"ท่านผู้าุโใหญ่ ท่านไปที่เมืองเทียนเซียงคอยคุ้มครองความปลอดภัยของตระกูลเจียงด้วย"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นมองไปยังเยี่ยนหงไท่ สำหรับเมืองชื่อ ไม่จำเป็ต้องเป็ห่วง เจียงเฉินและหวงต้าแข็งแกร่งมาก พวกเขาเทียบได้กับผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์ หากเยี่ยนเฉินหยวี่ปลดปล่อยพลังของชีพจรเก้าหยินออกมา นางสามารถเทียบได้กับเยี่ยนหงไท่แน่นอน
"ได้ ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้และเริ่มตรงไปยังเมืองเทียนเซียง! วางใจได้เลยน้องเจียงเฉิน ตราบที่ข้าเยี่ยนหงไท่ยังอยู่ จะไม่มีผู้ใดสามารถแตะต้องแม้แต่หญ้า เศษไม้หรือคฤหาสน์ตระกูลเจียงได้"
เยี่ยนหงไท่รับปาก
"ขอบคุณท่านผู้าุโใหญ่"
เจียงเฉินประสานมือต่อเยี่ยนหงไท่ เยี่ยนหงไท่ไปด้วยตนเองเช่นนี้ เขาก็วางใจได้มาก จากนั้นเขาจะสะสางหนี้แค้นกับตระกูลหลี่ หลังจากสะสางเื่ตระกูลหลี่เสร็จสิ้น เจียงเฉินก็จะหมดห่วงและจะขึ้นเขาออกจากที่นี่และเริ่มการเดินทางต่อ
เยี่ยนหงไท่ออกจากเมืองชื่อและออกเดินทางไปยังเมืองเทียนเซียง ตระกูลเยี่ยนกำลังเตรียมกำลังพล เมื่อตระกูลหลี่บุกมา ตระกูลเยี่ยนก็จะสามารถรับมือได้
ณ ตระกูลหลี่!
ไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาได้จมอยู่กับความโศกเศร้าและความเศร้าโศก งานศพสำหรับหลี่ชางฮ่าวยังไม่ทันเสร็จสิ้น ตอนนี้พวกเขาต้องจัดงานศพของหลี่ชางิเพิ่ม บรรยากาศภายในตระกูลหลี่หดหู่ยิ่งนัก บรรยากาศชวนหดหู่นี่มาจากโทสะของหลี่ชางเยว่ แม้แต่ยามรักษาการณ์ที่มีระดับต่ำสุดและบรรดาคนรับใช้ต่างสั่นด้วยความหวาดกลัว พวกเขาไม่กล้าแม้แต่หายใจเสียงดัง
ภายในลานกว้างตระกูลหลี่ โถงไว้ทุกข์ขนาดใหญ่สร้างมาจากผ้าสีดำ ภายในกลางโถง มีโลงศพทั้งสองวางอยู่ มีคำสามคำที่ได้เขียนบนโลงศพ 'จดจำการตาย' หลี่ชางเยว่และเหล่าผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์คนอื่นๆยืนด้านหน้าพิธี
ในขณะนั้น... สายสืบจากตระกูลหลี่วิ่งหน้าตาตื่นเหงื่อโชกเข้ามา
"เกิดอะไรขึ้น?"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์ถามพร้อมขมวดคิ้ว
"ท่านผู้นำตระกูลขอรับ เจียงเฉินมันยังไม่ตาย!"
ชายคนนั้นพูดอย่างระมัดระวัง
ปัง!
แน่นอนเมื่อได้ยินเื่นี้ ความโกรธเกรี้ยวของหลี่ชางเยว่ได้ปะทุขึ้นทันที เขาหันหัวไปด้านข้าง แผลเป็บนหน้าของเขาแลดูน่ากลัวยิ่งนัก
"เ้าพูดว่าอะไรนะ? เฉินซวงมัวทำอะไรอยู่?! ทำไมไม่ไปฆ่าเจียงเฉิน?!"
