“พ่อหนุ่ม การแพทย์แผนโบราณตกต่ำลง อันนี้คือเื่จริงหวังว่าคลินิกไม่ของเธอจะนำกระแสความคึกคักมาสู่การแพทย์แผนโบราณได้นะฉันขอขอบคุณพ่อหนุ่มก่อนล่วงหน้าเลย” หลินฉางเทียนนำพวกกัวไฮว่ไปยังหน้าประตูจากนั้นก็โค้งให้กัวไฮว่ครั้งหนึ่ง
“เหล่าหลินไม่ต้องเกรงใจไปหรอกครับของที่บรรพบุรุษเหลือทิ้งไว้ให้ไม่ตกต่ำอยู่ตรงนี้แน่ ถึงแม้คลินิกไม่ของเราจะไม่ได้ลงรายชื่อในสมาคมแพทย์แผนโบราณแต่ว่าวางใจเื่การแพทย์แผนโบราณได้เลยนะครับผมจะทำให้การแพทย์แผนโบราณกลับมาคึกคักอีกครั้งเอง” เมื่อกัวไฮว่พูดจบจากนั้นก็ออกไปยังที่ที่เจี่ยหยวนอยู่ด้วยกันกับหวังเซิง
“พี่สอง บ้านพี่ใช้ได้เลยนะเนี่ย” กัวไฮว่กับหวังเซิงขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ของเจี่ยหยวนถึงแม้กัวไฮว่จำลักษณะบ้านของเจี่ยหยวนได้จากความทรงจำของกัวไฮว่คนเก่าทว่าเมื่อมาอีกรอบหนึ่งก็ทำเอากัวไฮว่ตะลึงพรึงเพริดเช่นกัน
“ดูน้องฉันพูดเข้า ไม่ได้มาครั้งแรกไม่ใช่หรือไง จะใไปทำไม” เจี่ยหยวนพูดยิ้มๆ “แกจะให้ฉันจัดการตกแต่งคลินิกไม่ภายในหนึ่งสัปดาห์แล้วแปลนล่ะ ถ้าไม่มีเดี๋ยวฉันให้สำนักสถาปนิกเมืองอู่เฉิงจัดการให้ที่นี่ฉันให้พวกเขาจัดการเองแหละ ไม่เลวเลย”
“พี่เซิง ส่งให้กระดาษพี่หยวนหน่อย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆกับหวังเซิง “มีอะไรไม่เข้าใจก็โทรหาผมเลยนะต้องทำให้เหมือนทุกกระเบียดนิ้วเลยนะ”
“เ้าสี่ แปลนนี่ใครเป็คนทำ ไม้จันทน์จื่อจิน หยกเหอเถียนอวี้[1] ไม้หวงฮวาหลี[2] เ้าสี่อย่าว่าแต่ในอาทิตย์เดียวเลย ต่อให้เวลาหนึ่งปี วัสดุที่แกสั่งไว้บนแปลนนี่ฉันก็หามาไม่ครบหรอกมันไม่ใช่ของที่มีเงินแล้วจะซื้อได้นะ” เจี่ยหยวนมองแปลนห้องพร้อมกับพูดเสียงดัง
โต๊ะของคลินิกไม่ทำมาจากไม้หวงฮวาหลีทั้งหมดห้องตรวจให้ทำเป็ห้องส่วนตัวก็ทำจากไม้จันทน์จื่อจิน ปูพื้นเป็หยกเหอเถียนอวี้ห้องยาเป็ไม้จันทน์เสี่ยวเยี่ยจื่อ ส่วนรายละเอียดที่เหลือใช้ทองคำก็พอแล้วเจี่ยหยวนยิ่งอ่านก็ยิ่งอึ้ง
“พี่หาคนมาทำโครงร่างส่วนใหญ่เถอะเดี๋ยวสามวันหลังจากนี้ที่บ้านผมจะทำโต๊ะเก้าอี้พวกนี้เอง” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ “เมื่อก่อนยังบอกอยู่เลยว่าอยู่กับพี่หยวนเื่กินดื่มไม่ต้องพูดถึงนี่นาผมว่าช่างมันเถอะ ของพวกนี้ยังจัดการให้ไม่ได้ จะมาอยู่ด้วยอะไรกัน”
“ให้ตาย ไม่รู้เลยว่าแปลนแกขาดอะไรตรงไหนบ้างตอนนี้เขาใช้คอมพิวเตอร์ทำกันหมดแล้ว แต่แกนี่สิใช้พู่กันวาดออกมาวาดได้ไม่เลวเลยนะ แต่ของที่อยากได้พวกนี้เกินไปหน่อยมั้ง ไม้จันทน์จื่อจินแกจะให้ฉันไปขโมยขุดมาจากหลุมศพหรือไง” เจี่ยหยวนพูดก่นด่าไม่หยุด “เ้าสี่ แกพาคนที่เขียนแปลนมาหาฉันเลยนะฉันจะถามมันหน่อยว่าสมองมันถูกลาถีบมาหรือเปล่า”
