"ถวายบังคมชินอ๋องพ่ะย่ะค่ะ"
เสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายบรรยากาศคุกรุ่นนี้ลงไปได้อย่างมาก มันทำให้จิตใจของเสี่ยวหงเบิกบานไม่น้อย
เสี่ยวหงหันไปมองชายหนุ่มรูปงามที่นางรอคอยที่จะพบเจอกับเขา ความหงุดหงิดใจจากหยางเทียนฉีพลันสลายหายไปหมดสิ้น
อวิ๋นหลัวซีเดินตรงเข้าหยุดตรงหน้าทั้งสองก่อนจะทำความเคารพหยางเทียนฉี
หลังจากที่เขาเดินเข้าเขตล่าสัตว์มาได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงชายหญิงพูดคุยกันอยู่ ไม่สิ!!! เสียงทะเลาะต่อว่าอย่างดุเดือดเสียมากกว่า
เขาที่เดินเข้ามาเห็นเสี่ยวหงกำลังยั่วโมโหหยางเทียนฉีอย่างเอาเป็เอาตายก็อดที่จะยกยิ้มมุมปากขึ้นมาไม่ได้
ใครกันที่บอกว่านางอ่อนแอ คนผู้นั้นช่างตาบอดสิ้นดี!
"เหตุใดเ้าเพิ่งมาถึง?"
หยางเทียนฉีที่โมโหเสี่ยวหงเป็ทุนเดิมอยู่แล้ว พอเห็นอวิ๋นหลัวซีเดินเข้ามาเขาก็รู้สึกหงุดหงิดใจเพิ่มมากขึ้นจนเผลอขึ้นเสียงใส่อวิ๋นหลัวซีอย่างไม่รู้ตัว
"หม่อมฉันกำลังหารือเื่สำคัญกับฝ่าาจึงมาช้าพ่ะย่ะค่ะ"
หยางเทียนฉีเปลี่ยนอารมณ์อย่างกะทันหัน เสด็จพี่ของเขาชื่นชมอวิ๋นหลัวซีเป็อย่างมาก แม้ว่าเขาจะอายุยังน้อยแต่ก็เป็ที่ปรึกษาที่ยอดเยี่ยมของเสด็จพี่ได้ เขาคงไม่โง่พอที่จะมีเื่บาดหมางกับคนของเสด็จพี่
"ซื่อจื่อ ข้ามารอท่านตั้งนานคิดว่าท่านจะไม่มาเสียแล้ว"
อวิ๋นหลัวซีหันไปมองเสี่ยวหงก่อนจะขมวดคิ้วมุ่น
แม่นางน้อยตัวแสบนี่กำลังคิดจะทำสิ่งใดกัน?
"เหตุใดแม่นางจึงมาอยู่ที่นี่ได้?"
"หยางซูจวิ้นพาข้ามาน่ะ เขาบอกว่าท่านก็มาด้วยข้าเลยตามเขามาเพราะอยากเจอท่าน"
หยางเทียนฉีมองคนทั้งสองพูดคุยกันด้วยความรู้สึกหงุดหงิดในใจ เขาสะบัดชายเสื้อก่อนจะเดินหายเข้าไปในลานล่าสัตว์
"เ้ายั่วโมโหชินอ๋อง ไม่กลัวตายบ้างหรือ?"
อวิ๋นหลัวซีปรายตามองเสี่ยวหงอย่างพิจารณา เสี่ยวหงฉีกยิ้มตาหยีก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เขามากยิ่งขึ้น
"ข้าไม่กลัวตายหรอก แต่กลัวท่านไม่รับรักข้ามากกว่า"
"เ้ามันหน้าไม่อาย!"
อวิ๋นหลัวซีที่ใบหน้าแดงก่ำถอยหลังออกมาจากเสี่ยวหง ก่อนจะรีบเดินหายเข้าไปในลานล่าสัตว์อีกคน เสี่ยวหงได้แต่ยิ้มและส่ายหน้าไปมา
ชาติที่แล้วเพราะนางสารภาพรักกับเขาช้าไปก้าวหนึ่ง เขาจึงไปรักกับผู้หญิงคนอื่น
ตอนนี้นางได้ย้อนเวลากลับมาเจอเขาอีกครั้ง นางจะไม่มีวันปล่อยเขาไปให้ใครอีกเป็อันขาด
"คุณหนูเ้าคะซื่อจื่อเดินหนีท่านไปแล้ว"
"ช่างเถิด ข้าจะตามตื๊อจนกว่าจะได้เขามาเป็พ่อของลูกข้า"
มู่มู่ แมวเทพที่พรางตัวได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างจนใจ
นายหญิงคลั่งรักจนหัวปักหัวปำเสียแล้ว!
