ชายคนนี้ใส่เสื้อคลุมสีดำในวันที่อากาศร้อนเช่นนี้ทำให้สีหน้าของเขาขาวราวกับซอมบี้ก็ไม่ปาน อีกทั้งตอนนี้ยังพูดยับยั้งไม่ให้จายเถิงเข้าไปในห้องอีกต่างหากจายเถิงจึงใช้น้ำเสียงนอบน้อมถามกลับไปเป็ภาษาจีนที่ยังไม่แข็งแรงเท่าไหร่ “คุณอันเป้ยชิงไห่มีเื่อะไรงั้นหรือ”
“ข้างในมีรังสีสังหาร” ชายที่ชื่ออันเป้ยชิงไห่ตอบเสียงไม่ดังนัก
ทันทีที่จายเถิงเอามือสอดเข้าไปในเสื้อ เล่ยจื่อก็ะโขึ้นมาทันที “บุก” สิ้นเสียงเล่ยจื่อก็พุ่งไปที่อันเป้ยชิงไห่ส่วนลูกน้องที่อยู่ในห้องข้างๆ ก็พุ่งออกมาเช่นกันรวมถึงพวกที่คอยเฝ้าดูอยู่ด้านนอกต่างก็พุ่งเข้ามาประกบคนของจายเถิงเอาไว้
อันเป้ยชิงไห่หัวเราะออกมาด้วยน้ำเสียงแปลกประหลาดพร้อมทั้งมีแผ่นกระดาษใบหนึ่งปรากฏขึ้นมาในมือของเขาเขาโยนกระดาษแผ่นนั้นขึ้นไปบนอากาศเพียงแค่พริบตามันก็กลายเป็เศษผงพร้อมทั้งมีหมอกที่ไม่รู้มาจากไหนปรากฏขึ้นมาอีกด้วย
“หยินหยางซือ!” จ้าวเถี่ยจู้ขมวดคิ้วขณะพูดด้านเล่ยจื่อที่พุ่งไปจนเกือบจะถึงตัวอันเป้ยชิงไห่ แต่สุดท้ายกลับคว้าได้เพียงแค่ความว่างเปล่าเท่านั้นทันใดนั้นกลีบดอกไม้ที่ซึ่งมาจากไหนก็ไม่รู้ปลิวว่อนอยู่ในอากาศไปทั่วกลีบดอกไม้เหล่านี้เริ่มปรากฏเยอะขึ้นๆ เรื่อยๆจนสุดท้ายทำหน้าเสมือนดาบที่บาดคนที่อยู่ในห้อง
กลีบดอกที่บาดเข้าไปในิัอีกทั้งหมอกพิษที่ปรากฏขึ้นทำให้หน่วยคอมมานโดัต่างก็เอาหน้ากากขึ้นมาสวมไว้บนหน้าส่วนสีหน้าของเล่ยจื่อไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิดราวกับกลีบดอกและหมอกพิษทำอะไรเขาไม่ได้ทั้งนั้นอีกทั้งเขายังใช้ฝ่ามือซัดไปที่อันเป้ยชิงไห่อีกด้วย
“หยินหยางซือเป็คนญี่ปุ่นมีความชำนาญในการใช้ภาพลวงตาทั้งยังสามารถสะกดจิตคนจนส่งผลกระทบถึงสติของคนๆ นั้นอีกด้วย พาตัวเขาไปด้วย” จ้าวเถี่ยจู้บอกกับเล่ยจื่อพร้อมทั้งส่งหน้ากากให้
เถี่ยโส่วที่ตอนนี้รู้สึกว่ารอบตัวเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้ทั้งยังบาดเขาไปไม่รู้ตั้งกี่แผลแต่เมื่อได้ยินประโยคที่จ้าวเถี่ยจู้พูดจึงรีบหยิบหน้ากากขึ้นมาใส่ทันทีแล้วทันใดนั้นเองกลีบดอกไม้ที่เขาเห็นก็หายไปในชั่วพริบตา!