“อะแฮ่มๆๆ พี่หยวน ผมถามพี่ว่าโครงร่างส่วนใหญ่พี่จัดการในสามวันให้ได้ไหม” กัวไฮว่พูดขึ้นพลางจ้องมองเจี่ยหยวน
“จัดการได้แน่แต่ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะหาวัสดุที่เขียนบนแปลนนี่มาครบได้ภายในสามวันถ้าแกหาได้ครบจริง ให้พี่ไปกินขี้ก็ได้” เจี่ยหยวนพูดเสียงดัง “อีกอย่าง พาคนที่เขียนแปลนนี่มาเลย พี่จะสู้กับมันตัวต่อตัวสักยก”
“พี่สอง ผมว่าช่างเถอะ พี่สู้ก็สู้เขาไม่ได้หรอกรีบหาคนมาตกแต่งให้เ้าสี่เถอะ” หวังเซิงพูดอ้อมค้อม
“เ้าสาม แกอย่ามายุ่งเื่ของฉัน เื่ตกแต่งฉันจัดการเสร็จในสามวันแน่แล้วที่พวกแกไปที่สมาคมแพทย์แผนโบราณกันเป็ไงบ้าง พวกตาแก่นั่นเื่มากจะตายครั้งก่อนฉันไปฝังเข็ม ดึงดันจะเอาเงินฉันไปสิบกว่าล้านให้ได้” เจี่ยหยวนพูดเสียงดัง
“เ้าสี่จัดการเื่สมาคมแพทย์โบราณเรียบร้อยแล้วแล้วจะจัดการเื่เอกสารภายในสองวันนี้” หวังเซิงพูดยิ้มๆ “วันนี้น้องสี่ของพวกเราเท่สุดๆ ไปเลย พี่ไม่เห็นสีหน้าของหัวหน้าสมาคมมองน้องสี่อย่างกับมองพ่อมัน”
“ให้ตาย จริงหรือเปล่าเนี่ย ฉันไม่เชื่อ” เจี่ยหยวนพูดเสียงดัง “ถึงไม่นานมานี้เ้าสี่จะเปลี่ยนไปเยอะอาจจะได้รับคำสั่งสอนจากบุคคลชั้นสูงมา แต่แกมาบอกว่าตอนนี้มันจะมีความสามารถอะไรอีกฉันก็ไม่เชื่อโดยเฉพาะวิชาแพทย์ ไม่ได้ร่ำเรียนเป็สิบปีไม่มีทางจะเข้าตาพวกสมาคมแพทย์แผนโบราณได้หรอก”
“รอให้เ้าสี่เปิดคลินิกก่อน เดี๋ยวพี่ก็รู้เอง” หวังเซิงพูดยิ้มๆ เขาเองก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย “แกกับพี่สองคุยกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันกลับไปก่อนพรุ่งนี้จะมีคนจากสมาคมแพทย์แผนโบราณช่วยจัดการเอกสาร พวกเราไม่ต้องมาวุ่นวาย”
กัวไฮว่กับเจี่ยหยวนต่อล้อต่อเถียงกันสองสามคำแล้วกัวไฮว่ออกจากคฤหาสน์เจี่ยหยวนไปก็แค่ไม้หวงฮวาหลีกับไม้จันทน์จื่อจินเองไม่ใช่เหรอจำได้ว่าในน้ำเต้าเหล่าจวินนั่นมีวัสดุแบบนี้อยู่จำนวนไม่น้อยเลย
“ที่รัก พี่กลับมาแล้วเหรอ ขอฉันแนะนำให้พี่รู้จักหน่อยนะนี่คือเพื่อนบ้านของพวกเรา พวกเธอมาสอนไพ่นกกระจอกให้ฉันน่ะ พี่ดูสิวันนี้ฉันชนะได้เงินมาเยอะเลย” กัวไฮว่เพิ่งจะเดินเข้ามาในบ้านก็ได้ยินเสียงป๊อกแป๊กล้มไพ่นกกระจอกจึงเดินเข้าไปดูเขาเห็นอวี้เอ๋อร์ตั้งอกตั้งใจเล่นไพ่นกกระจอกอยู่กับสาวๆ วัยกลางคนอยู่สองสามคนทำเอากัวไฮว่คาดไม่ถึงเช่นกัน
“อวี้เอ๋อร์ ขอฉันเล่นหน่อย เธอไปพักผ่อนเถอะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆโดยไม่ได้สนใจว่าอวี้เอ่อร์จะยินยอมหรือไม่ จากนั้นก็ไปนั่งตรงที่อวี้เอ๋อร์
“ล้างไพ่ เสี่ยวไฮว่ แพ้เลยเนี่ย” กัวไฮว่พ่ายแพ้เป็เงินจำนวนเจ็ดหมื่นในกระดานเดียวภายในไม่ถึงสองตา เงินที่อวี้เอ๋อร์ชนะมาก็แพ้ไปหมดจากนั้นกัวไฮว่ก็แพ้อีกสามหมื่นกว่า
