“ออกเดินทางคืนนี้? หลินจือโมราอย่างนั้นหรือ”
เสิ่นล่างเหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้จึงถามเสิ่นเสวียน สิ่งที่เขาคิดไม่ถึงคือ จนถึงตอนนี้เสิ่นเสวียนยังจำเื่นี้ได้
“ข้าบอกแล้วว่าจำเป็ต้องใช้”
“ก็ได้ อย่างนั้นก็ออกเดินทางคืนนี้ อย่างไรก็ตามข้าต้องเตือนเ้าไว้ก่อน แม้พลังของเ้าในตอนนี้มิได้ต่ำต้อย แต่คิดจะเก็บหลินจือโมราหาใช่เื่ง่าย เ้าพักผ่อนอยู่ที่นี่ก่อน ข้าจะกลับไปเตรียมตัวสักครู่”
เสิ่นล่างกล่าวจบพลันเก็บข้าวของออกไป
เมื่อเห็นเสิ่นล่างรีบร้อนออกไปอย่างนั้น เสิ่นเสวียนเข้าใจได้ทันทีว่าเสิ่นล่างไม่มีทางแสดงท่าทีแบบนั้นโดยไร้สาเหตุ เสิ่นล่างร้อนรนอย่างเห็นได้ชัดเช่นนี้ ก็พอจะทำให้รู้ได้ว่าการเก็บหลินจือโมราไม่ใช่เื่ง่ายเลย
เสิ่นว่านซื่อกลับไปดูแลกิจการของตระกูลเสิ่น เสิ่นเสี่ยวเม่ยเพิ่งกินยาพักผ่อนอยู่ภายในเรือน เสิ่นเสวียนมองซ้ายมองขวา แล้วตัดสินใจไปเตรียมของเล็กน้อยไว้ใช้ในคราวจำเป็
เสิ่นล่างเคยบอกไว้ว่าหลินจือโมราอยู่ภายในปากปล่องูเาไฟ ตรงปากปล่องูเาไฟมีอุณหภูมิสูงมาก แม้ว่าเขาจะบ่มเพาะร่างห้าธาตุมาแล้วในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร ทนน้ำทนไฟ แต่ร่าง ณ ปัจจุบันนี้ยังอ่อนแออยู่มาก
เสิ่นเสวียนออกจากตระกูลเสิ่นมุ่งหน้าตรงไปยังร้านยาสมุนไพรของตระกูลเสิ่น
เสิ่นจางเถ้าแก่ร้านยาสมุนไพรเห็นเสิ่นเสวียนกำลังมุ่งหน้ามา จึงพาลูกน้องออกมาต้อนรับโดยพร้อมเพรียงกัน “คารวะท่านผู้นำ”
เป็การต้อนรับที่แตกต่างกับเมื่อสองวันก่อนอย่างสิ้นเชิง
แต่ก็แน่ชัดอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้เขาเป็เพียงนายน้อยเท่านั้น ทั้งยังมีเสิ่นเหวินเทาคอยสอดส่องอยู่รอบๆ แม้เสิ่นจางจะยืนอยู่ฝ่ายเดียวกับเสิ่นเสวียน แต่ ณ ขณะนั้นเขาหาได้ชอบใจเสิ่นเสวียน ในความทรงจำของเขา เสิ่นเสวียนฝึกฝนถึงขั้นแม่ทัพได้ก็สูงมากเกินพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะเอาชนะหานเฟิงที่มีพลังขั้นบรรพบุรุษได้
เสิ่นเสวียนไม่เพียงทำลายพลังของหานเฟิงเท่านั้น ก่อนหน้านี้เขายังทำให้หานเตากลายเป็คนเสียสติไปอีกด้วย และที่สำคัญที่สุดก็คือ ตระกูลหานได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจริงๆ ต่อให้โกรธแค้นเพียงใดก็มิกล้าแม้แต่จะปลดปล่อยออกมา
อย่างน้อยที่สุด ท่าทีของตระกูลหานที่มีต่อตระกูลเสิ่นก่อนหน้านี้ แม้แต่จะคิดยังมิกล้าคิดเลย
ผู้นำตระกูลที่อายุยังน้อยเช่นนี้ พวกเขาจะกล้าเพิกเฉยได้อย่างไร
“ท่านลุงจาง ข้า้าสมุนไพรบางอย่าง”
เสิ่นเสวียนยิ้มน้อยๆ ให้เสิ่นจาง จากนั้นจึงส่งกระดาษแผ่นหนึ่งให้ บนกระดาษแผ่นนั้นเขียนรายชื่อสมุนไพรทั้งหมดยี่สิบชนิด แต่ละชนิดมีมูลค่าไม่ธรรมดา ทั้งยังเป็ธาตุน้ำแข็งทั้งหมดอีกด้วย อย่างเช่น หญ้าผลึกน้ำแข็ง หยาดน้ำค้างภูผาเยือกแข็ง หลินจือหยก และอื่นๆ
“ท่านผู้นำ สมุนไพรเหล่านี้ ในเมืองอวี่ฮว่าเหมือนจะไม่มีใครปรุงขึ้นมาได้เลย!”
