### บทที่ 33: การฟื้นคืนและข่าวจากเงามืด

เวลาในเมืองเมฆาอรุณผ่านไปอย่างรวดเร็ว...

หนึ่งเดือนเต็ม...ได้ผ่านพ้นไปในชั่วพริบตา

ภายในลานเมฆาเร้นอันเงียบสงบของหอหมื่นสมบัติ ทุกสิ่งทุกอย่างดูเหมือนจะสงบนิ่ง แต่แท้จริงแล้วกลับเต็มไปด้วยการเปลี่ยนแปลงที่พลิกฟ้าคว่ำแผ่นดิน

ในเรือนพักของเย่เฟิง เขายังคงนั่งขัดสมาธิอยู่ไม่ขยับเขยื้อน กลิ่นอายพลังรอบกายของเขาถูกเก็บงำไว้จนหมดสิ้น ราวกับเป็๲เพียงรูปปั้นหินธรรมดาๆ รูปหนึ่ง แต่หากมีผู้ที่สามารถมองทะลุเข้าไปในร่างกายของเขาได้ ก็จะพบว่าทะเลปราณเหลวของเขานั้นหนาแน่นและมั่นคงอย่างยิ่งยวด เขาได้ทำการบีบอัดและขัดเกลาพลังของขั้นสร้างรากฐานระดับสี่จนถึงขีดสุดแล้ว บัดนี้...เขาอยู่ห่างจากระดับที่ห้าเพียงแค่ครึ่งก้าวเท่านั้น!

ส่วนในเรือนพักอีกสองหลังนั้น...

ศิษย์น้องหลินได้ฟื้นตัวจากอาการ๤า๪เ๽็๤โดยสมบูรณ์แล้ว ด้วยโอสถทิพย์และการดูแลอย่างดีที่สุดของหอหมื่นสมบัติ กระดูกที่หักของเขาไม่เพียงแต่เชื่อมต่อกันดังเดิม แต่ยังแข็งแกร่งขึ้นกว่าเก่าอีกด้วย แม้ระดับพลังของเขาจะยังอยู่ที่ขั้นรวบรวมปราณ แต่จิตใจที่เคยอ่อนแอกลับถูกหล่อหลอมขึ้นมาใหม่ด้วยความแค้นและความมุ่งมั่น เขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับการฝึกฝนเคล็ดวิชาพื้นฐานของสำนักอย่างบ้าคลั่ง

และในเรือนพักหลังที่สาม...

ตูม!

ในที่สุด...หลังจากปิดด่านบำเพ็ญเพียรมานานนับเดือน รัศมีพลังที่เยือกเย็นและสูงส่งราวกับดวงดาวก็ได้๱ะเ๤ิ๪ออกจากร่างของเซี่ยหนิงฉาง! มันทรงพลังและบริสุทธิ์จนทำให้ค่ายกลป้องกันรอบๆ ลานเมฆาเร้นสั่นไหวเล็กน้อย!

นางค่อยๆ ลืมตาขึ้น...ประกายแสงแห่งดวงดาววาบขึ้นในดวงตาที่งดงามคู่นั้น...

อาการ๤า๪เ๽็๤ของนางไม่เพียงแต่หายดีเป็๲ปลิดทิ้ง...แต่นางยังสามารถใช้โอกาสนี้ทะลวงผ่านคอขวดที่ติดขัดมานานได้สำเร็จ!

จากขั้นสร้างรากฐานระดับเก้า...บัดนี้นางได้ก้าวเข้าสู่ "จุดสูงสุดของขั้นสร้างรากฐาน" แล้ว! นางอยู่ห่างจากขั้นก่อเกิดเพียงแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเท่านั้น!

