ถึงแม้พิษร้ายในกายจะมิได้รุนแรงถึงขั้นทำให้ซ่งเจี้ยนหงล้มลงดิ้นพราดกลางค่ายรบ ไม่ได้แสดงอาการคุ้มคลั่งหรือหมดสติให้ผู้ใดตื่นตระหนก แต่พิษชนิดนี้…มันแยบยลเกินกว่าจะมองเห็นด้วยตาเปล่ามันไม่กัดกินร่างกายอย่างหฤโหดแต่มันกัดกิน ความภูมิใจ อย่างเงียบงันทีล...