พื้นที่ข้างหน้ากว้างใหญ่มาก มันกว้างมากกว่า100 เมตร ทั้งยังว่างเปล่าไม่มีอะไรเลยเว้นแต่ตรงกลางที่มีอสูรร่างสีเขียวขนาดมหึมาตัวหนึ่งนอนนิ่งอยู่อย่างเงียบสงบ
ร่างของมันที่นอนอยู่กินพื้นที่บริเวณนี้ไปถึงครึ่งหนึ่ง! ไม่มีใครรู้ว่าขนาดของมันใหญ่กว่าเ้าคางคกั์แห่งความละโมบกี่เท่าทว่าแค่ร่างกายอันใหญ่โตของมันก็ทำให้หลิงเฉินถึงกับรู้สึกหายใจไม่ออก
อสูรั์ตัวนี้มีรูปร่างแปลกประหลาดและน่ากลัวมากในตอนนี้เห็นได้ชัดว่ามันกำลังหลับลึกอยู่ ส่วนหัวของมันมีขนาดใหญ่มากด้วยลักษณะท่าทางที่ดูดุร้ายของมันเพียงแค่ชำเลืองมองก็ทำให้ผู้คนหวาดผวาได้ปากของมันใหญ่มากๆ แม้มันกำลังนอนหลับแต่ปากของมันยังคงอ้ากว้างเผยให้เห็นแนวฟันอันน่ากลัวซึ่งเหมือนกับเลื่อยสันจมูกของมันโด่งออกมาเด่นชัด บนหัวของมันมีเขาโค้งอันหนึ่งส่วนข้างหัวทั้งสองด้านมีครีบเนื้อรูปร่างคล้ายใบหู หากแต่สิ่งที่ดูพิลึกและทำให้ต้องประหลาดใจก็ก็คือไม่มีดวงตาอยู่บนใบหน้าของมันทั่วทั้งใบหน้าของมันมีเพียงแค่จมูกที่เป็สันและปากขนาดมโหฬารซึ่งดูเหมือนจะกลืนกินูเาได้ทั้งลูกกับครีบเนื้อที่เหมือนกับใบหูคู่หนึ่งเท่านั้น นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรอื่นอีกลักษณะลำตัวและหางของมันเหมือนกับวัวทั่วไป เพียงแต่ขนาดของมันใหญ่กว่ามากยิ่งไปกว่านั้นมันยังมีอุ้งเท้าขนาดใหญ่ยื่นออกมาจากลำตัวทั้งสองข้างซึ่งรูปร่างของมันนั้นมีบางส่วนคล้ายกับมือของมนุษย์
กลิ่นอายชั่วร้ายสุดจะพรรณนาแผ่ออกมาจากอสูรั์ตัวนี้มันให้ความรู้สึกถึงอันตรายแก่หลิงเฉินมากกว่าคางคกั์แห่งความละโมบเป็พันเท่า
หยาดเหงื่อเย็นเยียบพลันหลั่งออกมาจนเปียกชุ่มเสื้อผ้าของหลิงเฉินเขายืนอยู่ที่นั่น จ้องมองไปที่อสูรั์น่ากลัวตัวนั้น ไม่กล้าเดินรุดหน้าต่อไปและไม่กล้าแม้กระทั่งถอยหลังเพื่อหลบซ่อนตัวแต่เขากลับยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นและกลั้นหายใจเขาเข้าใจว่าความรู้สึกสุดแสนอันตรายนี้หมายความว่าอะไรก็เหมือนกับมดตัวหนึ่งที่เผชิญกับูเาอันสูงตระหง่านซึ่งมองไม่เห็นยอดถ้าอสูรั์เบื้องหน้าตัวนี้ตื่นขึ้นมาล่ะก็ มันสามารถกำจัดเขาได้ในชั่วพริบตาโดยไม่เหลือแม้แต่ซากและโอกาสดิ้นรนแม้แต่เพียงเล็กน้อยก็ไม่มี
มอนสเตอร์ยิ่งแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ประสาทััของมันก็ยิ่งไวมากขึ้นเท่านั้นและเห็นได้ชัดว่าอสูรตัวนี้หลับใหลอยู่ใต้หุบเหวแห่งนี้มานานมากจึงทำให้ความรู้สึกตัวของมันลดลงไปอยู่ในระดับต่ำสุด เพราะอย่างนั้นเขาจึงไม่ถูกพบั้แ่ครั้งแรกที่ก้าวเข้ามาสำหรับอสูรตัวนี้ ทุกๆ การเคลื่อนไหวของเขามีโอกาสสูงที่จะถูกมันค้นพบ
ทว่าเส้นทางล่าถอยของเขากลับถูกตัดขาดนอกจากความตายก็ไม่มีทางอื่นให้หลบหนีออกไปไม่ว่าอย่างไรเขาก็เลือกได้เพียงเดินต่อไปข้างหน้า
แต่การต่อสู้กับอสูรั์ตัวนี้มันเป็การฆ่าตัวตายชัดๆ!