เสิ่นจางกล่าวขึ้นด้วยความลำบากใจ สมุนไพรที่สามารถปรุงเป็ยาระดับสามได้เหล่านี้ แม้แต่ขั้นบรรพบุรุษยังยากที่จะปรุงให้มีสรรพคุณได้เลย
“ไม่เป็ไรหรอกท่านลุงจาง ข้ามีวิธีใช้”
แต่ก่อนเสิ่นเสวียนปรุงยามาแล้วมากมาย จดจำวิธีการปรุงยาต่างๆ ได้ขึ้นใจ และยาที่เขา้าปรุงขึ้นก็คือยา ‘กายาเย็นเยือก’ ที่เป็ยาระดับสาม หลังจากกินเข้าไปแล้วจะแปรเปลี่ยนธาตุภายในร่างตนเองให้เป็ธาตุน้ำแข็งได้ วิธีการนี้อาจทำให้เขาเข้าไปในปากปล่องูเาไฟได้นานขึ้น
“ขอรับ ท่านผู้นำรอสักครู่ ข้าจะไปจัดเตรียมให้”
เสิ่นจางพยักหน้ารับคำในทันที จากนั้นก็เข้าไปหลังร้านเพื่อจัดเตรียมสมุนไพร
เสิ่นเสวียนนั่งรออยู่บนเก้าอี้ ขณะนั้นมีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาจากด้านนอก
เสิ่นเลี่ยนนั่นเอง!
เสิ่นเลี่ยนสวมชุดคลุมธรรมดาๆ แบกหีบเดินเข้ามาจากด้านนอก พลันตะลึงงันเมื่อเห็นเสิ่นเสวียนอยู่ตรงหน้า
“คารวะท่านผู้นำ”
แม้ทั้งสองคนจะมีอายุห่างกันเพียงปีเดียว ทว่าให้ความรู้สึกเหมือนอยู่ในรุ่นที่ต่างกันอย่างสิ้นเชิง
“เ้ามาทำอะไรที่นี่”
เสิ่นเสวียนมองเสิ่นเลี่ยนแล้วเอ่ยถามอย่างสงสัย เสิ่นเลี่ยนปีนี้มีอายุสิบห้าปี เพียงแต่เขามีรูปร่างผอมและเตี้ย น่าจะสูงประมาณสี่ฉื่อแปดชุ่น ส่วนเสิ่นเสวียนในขณะนี้มีความสูงถึงห้าฉื่อหนึ่งชุ่นแล้ว สูงกว่าอีกฝ่ายถึงครึ่งหัว
“ท่านพ่อให้ข้ามา”
เสิ่นเลี่ยนมองเสิ่นเสวียนด้วยแววตาหวาดกลัวเล็กน้อย เพราะท่านพ่อของเขาล่วงเกินเสิ่นเสวียนในหอประชุมก่อนหน้านี้ หากเสิ่นเสวียนเอาผิดจริงๆ พวกเขาคงต้องแบกรับผลที่ตามมาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ผู้าุโหกให้เ้ามาทำอะไรที่นี่”
เสิ่นเสวียนประหลาดใจมาก ด้วยพร์ของเสิ่นเลี่ยนน่าจะได้รับการดูแลเป็อย่างดีจากตระกูลเสิ่น หาใช่ออกมาเตร็ดเตร่อยู่ที่นี่
“เอ่อ ข้า ข้า...”
“เกิดเป็ชายต้องกล้าหาญ อย่ามัวอ้ำอึ้ง ว่ามา”
“วันนี้ท่านพ่อข้าล่วงเกินท่านผู้นำ แต่เขาเพียงแค่ไม่เข้าใจในวิธีการของท่านผู้นำ ไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินท่านเลย ท่านพ่อข้าบอกให้ข้ามาทำงานที่นี่ พยายามอย่าเผชิญหน้ากับท่านผู้นำ เพื่อให้เื่นี้ค่อยๆ ซาลง” น้ำเสียงของเสิ่นเลี่ยนยังคงหวาดกลัว
เพียงแต่ว่าเสิ่นเสวียนได้ยินน้ำเสียงนี้แล้วรู้สึกน่าขันยิ่งนัก
เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ ผู้าุโหกผู้นี้กังวลว่าตนเองจะโดนเขาแก้แค้น อีกฝ่ายคิดพลาดไปจริงๆ
ในเมื่อเขาบอกแล้วว่าจะทำให้เสิ่นเลี่ยนทะลวงไปถึงขั้นบรรพบุรุษภายในสองปี เขาจะต้องทำได้อย่างแน่นอน
“ตอนนี้พลังยุทธ์ของเ้าอยู่ในขั้นไหน”
“ขั้นปรมาจารย์ระดับสูง” เสิ่นเลี่ยนกล่าวพลางยิ้ม
“ไม่เลวเลยทีเดียว อายุสิบห้าปีฝึกฝนถึงขั้นปรมาจารย์ระดับสูงแล้ว”
เสิ่นเสวียนพยักหน้าอย่างพึงพอใจในพร์ของเสิ่นเลี่ยน ที่สำคัญที่สุดคืออีกฝ่ายดูเป็คนซื่อสัตย์มาก เขาชอบคนแบบนี้ อย่างน้อยที่สุดก็ไว้วางใจได้ พลังยุทธ์อาจมีขีดจำกัด แต่กลับมีจุดเด่นในด้านอื่นๆ
“่นี้เ้าทำงานที่นี่ไปก่อน ค่อยเป็ค่อยไปจากจุดเริ่มต้น อีกสองวันข้ากลับมาแล้วจะพาเ้าไป แล้วหลังจากนั้นเ้าติดตามฝึกฝนอยู่กับข้าก็พอ”
“ขอรับ! ขอรับ!”
