หลังจากที่ทั้ง 4 คนทะลวงไปยังระดับรากฐานได้แล้วหานิก็ให้เล่ยเฉินแนะนำพวกเขาเกี่ยวกับ กระท่อมแห่งการต่อสู้
หานิมองดูศิษย์ทั้งสี่ที่กำลังเข้าสู่กระท่อมแห่งการต่อสู้ โดยที่เล่ยเฉินซึ่งเป็ศิษย์ที่มีประสบการณ์มากกว่านำพวกเขาเข้าไป ก่อนจะหันกลับมาอธิบายรายละเอียดการใช้งานของกระท่อมแห่งนี้ให้ฟังอย่างใจเย็น
"เมื่อพวกเ้าเข้ามาแล้ว เ้าจะเห็นภาพฉายข้อมูลของการต่อสู้ ซึ่งพวกเ้าสามารถเลือกระดับความยากได้ คู่ต่อสู้ของพวกเราคือท่านอาจารย์เอง แต่เป็ท่านอาจารย์ใน่อายุต่างๆ โดยด่านแรกคือเมื่อท่านอาจารย์อายุ 10 ปี ยังไม่มีการบ่มเพาะใดๆ เ้าจะต้องเอาชนะให้ได้ทั้งสามระดับก่อน จึงจะสามารถปลดล็อกด่านต่อไปได้"
เล่ยเฉินมองศิษย์น้องทั้งสี่ที่ยืนตั้งใจฟังด้วยสายตาแน่วแน่ ก่อนจะกล่าวเสริม "ใช้เวลาของพวกเ้าให้คุ้มค่า และอย่าประมาท ไม่เช่นนั้น เ้าจะจบลงด้วยการตายในฉากจำลองนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า"
ทั้งสี่พยักหน้าพร้อมกันก่อนจะตอบเสียงหนักแน่น "ขอบคุณศิษย์พี่ที่ชี้แนะ!"
จากนั้นเล่ยเฉินก็มองไปที่ภาพฉายของด่านที่สองของตนเอง
[จำลองการต่อสู้]
[ผู้ใช้งาน: เล่ยเฉิน]
[คู่ต่อสู้: ด่านที่ 2 หานิ อายุ 14 ปี (การบ่มเพาะ: ขั้นที่ 9 ของการควบคุมชี่) ]
[เลือกระดับความยาก]
[ง่าย: ใช้ระดับการบ่มเพาะปัจจุบันของตนเอง (77 - 9) ]
[ปานกลาง: ใช้ระดับการบ่มเพาะเทียบเท่าหานิใน่เวลาอดีต (0 - 39) ]
[ยาก: ใช้ระดับการบ่มเพาะต่ำกว่าหานิในอดีต (0 - 1) ]
เล่ยเฉินส่ายหัวเล็กน้อย ขณะที่มองข้อมูลของด่านนี้ ตอนนี้อาจารย์ของเขาสามารถใช้พลังิญญาได้แล้ว ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะพยายามศึกษาการต่อสู้มากเท่าไหร่การต่อสู้ในระดับ ปานกลางและยากนั้น โอกาสรอดแทบเป็ศูนย์ เพราะการเคลื่อนไหวของเขายังไม่สมบูรณ์แบบ ทำให้ต้องเผชิญกับการต่อสู้ที่ยืดเยื้อ และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาใช้เวลาคิดมากเกินไป อาจารย์ของเขาในภาพจำลองก็จะโจมตีแบบไม่ให้เขามีโอกาสแม้แต่จะหายใจ ขอแค่เขาเปิดช่องโหว่เพียงเสี้ยววินาที หัวของเขาจะถูกตัด ไม่ก็แขน ขา ดวงตา จะถูกทำลายทันที ทำให้เสียเปรียบในการต่อสู้ต่อไป
เขาถอนหายใจ ก่อนจะเลือกความยาก ระดับง่ายสุดอีกครั้ง เพราะอย่างน้อยเขาก็สามารถเรียนรู้จากมันได้
