เมื่อจันทร์เ้าตื่นขึ้นมาก็เห็นเอิงเอยยังนอนหลับอยู่ตบนตัวเองก็มองด้วยความรักและคิดถึงเธออย่างสุดหัวใจ ทั้งดีใจและก็เสียใจที่เธอไม่ยอมติดต่อกลับมา ดีใจที่ตลอดเวลาเอิงเอยไม่เคยแต่งงานใหม่เสียใจที่เธอไม่ปล่อยมือกันไปง่ายๆ ทำตามที่แม่ของจันทร์เ้าสั่ง ซึ่งจันทร์เ้าไม่รู้เลยว่าที่เธอต้องยอมหนึ่งเพื่ออนาคตของจันทร์เ้าเอง และสองเพื่อหลานสาวที่แม่ของจันทร์เ้าไปจ้างให้ญาติทางพ่อพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะแย่งสิทธิ์ของหลานสาวไป ถึงเอิงเอยจะกราบขอร้องยังไงอีกฝ่ายก็ไม่รับฟัง เอิงเอยถึงไม่มีทางเลือกอะไรเหลือเลย ได้แต่ก้าวเข้าไปช่วยเหลือหลานและก้าวออกมาจากคนที่ตัวเองรัก จันทร์เ้าจูบลงไปที่หน้าผากเบา ก่อนที่จะพรมจูบไปทั่วใบหน้าขาวเนียนที่ดูอ่อนกว่าวัยของเอิงเอย ถึงจะอายุเข้าเลขสี่ไปแล้วก็ตาม แต่ในสายตาของจันทร์เ้า พี่เอยก็ตนก็ยังสวยเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก จนจันทร์เ้าอดใจไม่ไหวที่จะมอบจูบที่ลึกซึ้งให้กับเอิงเอยั้แ่เช้าทำเอาเธอครางเบาๆ เมื่อถูกประกบจูบลงไปจนไม่เหลือช่องว่างให้เธอได้หายใจเลย
“อื้ออออ” เธอผลักจันทร์เ้าออก “พ..พอแล้ว พี่หายใจไม่ออก”
แต่จันทร์เ้าไม่รับฟังแค่เหลือช่องว่างให้เธอเพียงเล็กน้อยก่อนที่จะจูบกลับลงไปอีกครั้งด้วยความนุ่มนวลผิดกับเมื่อคืนที่รุนแรงใส่เธอ ทำเอาเอิงเอยเคลิ้มไปอีกครั้งกับรสจูบของจันทร์เ้าที่ดูจะเก่งขึ้นมาในส่ายตาเอิงเอย แต่ก็ทำให้เอิงเอยไม่เข้าใจในอารมณ์ของจันทร์เ้าเลย ว่าทำไมถึงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้ คิดอยากจะรุนแรงใส่กันก็ทำ พออยากจะอ่อนโยนก็น่าหลงใหล ทำเอาสติเอิงเอยหลุดลอยไป แต่ต้องสะดุ้งสุดตัวเพราะเธอยังแสบกับการถูกรุกล้ำเข้าไปอย่างรุนแรงของเมื่อคืน ทำเอาตอนนี้เอิงเอยถึงกับน้ำตาซึมเมื่อจันทร์เ้าไม่ยอมให้เธอได้พักเลย กลับรุกล้ำสอดใส่เข้าไปภายในช่องทางรักของเธอที่ยังทั้งเจ็บและแสบอยู่มาก
“ทำไม่ใจร้ายแบบนี้ เธอจะทำให้พี่ลุกไม่ไหวแล้วจันทร์ พี่ปวดร้าวไปหมดแล้ว”
“เป็เมีย ก็ต้องตอบสนองผัวของตัวเอง อย่าบ่น จันทร์จะเอาพี่เอยตอนนี้เวลานี้ ถ้าไม่อยากเจ็บก็อย่าบ่น”
“ได้โปรดจันทร์เ้า อย่าทรมานพี่แบบนี้ เอามือของเธอออกไปเถอะ ให้พี่พักก่อนได้มั้ย”