หลิงเฉินขยับสายตาตรวจสอบทุกซอกทุกมุมที่ไม่ได้ถูกร่างอสูรั์ตัวนี้บดบังหลังจากยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นราวกับถูกแช่แข็งนานครึ่งนาทีเขาก็ใช้การเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าที่สุดเรียก ‘เสื้อคลุมทมิฬ’ออกมาสวมอย่างแ่เบา
“ดริ๊งคุณใช้งานไอเทมพิเศษ ‘เสื้อคลุมทมิฬ’ ขณะนี้กำลังล่องหนและไม่สามารถโจมตีขณะล่องหน เมื่อถอด ‘เสื้อคลุมทมิฬ’ ออกจะปลดสถานะล่องหน”
ผลล่องหนของ ‘เสื้อคลุมทมิฬ’สามารปกปิดการรับรู้ของมอนสเตอร์ที่มีระดับั้แ่นางฟ้าลงไปได้อย่างสมบูรณ์และยังมีโอกาสที่จะหลบเลี่ยงการถูกพบโดยมอนสเตอร์ระดับปลายฟ้าและเทพลึกลับแต่ไม่จำเป็ต้องคิดก็รู้ได้ว่าความเป็ไปได้นั้นต่ำขนาดไหน
แต่ตอนนี้เขาต้องเดิมพันกับมันและเขาหวังว่าความรู้สึกตัวของอสูรั์ตัวนี้จะลดลงไปอย่างมากใน่เวลาหลายปีที่มันหลับใหลอีกทั้งยังหวังเป็อย่างยิ่งว่าเส้นทางข้างหน้าจะไม่ถูกปิดกั้นไว้!
ภายใต้ผลของ ‘เสื้อคลุมทมิฬ’ร่างของหลิงเฉินเลือนหายไปจากสายตาอย่างสมบูรณ์ แม้แต่เขาก็มองเห็นแค่เงาสลัวๆของตัวเองเท่านั้น
ภายใต้ผลของ ‘เสื้อคลุมทมิฬ’หลิงเฉินเริ่มขยับตัวก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นคง เขาเดินไปข้างหน้าช้าๆ และเงียบเชียบที่สุด
1 ก้าว 2 ก้าว10 ก้าว20 ก้าว...
เนื่องจากอสูรั์ตัวนี้หลับใหลอย่างเงียบสงบจิตใจของหลิงเฉินจึงผ่อนคลายลงเล็กน้อย ก่อนถึงวันนี้น่าจะไม่มีสิ่งมีชีวิตใดๆจากภายนอกเข้ามาในสถานที่แห่งนี้นานมากแล้วดังนั้นอสูรั์ตัวนี้จึงสูญเสียประสาทการรับรู้ไป และนอนหลับอย่างมีความสุขมิฉะนั้นแล้วด้วยด้วยความแข็งแกร่งของมัน แม้เขาจะล่องหนก็คงถูกพบั้แ่แรก
ที่ระยะห่าง 10 เมตรจากอสูรั์ในที่สุดหลิงเฉินก็ทนไม่ไหว เขาใช้สกิล ‘ตรวจสอบ’ กับมัน
[เทาเที่ย]: ประเภท: อสูรในตำนาน ระดับ: เทพลึกลับเลเวล:???? รายละเอียดอื่นๆ ตรวจสอบไม่ได้
ั์ตาของหลิงเฉินเบิกกว้างจนสุด
เทพเทพลึกลับงั้นหรือ!?