ขณะเดียวกัน ศิษย์ใหม่ทั้งสี่มองไปที่ภาพฉายของด่านแรก ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจ เมื่อเห็นว่าคู่ต่อสู้ของพวกเขาคือเด็กอายุ 10 ปีที่ไม่มีการบ่มเพาะเลย พวกเขาต่างเลือกความยาก ระดับสูงสุดโดยไม่ลังเล
แต่ผลลัพธ์กลับเป็คนละเื่กับที่พวกเขาคิด
ภายในภาพจำลองการต่อสู้ หรงหลี่เซียนยืนนิ่ง เผชิญหน้ากับเด็กชายผู้หนึ่งที่ดูเหมือนไร้พิษภัยใดๆ แต่ลึกๆ ในใจของนางกลับรู้สึกถึงภัยคุกคามที่รุนแรงมากจนนางไม่กล้าเริ่มโจมตีด้วยซ้ำ
สายตาของหานินิ่งเฉย แต่กลับเต็มไปด้วยแรงกดดันที่ไม่ต่างจากนักล่า หรงหลี่เซียนไม่ได้ลดการป้องกันลงแม้แต่น้อย นางจ้องอีกฝ่ายด้วยความระแวง
ทั้งสองยืนนิ่ง เฝ้ามองกันและกันอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่หานิจะขยับตัวอย่างรวดเร็ว
ฟึ่บ!
ร่างของเขาพุ่งเข้าใส่หรงหลี่เซียนทันทีโดยไม่ลังเล พร้อมกับเอียงตัวเตะตรงไปที่ลำคอของนาง
หรงหลี่เซียนเบี่ยงตัวหลบอย่างง่ายดาย แต่ก่อนที่นางจะได้ตอบโต้ มือของหานิกลับคว้าจับ เส้นผมสีทองยาวสลวยของนาง ไว้ได้
“อะ...!”
เสียงใของนางดังขึ้นเพียงครู่เดียว ก่อนที่หานิจะกระชากผมนางกลับมาด้วยความรุนแรง ในจังหวะนั้น เข่าขวาของเขาพุ่งเข้าใส่คางของนางอย่างรุนแรง
ปึก!
เสียงกระดูกลั่นดังขึ้น หรงหลี่เซียนดวงตาเบิกกว้าง ร่างของนางสั่นด้วยความเ็ป ก่อนที่สติจะเริ่มเลือนรางไป หานิไม่ปล่อยโอกาส มือของเขาขยุ้มเส้นผมของนางแล้วนำมันมารัดวนรอบลำคอของนางตอนที่ยางไร้สติ
“อึก...!”
หรงหลี่เซียนพยายามดิ้นรน ใช้แรงทั้งหมดที่เหลืออยู่เพื่อหนี แต่ไม่เป็ผล เส้นผมที่รัดคอนางแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนนางเริ่มหายใจไม่ออก สองมือของนางพยายามโจมตีโดยใช้ศอกแทงที่ลำตัวของหานิแต่หานิไม่สนใจถึงแม้ว่าซี่โครงเขาจะหักแล้วก็ตาม เสียงหายใจของนางก็ค่อยๆ แ่เบาลง ก่อนจะเงียบหายไป
อีกมุมหนึ่งในภาพจำลองการต่อสู้อันโเี้ ฮ่าวหยางอยู่ในสภาพน่าสยดสยอง แขนทั้งสองข้างของเขาถูกหานิทำให้ไหล่หลุดจนไม่สามารถใช้งานได้อีกต่อไป ก่อนที่คอของเขาจะหักในเวลาต่อมา
ซูไป๋หนิง... นางถูกสังหารด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ไม่มีโอกาสแม้แต่จะต่อต้านอะไร
ส่วนเฟิ่งหวงจุน... เขาพยายามจะลุกขึ้นต่อสู้ แต่ก่อนที่เขาจะได้ขยับ เส้นผม 2 เส้นก็ลอยมาใส่หน้าของเขาอย่างเงียบงัน
ฟุ่บ!