“ถ้าอยากให้เอาออกก็เรียกผัวจ๋าสิ แล้วจันทร์จะปล่อย”
เอิงเอยไม่ยอมเรียก ทำให้จันทร์เ้ายิ่งพรวดพราดเข้าไปอย่างสุดแรกก่อนที่จะออกแรงกระแทกใส่เธออย่างไม่ปรานีกันตามเคย แต่จันทร์เ้าก็ไม่อยากเห็นเอิงเอยทรมานมากจนเกินไปเพราะตัวเองก็เห็นอยู่ว่าช่องทางรักของเอิงเอยบวมช้ำมากแค่ไหน จึงดึงร่างของคนที่กำลังร้องไห้ด้วยความเจ็บแสบขึ้นมากอดเอาไว้ และซุกไซร้ไปตามซอกคอเรียวเพื่อปลุกอารมณ์ให้กับเอิงเอยเหมือนตอนที่เธอเคยทำให้ แต่ก็ไม่ได้ช่วยทำให้เอิงเอยรู้สึกดีกับความเจ็บแสบที่ได้รับ ทำให้จันทร์เ้าเองก็สงสารไม่น้อยที่เห็นอีกฝ่ายไม่ตอบสนองกันแบบนี้ ถึงยอมถอนมือออกจากการรุกร่านและจับเธอนอนลงไปนบนเตียงแทน เมื่อมอบความนุ่มนวลให้เอิงเอยด้วยปลายลิ้นของตัวเองตรงจุดอ่อนไหวของเธอ ทำเอาเอิงเอยที่ตอนแรกเจ็บแสบก็เริ่มมีความรู้สึกดีแล้วเสียวมากจน หาที่ระบายออกด้วยการจิกไปที่ไหล่ของจันทร์เ้าอย่างแรง ถึงจันทร์เ้าจะเจ็บแต่ครั้งนี้กลับยอมให้เอิงเอยจิกเล็บลงมาเมื่อมองเห็นผลงานของตัวเอง
“อ้างงงง จันทร์ ช้าหน่อย พี่หายใจไม่ทัน”
“งั้นก็ยอมเรียกจันทร์ว่าผัวจ๋าสิ แล้วจันทร์จะเลิกทรมานพี่เอย ไม่งั้นจันทร์จะแกล้งพี่เอยไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเรียก จันทร์ว่าผัวจ๋า”
“ร้ายกาจที่สุด พี่ไม่เรียก ถ้ามันไม่ได้ออกมาจากใจ เธอไม่ใช่ผัวของพี่ เราเป็แค่คู่นอน เธอบอกเองว่าพี่เป็ได้แค่นั้น แค่นางบำเรอของหมอจันทร์”
“พูดเองนะ แล้วอย่ามาเสียใจ จันทร์เปิดโอกาสให้เรียกว่าผัวไม่เรียก อยากเป็แค่นางบำเรอก็ได้ ดูละกันว่านางบำเรอของจันทร์ต้องเจออะไร”
เมื่อเอิงเอยทำให้จันทร์เ้าโมโหขึ้นมาจริงๆ จากที่ช่วยทำให้เธอรู้สึกดีกลับลุกขึ้นไปที่โต๊ะเก็บอุปกรณ์อะไรสักอย่าง จันทร์เ้าหยิบมันออกมาและสวมเข้าไปเดินตรงไปหาเอิงเอย พอเธอเห็นแบบนั้นหนีลุกขึ้นหนีอย่างเร็วเพราะเธอไม่อยากเจ็บอะไรที่น่ากลัวแบบนั้น แต่จันทร์เ้ากลับคว้าเอวเอิงเอยเอาไว้และผลักให้ไปนอนลงบนเตียง
“หมดเวลาสำหรับความเมตตาใดๆ อีกแล้ว สิ่งนี้จันทร์สั่งมาให้พี่เอยโดยเฉพาะ จันทร์ไม่เคยใช้กับใคร คนแรกที่จันทร์จะใช้ก็คือพี่เอย”
“ไม่เอา อย่านะจันทร์ถ้าใส่มันเข้าไปพี่สลบแน่ พี่เจ็บมากจริงๆ อย่าทำกับพี่แบบนี้”
