หลี่หวงเดินผ่านประตูพระราชวังออกมา พร้อมกับกองทัพทหารม้าัดำ 100 คนที่ขี่ม้าสายเืัดำ สร้างความเกรงขามและยำเกรงในสายตาของชาวเมือง พวกเขาขนอาหารมาด้วยมากมาย เมื่อประชาชนเห็นหลี่หวงปรากฏตัว ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและซาบซึ้งใจ แต่เมื่อเห็นร่างของหลี่หวงที่ถูกพันด้วยผ้าพันแผล พวกเขารู้สึกเจ็บที่หัวใจและพวกเขาทำความเคารพจักรพรรดิหลี่หวงทันที
หลี่หวงยกมือขึ้นเบาๆ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนและสง่างาม "จากนี้ข้าจะเริ่มทำการแจกจ่ายอาหารให้กับทุกคนที่ได้รับผลกระทบจากการโจมตีของนิกายปีศาจหยินหยาง หรือใครก็ตามที่้ามัน พวกเ้าสามารถมารับได้เลย ไม่ต้องกลัวหรือลังเล"
คำพูดของหลี่หวงสร้างความอบอุ่นในหัวใจของชาวเมือง ประชาชนหลายคนยิ้มออกมาด้วยความโล่งใจและซาบซึ้ง พวกเขาต่อแถวกันอย่างเป็ระเบียบเพื่อรับอาหารที่กองทัพนำมาแจกจ่าย หลี่หวงเองก็เป็คนที่ตักอาหารแจกให้กับประชาชนบางส่วนด้วยตัวเอง เขายิ้มออกมาอย่างใจดี รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาทำให้ชาวเมืองรู้สึกผ่อนคลายและมั่นใจว่าพวกเขายังมีจักรพรรดิที่มีความเมตตาและใจดี
ท่ามกลางผู้คนที่มาต่อแถว เด็กหญิงคนหนึ่งที่ได้รับโจ๊กจากหลี่หวงรีบวิ่งกลับไปเพื่อเอาโจ๊กไปให้แม่และน้องชายของเธอที่บ้าน ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความดีใจ ขณะที่เธอวิ่งไปอย่างรวดเร็ว จู่ๆ เธอก็ไปชนเข้ากับชายคนหนึ่งจนร่างเล็กๆ ของเธอล้มลงพร้อมโจ๊กในมือของเธอกระเด็นหล่นลงไปบนพื้นปนกับดินบนพื้น
เธอหันไปมองโจ๊กที่หล่นลงไป ด้วยน้ำตาที่อาบแก้มทั้งสองข้างของนาง จากนั้นนางรีบพยายามเก็บโจ๊กกลับมาใส่ถ้วยอย่างลนลาน ขณะที่เธอสะอื้นร้องไห้เสียงเบา ภาพจินตนาการที่จะนำอาหารกลับไปให้แม่และน้องชายของนางกินกันอย่างมีความสุขพังทลายลงไป
ทันใดนั้น ชายคนนั้นที่เธอชนก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเ็าและดูถูก "สมแล้วที่เป็เมืองหลวงของราชวงศ์เพลิง์ มันเต็มไปด้วยพวกขอทานชั้นต่ำจริงๆ แถมยังกล้าทำชุดของข้าเลอะด้วย"
เด็กหญิงไม่ได้ตอบอะไร เธอยังคงก้มหน้าเก็บโจ๊กที่เปื้อนดินอย่างเร่งรีบด้วยน้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสอง แต่ชายคนนั้นยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก เขาหยิบดาบขึ้นมาพร้อมคำพูดที่โเี้ "เพื่อชดใช้ให้กับชุดของข้า จงตายซะ!"