เสี่ยวหงเดินเข้ามาด้านในลานล่าสัตว์พลางกวาดสายตามองไปรอบๆ บริเวณ ก่อนจะเดินเข้าไปหาหยางซูจวิ้นที่ยืนอยู่ไม่ไกลพร้อมกับม้าตัวหนึ่ง
"ข้าจะออกไปล่าสัตว์ในเขาด้านในที่ลึกเข้าไปอีก เ้าก็รออยู่ที่นี่เถิดข้างในนั้นอันตรายนัก"
"เ้าหาม้าดีดีให้ข้าสักตัว ธนูด้วย อ้อ! มีดสั้นด้วย อิ๋งเอ๋อร์เ้ารอข้าอยู่ที่นี่นะ"
เสี่ยวหงเหมือนไม่ได้ยินคำกล่าวเตือนของหยางซูจวิ้น นางเดินไปเลือกม้าด้วยตนเองเพราะเบื่อที่จะรอหยางซูจวิ้นผู้ชักช้าไม่ทันใจนาง
"เ้ารออยู่ตรงนี้จะดีกว่า อย่าไปเป็ตัวถ่วงใครเลย"
หยางเทียนฉีที่นั่งอยู่บนหลังม้าตัวหนึ่งเอ่ยปากทักท้วงเสี่ยวหงด้วยสายตาดูแคลน เสี่ยวหงยกยิ้มมุมปากพลางจ้องมองไปที่หยางเทียนฉีด้วยสายตาไม่ยอมแพ้
"เดี๋ยวก็รู้ว่าใครกันที่จะเป็ตัวถ่วงใคร"
หยางเทียนฉีส่งเสียงเฮอะในลำคอก่อนจะควบม้านำหน้าไป
อวิ๋นหลัวซีขี่ม้าตามหลังเสี่ยวหงไปเรื่อยๆ เขาเองก็อยากจะรู้เช่นกันว่านางจะสนุกกับการยั่วโมโหชินอ๋องไปอีกนานแค่ไหน
ขี่ม้าเข้ามาลึกเรื่อยๆ สายตาทุกคนต่างระแวดระวังรอบข้าง หูคอยฟังความเคลื่อนไหว ส่วนสายตาก็คอยจับทิศทางตามเสียงนั้น
ฉึก!
เสียงกวางป่าร้องโหยหวนด้วยความเ็ปก่อนจะล้มตัวลงตรงด้านหน้าไม่ไกลจากพวกเขามากนัก
"ท่านอา ฝีมือการยิงธนูของท่านช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก"
"เ้าเองก็ลองดูบ้างสิ มือใหม่เช่นเ้าได้ไก่ป่าสักตัวก็ถือว่าไม่เลว"
หยางซูจวิ้นยิ้มแหยๆ ก่อนจะหันไปตั้งใจฟังสิ่งรอบตัว เขาง้างคันธนูก่อนจะยิงออกไปในระยะไม่ไกล แต่ทว่าเขากลับคว้าน้ำเหลว
"เฮ้อ ช่างน่าขายหน้านัก"
เสี่ยวหงยกยิ้มมุมปากนางเห็นกระต่ายป่าสีขาวสามตัวกำลังะโไปมาไม่ไกลนัก นางง้างคันธนู ยิงธนูครั้งเดียวสามดอกรวดพุ่งออกไปทันที
ฉึก ฉึก ฉึก!
"เสี่ยวหง กระต่ายะโไวยิ่งนักเ้ากลับยิงมันได้ถึงสามตัวในคราเดียวเ้าช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก!!!"
หยางซูจวิ้นมองเสี่ยวหงอย่างชื่นชม อวิ๋นหลัวซีเองก็มองนางด้วยความประหลาดใจไม่น้อย
ในร่างบอบบางน่าทะนุถนอมนั่น กลับซ่อนเขี้ยวเล็บและความประหลาดใจเอาไว้นับไม่ถ้วน
หยางเทียนฉีจ้องมองเสี่ยวหงอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง เขารู้จักกับนางมาหลายปี หากเป็แต่ก่อนนางไม่มีทางทำเื่เช่นนี้ได้ แม้จะฆ่าปลาสักตัวนางยังร้องห่มร้องไห้ แต่ตอนนี้เหตุใดนางจึงสามารถง้างคันธนูสามดอกยิงกระต่ายได้อย่างไม่สะทกสะท้าน!
เสี่ยวหงยกยิ้มที่มุมปากอย่างพอใจ
สมัยเรียนอ่านนิยายเยอะไปหน่อย เห็นนางเอกยิงธนูทีเดียวสามดอก นางอยากทำบ้างเลยไปลงเรียนวิชายิงธนู ฝึกประมาณหนึ่งปีนางก็ทำได้
ท่ามกลางความใของทุกคน สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
"หยางซูจวิ้นระวัง!!!"