แต่จันทร์เ้าไม่ฟังอะไรอีก เริ่มมอบความโหดร้ายให้กับเอิงเอยด้วยของสิ่งนั้นที่ตัวเองซื้อมาทำลายเอิงเอยให้เจ็บแสบ จันทร์เ้าจับเอิงเอยอ้าขาออกและใส่มันเข้าไปภายในช่องทางรักอย่างรุนแรงจนมิดแท่งทำเอาเอิงเอยกริดร้องดันลั่นห้อง
“โอ้ย..เจ็บ..อื้ออออ จันทร์พอแล้ว”
เอิงเอยทั้งพลักและถีบจันทร์เ้าเมื่อถูกของสิ่งนั้นสอดใส่เข้าไปอย่างรุนแรงช่องทางรักของเธอถึงกับฉีกขาดและมีเืไหลออกมาต่อหน้าจันทร์เ้า แต่ก็ไม่ทำให้จันทร์เ้าสงบลงได้ กลับกระแทกใส่เอิงเอยอย่างรุนแรงจนเธอปวดร้าวอย่างสาหัสกว่าการใช้แทนเพียงนิ้ว
“พอได้แล้ว พี่เจ็บ อื้ออออ หยุดสักที”
เอิงเอยตอนนี้เสียใจจนถึงขีดสุดกับการกระทำของจันทร์เ้า ถึงจะไม่ได้รักเธอแล้ว ก็ไม่น่าทำร้ายเธอรุนแรงขนาดนี้ จะโกรธจะเกลียดมากแค่ไหน ในเมื่อเธอยอมแล้ว ทำไมถึงไม่เมตตากันเลย
“ถ้ารักกัน ก็เมตตา สงสารพี่บ้างได้มั้ยจันทร์ พี่รับมากกว่านี้ไม่ไหวแล้ว พี่จะ..ม...” ไม่ทันที่เอิงเอยจะพูดจบ ความเ็ปแสนสาหัสที่จันทร์เ้ามอบให้ต่อช่องทางรักของเธอก็ทำให้เอิงเอยถึงกับหมดสติไปด้วยความทรมาน
จันทร์เ้าเมื่อเห็นเอิงเอยสงบไปก็ถอดถอนสิ่งนั้นออกจากร่างกายของเธอ และโยนมันทิ้งลงถังขยะทันทีก่อนที่จะเอาตัวเอาตามลงไปทาบทับร่างกายที่ไร้สติของเอิงเอย
“ทำไมถึงดื้อกับจันทร์ แค่เรียกจันทร์ว่าผัว มันยากนักหรือไง จันทร์ยังเรียกที่เอยว่าเมีย ขอแค่ให้เรียกว่าผัว ทำไมถึงไม่ยอมจันทร์ คนดีของจันทร์ จันทร์จะรักษาพี่เอยเอง จันทร์จะไม่ใช้มันกับพี่เอยอีกแล้ว จันทร์ขอโทษ จันทร์โมโหมากเกินไป คนดีของจันทร์พักเถอะนะ”
เมื่อจันทร์เ้าพูดจบก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดทำความสะอาดร่างกายให้เอิงเอย และเช็ดคราบเืให้กับเธอที่ร่องรักจนหมด ก่อนที่จะใส่เืคลุมและไปหยิบเข็มฉีดยามาฉีดให้เอิงเอยเพราะกลัวแผลของเธอที่จันทร์เ้าสร้างเอาไว้จะติดเชื้อ จันทร์เ้ายังอยากจะมีลูก จึงไม่อยากให้เอิงเอยติดเชื้อจนกระทบไปถึงที่อยู่ของลูกพวกเธอในอนาคตที่จันทร์เ้าติดจะฝากไว้ในท้องของเอิงเอย แต่ถ้าเอิงเอยไม่อยากมีลูก จันทร์เ้าก็ไม่คิดจะบังคับเธอ เพราะสำหรับจันทร์เ้า ขอแค่ได้เอิงเอยกลับมานอนกอดก็พอใจแล้ว
่บ่ายแก่ๆ จันทร์เ้าเดินลงไปหาคุณลดาสั่งกับคุณลดา