ทันใดนั้น เขาฟันดาบลงมาอย่างไร้ความปรานี หวังจะปลิดชีพเด็กหญิงที่กำลังเก็บอาหารอยู่
ท่ามกลางเสียงใของประชาชนที่อยู่ใกล้เคียง หลี่หวงพุ่งตัวไปรับดาบนั้นทันที ดาบของชายคนนั้นถูกหยุดโดยฝ่ามือของหลี่หวงอย่างง่ายดาย รอยยิ้มอ่อนโยนของหลี่หวงหายไปทันที กลับกลายเป็สายตาเ็าที่มองตรงไปยังชายผู้กล้าก่อเื่ในเมืองหลวงของเขา
"เ้าคิดว่านิกายดาบ์ของเ้าแข็งแกร่งขนาดนั้นเลยงั้นรึ..." เสียงของหลี่หวงเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและแรงกดดัน ชายคนนั้นถึงกับหน้าซีดและตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว
"ข้าไม่สนว่าเ้าจะยิ่งใหญ่มาจากไหน แต่หากว่าใครก็ตามที่้าทำร้ายประชาชนของข้า มันจะต้องตาย" หลี่หวงกล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว ก่อนจะยกเท้าถีบชายคนนั้นจนกระเด็นไปไกลจากจุดที่เขายืน และชายคนนั้นก็หนีไปทันที
ประชาชนที่เห็นเหตุการณ์ต่างพากันตะลึงและเงียบสงบ หลี่หวงหันไปมองเด็กสาวที่ยังคงมีน้ำตาอาบแก้มอยู่ ก่อนจะก้มลงไปอุ้มนางขึ้นมาแล้วปลอบนาง "ไม่ต้องร้องไห้แล้ว ข้าจะให้โจ๊กถ้วยใหม่แก่เ้าเอง"
เด็กสาวพูดด้วยเสียงสะอื้นและร้องไห้ออกมาไม่หยุด "ไม่…ไม่เป็ไร....ฝ่าา…ข้า..กินมันได้"
หลี่หวงยิ้มและพูดขึ้น “อาหารเ่าั้มันสกปรกแล้วถ้าหากเ้ากินเข้าไปมันอาจจะทำให้เ้าป่วยได้นะ”
เด็กสาวมองหลี่หวงด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด พร้อมพูดเสียงเบา "แต่ว่า..แต่ว่า..อาหารเ่าั้มัน"
หลี่หวงยิ้มออกมาพร้อมนั่งลงและกินโจ๊กที่หล่นอยู่กับพื้นทั้งหมดทันที เด็กสาวคนนั้นพยายามจะห้ามหลี่หวงแล้วแต่ก็ไม่ทันเวลา และหลี่หวงพูดขึ้น “น่าเสียดายจริงๆ สาวน้อยโจ๊กถ้วยนั้นข้ากินหมดไปแล้วสิ เดี๋ยวข้าจะไปตักถ้วยใหม่ให้เ้าเอง”
ประชาชนที่อยู่แถวนั้นมองไปที่หลี่หวงด้วยความตกตะลึงและหญิงสาวในอ้อมแขนของหลี่หวงก็ร้องไห้พร้อมน้ำมูกของนางที่ไหลออกมาและเสียงของนางพูดอย่างแ่เบา “ฝ่าา…ท่าน..”
หลี่หวงอุ้มเด็กสาวคนนั้นไปตักโจ๊กชามใหม่ทันที เด็กสาวมองหลี่หวงด้วยความขอบคุณและซาบซึ้ง เธอรับถ้วยโจ๊กที่หลี่หวงยื่นให้พร้อมพูดเสียงเบา "ขอบพระคุณ…ท่านองค์จักรพรรดิ"
หลี่หวงมองไปที่นางและพูดขึ้น “อนาคตของเ้านะต้องสดใสอย่างแน่นอนสาวน้อย”
ชื่อ : เสียวหลิง
ตัวตน : ลูกสาวของจักรพรรดิะสายหมอก
ระดับการเพาะปลูก : -
ร่างกาย : ร่างกายดาบแห่งความโกลาหล
ทักษะ : -
เด็กสาวยิ้มอย่างเขินและนางพยักหน้าและทำความเคารพหลี่หวงทันทีและรีบวิ่งกลับไปหาแม่และน้องชายของเธอ ประชาชนที่เห็นการกระทำของหลี่หวง ต่างยิ้มด้วยความชื่นใจและรู้สึกดีที่หลี่หวงคือจักรพรรดิที่มีความเมตตาและห่วงใยประชาชนขนาดนี้
ท่ามกลางความสงบสุขที่กลับคืนมา หลี่หวงยืนอยู่ท่ามกลางชาวเมืองและหินสื่อสารของเขาได้มีสัญญาณบางอย่างเขาหยิบออกมาและพูดคุยบางอย่างก่อนจะพูดขึ้น "ตอนนี้เหมือนจะมีปัญหานิดหน่อย ข้าจะไปจัดการก่อนพวกเ้าแจกอาหารต่อไปเมื่อแจกเสร็จแล้วให้กลับไปที่พระราชวัง"
ทหารม้าัดำทั้งหมดะโรับคำสั่งและประชาชนที่อยู่ละแวกนั้น ก็ะโทำความเคารพหลี่หวงทันที หลี่หวงโบกมือให้พวกเขาเล็กน้อยและจากไปทันที
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้