เสือดำทะมึนตัวใหญ่ั์พุ่งมาจากทิศเหนือของป่ากระโจนใส่ร่างของหยางซูจวิ้นอย่างดุร้าย
เสี่ยวหงพุ่งทะยานไปดึงตัวของหยางซูจวิ้นให้รอดพ้นจากกรงเล็บของเสือดำใหญ่ตัวนั้น จนทั้งคู่ตกลงจากหลังม้า
"เสี่ยวหง!!! เ้าาเ็หรือไม่!"
"ไม่ ข้าไม่เป็อะไร รีบลุกขึ้นเร็วเข้า!!!"
อวิ๋นหลัวซีรีบเข้ามาพยุงร่างของทั้งคู่เอาไว้ ก่อนจะมองไปที่เสือดำใหญ่ตัวนั้น ตาของมันแดงก่ำ มันร้องคำรามอย่างดุร้าย สายตาจับจ้องไปที่ผู้คนราวกับว่ามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าคืออาหารอันโอชะของมัน
"เร็วเข้ายิงธนูใส่มัน ใครฆ่ามันได้ข้าจะตกรางวัลอย่างงาม!"
หยางเทียนฉีะโสั่งทหารอย่างโเี้ เหล่าทหารที่เห็นแก่ของรางวัลที่ล่อตาล่อใจต่างรีบง้างคันธนูยิงใส่เสือดำใหญ่ตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง
แต่ทว่าธนูเ่าั้กลับไม่ระคายิัของมันเลยแม้แต่น้อย!!!
มันพุ่งเข้ามากัดร่างนายทหารคนแล้วคนเล่าจนล้มตายกองดั่งใบไม้ร่วง หยางเทียนฉีสีหน้าซีดเผือดอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง
ก็แค่เสือดำธรรมดาตัวหนึ่งเท่านั้นเหตุใดมันถึง!!!
เสี่ยวหงสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเสือดำตัวนี้
มันไม่ใช่เสือธรรมดาทั่วไป
"ข้าจะฆ่ามันด้วยมือของข้าเอง!!!"
หยางเทียนฉีพุ่งตรงไปที่เสือดำตัวนั้นอย่างบ้าคลั่ง เสี่ยวหงที่เห็นท่าไม่ดีรีบพุ่งเข้าไปรั้งเขาเอาไว้
"พระองค์จะทำอะไร พระองค์เอาชนะมันไม่ได้หรอกเพคะ!"
"เ้าเป็สตรีอย่าสอดมือเข้ามายุ่ง!!!"
"อย่าอวดเก่งนักเลย หากไม่อยากเป็ศพก่อนจะได้แต่งงาน"
"หุบปากของเ้าเสีย!!! หากเ้าเก่งนักก็ไปฆ่ามันเสีย หากทำไม่ได้ก็อย่ามาเป็ตัวถ่วงของข้า!!!"
หยางเทียนฉีผลักเสี่ยวหงออก อวิ๋นหลัวซีรีบพุ่งตัวเข้าไปโอบนางไว้จากด้านหลังอย่างไม่รอช้า
"อ๊าาาา!!!"
เสียงร้องอย่างเ็ปดังไปทั่วผืนป่า ชินอ๋องหยางเทียนฉีถูกเสือดำใหญ่ตัวนั้นตะปบกัดเข้าที่ไหล่ข้างซ้ายของเขาจนเป็รอยแผลใหญ่
"นายหญิงเสือตัวนี้มัน!!!"
มู่มู่มองนางเสี่ยวหงอย่างตื่นตระหนก เสี่ยวหงที่สื่อสารทางจิตกับมู่มู่ก็ตื่นตระหนกไม่ต่างกัน
"เสือดำไสยเวทระดับสาม!"
มันไม่ใช่เสือธรรมดาแต่มันคือเสือดำไสยเวทระดับสาม มันเกิดจากการชุบเลี้ยงของพวกหมอผีชั้นต่ำที่อาคมแกร่งกล้า
ว่าแต่มันมาอยู่ที่นี่ได้เช่นไร!
"มู่มู่เ้ามีวิธีจัดการกับมันหรือไม่?"
"มันเป็เสือดำระดับสามอาคมของข้าเพียงผู้เดียวสู้กับมันไม่ได้!"
"เช่นนั้นข้า!"
"ไม่ได้นายหญิง กฎข้อห้ามของตระกูลห้ามท่านยุ่งเกี่ยวกับการแก้เวทไสยดำ อาคมมันจะสะท้อนกลับมาหาตัวท่าน!!!"