นอกจากมอนสเตอร์ระดับนักบุญพิฆาตที่มีตัวตนอยู่แค่เพียงในตำนานระดับเทพลึกลับนับเป็มอนสเตอร์ที่มีพลังสูงสุดของโลกเสินเยว่หากไม่คำนึงว่าเป็มนุษย์หรืออสูร ถ้าพวกมันมีพลังระดับเทพลึกลับพวกมันก็มีคุณสมบัติที่จะเมินเฉยต่อโลกทั้งใบสำหรับผู้เล่นแล้วมีความเป็ไปได้ที่จะเอาชนะบอสระดับนางฟ้าหรือระดับปลายฟ้าที่่ท้ายของเกมด้วยจำนวนคนและพลังที่เพียงพอก็ยังมีความเป็ไปได้ที่จะชนะแต่กับบอสระดับเทพลึกลับนั้นเป็ไปไม่ได้เลยที่จะเอาชนะ และไม่สำคัญเลยว่าเลเวลจะสูงแค่ไหนหรือจำนวนคนจะมากสักเท่าไหร่ มันก็เป็สิ่งที่เอาชนะไม่ได้ แม้จะเป็ผู้เล่น 1แสนคน หรือ 1 ล้านคน มันก็ยังเป็เหมือนเดิมนั่นก็คือการไปฆ่าตัวตายเพราะระดับเทพลึกลับเป็บอสในตำนานที่ไม่อาจเอาชนะได้และทำได้เพียงแหงนหน้าขึ้นมองเท่านั้นอีกทั้งบอสในตำนานจะถูกล้มโดยผู้เล่นที่มีระดับพลังต่ำที่สุดได้อย่างไร
สำหรับอสูรที่มีพลังระดับเทพลึกลับนั้นแม้แต่บนทวีปที่ถูกลืมก็มีจำนวนเพียงน้อยนิดพวกมันทั้งหมดล้วนมีกิตติศัพท์เลื่องลือไปทั่ว ต่างเป็ที่หวาดกลัวของมนุษย์และได้รับการเทิดทูนจากเหล่าอสูรทั้งหลาย
ณ ตอนนี้หลิงเฉินอยู่ที่พื้นที่หมู่บ้านแห่งการเริ่มต้น
และที่หมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นนี่แหละที่อสูรระดับเทพลึกลับดำรงอยู่จริงๆ!!
นามของอสูรระดับเทพลึกลับตัวนี้คือเทาเที่ย!!
แน่นอนว่าหลิงเฉินไม่มีทางที่จะไม่รู้จักชื่อ ‘เทาเที่ย’ในตำนานของจีน มันถูกสร้างขึ้นมาจากส่วนหัวที่ถูกตัดออกมาของเทพปีศาจจือโหย่มันมีนิสัยตะกละตะกลามและมีพละกำลังอันน่าหวาดกลัวอย่างยิ่งตำนานกล่าวไว้ว่าปากขนาดใหญ่ั์ของมันสามารถกลืนกินท้องฟ้าและเขมือบผืนแผ่นดินและไม่มีอะไรที่มันกลืนกินไม่ได้ ในเกมเสมือนจริงหลายๆ เกมก่อนหน้านี้ชื่อเทาเที่ยก็ปรากฏอยู่บ่อยครั้งและมักจะปรากฏตัวเป็บอสตัวสุดท้ายที่ไม่อาจเอาชนะได้
สำหรับ ‘เทาเที่ย’ ของโลกเสินเยว่นั้นได้ปรากฏขึ้นมาอย่างไม่คาดฝันในหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้น!!
