เมืองหลวงของราชวงศ์เพลิง์ยังคงจมอยู่ในความโกลาหล เสียงกรีดร้องและการขอความเมตตาดังไปทั่วทุกมุม ขณะที่หน่วยลับเงาทมิฬได้ปลอมตัวเป็คนของนิกายปีศาจหยินหยางกระจายตัวออกไปสร้างความหายนะ ประชาชนต่างตกอยู่ในความหวาดกลัว หนีตายกันอย่างทุลักทุเล
ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น เด็กหญิงคนหนึ่งถูกชายชุดดำจากหน่วยเงาทมิฬไล่ล่า ประชาชนที่เห็นเหตุการณ์พยายามจะเข้ามาหยุดเขา แต่ก็ไม่มีใครกล้าขยับ จนกระทั่ง...
หลี่หวงปรากฏตัวขึ้นอย่างฉับพลัน เขาเตะชายชุดดำจนกระเด็นออกไปและช่วยเด็กหญิงเอาไว้ ประชาชนที่อยู่รอบข้างต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน พวกเขาไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง จักรพรรดิผู้ที่พวกเขาด่าทอและสาปแช่งทุกวันกลับมาช่วยชีวิตเด็กสาวคนนี้
หลี่หวงยืนขึ้นอย่างสง่าผ่าเผย พร้ะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว "พวกนิกายปีศาจหยินหยาง จงออกไปจากเมืองหลวงของข้าเดี๋ยวนี้!"
ชายชุดดำหัวเราะเยาะ "จักรพรรดิสุนัขอย่างเ้าจะทำอะไรได้? มาตายเป็เพื่อนประชาชนของเ้ารึไง?"
แต่หลี่หวงไม่หวั่นไหว เขาะโตอบด้วยออร่าจักรพรรดิที่แผ่ออกมาอย่างทรงพลัง "แม้ข้าอาจจะไม่ได้แข็งแกร่งเท่าพวกเ้า แต่ข้าขอเพียงแค่ได้ปกป้องประชาชนของข้าเพิ่มอีกสักคนก็ยังดี!"
คำพูดของหลี่หวงทำให้ประชาชนที่อยู่รอบข้างต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมจักรพรรดิผู้ที่ดูเหมือนไร้ค่าและอ่อนแอถึงได้กล้าหาญเช่นนี้ หลายคนเริ่มรู้สึกว่าความคิดเดิมของพวกเขาอาจจะผิดไปหรือมันอาจจะมีเหตุผลอย่างอื่นซ่อนไว้
ชายชุดดำยิ้มเยาะอีกครั้ง "จักรพรรดิหุ่นเชิดที่รอวันตาย อย่างเ้า ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอะไรในที่นี้!"
ทันใดนั้น การต่อสู้ระหว่างหลี่หวงและหน่วยลับเงาทมิฬก็เริ่มขึ้น แม้ว่าหลี่หวงจะไม่สามารถสู้กับศัตรูได้ในเชิงพลัง แต่เขาใช้เล่ห์เหลี่ยมและกลยุทธ์อันเฉียบแหลม เมื่อดาบของชายชุดดำ แทงเข้าไปในร่างของหลี่หวง หลี่หวงก็ใช้จังหวะนั้นตัดหัวของศัตรูทันที
เืของหลี่หวงไหลออกมาไม่หยุด เขายืนอยู่ท่ามกลางเืที่สาดกระจาย พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนแรงแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "เมื่อข้าอยู่ที่นี่... จะไม่มีใครต้องตายอีก ข้าจะเป็คนแบกรับความเ็ปทั้งหมดไว้เอง"
ประชาชนที่เห็นภาพนั้นต่างตกตะลึง หลายคนเริ่มหลั่งน้ำตา บางคนถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก บรรดาผู้ที่เข้าใจถึงความจริงต่างยกย่องจักรพรรดิที่พวกเขาเคยเกลียดชังอย่างสุดหัวใจ
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!" เสียงะโดังขึ้นจากประชาชนหลายคน พวกเขารวมพลังกันเปล่งเสียงซ้ำๆ อย่างพร้อมเพรียง
หลี่หวงหันมายิ้มให้พวกเขาอย่างอ่อนโยน แม้ว่าเืจะไหลออกจากร่างกายอย่างไม่หยุด แต่เขายังคงเดินต่อไปเพื่อช่วยเหลือผู้คนในที่อื่นๆ
...