หลี่ชางเยว่กราดเกรี้ยวอย่างมาก
"เจียงเฉินยังมีชีวิตอยู่ขอรับ! ข้าน้อยได้เห็นตัวตาตัวเอง เห็นเขาเข้าไปยังเยี่ยนหยวี่โหรวด้วยกันกับหมาตัวสีเหลือง! โอ๊ะ และมีเด็กสาวอายุสิบสี่ถึงสิบห้าได้ตามเข้าไปด้วยขอรับ! แต่ข้าไม่พบศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยนกลับมาจากูเาเลยขอรับ"
ชายคนนั้นพูดอย่างระมัดระวัง เขากลัวว่าหากเขาไปยั่วโมโหหลี่ชางเยว่ที่เปี่ยมด้วยโทสะเช่นนี้ หลี่ชางเยว่อาจจะบันดาลโทสะและซัดเขาตายได้ ไม่มีผู้ใด้าที่จะตายเช่นนั้น และเขาก็รู้มาว่า ก่อนหน้านี้หลี่ชางเยว่ได้สังหารคนของตัวเองไปสองคนด้วย
สายสืบผู้นี้จำเด็กสาวในชุดม่วงว่าเป็เยี่ยนเฉินหยวี่ไม่ได้ หลังจากที่ทุกข์ทรมานจากความหนาวเหน็บของชีพจรเก้าหยิน นางก็ไม่เคยที่จะก้าวเท้าออกนอกตระกูลเยี่ยนแม้เพียงครึ่งก้าว ในตอนนี้นางได้เติบโตมาเป็หญิงสาวที่งดงาม เป็ธรรมดาที่ชายผู้นี้จะจำไม่ได้
"ไอ้เ้าเด็กระยำนั่นโชคดีจริง ฆ่ามันยากชะมัด"
หลี่ชางเยว่กำหมัดแน่นจนได้ยินเสียงแตกหัก เขาคิดว่าเฉินซวงจะสามารถสังหารเจียงเฉินได้อย่างแน่นอน หากเป็เช่นนี้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้สังหารเจียงเฉินด้วยตนเอง แต่เขาสามารถผ่อนคลายความเกลียดชังในใจเขาได้บ้าง เมื่อเจียงเฉินตายไป เขาจะต้องพุ่งเป้าไปยังตระกูลเจียงที่เมืองเทียนเซียง หาโอกาสที่จะทำลายตระกูลเจียง
แต่เขาไม่เคยคิดว่าเจียงเฉินมันจะโชคดีลงจากเขาต้นกำเนิดได้ทั้งยังมีชีวิต จะไม่ให้เขาโกรธได้อย่างไร? สำหรับหญิงสาวที่แต่งชุดสีม่วง หลี่ชางเยว่ไม่ได้สนใจนาง เขาสนเพียงแค่ความตายของเจียงเฉินเพียงอย่างเดียวเท่านั้น
"ท่านผู้นำขอรับ เ้าเด็กนี่มันลึกลับมาก แม้แต่คนจากนิกายเทียนเจี้ยนยังไม่สามารถสังหารเขาได้ ท่านคิดว่าเฉินซวงและหร่วนหลิงจะโดนเจียงเฉินฆ่าหรือเปล่าขอรับ?"
ชายคนนั้นพูดพร้อมขมวดคิ้ว
"ข้าคิดว่ามันต้องฆ่าพวกนั้นเป็แน่! เ้าเด็กนี่เติบโตรวดเร็วยิ่งนัก พวกเราต้องหาทางที่จะจัดการมันให้เร็วที่สุด หากปล่อยให้มันเติบโตต่อไป ไม่ช้าก็เร็วพวกเราจะไม่สามารถที่จะล้างแค้นได้อีก และตระกูลหลี่ของพวกเราจะถูกเ้าเด็กนั่นทำลายก็เป็ได้"
ผู้าุโตระกูลหลี่พูดออกมา ในที่สุดการเติบโตของเจียงเฉินก็ทำให้พวกเขาหวาดกลัว การมีตัวตนของเจียงเฉินเพียงคนเดียวเป็ภัยคุกคามร้ายแรงสำหรับตระกูลหลี่ พวกเขาต้องรีบจัดการให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็ไปได้
"เ้าแน่ใจรึว่าเจียงเฉินมันกลับไปที่ตระกูลเยี่ยนไม่ได้กลับไปที่เมืองเทียนเซียง?"