บอสตัวสุดท้ายพวกนี้ล้วนปรากฏขึ้นมาเพียงครั้งเดียวซึ่งหมายความว่าหลังจากฆ่ามันได้แล้วมันจะหายไปตลอดกาลเว้นแต่มันจะฟื้นคืนชีพซึ่งมันจะไม่กลับมาเกิดใหม่ใน่เวลาหนึ่งเหมือนกับบอสปกติทั่วไปเทาเที่ยตัวนี้มีอยู่เพียงตัวเดียวในโลกเสินเยว่อสูรั์ตัวนี้ไม่ไปปรากฏในสถานที่ลับสุดยอดสถานที่สุดแสนน่ากลัว หรือพื้นที่สุดท้ายที่เหล่าผู้เล่นทั่วไปไม่สามารถเข้าไปได้แต่มันกลับมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ซะอย่างนั้น
มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย!? หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและงงงวยแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลาที่จะมาคิดถึงเื่เหล่านี้ไม่ว่าจะอยู่ในโลกของเกมเสมือนจริงเกมไหน ตัวตนของเทาเที่ยก็เป็อสูรปีศาจ หากหลิงเฉินไปปลุกมันตื่นขึ้นตัวเลือกเดียวของเขาก็คือความตายเท่านั้น เขาปิดปากแน่นข่มความตื่นเต้นและการหายใจที่ไม่สม่ำเสมอให้กลับเป็ปกติจากนั้นก็ก้าวเดินไปข้างหน้าทีละก้าวๆ ดังเช่นก่อนหน้านี้
30 ก้าว50 ก้าว100 ก้าว...
ทางเดินที่มีขนาดเท่าเดิมกับก่อนหน้านี้ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขาและมันไม่มีประตูหินปิดกั้นไว้!
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งที่อยู่ข้างหน้าของหลิงเฉินนั้นทำให้เขาแปลกใจมากๆเขาไม่ได้รีบพุ่งเข้าไปด้วยความตื่นเต้นในทางกลับกันเขาเดินไปข้างหน้าอย่างค่อยเป็ค่อยไปในเวลาเดียวกันนี้ก็เคลื่อนที่ด้วยฝีเท้าช้าๆ และแ่เบาจนในที่สุดก็ก้าวเข้าไปในทางเดินนั้น
เราผ่านเข้ามาได้อย่างปลอดภัยเช่นนี้หรือเนี่ย?
เมื่อเดินไปถึงทางเลี้ยวร่างของหลิงเฉินก็หายไปจากจากระยะการมองเห็นของเทาเที่ยอย่างสมบูรณ์และตอนนั้นเองที่เขาค่อยๆ ถอนหายใจออกมา ทว่าอาการใจสั่นนั้นยังไม่ได้หายไปใน่เวลาสั้นๆตอนนี้เขายังคงตกตะลึงกับเื่ที่ว่าทำไมที่หมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นถึงปรากฏบอสตัวสุดท้ายตัวนี้ได้นี่มันขัดต่อหลักสามัญสำนึกและความรู้ทั่วไปอย่างชัดเจนแม้คุณจะไปบอกใครก็ตามเกี่ยวกับเื่นี้ แน่นอนว่าย่อมไม่มีใครเชื่อคุณสักคนเมื่อมองไปข้างหน้า หลิงเฉินก็รู้สึกว่าเขาโชคดีสุดๆและรู้ว่าเขาได้รับพรจากโชคชะตาอีกครั้ง เนื่องจากพื้นที่ชั้น 6 ไม่ได้ถูกปิดและทางเดินเส้นนี้ก็ไม่ได้ถูกประตูหินปิดกั้นไว้เหมือนเช่นประตูบานก่อนๆไม่อย่างนั้นแล้ว แม้เขาจะสามารถหลบเลี่ยงการถูกตรวจพบจากเทาเที่ยที่หลับใหลได้มันก็จะไร้ความหมายอย่างสิ้นเชิง
“ดริ๊งคุณกำลังจะเข้าสู่พื้นที่ชั้น7 ของถ้ำที่ถูกลืม”
“ดริ๊งพื้นที่ชั้น 7คือจุดสิ้นสุดของถ้ำที่ถูกลืม มันอาจจะมีอันตรายลึกลับซ้อนเร้นอยู่ โปรดมุ่งไปข้างหน้าด้วยความระมัดระวัง”
พื้นที่ถัดไปคือจุดสิ้นสุดแล้วงั้นเหรอ?