ดวงตาของเขาถูกเจาะจนบอดสนิท ก่อนที่คอของเขาจะถูกบิด เสียงกระดูกหักดังก้อง เฟิ่งหวงจุนล้มลงอย่างไร้สติ ร่างของเขานอนนิ่งตามศิษย์พี่อีกสามคนของเขาไปในทันที
เพียงแค่การเผชิญหน้าครั้งแรก คอของพวกเขาก็หักในพริบตา ถูกสังหารโดยเด็กน้อยอายุ 10 ปี การโจมตีของเด็กในภาพฉายนั้นแม่นยำและเด็ดขาดราวกับนักฆ่าที่ถูกฝึกมาอย่างดี แม้ไม่มีพลังิญญาช่วยเสริม แต่การเคลื่อนไหวของเขาไม่มีที่ว่างให้ศิษย์ทั้งสี่ได้แม้แต่จะตั้งหลักด้วยซ้ำ
ผ่านไปอีกสักพัก
พวกเขาตายไปหลายสิบครั้ง แต่พวกเขาก็ยังดึงดันเข้าสู้ใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แม้จะพ่ายแพ้ต่อหานิในวัย 10 ปี แต่ความทะเยอทะยานและจิติญญานักสู้ในตัวพวกเขาไม่เคยลดลง
เล่ยเฉินที่ยืนมองศิษย์น้องทั้งสี่ถูกสังหารไปหลาย 100 ครั้งก็ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกล่าว "พวกเ้าลองลดระดับลงมาศึกษาการโจมตีของท่านอาจารย์ที่ระดับง่ายก่อนก็ได้ บางทีพวกเ้าจะมองเห็นอะไรที่กว้างขึ้น"
ทั้งสี่มองหน้ากัน ก่อนจะพยักหน้าและเปลี่ยนไปเลือกระดับง่ายแทน
"ขอบคุณศิษย์พี่"
เมื่อพวกเขาเข้าสู่ระดับที่ง่าย ทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น พวกเขาเริ่มสังเกตเห็นรูปแบบการเคลื่อนไหวของหานิในภาพจำลอง จุดอ่อนเล็กๆ ที่พวกเขาไม่เคยเห็นมาก่อน รวมถึงการรับมือกับเทคนิคโจมตีที่เฉียบขาดของเขา
ซูไป๋หนิงเริ่มเรียนรู้จังหวะการโจมตีและปรับเปลี่ยนท่าทางเพื่อรับมือได้ดีขึ้น ฮ่าวหยางเริ่มเลือกจุดของร่างกายที่สามารถทนการโจมตีของหานิได้ เฟิ่งหวงจุนใช้การสังเกตและจับจังหวะของคู่ต่อสู้เพื่อหลบหลีกได้ดีขึ้น ส่วนหรงหลี่เซียนสามารถใช้ความเร็วในการหาช่องว่างเล็กๆ เพื่อสร้างโอกาสโจมตีได้
การฝึกฝนดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง ถึงพวกเขาถูกสังหารซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ทุกครั้งที่ลุกขึ้น พวกเขาก็แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิมเสมอ
ขณะที่ภายในกระท่อมแห่งการต่อสู้ ศิษย์ของหานิทั้ง 5 คนกำลังฝึกฝนอย่างหนัก ฝึกซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อก้าวข้ามขีดจำกัดของตนเอง ด้านนอก หานิก็กำลังดำดิ่งเข้าสู่การศึกษาวิชาระดับจักรพรรดิที่ได้รับมาจากระบบ
เขานั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เปิดคัมภีร์ออกทีละเล่ม จมอยู่กับเนื้อหาของมันราวกับจะซึมซับทุกอักขระลงไปในสมอง วิชาที่ซับซ้อนสำหรับคนทั่วไป กลับถูกแยกแยะอย่างเป็ระบบโดยหานิ และนำมาหลอมรวมเป็ทักษะใหม่ของตนเอง
หกชั่วโมงผ่านไป...
หานิศึกษาวิชามากกว่า 100 เล่มและขัดเกลาความเข้าใจของตนเองจนทะลุขีดสูงสุด ความเข้าใจของเขาพัฒนาขึ้นอีกขั้นและความเร็วในการเรียนรู้ของเขาก็เร็วขึ้นอีก
[โฮสต์… นี่ท่านเป็มนุษย์จริงๆ ใช่ไหม? ใครก็ได้ช่วยด้วย ข้าไม่มีบทอะไรเลย ฮือออ!!]
