ตอนแรกหลิ่วเยียนยังไม่คุ้นชินกับราคาที่สูงลิ่วแบบนี้สามสิบสามล้านถูกเพิ่มเป็ร้อยล้านหมดส่วนขวดเหล้าที่เหลือถึงขั้นที่เริ่มต้นด้วยสองร้อยล้าน สุดท้ายก็เป็สามร้อยล้านทว่าไปเรื่อยๆ เธอก็เริ่มคุ้นชิ้นกับความรู้สึกแบบนี้ไปแล้วในใจของเธอมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้นนั่นก็คือ ผู้ชายของตัวเองเก่งมากจริงๆ
“ขอแสดงความยินดีกับทุกคนที่ประมูลเหล้ามาได้ด้วยนะคะแล้วก็หวังว่าทุกคนจะรีบไปจัดการขั้นตอนต่างๆ หลังเวทีงานประมูลทันทีเลยนะคะหากไม่ได้เงินภายในสามสิบนาที เหล้านี่พวกเราก็ให้พวกคุณไม่ได้นะคะ” หลิ่วเยียนกล่าวยิ้มๆ อันที่จริงอย่างหนึ่งที่เธอไม่ได้บอกถึงคุณซื้อไม่ไหว ยังไงก็ต้องไปจ่ายค่าดำเนินงานสิบเปอร์เซ็นต์ของราคาประมูลที่หลังเวทีไม่งั้นได้เกิดปัญหาใหญ่แน่
“เสี่ยวหลิ่ว เริ่มประมูลยาเลยเถอะ พวกเราไม่สนใจเหล้านั่นหรอกพวกเรามาเพราะยานี่แหละ” เยี่ยจือชิวเ้าสำนักฝ่ามือแปดทิศพูดขึ้นเสียงดัง ตอนแรกเขาคิดจะประมูลมาชิมเสียหน่อยทว่าราคาประมูลสูงเป็หลายร้อยล้าน ถึงแม้เขาจะให้เงินได้ ทว่าเมื่อลองคิดๆ ดูแล้วเก็บเงินไว้ซื้อยากระตุ้นปราณให้หลานชายตนเองดีกว่า
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเธอจะใช้วิธีอะไรน่ะ ฉัน้าเงิน ยิ่งเยอะยิ่งดีถ้าฉันประมูลยากันแก่นั่นมาไม่ได้ ฉันจะเอาหุ้นของฉันในบริษัทนายไปให้คนอื่นหมดเลยแล้วจะเอาไปให้ใครนั่น ฉันว่าเธอรู้ดีกว่าฉันนะ” หญิงสาวอายุราวสี่สิบปีคนหนึ่งพูดเบาๆกับโทรศัพท์
“ใจเย็นเหรอ ใช่ ตอนนี้ฉันใจเย็นมาก ฉันจะเอาเงินเดี๋ยวฉันก็จะอายุสี่สิบแล้ว ฉันได้มอบ่เวลาที่ดีที่สุดไปให้ตระกูลเซี่ยของพวกเธอแล้วตอนนี้ฉันก็แค่อยากให้ตัวเองสวย ไมได้คิดอย่างอื่นเลย พวกเธอคิดหาทางเอาเองแล้วกัน” พูดเสร็จผู้หญิงคนนั้นก็วางสายไป
“ฉันไม่สนหรอกนะ ต่อไปฉันจะไม่เอาเงินปันผลของตระกูลสักนิดเดียวฉันอยากได้ยากันแก่แค่เม็ดเดียว พี่ พี่หาทางหน่อยสิ” ชายหนุ่มผู้หนึ่งวางสายโทรศัพท์ด้วยความจนใจไอ้บ้าโม่เป่ยเฟิงนั่นแกจะถ่ายทอดสดไปทำไมมียากันแก่อยู่แค่สองเม็ดจะให้ฉันประมูลมายังไง น้องสาวฉันได้ฆ่าฉันตายแน่เลย
หลิ่วเยียนมองไปยังล่างเวทีเมื่อสักครู่ผู้ชายพวกนั้นเป็บ้าเพราะเหล้า ตอนนี้คนที่เป็บ้ากลับเป็ผู้หญิงอายุไม่น้อยพวกนี้ท่าทีของพวกเธอแตกต่างกันออกไป ทว่าหลิ่วเยียนก็ััได้ว่าการประมูลถัดไปผู้หญิงพวกนี้คงทำเื่บ้าๆ มากกว่าผู้ชายเพื่อยาเป็แน่