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!” เถี่ยโส่วถามขึ้นมาอย่างตกตะลึงบนโลกนี้มีการโจมตีแบบนี้ด้วยหรือ จะว่าเป็ภาพมายาแต่รอยแผลที่อยู่บนแขนเขาละจะเป็ภาพมายาได้ยังไง
“เป็ภาพลวงตาขั้นสูงไม่เพียงแต่สะกดจิตของคนได้ทั้งยังสะกดจิตเซลล์ของคุณได้อีกด้วยเซลล์ของคุณส่งข้อความผ่านสมองคุณว่าคุณโดนบาด สมองก็จะสั่งให้คุณเห็นรอยแผลที่แขนดังนั้นคุณจึงเห็นรอยแผลที่แขนอย่างไรล่ะ ทีนี้เข้าใจหรือยัง” จ้าวเถี่ยจู้เห็นท่าทีงงงวยของเถี่ยโส่วจึงอธิบายให้ฟัง
ด้านเถี่ยโส่วเมื่อฟังจบประเดี๋ยวพยักหน้าประเดี๋ยวส่ายหัวอย่างงงงวย
จ้าวเถี่ยจู้เมื่อเห็นดังนั้นก็ี้เีจะอธิบายต่อแล้วทันใดนั้นเองลูกะุลูกหนึ่งก็ลอยมาทางเถี่ยโส่ว เขาจึงรีบดึงอีกฝ่ายให้หลบทันทีทำให้ลูกะุลูกนั้นลอยผ่านหน้าเถี่ยโส่วไปอย่างฉิวเฉียดพร้อมทั้งทิ้งรอยยาวไว้บนหน้าอีกด้วยส่วนเ้าตัวก็ใจนเหงื่อไหลท่วมตัวเลยทีเดียว
“ยังกล้ายิงปืนในเหตุการณ์แบบนี้อีก ไม่กลัวโดนยิงกลับหรือไง!” เขาพูดพร้อมทั้งดึงเถี่ยโส่วเข้าไปหลบกับเขาที่หลังก้อนหิน
ระหว่างที่เล่ยจื่อกำลังสู้กับอันเป้ยชิงไห่อยู่นั้น จายเถิงก็ไม่ได้ยืนเฉยๆเขาถือปืนเดินไปหาเล่ยจื่อ เพียงแต่เล่ยจื่อกับอันเป้ยชิงไห่กำลังต่อสู้กันอย่างพลัดกันรุกพลัดกันรับจายเถิงจึงได้แต่ยินปืนใส่ทุกคนที่อยู่ในห้องอย่างมั่วๆ
มันเป็เื่ยากสำหรับหน่วยคอนมานโดัเช่นเดียวกันเนื่องด้วยพื้นที่ที่จำกัด อีกทั้งเล่ยจื่อและอันเป้ยชิงไห่ก็ต่อสู้กินพื้นที่ไปซะเยอะถ้าพวกเขายิงปืนกลที่อยู่ในมือของพวกเขาตอนนี้ก็เท่ากับว่าเป็การรนหาที่ตาย เพราะเวลาที่ยิงปืนกลจะมีปลอกะุเด้งออกมาด้วยและถ้าพวกเขายิงออกไปตอนนี้ พวกปลอกะุพวกนั้นคงกลับมาทำร้ายพวกเขาเป็แน่
คนในหน่วยคอมมานโดัเดินไปที่หินเพื่อใช้เป็ที่กำบังตัวจากนั้นจึงค่อยๆ เดินมาหยุดที่ด้านข้างของจายเถิง พร้อมทั้งหยิบเอามีดที่อยู่ด้านหลังขึ้นมาในเวลาเช่นนี้มีดมีประโยชน์มากกว่าปืนเสียอีก
ปืนในมือของจายเถิงมีลูกะุเพียงไม่กี่ลูกเท่านั้นยิงไปไม่กี่ครั้งก็หมดราวกับคนที่ไม่มีน้ำยาก็ไม่ปาน ตอนที่เริ่มยิงก็สนุกอยู่หรอกแต่พอผ่านไปสักสองสามนาที ความสนุกที่มีก็หมดลง หน่วยคอมมานโดัเมื่อเห็นว่าปืนในมือของจายเถิงหมดลูกะุแล้วจึงออกมาที่กำบังเพื่อพุ่งไปจับอีกฝ่ายไว้แต่ขณะนั้นเองอันเป้ยชิงไห่ก็หยิบกระดาษสีแดงเข้มขึ้นมาฉีกหมอกสีแดงเข้มก็พลันปรากฎขึ้นรอบตัวของจายเถิง เพียงแค่จายเถิงสูดหมอกสีแดงเข้าไปเท่านั้นดวงตาก็พลันส่องประกายสีแดงพร้อมทั้งหายใจเข้าออกอย่างแรงก่อนจะหลบมีดจากคนของหน่วยคอมมานโดัที่พุ่งเข้ามาแล้วใช้ฝ่ามือซัดไปที่อีกฝ่ายจนทำให้หน่วยคอมมานโดัสองคนกระเด็นลอยไปไกล
“ยากระตุ้นจิตใจก็มาแหะ!” จ้าวเถี่ยจู้พูดไปหลบไปเขารู้ว่าตอนนี้ร่างกายตัวเองเป็ยังไง พุ่งเข้าไปมีแต่จะเจ็บตัวสู้คอยเตือนคอยบอกคนอื่นแบบนี้ดีกว่า
