เพียงแต่หลงอวี้ก็ไม่ได้ใจเสียแต่อย่างใด
ตอนนี้ยังเหลือเวลาอีกสี่เดือนกว่าก่อนงานประลองเจ็ดสำนักลัทธิจะเริ่มขึ้น เขายังมีโอกาสยกระดับได้อยู่ ด้วยความสามารถอันร้ายกาจเทียมฟ้าของสัญลักษณ์ัปรภพ ใช่ว่าเขาจะไม่สามารถเอาชนะอวี่เชียนหนิงในงานประลองได้
“จริงสิ นอกจากเื่พกวนี้แล้ว ยังมีอีกเื่หนึ่ง สาเหตุที่หมานอี้นำทัพกู่เิออกมาในครั้งนี้ ไม่ใช่เพราะ้ารุกรานอาณาจักรต้าถังเรา แต่เป็เพราะมีเป้าหมายอื่นอยู่”
เฟิงฉางเกอกล่าวต่อโดยที่ส่งสายตามองไปยังทิศตะวันออก!
“เป้าหมายอื่น?”
หลงอวี้วิ่งไปพลางขมวดคิ้วสงสัย
“ใช่แล้ว”
เฟิงฉางเกอพยักหน้ารับ
“ขุนพลเฒ่าหมานอี้บอกว่า ครั้งนี้เขาได้รับคำสั่งให้สกัดกั้นเมืองถังกวน มันเป็เพียงแค่การดึงดูดความสนใจของฝ่ายต้าถังไว้ ขณะเดียวกันก็เป็การสกัดกั้นกองทัพผู้ฝึกยุทธ์ส่วนใหญ่ในกองทัพต้าถังไว้เท่านั้น เป้าหมายที่แท้จริงอยู่ที่บึงอัสนีซ่อนฟ้าต่างหาก!”
บึงอัสนีซ่อนฟ้า!
มันคืออะไร?
หลงอวี้ไม่ได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อน จึงอดเอ่ยถามไม่ได้
เฟิงฉางเกออธิบาย
“ที่ชายแดนระหว่างสองอาณาจักรมีบึงอัสนีซ่อนฟ้าตั้งอยู่ มักจะมีเสียงสายฟ้าดังกึกก้องตลอดเวลา ใน่ที่ผ่านมา ได้มีเสียงสายฟ้าดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเป็เวลานานโดยไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง หมายความว่ากำลังจะมีสมบัติล้ำค่าถือกำเนิดขึ้น องค์ชายน้อยของอาณาจักรกู่เิเลยสั่งให้ขุนพลเฒ่าหมานอี้ส่งบุตรชายหมานซิ่นไปขัดขวางไม่ให้คนของอาณาจักรต้าถังมุ่งหน้าไปที่บึงอัสนีซ่อนฟ้า เพื่อที่เขาจะได้ยึดสมบัติไว้แต่เพียงผู้เดียว!”
เมื่อเป็เช่นนี้ แม้จะรั้งยอดฝีมือไว้ไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถรั้งคนส่วนใหญ่ได้มากถึงเจ็ดแปดส่วน
เห็นได้ชัดเลยว่าแม้แต่องค์ชายน้อยแห่งอาณาจักรกู่เิที่มีอำนาจบารมีสูงส่งเทียมฟ้าก็ยังให้ความสนใจกับสมบัติที่กำลังจะเกิดขึ้นในบึงอัสนีซ่อนฟ้าถึงเพียงนี้ ไม่อนุญาตให้ใครแย่งชิงไปเด็ดขาด!