“ต่อไปที่เราจะประมูลกันคือยาผิวหิมะนะคะยานี่หลายคนที่นั่งอยู่น่าจะได้ยินมาก่อน เคยขายที่งานประมูลเมืองอู่เฉิงมาสิบเม็ดเรามาปรบมือเป็การขอบคุณคุณกัวไฮว่คลินิกไม่ที่มอบยาผิวหิมะให้สามเม็ดกันเถอะค่ะ” หลิ่วเยียนพูดอย่างยิ้มแย้ม
“น้องสาว รีบเริ่มเลยเถอะ ไม่ต้องใช้เสียงปรบมือเป็การขอบคุณหรอกพวกเราใช้ราคาประมูลเนี่ยแหละเป็การขอบคุณผอ. กัวไฮว่” ฉื่ออวี้เชียนพูดกับบนเวทีด้วยเสียงดัง ทำให้สาวๆต่างก็มองมาด้วยสายตาที่ต่างกันไป บางคนก็อิจฉา แต่ส่วนใหญ่ริษยาเสียมากกว่า
“ยาผิวหิมะแบ่งเป็ซองละสองเม็ด มีทั้งหมดสิบห้าซองราคาต่ำสุดของแต่ละซองอยู่ที่สิบล้าน เพิ่มราคาได้ไม่ต่ำกว่าครั้งละห้าแสน เริ่มประมูลค่ะ” หลิ่วเยียนพูดยิ้มๆ
“สามสิบล้าน ฉันให้สามสิบล้าน” โหวอวี้เอ๋อพูดเสียงดังสาวๆ หลายคนก็คิดเช่นนั้นว่ายากันแก่มีเพียงสองเม็ดของอย่างอื่นแย่งมาไม่ได้ไม่เป็ไร แต่ยาผิวหิมะนี่แย่งมาได้ก็ไม่เลวแล้วล่ะ
“ห้าสิบล้าน!” ฉื่ออวี้เชียนพูดเสียงดัง “พี่โหว ขอโทษด้วยจริงๆ นะ ฉันอยากได้ยาผิวหิมะมารักษาพี่ก็ทนยอมแพ้ไปหน่อยแล้วกันนะ”
“เจ็ดสิบล้าน ยายน้องฉื่อนี่ไม่ใช่เื่ที่โหวอวี้เอ๋อบอกว่ายอมแพ้แล้วจะยอมแพ้ได้นะ เพราะของนี่???” หญิงสาวอายุสามสิบต้นๆ หน้าตาสะสวยคนหนึ่งพูดยิ้มๆ
“อวี้เชียน เธอกินยากันแก่นี่ไปแล้วเม็ดนึง ไม่ต้องมาแย่งกับพวกเราหรอกมั้ง” โหวอวี้เอ๋อส่ายศีรษะพูด “เซวียนิ่เธอสวยเสียขนาดนี้ใช้ยานี่ไปก็เปลืองเปล่าๆ เธอจะมาวุ่นวายอะไรอีก เจ็ดสิบสามล้าน”
“บนโลกนี้มีคนสวยคนไหนไม่อยากให้ตัวเองสวยขึ้นบ้างล่ะ แปดสิบล้าน” เซวียนิ่กล่าวเสียงดัง เซวียนิ่คนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็พี่สาวแท้ๆ ของเซวียนตั่วเอ๋อร์ คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเซวียน
“ผ่านไปตั้งหลายปี ในที่สุดเสี่ยวิ่ก็เข้าร่องเข้ารอยสักทีนะ ฮ่าๆ” เซวียนหยวนซยงเฟิงพูดยิ้มๆ จากนั้นคนอื่นก็ผงกศีรษะกันแม้เซวียนิ่จะไม่ได้แต่งเข้าตระกูลเซวียนหยวนทว่าตระกูลเซวียนหยวนก็ตามเช็ดก้นให้เื่ที่เธอก่อไปไม่น้อย
“พี่ๆ คะ แบ่งยาผิวหิมะนี่ให้ฉันหน่อยได้ไหมพวกพี่ก็รู้นี่ว่าหลายปีก่อนแม่ฉันาเ็เหลือรอยแผลเป็จากไฟไหม้ในครั้งนั้นแล้วก็ได้ยินมายาผิวหิมะนี่ได้ผลไม่เลวเลย ฉันอยากประมูลไปให้แม่ฉัน ร้อยล้าน” หนานกงอวิ่นเอ๋อร์อายุสิบห้าปี คนสวยของแท้ พูดขึ้นยิ้มๆ จริงสิหนานกงอวิ่นเอ๋อร์ผู้นี้คือพี่สาวลูกพี่ลูกน้องของหนานกงหลิงโม่ไม่แปลกที่กัวไฮว่จะดูว่าเธอคลับคล้ายหนานกงหลิงโม่
