผาผลาญพลังชีวิตของตนเอง มันมีเหตุผลอะไรถึงต้องพยายามถึงขนาดนั้น?หรือว่า ลูกของมันจะอยู่ที่นิกายชิงิจริงๆ?"
ฉิงจื่อขมวดคิ้ว จนถึงตอนนี้ มันยังงุนงงว่าทำไมหมูป่าหนามอัคคีถึงได้ทำเช่นนี้ หากมันไม่มีอะไร คงไม่มีความจำเป็ที่หมูป่าหนามอัคคีเผาผลาญพลังชีวิตของมัน
มันไม่มีเวลามากพอที่จะคิด การโจมตีของหมูป่าหนามอัคคีได้พุ่งเข้ามาหามันด้วยความเร็วสูง ฉิงจื่อะโออกมาอย่างโกรธเกรี้ยวจากนั้นหอกในมือของมันก็แปรเปลี่ยนเป็ัวารีอีกครั้ง เข้าไปปะทะกับการโจมตีของหมูป่าหนามอัคคี
ปัง............
เสียงดังแสบแก้วหูได้สั่นะเืไปทั่วทั้งข่ายอาคมเสวียนเทียน ศิษย์จำนวนมากที่ยืนอยู่ภายใต้นั้นได้สูญเสียการได้ยินไปในทันที ความแข็งแกร่งของหมูป่าหนามอัคคีได้เพิ่มขึ้นเป็เท่าตัว และฉิงจื่อที่ได้เปิดข่ายอาคมเสวียนเทียนก็ยังไม่สามารถต้านทานการโจมตีเพียงครั้งเดียวของมันได้
อั่ก...
ฉิงจื่อเปิดปากและพ่นเืออกมา เืได้ร่วงหล่นลงบนข่ายอาคมเสวียนเทียน เกิดประกายแสงเจิดจ้าขึ้นและมันก็เลือนหายไป ใบหน้าของฉิงจื่อเปลี่ยนเป็ซีดขาว พลังปราณและโลหิตของมันปั่นป่วนไปหมด ทำให้มันรู้สึกคลื่นไส้ การปะทะกันครั้งนี้ทำให้มันได้รับาเ็สาหัส
ฉิงจื่อมองไปยังฝ่ามือของมัน พบว่าระหว่างนิ้วชี้กับหัวแม่มือได้ฉีกขาดออกไป และเืได้ไหลออกมา
ปัง!!
หมูป่าหนามอัคคีกระทืบเท้าที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของมันลงบนข่ายอาคมเสวียนเทียน ส่งผลให้เกิดการสั่นะเือย่างรุนแรง ข่ายอาคมหลายจุดได้เริ่มแตกออก ดูเหมือนมันจะแตกกระจายในเร็วๆนี้เป็แน่
อู๊ดดดด!
หมูป่าหนามอัคคีที่โกรธเกรี้ยวได้จู่โจมใส่อย่างเต็มกำลัง ในตอนนี้ทุกคนในนิกายชิงิต่างมีใบหน้าซีดขาว ไม่มีใครรู้ว่าทำไมหมูป่าหนามอัคคีถึงได้โกรธขึ้นมา และพวกมันไม่คิดว่าจะมีลูกของหมูป่าหนามอัคคีอยู่ในนิกายชิงิ
ในตอนที่หมูป่าหนามอัคคีกำลังโจมตีข่ายอาคมอยู่ ฉิงจื่อก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ทันใดนั้นมันก็นึกขึ้นได้เกี่ยวกับไข่ทองคำ
"ไข่ทองคำ ต้องเป็ไข่ทองคำนี่เป็แน่! ไม่ต้องสงสัยเลย ข้าััถึงพลังงานที่คุ้นเคยจากมัน! คล้ายกับพลังงานของหมูป่าหนามอัคคี!ใช่แล้ว ไข่นี่เต็มไปด้วยพลังงานชีวิตที่มหาศาล ลูกหมูป่าหนามอัคคีอยู่ภายในไข่นี่เป็แน่!"
เมื่อคิดเกี่ยวกับเื่นี้ ฉิงจื่อก็กระอักเืออกมาอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม มันเป็เช่นนี้เพราะว่าความโกรธของมัน ความจริง เมื่อฉิงจื่อเห็นไข่ทองคำครั้งแรก มันก็ััถึงพลังงานที่คุ้นเคยจากมันได้ แต่มันผ่านไปสามปีั้แ่มันได้พบกับหมูป่าหนามอัคคีครั้งสุดท้าย รวมถึงความจริงที่ไข่ทองคำที่หลิวหงนำกลับมา และมันได้รับจากชายหนุ่มเพื่อเป็การขอขมา มันไม่รู้ว่าไข่ทองคำมีความเกี่ยวข้องกับหมูป่าหนามอัคคี
"หมูป่าหนามอัคคี หยุดการโจมตีของเ้าเดี๋ยวนี้! เ้ากำลังตามหาสิ่งนี้ใช่หรือไม่?"
ฉิงจื่อรีบะโออกมา มันไม่สามารถรับการโจมตีของหมูป่าหนามอัคคีได้อีกต่อไป ทันใดนั้นมันก็เอาไข่ทองคำออกมาจากแหวนเก็บของ
เมื่อหมูป่าหนามอัคคีเห็นไข่ทองคำ มันก็หยุดการโจมตีของมันลงทันที ดวงตาที่แดงก่ำของมันค่อยเลือนหายไปอย่างช้าๆ พลังปราณอันเกรี้ยวกราดของมันพลันสงบลง