“ไอ้องค์ชายนี่มันถึงกับยอมเสียสละชีวิตของทหารมากมายเพื่อสกัดเมืองถังกวนไว้เพียงเพราะสมบัติชิ้นเดียว นับว่าใจดำอำมหิตจริงๆ”
หลงอวี้เอ่ยขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้ว
“ใช่แล้ว ไอ้องค์ชายน้อยแห่งกู่เิผู้นี้มีพร์ด้านวรยุทธ์สูงส่ง ถึงกับเทียบเคียงอันดับที่หนึ่งของเก้ายอดฝีมือรุ่นเยาว์ของอาณาจักรต้าถังได้เลยทีเดียว”
เฟิงฉางเกอทอดถอนใจ
“รวมกับที่บิดาของมันเป็ถึงาาของอาณาจักรกู่เิ มีโอกาสสูงที่ในอนาคตจะได้เป็าาองค์ต่อไปของกู่เิด้วย จะต้องกลายเป็ศัตรูตัวฉกาจของต้าถังเราแน่!”
อาณาจักรกู่เิมีรูปแบบการปกครองแตกต่างจากอาณาจักรต้าถัง
ในอาณาจักรต้าถังมีเชื้อพระวงศ์ตระกูลฉู่ ตระกูลขุนพลตระกูลหลง ตระกูลเสนาบดีตระกูลโม่ สามตระกูลใหญ่นี้เป็ผู้ปกครองสูงสุด ยึดครองทรัพยากรเกือบทั้งหมดไว้
แต่อาณาจักรกู่เินั้นจะมี “าา” ทั้งหมดสิบแปดคนรวมตัวกันเป็ “ตำหนักราชัน” คอยปกครองทั้งอาณาจักรกู่เิ
ชายหนุ่มที่ถูกเรียกขานว่า “องค์ชายน้อยแห่งอาณาจักรกู่เิ” นั้น บิดาของเขาก็คือหนึ่งในสิบแปดาาแห่งตำหนักราชัน อีกทั้งยังมีความแข็งแกร่งอยู่ในสามอันดับแรกด้วย!
ในอาณาจักรกู่เินั้น องค์ชายน้อยผู้นี้เรียกได้ว่ามีอำนาจล้นหลามจนไม่มีสิ่งใดที่ทำไม่ได้เลยทีเดียว
เมื่อบึงอัสนีซ่อนฟ้าปรากฏที่ชายแดนระหว่างอาณาจักรกู่เิกับอาณาจักรต้าถังแล้ว เพื่อที่จะสามารถยึดครองไว้เพียงคนเดียว องค์ชายน้อยแห่งอาณาจักรกู่เิผู้นี้ก็ถึงกับส่งทหารนับแสนมาสกัดเมืองถังกวนไว้ เห็นได้ชัดเลยว่ามีอำนาจสูงส่งเทียมฟ้าอย่างแท้จริง!
“พ่อบุญธรรม ท่านรู้เกี่ยวกับบึงอัสนีซ่อนฟ้ามากขนาดไหน?”
หลงอวี้เอ่ยถาม
สมบัติล้ำค่าที่กำลังจะกำเนิดขึ้นภายในบึงอัสนีซ่อนฟ้า สำหรับหลงอวี้แล้วค่อนข้างน่าสนใจไม่น้อย
สิ่งที่ตัวเขาในตอนนี้้าอย่างเร่งด่วนมากที่สุดก็คือการยกระดับพลังให้สูงขึ้น!
“ข้ารู้แค่ว่าบึงอัสนีซ่อนฟ้ามีอสุนีบาตฟ้าผ่าอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะใน่เวลาก่อนที่สมบัติล้ำค่าจะปรากฏ ผู้ใดก็ตามที่รุกล้ำเข้าไปภายในก็ล้วนถูกฟ้าผ่าใส่จนแหลกเละไม่มีชิ้นดี”
เฟิงฉางเกอกล่าวขึ้น
“มันคือพื้นที่อันตรายที่ตั้งอยู่บริเวณชายแดนของสองอาณาจักรมานับั้แ่อดีตกาลแล้ว หากไม่ใช่เพราะจะมีสมบัติล้ำค่าเกิดขึ้นทุกหลายปีล่ะก็ เกรงว่าคนไม่มีใครคิดจะมุ่งหน้าไปที่นั่นแน่”
สมบัติล้ำค่าถือกำเนิดขึ้นทุกหลายปี!
