เงาร่างสีดำสนิทสิบกว่าร่างปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า เหตุการณ์ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินกว่าจะคาดเดาได้ เหล่านักฆ่าจากตระกูลหวังมิอาจคาดคิดว่าจะเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้!
พวกเขามั่นใจในแผนการลอบสังหารตระกูลหลินอย่างที่สุด ไม่เพียงแต่เพราะพลังอันแข็งแกร่งของตนเอง แต่ยังเพราะความสามารถในการซ้อนเร้นอันเลื่องชื่อที่สืบทอดมาจากบรรพชน
วิชาพรางตัวของตระกูลหวังเป็เคล็ดวิชาลับชั้นสูง พวกเขาเคลื่อนไหวได้เงียบเชียบราวกับเงา ไร้ร่องรอยใดๆให้ติดตาม
ผู้ฝึกตนระดับเดียวกันหาได้ยากที่จะตรวจจับ แม้แต่ผู้ฝึกตนระดับสูงกว่าหลายขั้นก็ยังยากที่จะพบ เว้นเสียแต่จะใช้พลังสำรวจอย่างละเอียดถี่ถ้วน
ทว่าครานี้ เหล่านักฆ่าระดับสูงของตระกูลหวังกลับถูกเปิดเผยโดยพลังอำนาจลึกลับของทารกน้อย นับเป็เื่ที่ไม่น่าเชื่อ!
หวังเฉียนคุนและเหล่านักฆ่าชั้นยอดของตระกูลหวังต่างมีสีหน้าโกรธเกรี้ยว แม้จะถูกเปิดเผยเพียงเสี้ยววินาที แต่เสี้ยววินาทีนั้นก็เพียงพอที่จะเปลี่ยนแปลงสถานการณ์ไปอย่างสิ้นเชิง
พลังปราณของผู้ฝึกตนผู้หนึ่งปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าอย่างกะทันหัน แม้ว่าสมาชิกตระกูลหลินกำลังฝึกตนอยู่ แต่พวกเขาก็รับรู้ถึงเหตุการณ์นี้ได้ในทันที
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรพชนผู้ทรงพลังของตระกูลหลิน เมื่อตระกูลหวังถูกเปิดเผย ดวงตาของพวกเขาก็เบิกกว้างขึ้นทันที
“ใครอยู่ที่นั่น?”
หลินเป่าลุกขึ้นยืนทันที ดวงตาคมกริบจับจ้องไปยังเงาร่างเ่าั้
ลำแสงพุ่งทะยานออกจากร่างของหลินเป่า แผ่ขยายเป็ฝ่ามือพลังขนาดมหึมา ปกคลุมท้องฟ้ากว้างใหญ่
แกร่ก! ดาบดำในมือหวังเฉียนแตกสลาย ร่างของเขาเซถอยหลังไปหลายก้าว เืและพลังปราณปั่นป่วน เืไหลออกมาจากมุมปาก
หวังเฉียนคุนจ้องมองหลินเสวียนด้วยความแค้น แล้วตัดสินใจทันที เขาหันไปะโ “ถอย!”
เหล่านักฆ่าจากตระกูลหวังเตรียมตัวหลบหนีทันทีตามคำสั่ง
“คิดว่าจะหนีไปได้งั้นหรือ?”
“นักฆ่าจากตระกูลหวัง!”
หลินเป่าคำราม ภายใต้แสงจันทร์ เส้นผมและเคราของเขาพลิ้วไหวไปตามสายลม
ไม่เพียงแต่หลินเป่าเท่านั้น บรรพชนผู้ทรงพลังของตระกูลหลินต่างก็แสดงท่าทีดุร้ายเช่นกัน!
เมื่อรู้ว่าเหล่านักฆ่ามาเพื่อหลินเสวียน บรรพชนผู้ทรงพลังที่กำลังฝึกตนและใคร่ครวญอยู่ต่างก็โกรธจัด
พวกเขาเกือบจะทำให้บุตรแห่งตระกูลหลินตกอยู่ในอันตราย
ใบหน้าของบรรพชนตระกูลหลินทุกคนบึ้งตึง
“จะหนีไปไหน!?”