“อะไรคือยากระตุ้นจิตใจ” เถี่ยโส่วถามขึ้นมาอย่างสงสัย
“เป็ยาต้องห้ามที่เมื่อใช้จะไปกระตุ้นกำลังของคนๆ นั้นในระยะสั้น ทำให้ััทั้งหกพุ่งถึงจุดสูงสุดจนทำให้กลายเป็พวกซูเปอร์ฮีโร่ได้เลย” เขาอธิบายอย่างี้เีพร้อมทั้งหันไปมองแววตาของเถี่ยโส่วที่ส่องเป็ประกายเขาจึงรีบพูดขึ้นมาอีก “แต่ผลข้างเคียงก็มากเช่นกันถ้าใครใช้ยานี้เข้าไป ส่วนหนึ่งของร่างกายจะใช้ไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าคนๆนั้นเป็ผู้ชายด้วยแล้วล่ะก็ จะทำให้ส่วนนั้นใช้งานไม่ได้ไปเลย แต่ถ้าใช้กับผู้หญิง เธอคนนั้นจะกลายเป็ทอมทันทีเพราะฉะนั้นผมขอเตือนว่าห้ามคิดอะไรแผลงๆ ทั้งนั้นแต่ถ้าคุณอยากจะลองผมสามารถหาให้ได้นิดหน่อย เื่ราคาตกลงกันได้”
“ผมว่าผมไม่เอาดีกว่า” เถี่ยโส่วพูดพร้อมกับตัวสั่น
จายเถิงที่โดนยากระตุ้นจิตใจเข้าไปตอนนี้กลายเป็ซูเปอร์ฮีโร่ที่สามารถต่อสู้กับหน่วยคอมมานโดัถึงห้าคนเลยทีเดียวเขาต่อสู้อย่างบ้าคลั่งเลยก็ว่าได้พวกหน่วยคอมมานโดัราวกับรู้จุดอ่อนของยานี้เป็อย่างดี เพราะพวกเขาไม่เข้าไปสู้ด้วยด้วยรู้ว่าถ้ายานี้สิ้นฤทธิ์คนๆ นี้ก็จะกลายเป็คนสติไม่ดีทันที
อันเป่ยชิงไห่เมื่อเห็นว่าเหตุการณ์ตรงหน้าเริ่มไม่ดีเขาจึงหลบหมัดของเล่ยจื่อที่พุ่งเข้ามาแล้วหยิบนกหวีดขึ้นมาเป่าทำให้เกิดเสียงแสบแก้วหูดังขึ้น
“ไม่ดีแล้ว เขากำลังเรียกกองหนุน รีบจัดการเลย” จ้าวเถี่ยจู้ะโออกมาจากข้างหลังก้อนหิน
เล่ยจื่อที่ได้ฟังก็ะโสั่งงานแล้วใช้ฝ่ามือของตนซัดไปที่หน้าอกของอันเป่ยชิงไห่จนกระอักเืออกมาโดยที่ตัวเองก็โดนฝ่ามือซัดจนแทบจะกระอักเืเช่นกัน ระหว่างที่อันเป่ยชิงไห่กำลังแย่หน่วยคอมมานโดัก็รีบพุ่งออกมาล้อมเอาไว้ทำให้อันเป่ยชิงไห่ถึงกับหน้าถอดสี
ทันใดนั้นหญิงสาวในชุดกิโมโนก็มาปรากฏตัวอยู่ในห้องั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้ขนาดจ้าวเถี่ยจู้เองยังไม่รู้ตัวเลย หญิงสาวที่เพิ่งปรากฏตัวเป็คนที่สวยมากคนหนึ่งเธอสวมชุดกิโมโนสีชมพูทำให้เห็นถึงรูปร่างส่วนเว้าส่วนโค้งได้อย่างชัดเจนเท้าที่ขาวราวกับหิมะสวมอยู่ในรองเท้าไม้แบบญี่ปุ่นแต่เวลาเดินกลับไม่มีเสียงออกมาเลยสักนิด
“ออกไปเถอะสาวน้อย” เล่ยจื่อเมื่อเห็นหญิงสาวเดินเข้าหาคนที่กำลังต่อสู้อยู่อย่างช้าๆจึงะโขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย
หญิงสาวคนนั้นเพียงแค่ยิ้มรับก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเล็กน้อยแล้วยกมือขึ้นมาทำท่าทางประหลาดอย่างหนึ่ง
“ท่าาาปีศาจ เล่ยจื่อ รีบหนีเร็ว” จ้าวเถี่ยจู้พูดเตือนพร้อมทั้งลุกออกจากที่กำบังแล้ววิ่งพุ่งเข้าใส่หญิงสาวคนนั้นอย่างรวดเร็ว
เล่ยจื่อรู้เพียงแค่ว่ามีแรงประหลาดๆจากท่ามือที่หญิงสาวทำเมื่อสักครู่ยิงใส่ ถึงจะรู้แต่ร่างกายของเขากลับขยับไม่ได้ทำให้โดนแรงนั่นเข้าที่หน้าอกเต็มๆ จนตัวเขาลอยกระเด็นไปไกลก่อนจะหมดสติตกลงบนพื้นเป็ตายอย่างไรก็ไม่รู้แน่ชัด