นางลุกขึ้นยืน ร่างระหงของนางแผ่กลิ่นอายที่น่าเกรงขามออกมาอย่างเป็๲ธรรมชาติ นางเดินออกจากเรือนพักของตนเอง และก็ได้พบกับเย่เฟิงที่มายืนรออยู่แล้วราวกับรู้ล่วงหน้า

"ยินดีด้วย" เย่เฟิงกล่าวขึ้นเป็๲คนแรก

"เ๽้าก็เช่นกัน" เซี่ยหนิงฉางตอบกลับ นางมองลึกเข้าไปในดวงตาของเย่เฟิง "แม้ระดับพลังของเ๽้าจะยังไม่ทะลวงผ่าน แต่รากฐานของเ๽้ากลับมั่นคงจนน่ากลัว...ข้าเกรงว่าแม้แต่ข้าในตอนนี้ ก็อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเ๽้า"

คำพูดของนางไม่ใช่การถ่อมตน แต่เป็๲ความจริงจากใจ

ในขณะที่พวกเขากำลังจะพูดคุยกันต่อนั้นเอง...เงาร่างของเม่ยเจินก็ได้ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าลานเมฆาเร้นอย่างเงียบเชียบ

นางเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเสน่ห์เช่นเคย "ดูเหมือนว่าการลงทุนของข้าจะเริ่มให้ผลตอบแทนที่งดงามแล้วสินะ" นางมองไปที่คนทั้งสอง "ยินดีด้วยกับความก้าวหน้าของพวกท่านทั้งสอง"

"ท่านมาที่นี่...คงจะไม่ได้มาเพื่อแสดงความยินดีเพียงอย่างเดียว" เย่เฟิงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

"ถูกต้อง" เม่ยเจินพยักหน้า รอยยิ้มของนางจางลงเล็กน้อย "ข้ามีข่าวมาแจ้งให้พวกท่านทราบ"

"หนึ่ง...พรรคมารอสูรโลหิตได้ส่งกำลังเสริมมายังเมืองเมฆาอรุณแล้ว ว่ากันว่าเป็๲ 'ทูตพิเศษ' จากสำนักใหญ่โดยตรง ตอนนี้พวกมันกำลังจับตาดูหอของเราอย่างใกล้ชิดยิ่งกว่าเดิม"

"และสอง..." นางมองมาที่เย่เฟิง "งานประมูลที่เ๽้ารอคอย...ได้ถูกเลื่อนให้เร็วขึ้น...มันจะจัดขึ้นในคืนพรุ่งนี้"

"ดูเหมือนว่าการปรากฏตัวของเ๽้าในคืนนั้น จะทำให้พวกมันต้องรีบ 'ปล่อยของ' ที่ร้อนมือออกไปให้เร็วที่สุด"

ข่าวนี้ทำให้บรรยากาศพลันตึงเครียดขึ้นมาในทันที!

"ข้าจะไป" เย่เฟิงกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม่ลังเล

"ข้าก็จะไปด้วย" เซี่ยหนิงฉางกล่าวเสริมขึ้นมาทันที "ด้วยพลังของข้าในตอนนี้ อย่างน้อยก็พอจะช่วยรับมือสถานการณ์ที่ไม่คาดฝันได้"

เม่ยเจินมองคนทั้งสองแล้วยิ้มออกมาอีกครั้ง "ดี...ข้าเองก็คิดเช่นนั้น"

นางหยิบหน้ากากโลหะสีเงินสองอันออกมาจากแขนเสื้อ มันเป็๲หน้ากากแบบเดียวกับที่เหล่าองครักษ์เงาสวมใส่ "สวมสิ่งนี้ไว้ มันจะช่วยปิดบังกลิ่นอายและตัวตนของพวกท่านได้อย่างสมบูรณ์แบบ"

"คืนพรุ่งนี้...หอหมื่นสมบัติของเราก็จะส่งคนเข้าร่วมงานประมูลนี้เช่นกัน...ในฐานะ 'ลูกค้า' ธรรมดา"

"พวกท่าน...ก็แค่ปะปนเข้าไปกับคนของเรา...แล้วทำในสิ่งที่พวกท่านต้องทำ"

นางทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะหันหลังเดินจากไป ทิ้งให้เย่เฟิงและเซี่ยหนิงฉางยืนอยู่ท่ามกลางความเงียบงัน พร้อมกับหน้ากากสองอันที่เป็๲ดั่งตั๋วเข้าสู่สมรภูมิที่อันตรายที่สุด

ค่ำคืนแห่งการตัดสิน...ได้ขยับเข้ามาใกล้กว่าที่คาดไว้

(จบตอนที่ 33)