“ตามไปให้ถึงที่สุด!”
บรรพชนตระกูลหลินกระโจนเข้าโจมตี ดุจภูติผีปีศาจ
ทุกคนใช้พลังโจมตีใส่เหล่านักฆ่าตระกูลหวังอย่างไม่ไว้หน้า
เพียงพลังของบรรพชนตระกูลหลินไม่กี่คนก็สามารถจัดการเหล่านักฆ่าตระกูลหวังได้หมดสิ้น
หวังเฉียนคุนเห็นการโจมตีของบรรพชนตระกูลหลิน เขารู้สึกถึงความผิดปกติ พวกเขามีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ั้แ่เมื่อไหร่? ทำไมพลังของพวกเขาถึงเพิ่มขึ้นอย่างก้าวะโในเวลาอันสั้นเช่นนี้?
แต่ในสถานการณ์คับขันเช่นนี้ หวังเฉียนคุนไม่มีเวลาคิดมาก
“เร็วเข้า!”
หวังเฉียนคุนประทับมือ เตาหลอมรูประฆังขนาดเล็กปรากฏขึ้นระหว่างคิ้วของเขา
เตาหลอมรูประฆังงดงามและลึกลับ แกะสลักลวดลายดอกไม้ นก ปลา และแมลง เมื่อปรากฏขึ้น มันแผ่พลังแปลกประหลาดออกมา
หวังเฉียนคุนต่อยเข้าที่หน้าอกตัวเอง
“อั๊ก!”
เขาพ่นเืออกมาสามคำ ทำให้เตาหลอมระฆังเล็กเปล่งแสงเืประหลาด
พลังปราณปั่นป่วน เืควบแน่นรอบเตาหลอม ดึงเหล่านักฆ่าตระกูลหวังกลับไป
“ตราโลหิตลี้ภัย!?”
“อย่าหวังจะหนี!”
หลินเป่าและบรรพชนตระกูลหลินต่างะโด้วยความโกรธ หลินเป่าชกออกไป
ฝ่ามือของเขาสร้างความเสียหายในมิติโดยรอบ
ใบมีดสีดำสนิทสามเล่มปรากฏบนท้องฟ้า เปล่งประกายพลังปราณสีม่วงเข้ม ราวกับจะทำลายล้างทุกสิ่ง โจมตีเตาหลอมระฆังสีเือย่างไม่เกรงกลัว
ตึ๊ง!
เตาหลอมระฆังสีเืสั่นะเือย่างรุนแรง หวังเฉียนคุนพ่นโลหิต
ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใบหน้าซีดเผือด ร่างกายสั่นเทา เขาคำราม “เ้าหยุดข้าไม่ได้!”
แต่ก่อนที่หวังเฉียนจะควบคุมเตาหลอมระฆังได้ ก็เกิดขึ้นอำนาจลึกลับอีกครั้ง
แรงดูดมหาศาลแผ่ขยายออกไป หลุมดำปรากฏขึ้นภายในเตาหลอมระฆัง กลายเป็เทาเทียหลายสิบตัว กัดกินหวังเฉียนคุนอย่างดุร้าย
“อ๊า!!”
เส้นผมและเคราของหวังเฉียนกระจาย โลหิตไหลทะลัก
เขาหันไปสบตากับดวงตาสงบนิ่งของหลินเสวียน
“เด็กน้อย!”
“กล้าหยุดข้า!?”
หวังเฉียนคุนคำรามด้วยความโกรธ พยายามดิ้นรน แต่พลังดูดกลืนของเทาเทียก็กักขังเขาไว้ในพริบตา!
พริบตาผ่านไป หวังเฉียนคุนคำราม ้าควบคุมเตาหลอมระฆังเพื่อหนี
แต่ในขณะนั้น เสียงหนึ่งดังขึ้นจากความว่างเปล่า
“มาแล้ว จะรีบไปไหน?”