บึงอัสนีซ่อนฟ้า!
หลงอวี้ได้ยินเช่นนั้นก็อดนึกถึงแหล่งแร่จันทราก่อนนี้ไม่ได้ มันเองก็เป็แบบนั้นเช่นกัน เมื่อเวลาผ่านไปหลายปีแล้วมันจะมีสมบัติล้ำค่าอย่างเศษชิ้นส่วนจันทราถือกำเนิด จนกระทั่งหลงอวี้และหลิ่วยวนนำเอาแผ่น์จันทราออกไป
หรือว่าที่บึงอัสนีซ่อนฟ้าเองก็เป็เช่นนั้นเหมือนกัน?
จนบัดนี้ หลงอวี้ก็ยังไม่รู้เลยว่าแผ่น์จันทราใช้ทำอะไรได้บ้าง เขารู้เพียงว่ามันสามารถเปลี่ยนปีกแห่งหุบเขาปีศาจที่เสียหายให้กลายเป็ปีกจันทราได้ผ่านทางสัญลักษณ์ัปรภพ ยกระดับขึ้นเป็ยุทธภัณฑ์ระดับิญญาชั้นยอดได้
อีกทั้งแค่นี้ยังไม่ใช่พลังทั้งหมดของแผ่น์จันทราแน่!
‘ประมุขไป๋เคยบอกว่า แผ่น์เป็สิ่งที่มีเฉพาะผู้ที่อยู่ในขอบเขตระดับคนผสานฟ้าแล้วถึงจะใช้ประโยชน์ได้ ตัวข้าในตอนนี้มีแผ่น์จันทราอยู่ ไม่จำเป็ต้องรีบร้อน’
หลงอวี้คิดในใจ เพียงแต่หากเขามีโอกาสได้รับแผ่น์มาอีกชิ้น เขาย่อมไม่รังเกียจอยู่แล้ว
บึงอัสนีซ่อนฟ้าแห่งนี้ มีโอกาสสูงมากที่จะมีแผ่น์อีกชิ้นหนึ่งซ่อนอยู่!
......
ในตอนที่เฟิงฉางเกอและหลงอวี้หิ้วหัวของขุนพลเฒ่ามุ่งหน้าไปยังเมืองถังกวนอยู่นั้น
เงาร่างของคนเถื่อนในชุดหนังสัตว์ผู้หนึ่งก็เพิ่งจะนำทัพกู่เิกลับมาถึงฐานพอดี
คนผู้นี้ คือบุตรชายของหมานอี้ หมานซิ่น!
พอรู้ข่าวว่าบิดาของตนถูกจับตัวไป หมานซิ่นก็มีสีหน้าเคร่งเครียดทันที ยืนนิ่งอยู่ที่หน้าทางเข้าฐานทัพอยู่นานโดยไม่พูดอะไร
ส่วนแม่ทัพคนอื่นๆ ก็ยืนนิ่งอยู่ที่ข้างกายของเขาโดยไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
“รายงาน!”
ในตอนนั้นเอง อยู่ๆ ก็มีเสียงะโดังสนั่นมาจากไกลๆ
“เจอตัวขุนพลเฒ่าแล้วขอรับ...”
หมานซิ่นในชุดหนังสัตว์อสูรนั้นก็ได้เลื่อนสายตาไปมองทางต้นเสียง พบเพียงร่างที่ไร้ศีรษะของผู้เป็บิดาที่ถูกหน่วยลาดตระเวนแบกกลับมาโดยเปลหามเท่านั้น!
“อวี่เชียนหนิง ความแค้นนี้ ไม่อาจอยู่ใต้ฟ้าเดียวกันได้!”
“ขุนพลน้อย ผู้ที่สังหารขุนพลเฒ่าไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น แต่เป็...”