หลิงเฉินยังไม่ปลดสถานะล่องหนเขายังคงใช้ฝีเท้าที่เบาที่สุดก้าวต่อไปข้างหน้าแต่หลังจากเดินเข้าไปในทางเดินนั้นได้ 100 เมตรเขาก็ถอดเสื้อคลุมออกในตอนนี้ผลล่องหน 300 วินาทีของเสื้อคลุมทมิฬเหลืออยู่เพียง100 วินาทีเท่านั้น ต่อจากนั้นเขาก็เร่งฝีเท้าขึ้น และเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
ใต้หน้าผาหมาป่าที่อยู่ทางด้านทิศตะวันออกสุดของหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นหมายเลข49554 ที่ด้านล่างของหุบเหวลึก ณ ถ้ำแปลกประหลาด กับอสูรเวทมนต์และอสูรผู้พิทักษ์ในตำนานหลิงเฉินกระหายอยากรู้มากกว่านี้ว่าแท้จริงแล้วมีอะไรซ่อนอยู่ที่ชั้นสุดท้ายของถ้ำที่ถูกลืม
มันอาจจะเป็เควสลับสุดยอดเควสสุดท้ายที่ซ่อนอยู่ในหมู่บ้านแห่งการเริ่มต้นหมายเลข49554?
ทางเดินนี้ยาวกว่าทางเดินก่อนหน้านี้เล็กน้อยหลังจากเดินไปได้เพียง 5 นาทีหลิงเฉินก็มองเห็นแสงสว่างข้างหน้าเปลี่ยนไปหลิงเฉินรู้แล้วว่าเขากำลังจะถึงปลายทางปลายทางของทางเดินและจุดสิ้นสุดของถ้ำที่ถูกลืม
หลิงเฉินเบาฝีเท้าของเขาลงจากนั้นก็สูดหายใจเข้าลึกๆและเปิดใช้ความสามารถในการบันทึกของอุปกรณ์สื่อสารบนข้อมือของเขาจากนั้นเขากลั้นหายใจ ก่อนเดินไปข้างหน้าทีละก้าวๆ อย่างระมัดระวัง พื้นที่ชั้น 6นั้นถูกพิทักษ์โดยอสูรในตำนานแม้แต่คนโง่เขลาก็ยังรู้ว่าบางสิ่งที่ถูกคุ้มกันโดยอสูรในตำนานนั้นไม่ธรรมดาอย่างแน่นอนบางทีที่นี่อาจจะเป็ซากโบราณและภายในนี้อาจมีสิ่งประดิษฐ์รวมถึงสมบัติต่างๆมากมายนับไม่ถ้วนซ่อนอยู่ แน่นอนว่านี่เป็สิ่งที่หลิงเฉินอยากเห็นมากที่สุด หรือบางทีข้างในนี้อาจจะมีนักพรตที่แข็งแกร่งอาศัยอยู่แม้เื่นี้จะมีโอกาสเป็ไปได้น้อยมากๆ ก็ตาม แต่หากมีคนอยู่ข้างในนี้จริงๆพวกเขาคงจะพบหลิงเฉินั้แ่เขาเข้ามาแล้ว
หลิงเฉินค่อยๆ เดินไปข้างหน้าแสงสว่างเริ่มชัดแจ้งมากขึ้นๆ ทว่าั้แ่ต้นจนจบ หลิงเฉินยังไม่รู้สึกถึงอันตรายใดๆแม้แต่น้อย หัวใจที่บีบรัดแน่นของเขาผ่อนคลายมากขึ้นกว่าเดิมเขาเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ แสงสว่างเริ่มจ้ามากขึ้นๆจนสว่างมากกว่าบริเวณอื่นที่เขาเคยเห็นในถ้ำแห่งนี้ หลิงเฉินหยุดชะงักเล็กน้อยณสุดปลายทางเดิน มันเต็มไปด้วยแสงสว่าง? หรือทางเดินเส้นนี้จะนำทางไปสู่ด้านนอก?
จนกระทั่งเขาก้าวเท้าออกมาจากทางเดินในเวลานี้เขาก็ยังไม่อาจััถึงอันตรายใดๆนั่นหมายความว่าไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ที่นี่ หลังจากเดินออกมาจากทางเดินหลิงเฉินก็ยืนอยู่ตรงนั้นและมองไปยังพื้นที่ด้านหน้าซึ่งเต็มไปด้วยแสงสว่างจ้า...