“เสี่ยวไฮว่ คลินิกไม่ของเธอจะเปิดเมื่อไหร่เหรอไว้ตอนนั้นฉันจะให้ตาบ้าที่บ้านฉันไปรักษา มีเื่อะไรเธอก็บอกเขาไปตรงๆ เลยนะเขาทำงานอยู่ที่ฝ่ายความปลอดภัย” หญิงสาวที่เล่นตาก่อนหน้ากัวไฮว่คนนั้นพูดยิ้มๆจากที่แพ้ไปแปดหมื่นกว่าเปลี่ยนไปชนะไปสองหมื่นกว่า หน้าเธอก็เบิกบานขึ้น
“ไว้ตอนเปิดกิจการจะชวนไปกินข้าวแน่นอนครับเดี๋ยวผมจะโทรหาพี่แล้วพี่ก็ไปบอกเขานะว่าป้าหวงโทรมาหาพี่ ให้เขาลดราคาให้พี่ห่างจากที่ที่พี่บอกไม่ไกลเลย” กัวไฮว่พูดยิ้มๆกับผู้หญิงคนนั้น ได้กลับมาสามหมื่นแล้วอารมณ์เลยดีขึ้นมา
“เดี๋ยวฉันจะโทรหาลานจอดรถตรงข้ามคลินิกของพวกเธอไว้ตอนเธอเปิดคลินิกฉันจะเหลือที่จอดรถทิ้งไว้ให้ วางใจเถอะ เสี่ยวไฮว่” ผู้หญิงที่เล่นต่อจากกัวไฮว่พูดยิ้มๆ
เมื่อเล่นไพ่ครบสี่รอบ กัวไฮว่แพ้ไปเป็เงินทั้งหมดแปดหมื่นกว่า นอกจากที่เขาชนะไพ่ใบเล็กมาหนึ่งครั้งที่เหลือก็แพ้ทำเอาบนใบหน้าสาวๆ ยิ้มอย่างเบิกบาน
“พี่ๆ ครับ ผมคงไม่ได้เชิญพวกพี่อยู่กินข้าวนะครับเดี๋ยวเราสองคนจะออกไปกินข้าว พวกพี่มาเล่นกันบ่อยๆ นะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ กับหญิงสาวจากนั้นทุกคนก็ร่ำลากับอวี้เอ๋อร์แล้วเดินออกจากบ้านของกัวไฮว่ไป
“ตาบ้า ทำไมต้องประจบผู้หญิงพวกนั้นด้วย จะชนะพวกเขาก็ชนะไปสิพวกเขาจะมาทำอะไรเราได้” อวี้เอ๋อร์เบ้ปากพูด
“อวี้เอ๋อร์ ที่นี่คือแดนมนุษย์ เธอคิดว่าฉันทำไปสนุกมากนักหรือไงฉันแพ้ให้พวกเขา พวกเขาจะได้ใช้เครือข่ายของพวกเขามาช่วยพวกเรานี่สิถึงจะเรียกว่าชีวิตแดนมนุษย์ อยู่แดนมนุษย์ร้อยปีถ้ามัวแต่จะจัดการเื่ต่างๆ ด้วยความสามารถของพวกเราเองก็น่าเบื่อน่ะสิ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
“หรือว่าก่อนที่พี่จะบินขึ้นไปก็ใช้ชีวิตแบบนี้ที่แดนมนุษย์เหรอ” อวี้เอ๋อร์ถามขึ้นด้วยความงุนงง ในความทรงจำของเธอเธอเดินไปตามหนทางที่เต็มไปด้วยขวากหนามด้วยกันกับเทพธิดาฉางเอ๋อผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะรอดอยู่บนเส้นทาง ไม่รู้ว่าฆ่าจอมมารไปแล้วมากมายเท่าไหร่และไม่รู้ว่าผิดใจกับคนอื่นไปเท่าไหร่ จึงจะชนะได้วังแห่งจันทราในสรวง์สถานที่ที่ใครได้ยินเป็ต้องสั่นสะท้าน
“ถ้าคราวนั้นไม่ได้พบกับท่านเทพซุนก็ไม่รู้ว่าเฉินกวนเป่าแห่งหมู่บ้านเฉินจะไปเป็ผีไร้ญาติอยู่ที่ไหนท่านเทพสอนหลายอย่างให้กับฉัน และแน่นอนว่าเอาหลายอย่างไปจากฉันด้วยสามร้อยปีบรรลุระยะหยวนอิง ห้าร้อยปีบรรลุระยะเฟินเฉิน เจ็ดร้อยปีบินขึ้น์หมื่นปีสรวง์มีเซียนน้อยบำเพ็ญบรรลุเขตแดนจินเซียนฉันเคยแต่ได้ยินความบันเทิงในแดนมนุษย์ ฉันมีเวลาว่างที่ไหนกันล่ะ” กัวไฮว่พูดยิ้มๆ
[1] หยกขาวชนิดหนึ่งผลิตขึ้นที่ซินเจียง
[2] เป็หนึ่งในสามไม้ที่มักจะนำมาทำเฟอร์นิเจอร์คลาสสิกของจีน
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้