แม่ทัพใหญ่ที่ดูป่าเถื่อนอีกคนหนึ่งที่ชื่อเหิงชงนั้น ก็อดส่งเสียงเตือนหมานซิ่นไม่ได้
“หุบปาก ไม่มีใครรู้เื่ของบิดาข้าดีไปกว่าข้า”
หมานซิ่นกระแทกเสียงอย่างเ็า
“ให้ทหารทั้งหมดกลับมา ด้วยฝีมือของพวกเ้ายังฆ่ายังอวี่เชียนหนิงไม่ได้หรอก อย่าเอาชีวิตไปทิ้งอย่างไร้ค่า! ส่วนเ้าหลงอวี้นั่น... มันเป็บุตรของสหายเก่าของบิดาข้า วันหน้า พวกเ้าอย่าไปหาเื่วุ่นวายกับมันล่ะ!”
หลังสิ้นเสียงแล้ว ในดวงตาของหมานซิ่นก็มีแววตาโกรธแค้นปรากฏ
เขาแค้น แค้นที่ตัวเองทิ้งบิดาไว้แล้วออกไปขวางเ้าหลงจี๋!
าระหว่างสองอาณาจักรครั้งนี้ เป็แค่าที่องค์ชายน้อยแห่งอาณาจักรกู่เิก่อขึ้น ไม่ใช่าที่ต้องแลกชีวิตกับอีกฝ่ายเสียหน่อย
ตอนนี้ ถึงแม้เขาจะทำให้จอมทัพของทัพต้าถัง ขุนพลน้อยหลงจี๋ได้รับาเ็สาหัสกลับไปได้ แต่บิดาของตัวเองกลับถูกอวี่เชียนหนิงลอบสังหาร!
ส่วนเื่ราวในอดีตของบิดาเขานั้น ตัวเขาเองก็ย่อมรู้เื่ด้วยเช่นกัน
การที่อวี่เชียนหนิงมาลอบสังหารบิดาของเขาเช่นนี้ จะต้องเป็เพราะได้รับคำสั่งมาจากจั่วหวังเหย่แห่งอาณาจักรต้าถัง ฉู่เฉาเซิง อย่างแน่นอน!
‘ความแค้นทั้งเก่าทั้งใหม่ สักวันหนึ่งข้าต้องสะสางกับเ้าทั้งหมดแน่!’
หมานซิ่นคิดในใจ ดวงตาฉายแววเคียดแค้นชิงชังออกมา
ต่อจากนั้นเขาก็โบกมือออกไปแล้วส่งเสียงะโขึ้น
“ทั้งหมดจงเพิ่มการเฝ้าระวังให้แ่าขึ้น ห้ามผู้ใดออกไปจากอาณาเขตของูเาหิมะเด็ดขาด! หากพบคนของต้าถังข้ามูเาหิมะมา ให้รายงานข้าทันที”
พอพูดจบ เขาก็อุ้มศพของบิดาตัวเองไว้แล้วค่อยๆ ก้าวเท้าออกไปในฐานทัพทีละก้าว
หมานซิ่นไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผล กลับกัน เขากลับเป็ผู้ที่มีความคิดอ่านละเอียดรอบคอบสุดแสน เขาย่อมต้องรู้อยู่แล้วว่า ศัตรูที่แท้จริงของเขาคือใคร!
.......