“ร้อยล้านครั้งที่สาม ยินดีกับอวิ่นเอ๋อร์ด้วยค่ะหวังว่าคุณป้าจะรับรู้ได้ถึงใจกตัญญูของเธอนะ” หลิ่วเยียนเคาะค้อนไม้อย่างยิ้มแย้มสองเม็ดหนึ่งร้อยล้าน เยอะกว่าเม็ดละสามสิบล้านที่อู่เฉิงไม่น้อยเลยทีเดียว
“ร้อยล้าน แพทย์แผนปัจจุบันหัวซย่าของเรามักจะออกร้อยล้าน แน่นอนว่าพวกเราประมูลมาไม่ได้จะใช้เองพวกเราหวังว่าจะวิจัยและผลิตสินค้าทดแทนที่คล้ายคลึงกับของสิ่งนี้ให้ได้เพื่อสร้างความสุขให้กับสาวๆ ในหัวซย่า” ชายใส่ชุดสูทคนหนึ่งพูดด้วยเสียงดังส่งผลให้เกิดเสียงปรบมือดังเป็ระลอกๆ
“เพื่อเป็การป้องกันไม่ให้สาวๆ ถูกทำร้ายจากสินค้าทดแทนประหลาดๆที่พวกเธอวิจัยแล้วก็ผลิตออกมา พวกเราจะออกเงินหนึ่งร้อยยี่สิบล้านการแพทย์แผนโบราณหัวซย่ามีขอบข่ายความรู้กว้างขวางและลึกซึ้งการแพทย์แผนปัจจุบันอย่างพวกเธอจะทำได้หรือเปล่า” ชายชราสวมชุดฉางเผาผู้หนึ่งพูดขึ้นเสียงดัง
“อูชิงเหอ หัวหน้าสมาคมแพทย์แผนโบราณประจำเมืองหลวงผู้จัดการสมาคมแพทย์แผนโบราณหัวซย่า” ฝูงชนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์กันอีกครั้งแม้สำนักงานใหญ่สมาคมแพทย์แผนโบราณอยู่ที่อู่เฉิงทว่าอูชิงเหอเก่งกว่าพวกตาแก่เมืองอู่เฉิงในด้านการวิจัยการแพทย์แผนปัจจุบันและการจัดการบุคลากรแพทย์แผนปัจจุบันไม่น้อยไม่นานเขาก็ออกเงินหนึ่งร้อยยี่สิบล้านและสามารถดูออกได้เลยว่าสมาคมแพทย์แผนโบราณแห่งเมืองหลวงนี่มีเบื้องลึกเื้ัลึกซึ้งมาก
ยาผิวหิมะสองเม็ดซองที่สองถูกสมาคมแพทย์แฟนโบราณประมาณไปในราคาหนึ่งร้อยสามสิบล้านกลุ่มคนจากสมาคมแพทย์แผนปัจจุบันต่างก็หน้าแดงเถือก ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้ชื่อกัวไฮว่นี่อาจยังมีหลายคนที่ไม่รู้ทว่าคนจากสมาคมแพทย์แผนปัจจุบันต่างก็รู้จักดีเพราะเื่ที่คลินิกไม่เปิดกิจการได้ดังไม่แพร่ไปยังที่อื่นๆในวงการแพทย์ไปเรียบร้อยแล้ว
ทว่ายาซองที่สามถูกสมาคมแพทย์แผนปัจจุบันประมูลไปในราคาหนึ่งร้อยสามสิบล้านเช่นเดียวกันทำให้คนจากสมาคมแพทย์แผนปัจจุบันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเจ็บ แม่มันเถอะจ่ายเงินไปตั้งร้อยสามสิบล้านเพื่อซื้อยาสองเม็ดที่ไม่รู้ว่ามีส่วนประกอบอะไรถ้าหากวิจัยสินค้าทดแทนออกมาไม่ละก็ ครั้งนี้พวกเขาก็เสียหายไปไม่น้อยทีเดียว
ฉื่ออวี้เชียนประมูลยาผิวหิมะมาสองเม็ดราคาหนึ่งร้อยสิบล้านโหวอวี้เอ๋อจ่ายเงินหนึ่งร้อยยี่สิบล้านได้ยามาสองเม็ดทว่าหลังจากที่เพิ่งจะได้มาอยู่ในมือก็ขายไปหนึ่งเม็ดในราคาหกสิบล้านส่วนที่เหลือก็มีคนรวมตัวกันสองคนเพื่อประมูล ได้ไปคนละเม็ด ทว่าราคาก็ไม่ได้ต่ำไปกว่าหนึ่งร้อยสิบล้าน