แต่หานิไม่ได้สนใจสิ่งที่ระบบบ่น เขารวบรวมโอสถบางชนิด 10 เม็ด ที่ได้มาจากระบบกว่า 2300 เม็ดที่ได้มาจากการลงทุนในศิษย์มาปรับแต่งอย่างพิถีพิถัน และขัดเกลาก่อนจะนำมันเข้าสู่ปากของตนเองโดยไม่ลังเล พลังออร่าของเขาสั่นะเืขึ้นมาในทันที
ตูมมมมมมม!
พลังอันมหาศาลปะทุขึ้นภายในร่างของหานิอย่างบ้าคลั่ง การเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขานั้นรุนแรงมากแต่รูปแบบของหานิก็ปิดกั้นพวกมันได้ทั้งหมดรวมถึงยังมีระบบคอยดูแลอยู่ด้วย กระดูกภายในร่างกายของเขาเริ่มเปลี่ยนสี จากสีขาวเป็สีเขียว สีน้ำเงิน สีทอง และสุดท้ายเป็สีแดงดำ
ระบบที่เห็นการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดได้แต่ส่ายหัวอีกครั้ง ขณะที่ระบบกำลังตกตะลึง หานิก็ทะลวงพลังไปสู่ระดับนิพพานในทันที
นิพพาน ระดับที่ 1
นิพพาน ระดับที่ 2
...
นิพพาน ระดับที่ 5
...
นิพพาน ระดับที่ 9!
เขาหยุดการบ่มเพาะลงชั่วคราวและเริ่มตรวจสอบร่างกายของตนเองอีกครั้ง รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาเมื่อรับรู้ได้ถึงพลังใหม่ที่ไหลเวียนอยู่ภายในตัว
แต่หานิยังไม่พอใจเพียงแค่นั้น เขาหยิบโอสถที่ปรับแต่งใหม่ขึ้นมาอีก 1 เม็ด ก่อนจะกลืนลงไปรวดเดียว
ตูมมมมมมมมมม!
พลังของเขาทะยานขึ้นไปอีกครั้งจนสามารถสร้างถ้ำ์ขึ้นมาได้
1 ถ้ำ์
……
3 ถ้ำ์
……
7 ถ้ำ์
……
9 ถ้ำ์
ระบบพูดขึ้น [โฮสต์…ครั้งนี้ ท่านจะทำอะไรอีกล่ะ!?]
11 ถ้ำ์
……
……
15 ถ้ำ์
……
……
19 ถ้ำ์
……
21 ถ้ำ์
ระบบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
[นั่นไง ว่าแล้ว! ถ้าท่านเก่งขนาดนี้แล้วจะมีใครพูดถึงข้าไหม?! คนปกติมันสร้างแค่ 9 ถ้ำเท่านั้น ท่านล่อไป 21 ใครอยากสู้ด้วยอะงี้ ดูทำตัวสิ! ไม่มีใครทำแบบนี้กันหรอกนะ! โฮสต์กลับมาเป็คนธรรมดาได้ไหม!?! ถือว่าข้าขอ!]
22 ถ้ำ์
23 ถ้ำ์
24 ถ้ำ์
ระบบ [……………]
25 ถ้ำ์
26 ถ้ำ์
27 ถ้ำ์
พลังออร่าของหานิพลุ่งพล่านขึ้นไปบนท้องฟ้า ดึงดูดพลังิญญาจากทั่วทั้งดินแดนเข้าสู่ร่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง เขาลืมตาขึ้น ดวงตาของเขาสะท้อนประกายแห่งพลังที่เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ก่อนที่การบ่มเพาะของเขาจะพุงทะยานต่อไปเมื่อสร้างถ้ำ์ทั้ง 27 ถ้ำแล้ว
ถ้ำ์ ระดับที่ 1
……
ถ้ำ์ ระดับที่ 4
……
……
ถ้ำ์ ระดับที่ 7
……
ถ้ำ์ ระดับที่ 9