เสียงเย็นเยียบ ก้องกังวาน ราวกับเสียงของฟ้าดิน
ความว่างเปล่าสั่นะเื! ชายชราในชุดขาวปรากฏตัวต่อหน้าเตาหลอมระฆัง ท่าทางสงบนิ่ง
ภายใต้ท้องฟ้าเต็มไปด้วยดวงดาว สายลมพัดผ่าน ชุดขาวของบรรพชนตระกูลหลินพลิ้วไหว แขนเสื้อคล้ายปีกนก
ชายชรายกเท้าขึ้นช้าๆ ก้าวลงหนึ่งก้าว
บูม!
ราวกับดวงดาวตก! หมอกเืหนาทึบปะทุขึ้น เื เนื้อ และกระดูกกระจายไปทั่ว
ดวงตาของบรรพชนตระกูลหลินเยือกเย็น ทรงพลัง และน่าเกรงขาม! เขายื่นมือออกไป คว้าเศษเนื้อที่อยู่ห่างไกล
ในทันใดนั้น การป้องกัน พลัง และเคล็ดวิชาทั้งหมดของหวังเฉียนคุนก็ไร้ประโยชน์
ต่อหน้าบรรพชนตระกูลหลินเก่าแก่ เหล่านักฆ่าตระกูลหวังถูกสังหารในพริบตา! เหลือเพียงหวังเฉียนคุนที่สภาพย่ำแย่ เหมือนลูกไก่ตัวเล็ก ไร้ทางต่อต้าน ถูกบรรพชนตระกูลหลินกดขี่อย่างง่ายดาย
“ข้าก็คิดว่าหวังชางเซิงจะมาเองซะอีก!” บรรพชนตระกูลหลินกล่าวอย่างเ็า
หวังเฉียนคุนคว้าแขนบรรพชนตระกูลหลิน ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ดวงตาแดงก่ำ
ความไม่เต็มใจและความสงสัยเต็มดวงตาของหวังเฉียน! คุนเป็ไปได้อย่างไร! เหล่านักฆ่าคือยอดฝีมือของตระกูลหวัง แม้จะสู้กับบรรพชนตระกูลหลินไม่ได้ ก็ควรจะป้องกันตัวได้
แต่ทำไม? เกิดอะไรขึ้น?
หวังเฉียนนึกถึงบางอย่างขึ้นมา
ทำไมพลังของบรรพชนตระกูลหลินและบรรพชนคนอื่นๆ ถึงเพิ่มขึ้นมากขนาดนี้ในเวลาอันสั้น!
“อย่า…อย่าฆ่าข้า ข้าคือหัวหน้าตระกูลหวัง บุตรชายของข้าชื่อหวังเถิงเฟย…”
แต่ก่อนที่หวังเฉียนจะพูดจบ บรรพชนตระกูลหลินก็บีบเขาแน่นขึ้น
กร๊อบ!
ราวกับขยี้มดแมลง ร่างของหวังเฉียนคุนแข็งทื่อ
พลังชีวิตของหวังเฉียนคุนหายไป กลายเป็ฝุ่นผง
“เด็กน้อยกล้าพูดกับข้าแบบนี้!?”
บรรพชนหลินกล่าวช้าๆ ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง สายตาจับจ้องไปยังที่ที่หลินเสวียนที่อยู่ไกลออกไป แววตาเต็มไปด้วยความซาบซึ้ง
หลินเสวียนเพิ่งเกิดได้เพียงเจ็ดวัน แต่พลังอำนาจที่เขาเปล่งออกมาสามารถหยุดหวังเฉียนคุนไว้ได้
นั่นเป็ความสามารถที่น่าทึ่งยิ่งนัก
หากเขาเติบโตขึ้น อนาคตของตระกูลหลินจะเป็อย่างไร? ใครจะเป็ผู้มาทัดทานพวกเขาได้?