เมื่อดวงตะวันเริ่มลับขอบฟ้าใน่เวลาพลบค่ำ หลงอวี้กับเฟิงฉางเกอที่กำลังวิ่งตะบึงอยู่พบว่าทหารของทัพกู่เิไม่ได้ไล่ตามมา จึงอดรู้สึกประหลาดใจไม่ได้
“ข้าได้ยินว่าหมานซิ่น บุตรชายของขุนพลเฒ่านั้นเป็ผู้ที่มีพร์ด้านวิถียุทธ์สูงสุดสุดขีด อีกทั้งยังเป็คนละเอียดรอบคอบด้วย”
เฟิงฉางเกอคาดเดา
“บางทีอาจจะเป็เพราะหมานซิ่นกลับไปถึงฐานทัพแล้ว เลยสั่งการไม่ให้ทัพกู่เิไล่ตามพวกเขามาล่ะมั้ง”
“หมานซิ่น ข้าเคยเจอเขาครั้งหนึ่ง”
หลงอวี้นึกถึงเ้าคนเถื่อนในชุดหนังสัตว์ที่เคยเจอก่อนหน้านี้ ตัวเขาในตอนนี้ยังไม่รู้ว่าตัวเองมีความสัมพันธ์แบบนี้กับอีกฝ่าย
บิดาของทั้งสองนั้น ล้วนเคยเป็ขุนพลใหญ่ของอาณาจักรเมื่อยี่สิบปีก่อน
เมื่อเป็เช่นนี้แล้ว อย่างนั้นหมานซิ่นก็ย่อมต้องรู้จักหลงอวี้มานานแล้ว ด้วยเหตุนี้เอง ก่อนหน้านี้เขาถึงได้ยอมปล่อยหลงอวี้ให้ผ่านไปได้เฉยๆ โดยไม่ทำอะไร ไม่อย่างนั้นอีกฝ่ายคงจะจับตัวเขาเอาไว้ได้อย่างง่ายดายแน่
หมานซิ่นเข้าใจเป็อย่างดีว่าตัวเขาเองกับหลงอวี้นั้นมีศัตรูคนเดียวกัน นั่นก็คือฉู่เฉาเซิงแห่งอาณาจักรต้าถัง!
ซึ่งการตายของบิดาเขานั้นมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหลงอวี้และเฟิงฉางเกอเลย ต่อให้ไม่มีหลงอวี้กับเฟิงฉางเกอ บิดาของเขาก็ไม่อาจรอดชีวิตไปได้อยู่ดี!
‘แม้ว่าจะยังไม่เคยพูดคุยอะไรกับหมานซิ่น แต่ว่า ข้าคาดหวังที่ได้เจอมันเหมือนกัน...’
หลงอวี้ครุ่นคิดในใจ ไม่แน่ว่าในอนาคต หมานซิ่นอาจจะเป็กำลังสำคัญในการต่อกรกับฉู่เฉาเซิงก็เป็ได้!
แน่นอนว่า หลงอวี้ในตอนนี้ยังมีระดับพลังห่างไกลจากฉู่เฉาเซิงอีกมาก
สำหรับหลงอวี้ในตอนนี้ แม้แต่บุตรสาวของฉู่เฉาเซิง อวี่เชียนหนิง ก็ยังเป็ตัวตนที่เขาไม่อาจต่อกรได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฉู่เฉาเซิง!
แม้แต่ไป๋อวิ๋นจงก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของมัน เห็นได้ชัดเลยว่าความแข็งแกร่งของฉู่เฉาเซิงในตอนนี้เหนือกว่าหลงอวี้มากเกินไป
“จริงสิพ่อบุญธรรม กระบี่ปิ่งถงมาอยู่ในมือท่านได้อย่างไร?”
เมื่อใกล้จะถึงเมืองถังกวนแล้ว ในที่สุดหลงอวี้ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ จึงอดที่จะเอ่ยถามไม่ได้
เขาจะได้ว่ากระบี่โบราณเล่มนี้ถูกมอบให้เฟิงเหยาไปแล้วไม่ใช่หรือ?
พอได้ยินคำถามของหลงอวี้แล้ว เฟิงฉางเกอก็ทอดถอนใจ
“เหยาเอ๋อร์นางกลับมาบอกลาข้าที่เมืองอวี้กวนพร้อมกับคืนกระบี่เล่มนี้กลับมา ส่วนตัวนางได้เดินทางออกจากอาณาจักรต้าถังไปแล้ว”
“ออกจากต้าถัง? นางจะไปไหน?”