หลี่ชางเยว่มองไปยังสายสืบ
"ข้าน้อยได้เห็นมันชัดเจน ไม่ผิดแน่"
สายสืบตอบกลับมา
"ดูท่าเวลาที่จะทำากับตระกูลเยี่ยนจะมาถึงแล้ว! รวบรวมกำลังพลของพวกเรา เตรียมตัวทำากับตระกูลเยี่ยน และฆ่าเจียงเฉินด้วยทั้งหมดที่มี"
หลี่ชางเยว่พูดขณะที่ขบฟันแน่น บุตรทั้งสามของเขาตายหมด เขาไม่สนอะไรอีกแล้ว เขาต้องชิงลงมือตอนนี้ หากเจียงเฉินกลับไปยังเมืองเทียนเซียง เขาหวาดกลัวผู้เชี่ยวชาญแก่น์มากไม่กล้าที่จะโจมตีเจียงเฉินที่นั่น แต่สำหรับตระกูลเยี่ยน ยังมีโอกาสที่จะฆ่าเจียงเฉินตราบที่มันอยู่กับตระกูลเยี่ยน
"ท่านผู้นำตระกูลขอรับ พวกเราสูญเสียคนเป็จำนวนมากและกำลังใจของพวกเราถดถอย....หากพวกเราเริ่มากับตระกูลเยี่ยน....บางทีมันอาจไม่เหมาะสม"
ชายคนหนึ่งพูดออกมาด้วยความเป็กังวล
"ไม่ต้องพูดอะไรอีก! มันต้องมีสักทางล่ะ ข้าจะใช้เืของเจียงเฉินและคนจากตระกูลเยี่ยนเซ่นสังเวยแก่บุตรชายข้าทั้งสามและเหล่าอัจฉริยะตระกูลหลี่ที่ได้ตกตายไป"
หลี่ชางเยว่โบกมือและเขาได้ตัดสินใจแล้ว เขาจะต้องสังหารเจียงเฉินให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ในคืนนั้นทั้งสองตระกูลได้เตรียมตัวทำาใน่เวลาเดียวกัน ผู้คนภายในเมืองต่างรู้สึกถึงสายลมอ่อนๆพัดมาก่อนที่พายุจะโหมกระหน่ำ จากที่เห็นการเปลี่ยนแปลงของกิจการทั้งสองตระกูล เกรงว่าทั้งสองตระกูลจะเคลื่อนไหวอย่างจริงจัง
"ข้าเห็นร้านต่างๆของตระกูลหลี่ต่างปิดประตูแน่นกันหมดและเยี่ยนหยวี่โหรวเองก็ปิดเช่นกัน ดูเหมือนว่าทั้งสองตระกูลจะทำากันจริงๆ.....เมืองชื่อกำลังจะตกสู่ความโกลาหล!"
"ทั้งหมดนั่นเป็เพราะเ้าเจียงเฉิน! เ้าหมอนี่ได้สังหารบุตรทั้งสามของหลี่ชางเยว่ แม้แต่หลี่ชางิที่ทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์แล้วยังตกตายด้วยน้ำมือของเขา! หลี่ชางเยว่จะบ้าก็ไม่แปลก"
"พวกเ้าได้ยินเื่นี้หรือไม่! ในระหว่างการทดสอบบนูเาต้นกำเนิดวันนี้เหล่าอัจฉริยะรุ่นเยาว์ทั้งหมดจากตระกูลหลี่ได้โดนเจียงเฉินสังหารหมดสิ้น! เจียงเฉินมันเป็คนอาจหาญยิ่งนัก เขาสังหารกระทั่งศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยน!"
"เขาอำมหิตยิ่งนัก เขากล้าสังหารกระทั่งศิษย์จากนิกายเทียนเจี้ยน! ชายคนนั้นเป็คนโเี้ที่สุดเท่าที่ข้าเคยพบเจอมา! ที่เมืองชื่อต้องตกสู่ความโกลาหล ทั้งหมดเป็เพราะเขาเป็ต้นเหตุ!"
"ชายคนนี้เป็ร่างอวตารของาาปีศาจ! ข้าได้ยินมาว่าที่เมืองเทียนเซียงตกสู่ความโกลาหลล้วนเป็เพราะฝีมือของเขา! ตระกูลมู่หรงได้ถูกเขากวาดล้างจนสิ้นซาก! เขาทั้งเหี้ยมโหดทั้งอำมหิต!"
