หลิวเต้าเซียงยกยิ้มมุมปาก สมกับที่เป็นบุปผาบนเทือกเขาสูง การพูดจานั้นง่ายดายแต่แฝงด้วยความน่าหวาดกลัว        “ดังนั้น เจ้าเขียนแล้วหรือ?”        หลิวจื่อหลิงยิ้มให้นางและเอ่ย “กระทั่งขุนพลพิทักษ์ก็เห็นพ้องต้องกัน เห็นได้ว่าสายตาของเจ้าดีเลิศนัก ...