เสิ่นเลี่ยนพยักหน้าทันที ก่อนหน้านี้เขาเองก็คิดว่าเสิ่นเสวียนเพียงคุยโวไปอย่างนั้น คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่าย้าจะช่วยให้เขาเลื่อนขั้นจริงๆ ยังไม่ต้องกล่าวถึงว่าจะสำเร็จหรือไม่ในอนาคต แค่พลังของเสิ่นเสวียนก็เพียงพอที่จะเป็แบบอย่างให้เขาได้แล้ว ได้ติดตามฝึกฝนอยู่กับต้นแบบของตนเอง นี่คือเื่ที่แม้เป็ความฝันเขาก็อยากให้ฝันต่อไป
“ท่านผู้นำ ข้าจัดของเรียบร้อยแล้ว นี่คือสมุนไพรที่ท่าน้า”
ขณะนั้นเสิ่นจางเดินออกมาจากด้านหลังร้าน ส่งถุงใบหนึ่งให้เสิ่นเสวียน ถุงใบนั้นคือภาชนะสำหรับจัดเก็บสิ่งของทั่วๆ ไปของทวีปหลิงโซ่ว ภายในถุงแบบนี้เหมือนมีโลกใบหนึ่งบรรจุเอาไว้ เพื่อการพกพาที่สะดวกยิ่งขึ้น
ส่วนที่มีระดับสูงขึ้นกว่านั้นก็คือแหวน แต่แหวนมีราคาสูงมาก คนทั่วไปยากที่จะหามาใช้ได้ ผู้ที่มีแหวนในตระกูลเสิ่นคือผู้จัดการและผู้าุโ ส่วนเสิ่นเสวียนที่โดนขังมานานสามปี มีเพียงถุงเก็บของเล็กๆ น้อยๆ ใบหนึ่งเท่านั้น
เสิ่นเสวียนรับถุงใบนั้นมาแล้วใช้พลังจิติญญาััดูเล็กน้อย เพื่อให้แน่ชัดว่าของในนั้นคือสมุนไพรที่ตน้าจริงๆ ขณะที่เขาเตรียมจะออกไปจากร้าน เขากลับหันไปหาเสิ่นเลี่ยน กล่าวอย่างสงสัยใคร่รู้
“ไหนลองโจมตีใส่ข้าที ใช้พลังทั้งหมดที่มีออกมาเลย”
“เอ๋? โจมตีท่านผู้นำอย่างนั้นหรือ” เสิ่นเลี่ยนรู้สึกประหลาดใจ
“วางใจได้ เ้าทำอะไรข้าไม่ได้หรอก โจมตีออกมาเถอะ”
“ขอรับ”
เสิ่นเลี่ยนเชื่อฟังคำสั่งเป็อย่างดี เขากัดฟันแน่น ไอพลังต่อสู้สีแดงเพลิงพลันปะทุออกมาจากฝ่ามือ จากนั้นจึงตบพลังฝ่ามือใส่หน้าอกของเสิ่นเสวียนอย่างจัง
พลั่ก!
ไอพลังต่อสู้บนฝ่ามือแตกสลายหายไป ร่างของเสิ่นเสวียนยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมไม่ได้รับผลกระทบใดๆ ขั้นปรมาจารย์คนหนึ่งยังทำอะไรเขาไม่ได้จริงๆ
“พลังธาตุเพลิง ระดับความบริสุทธิ์หกส่วน ไม่เลว”
เสิ่นเสวียนพยักหน้าพลางกล่าวกับเสิ่นเลี่ยน “เด็กน้อย เ้าทำได้ดีมาก ตั้งใจทำงานรอข้ากลับมารับเ้า”
เมื่อกล่าวจบเสิ่นเสวียนก็ก้าวออกจากร้านไป
เหลือเพียงเสิ่นจางและเสิ่นเลี่ยนที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกอยู่ตรงนั้น
“เด็กน้อย?”
เสิ่นจางไม่เข้าใจเลย เหตุใดคำนี้ถึงออกจากปากเด็กหนุ่มที่มีอายุเพียงสิบหกปีคนหนึ่งได้
ทว่าเสิ่นเสวียนไม่ได้กังวลกับสถานการณ์ภายในร้านยาสมุนไพรเลย เขากำลังมุ่งหน้ากลับไปยังลานหลังเขาตระกูลเสิ่นพร้อมสมุนไพรหลากชนิดอย่างสบายใจ
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้