ในไม่ช้าเมืองชื่อจะตกสู่ความโกลาหล ทุกคนต่างถอนหายใจ และทุกหนทุกแห่งต่างพูดคุยกันเื่เจียงเฉิน ั้แ่เมืองเทียนเซียงยันเมืองชื่อ เจียงเฉินได้กลายเป็ร่างอวตารของาาปีศาจ ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ที่นั่นก็จะเกิดปัญหาตามมาเสมอ!
ในวันที่สามทั้งสองตระกูลได้เตรียมพร้อมรบ หลี่ชางเยว่ยังไม่ได้ฝังบุตรทั้งสองของเขา เขา้าที่จะล้างแค้นให้พวกเขา พวกเขาจะได้หมดห่วง
"ท่านผู้นำ ทุกอย่างเตรียมพร้อมหมดแล้วขอรับ"
ผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์พูดออกมา
"ดี! คืนนี้จะเป็การต่อสู้ครั้งสุดท้ายระหว่างตระกูลหลี่และตระกูลเยี่ยน"
หลี่ชางเยว่พูดอย่างเ็า
"ท่านผู้นำขอรับ คนของเราต่างมีกำลังใจน้อยนิด ทางสายสืบของเราติดต่อมาว่าทางด้านตระกูลเยี่ยนเองได้เตรียมตัวอย่างดีเหมือนกันขอรับ ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้พวกเราไม่สามารถสู้ได้นะขอรับ"
บางคนพูดออกมาด้วยความกังวล
"หยุดพูดเช่นนั้นซะ ไม่มีการถอยกลับ! หากแม้ทั้งสองฝ่ายได้รับความเสียหายอย่างหนัก และหากแม้ว่าตระกูลหลี่ของพวกเราจะพบกับจุดจบวันนี้ ข้าก็จะฆ่าเจียงเฉินในคืนนี้! หากข้าไม่ฆ่าแล้วมันจะเติบโตเรื่อยๆและตระกูลหลี่ของพวกเรามีตัวเลือกแค่ทางเดียวคือรอให้มันมาหาและเอาหัวของพวกเราไป"
หลี่ชางเยว่เป็คนโเี้ มิฉะนั้นเขาคงไม่ได้มาถึงจุดนี้ในเมืองชื่อ
ในตอนนั้นเอง ห่างจากเมืองชื่อพันลี้ มีเหยี่ยวดำขนาดั์บินออกมาจากเขาต้นกำเนิด ความเร็วของมันรวดเร็วมาก เหยี่ยวดำสูงหนึ่งจ้างและมีปีกสีดำคู่หนึ่งที่แข็งราวกับเหล็กกล้า
"ฮ่าฮ่า ข้าถูกจองจำมากว่ายี่สิบปี ในที่สุดข้าก็ได้เป็อิสระ!"
เหยี่ยวดำหัวเราะดังลั่น มันเปลี่ยนร่างกายกลายเป็ชายแก่รุ่นราวห้าสิบปี ชายผู้นี้รูปร่างผอมสวมชุดสีดำ เขามีตาเฉียบคมและเปล่งประกายเย็นเยียบ
"มีเมืองอยู่ด้านหน้า ลองไปดูสักหน่อย"
ชายแก่ผู้นี้ขยับตัวเล็กน้อยและแปลงกลับเป็เหยี่ยวดำและบินตรงไปยังเมืองชื่อด้วยความเร็วสูง ราชันย์ปีศาจแก่นแท้์ ความเร็วของมันรวดเร็วอย่างน่าเหลือเชื่อ นอกจากนี้เขาเป็สัตว์อสูรสายวิหค เพียงพริบตาเดียวเขาก็มาถึงใจกลางเมืองชื่อ
ครืน....
การมาถึงของเหยี่ยวดำก่อให้เกิดลมพายุขึ้นเหนือเมือง พลังปราณแก่นแท้์อันทรงพลังสร้างความกดดันแก่ทุกๆคน
"ดูนั่น! เหยี่ยวขนาดั์ มันมีพลังทรงพลังยิ่ง"
"์! นี่คงไม่ใช่ราชันย์ปีศาจขอบเขตแก่นแท้์ มันปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?"