อีกที่หนึ่งในเมือง เด็กชายคนหนึ่งถูกหน่วยลับเงาทมิฬไล่ล่า เมื่อดาบกำลังจะฟันลงที่ร่างของเขา หัวของชายชุดดำนั้นก็ขาดออกจากร่าง เด็กชายมองดูภาพนั้นด้วยความใ เขาร้องไห้ออกมาแล้วถามด้วยเสียงสั่น "ท่านจะไม่ฆ่าข้าใช่ไหม?"
ชายชุดดำอีกคนปรากฏตัวขึ้น พูดด้วยน้ำเสียงสงบ "ข้าคือหน่วยลับของจักรพรรดิหลี่หวง ข้ามาที่นี่เพื่อช่วยเหลือทุกคนจากการโจมตีของนิกายปีศาจหยินหยาง"
เด็กชายร้องไห้ออกมาอีกครั้งด้วยความโล่งใจ ขณะเดียวกัน หลี่หวงและหน่วยลับเงาทมิฬก็เข้ามาต่อสู้กับหน่วยลับเงาทมิฬที่ปลอมตัวเป็คนของนิกายปีศาจหยินหยาง การต่อสู้เต็มไปด้วยความดุเดือด ประชาชนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างหลั่งน้ำตาให้กับจักรพรรดิที่พวกเขาเคยสาปแช่ง
...
ไม่นานการต่อสู้ก็จบลง และหลังจากการต่อสู้จบลง หลี่หวงนั่งอยู่บนกองศพมากมาย เืเปรอะเปื้อนไปทั่วร่างของเขา เขาร้องไห้ออกมาอย่างเ็ป "ข้า...ไม่สามารถ...ช่วยทุกคนเอาไว้ได้...ข้า..."
แต่ก่อนที่เขาจะพูดจบ ประชาชนรอบข้างต่างะโพร้อมกัน
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!"
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!"
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!"
…...
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!"
…..
"ขอให้ท่านจักรพรรดิ ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี!"
เสียงของพวกเขาดังก้องไปทั่วเมือง หลี่หวงมองประชาชนเ่าั้ด้วยดวงตาที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา ก่อนที่ร่างของเขาจะอ่อนแรงและสลบลง
ประชาชนหลายคนได้ตกอยู่ท่ามกลางเสียงความวุ่นวายและเป็ห่วงหลี่หวงเป็อย่างมาก แต่ทว่าชายชุดดำคนหนึ่งเข้ามาแบกร่างของหลี่หวงขึ้น และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ข้าจะพาองค์จักรพรรดิไปรักษาเอง ส่วนการดูแลเมืองหลวง ข้าจะให้หน่วยลับที่เหลือเข้ามาจัดการ"
จากนั้น ชายชุดดำก็หายไปในความมืด พร้อมกับร่างของหลี่หวง และเมื่อพวกเขาเข้ามาในเขตพระราชวังแล้ว หลี่หวงก็ลืมตาขึ้นทันทีพร้อมลงจากหลัง เงาทมิฬและเดินเข้าไปในโถงพระราชวังอย่างปกติเหมือนว่าเขาไม่ได้รับาเ็ใดๆเลยจากการต่อสู้เมื่อกี้
ในโถงพระราชวังอันกว้างใหญ่และเงียบสงบ หลี่หวงนั่งอยู่บนบัลลังก์สูง ส่งสายตาที่แฝงไปด้วยความเด็ดเดี่ยวและความเยือกเย็น เขากำลังฟังรายงานจากหน่วยลับเงาทมิฬหลังจากที่พวกเขาสร้างละครฉากใหญ่เพื่อดึงศรัทธาจากประชาชนมา ขณะเดียวกัน ใจของหลี่หวงก็เฝ้ารอการอัพเกรดของระบบอยู่
หน่วยเงาทมิฬก้าวออกจากเงามืดเพื่อรายงานข้อมูลให้จักรพรรดิฟัง “ฝ่าา หินิญญาที่เราเก็บมาได้จากขุนนาง นายพล และองค์ชายที่เหลือ มีจำนวนหินิญญาระดับกลางทั้งหมด 50,000,000 ก้อน พระคลังของราชวงศ์ได้กลับมาเต็มอีกครั้งขอรับ”
หลี่หวงพยักหน้าอย่างพอใจ "แล้วสถานการณ์ของราชวงศ์เพลิง์ล่ะ?"