หลงอวี้ขมวดคิ้วขึ้
เขาไม่ได้มีความรู้สึกอะไรเป็พิเศษกับเฟิงเหยา แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็บุตรสาวของเฟิงฉางเกอ พอได้ยินว่านางเดินทางออกจากอาณาจักรต้าถังไปแล้วก็อดรู้สึกใไม่ได้
เฟิงเหยานั้นมองหลิ่วยวนเป็เป้าหมายในการเอาชนะมาั้แ่ยังเด็ก หรือว่าการเดินทางไปยังูเาตระกูลหลิงก่อนหน้านี้จะสร้างความกระทบกระเทือนทางจิตใจให้กับนาง?
หลิ่วยวนเป็ยอดฝีมือระดับิญญาแท้ขั้นที่สองแล้ว ส่วนเฟิงเหยากลับมีพลังแค่ระดับวิถียุทธ์ขั้นแปดเท่านั้น!
“หวังเทียนจั๋วถูกเ้าทำลายวรยุทธ์ไปแล้ว ย่อมไม่อาจมาหาเื่ก่อกวนอะไรเหยาเอ๋อร์ได้อีก แต่ว่า หากนางคิดจะก้าวข้ามหลิ่วยวนจริงๆ ความหวังก็ดูเลือนรางมากหากยังอยู่ในต้าถังต่อไป”
เฟิงฉางเกอทอดถอนใจ
“บัดนี้ข้าเองก็ไม่รู้ว่าเหยาเอ๋อร์ไปอยู่ที่ใด ช่างน่าเป็ห่วงจริงๆ... เสี่ยวอวี้ ข้ารู้ว่าสิ่งที่นางเคยทำกับเ้าในสมัยก่อนอาจจะเกินเหตุไปบ้าง แต่หากวันหน้าเ้าบังเอิญได้เจอนาง หวังว่าเ้าจะเห็นแก่หน้าของพ่อบุญธรรม อย่าทำอะไรนางเลยนะ”
“...”
หลงวี้ไม่ได้ตอบอะไร
สิ่งที่เฟิงเหยาทำกับเขาก่อนหน้านี้ใช้แค่คำว่าเกินเหตุไปบ้างได้ที่ไหน? ถึงกับส่งข้ารับใช้มาฆ่าเขานะ! หากไม่ใช่เพราะตอนนั้นสัญลักษณ์ัตื่นพอดี ตอนนี้เขาคงกลายเป็ศพในแม่น้ำไปแล้ว!
ด้วยลักษณนิสัยของหลงอวี้ เขามีเหตุผลเป็พันหมื่นประการที่จะไม่ปล่อยเฟิงเหยาไป
แต่กระนั้นในแผ่นดินเทียนอวี้แห่งนี้ ทุกสรรพสิ่งล้วนใช้วรยุทธ์ก้าวสู่จุดสูงสุด!
ด้วยความสามารถของสัญลักษณ์ัปรภพแล้ว เขาสามารถพัฒนาตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นได้อย่างก้าวะโ แค่เฟิงเหยาเพียงคนเดียว ไม่มีทางไล่ตามเขาทันแน่ สำหรับเขาแล้ว นางในตอนนี้ไร้ซึ่งภัยคุกคามอย่างสิ้นเชิง
ในเมื่อเป็เช่นนี้แล้ว หลงอวี้จะยอมปล่อยเฟิงเหยาไปเพราะเห็นแก่หน้าของเฟิงฉางเกอก็ย่อมได้
แต่แน่นอนว่าเฟิงเหยาต้องไม่มาหาเื่เขาอีก
“พ่อบุญธรรม ข้าตกลง”
หลงอวี้พยักหน้าอย่างหนักแน่น ต่อจากนั้นก็เงยหน้าขึ้น มองเห็นหุบเขาใหญ่ทั้งเจ็ดที่เป็ทางเชื่อมไปสู่เมืองถังกวน
เขากับเฟิงฉางเกอหิ้วหัวของขุนพลเฒ่าหมานอี้กลับไป เขาก็อยากเห็นเหมือนกันว่า ไอ้หลงจี๋นั้นจะยังมีหลักฐานอะไรมาใส่ร้ายเขากับเฟิงฉางเกอว่าเป็ “คนทรยศอาณาจักร” อีก!