หลายๆคนมองไปยังเหยี่ยวดำขนาดั์ด้วยความตื่นตระหนก ไม่เคยมีสิ่งมีชีวิตแก่นแท้์ตนใดปรากฏขึ้นที่เมืองชื่อมาก่อน
ณ ตระกูลเยี่ยน
เจียงเฉินได้มองไปบนฟ้าพร้อมขมวดคิ้ว ด้วยสายตาของเขาสามารถบอกได้อย่างง่ายดายว่ามันอยู่ระดับใด เหยี่ยวดำนี่อยู่ระดับจุดสูงสุดของแก่นแท้์ขั้นต้น และใกล้ที่จะทะลวงเข้าสู่แก่นแท้์ขั้นกลาง
หวงต้ามองไปยังเหยี่ยวดำ ทันใดนั้นก็บนใบหน้ามันเผยรอยยิ้มขึ้นอย่างไม่ทราบสาเหตุ
"ราชันย์สัตว์อสูรขอบเขตแก่นแท้์!"
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นตะลึงอย่างมาก าระหว่างตระกูลหลี่และตระกูลเยี่ยนใกล้จะเริ่ม แต่ทันใดนั้นราชันย์สัตว์อสูรขั้นแก่นแท้์ได้ปรากฎตัว การปรากฏตัวของมันเพียงตัวเดียวทำให้เมืองปั่นป่วน ไม่รู้ว่ามันจะสร้างความปั่นป่วนอันใดขึ้นอีก
เหยี่ยวดำได้บินขึ้นเหนือเมืองและขยับตัวเล็กน้อย สายตาของมันมุ่งไปยังทิศทางที่ตระกูลหลี่ตั้งอยู่
"ที่นี่มีสมบัติบางอย่างอยู่! แม้มันจะซ่อนมิดชิด ข้าสามารถที่จะหาพวกมันได้! ด้วยกลิ่นอายที่คุ้นเคย....มันเป็ดวงจิตอสูรเหยี่ยวปีกโลหิต! ฮ่าฮ่าฮ่า มันเป็เหยี่ยวปีกโลหิต!"
ทันใดนั้นเ้าเหยี่ยวดำก็หัวเราะเสียงดังออกมา มันเก็บปีกและกลายเป็ร่างชายแก่มันลงมาอยู่ด้านหน้าตระกูลหลี่
เหยี่ยวปีกโลหิตเป็เหยี่ยวสายพันธุ์หายาก สายเืของมันเป็สายเืชั้นสูงในหมู่เหยี่ยว เหยี่ยวดำเองก็เป็เหยี่ยวเช่นกัน มันจึงมีประสาทััในการรับรู้สิ่งที่เกี่ยวกับเผ่าพันธุ์ตน นี่เป็สาเหตุที่เหยี่ยวดำสามารถที่จะััได้อย่างง่ายดาย
เหยี่ยวดำั์นั่นไม่เคยคิดว่าจะมีดวงจิตอสูรของเหยี่ยวปีกโลหิตอยู่ในเมืองเล็กๆ หากว่ามันได้ดวงจิตอสูรนี้ไป เขาสามารถที่จะดูดซับสายเืเหยี่ยวปีกโลหิตได้และสืบทอดความสามารถดั้งเดิมของมัน ทำให้ตัวของมันเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นทั่วร่าง
ภายในตำหนักตระกูลหลี่ ทุกๆคนต่างให้ความสนใจกับเหยี่ยวดำขนาดั์ เหยี่ยวดำขนาดั์ตอนนี้ได้อยู่ในรูปลักษณ์ของชายแก่ ทันใดนั้นมันร่อนลงตรงหน้าหลี่ชางเยว่ ตาของเขาเฉียบคมดั่งคมดาบกวาดมองทุกๆคนก่อนที่สุดท้ายหยุดอยู่ตรงหน้าหลี่ชางเยว่
"ส่งดวงจิตอสูรเหยี่ยวปีกโลหิตมาเดี๋ยวนี้! มิเช่นนั้นแล้วข้าจะสังหารทุกๆคนไม่ให้เหลือรอด"
เหยี่ยวดำพููดข่มขู่ออกมา