หน่วยเงาทมิฬคนหนึ่งพูดต่อด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "ตอนนี้ในเมืองหลวงเหลือประชากรอยู่ประมาณ 10 ล้านคน และไม่มีทหารประจำการที่เมืองหลวงแม้แต่คนเดียว ส่วนพื้นที่โดยรอบเมืองหลวงไม่ใช่ส่วนหนึ่งของราชวงศ์เพลิง์อีกต่อไปแล้วขอรับ ที่เหลืออยู่ตอนนี้คือเมืองหลวงเพียงแห่งเดียวที่ฝ่าายังสามารถควบคุมได้"
หลี่หวงก็ไม่ได้แสดงความกังวลออกมา ตรงกันข้าม นี่คือโอกาสที่เขาจะกอบโกยทุกสิ่งและสร้างราชวงศ์ใหม่ด้วยมือของเขาเอง
เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบแต่แฝงด้วยอำนาจ "พวกเ้าจงไปประกาศไปให้ทั่วว่า ขุนนางและนายพลส่วนใหญ่ไร้ความสามารถและทุจริตโกงเงินภาษีของประชาชนครอบครัวของพวกเขาต้องถูกลงโทษ แล้วก็ประกาศออกไปด้วยว่ามีองค์ชายบางคนที่ขายข้อมูลให้พวกนิกายปีศาจหยินหยาง พร้อมกับสร้างหลักฐานจากความทรงจำของพวกมันที่หน่วยลับเงาทมิฬค้นหามาได้ และจงโยนความผิดทั้งหมดให้พวกมันซะ"
เขาหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ "แล้วก็ประกาศด้วยว่า ข้าจักรพรรดิหลี่หวง ตัดสินใจงดเว้นภาษีให้ประชาชนเป็เวลา 1 ปี เพื่อช่วยพวกเขาจากความยากลำบาก และจงแจกจ่ายอาหารให้ประชาชนเ่าั้ด้วยการใช้เงินในพระคลังให้หมดเลยก็ได้ เพื่อแสดงให้เห็นว่าข้าห่วงใยและพร้อมที่จะฟื้นฟูราชวงศ์เพลิง์อย่างแท้จริง ส่วนคนที่อยากจากไปก็ปล่อยให้เขาจากไปตลอดการซะ"
หลี่หวงลุกขึ้นจากบัลลังก์อย่างสง่างาม สายตาของเขายังคงจับจ้องไปยังขอบฟ้าที่เต็มไปด้วยความมืดมน "นอกจากนี้ จงกระจายข่าวลือว่า ข้าถูกกดขี่โดยขุนนางเ่าั้มาตลอด ร่วมถึงพระมเหสีที่เป็สายลับของนิกายปีศาจหยินหยางอีกด้วย ทำให้ข้าไม่สามารถบริหารราชวงศ์ได้อย่างแท้จริง แต่ข้าได้แอบสร้างกองกำลังไว้และทนต่อการดูถูกเหยียดหยามมากมายเมื่อมีโอกาส ข้าก็ลุกขึ้นสู้กับพวกขุนนางที่ทุจริตเ่าั้เพื่อนำอำนาจการปกครองกลับมาอย่างกล้าหาญ ส่วนเื่ไหนที่แก้ปัญหาไม่ได้หรือมันไม่น่าเชื่อถือพอก็โยนความผิดให้กับนิกายปีศาจหยินหยางซะและตอนพวกเ้าไปประกาศก็ให้ปล่อยการเพาะปลูกที่แท้จริงออกไปด้วยเพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้ประชาชน"
หน่วยเงาทมิฬทั้งหมดก้มลงทำความเคารพ พวกเขารับคำสั่งอย่างเงียบงันก่อนจะหายลับไปจากห้องโถง หลี่หวงมองตามเงาทมิฬที่จากไปด้วยความพอใจ แผนการที่เขาวางไว้กำลังเดินหน้าไปในทิศทางที่เขา้า
เมื่อภารกิจแรกเสร็จสิ้น หลี่หวงก็เดินไปยังห้องส่วนตัวของเขา เขารู้ดีว่าตอนนี้ ทุกการเคลื่อนไหวของเขามีความสำคัญยิ่ง ต่อจากนี้จะเป็่เวลาที่เขาต้องเสริมสร้างอำนาจและบารมีให้ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น
ขณะที่เขาก้าวเข้าสู่ห้องของตนเอง เสียงระบบก็ดังขึ้นในหัวของเขาอย่างราบเรียบ
[ระบบอัพเกรดเสร็จสิ้นแล้ว]
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้