“คุณลดา จันทร์จะไปที่บ้านสวนสัก3 วันนะ ฝากดูแลน้องอัยย์ได้ ตามอย่าให้คลานจะพี่ จันทร์ไม่ไว้ใจคุณอีฟ สายตาของคุณอีฟดูแล้ว้าน้องอัยย์มาก จันทร์กลัวน้องอัยย์จะโดนดักฉุด เหมือนเด็กหลายๆ คน ที่โดนคุณอีฟฉุดขึ้นรถไป น้องอัยย์ได้แหลกคามือคุณอีฟแน่ โหดร้ายกว่าจันทร์หลายเท่าเื่ทรมานคนอื่นให้ตัวเองมีความสุข น้องอัยย์รับแบบนั้นไม่ไหวหรอก ได้ตายคาอกแน่ เราช่วยไม่ได้ทุกคนแต่ขอแค่จันทร์ช่วยน้องอัยย์ให้ปลอดภัยได้ก็พอ อย่าลืมนะพี่ อย่าได้คลาดสายตา ถ้าน้องอัยย์จะดื่มแบบนั้นอีก ให้พาขึ้นชั้นสองไปแล้วล้อคประตูซะ ให้นั่งในห้องของจันทร์ไปแล้วโทรบอกจันทร์ทันที จันทร์จะไปพากลับบ้านเอง”
“ค่ะ คุณจันทร์ แล้วเื่คุณนายละค่ะ คุณจันทร์จะให้พี่ทำยังไง ถ้าคุณนายมาที่บ้านแล้วเจอคุณเอย”
“เปลี่ยนรหัสเข้าบ้านให้หมด เดี๋ยวจันทร์บอกรหัสใหม่ให้ แล้วพี่ลดาเปลี่ยนให้หมดภายในวันนี้ ถ้าคุณแม่จะเข้ามาก็บอกจันทร์ไม่อยู่ ไปต่างจังหวัดกับเมีย ไม่ต้องมายุ่งกับจันทร์กลับไปนอนกอดผัวตัวเองซะ ถ้าไม่อยากให้จันทร์ไปมั่วกับผัวของแม่ก็ให้กลับบ้านไป”
แหละนั้นคืออีกหนึ่งเหตุผลที่จันทร์เ้าย้ายออกจากบ้าน เพราะแม่ของจันทร์เ้าแต่งงานใหม่ และผัวใหม่ของแม่ก็เด็กกว่าแม่มาก รุ่นเดียวกับจันทร์เ้าเลย แถมพอจันทร์เ้าก้าวกลับเข้าบ้านได้ไม่ถึงสองวันก็คิดจะจับจันทร์เ้าปล้ำ ยังดีที่คนแบบจันทร์เ้าต่อสู้เป็ ไม่มีวันยอมถูกช่มขืนได้ง่ายๆ จึงโดนเตะเข้าไปคางแตก ก่อนที่จะไปอาละวาดกับแม่ของตัวเองว่าไม่คุมผัวของตัวเองให้ดี จนคิดจะมามั่วกับลูกของตัวเอง นับจากวันนั้นจันทร์เ้าก็มาซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้ที่เ้าของเดิมล้มละลายและบ้านถูกขายทอดตลาดจันทร์เ้าถึงไปประมูลเอามาด้วยราคาที่เกินราคาประเมินไปสูงมาก เหตุผลเดียวที่ยอมทุ่มขนาดนี้ก็คือพี่เอยของจันทร์
เมื่อจันทร์เ้าเตรียมทุกอย่างครบรวมถึงบีบรั่วบ้านเอิงเอยไปเก็บเสื้อผ้าของเอิงเอยเอาไปใส่ไว้ในรถของตัวเองก่อนที่จะไปอุ้มเอิงเอยที่ยังหมดสติอยู่ไปวางลงบนรถพร้อมทั้งคาดเข็มขัดให้เธอเรียบร้อยและขับรถพาเธอออกไปจากกรุงเทพไปยังบ้านสวนที่อยู่จังหวัดอุบลราชธานี ซึ่งจันทร์เ้าซื้อเอาไว้ เพราะพวกเธอเคยคิดกันเอาไว้ว่า ถ้าจันทร์เ้าเรียนจบอยากมีบ้านสวนเป็ของตัวเอง และเปิดคลินิกเล็กๆ พอเลี้ยงดูตัวเองและเอิงเอยให้อยู่อย่างพอมีพอกินได้ ไม่หวังร่ำรวยอะไรขอแค่อยู่ด้วยกันก็พอ จันทร์เ้ามองดูเอิงเอยที่ยังหลบอยู่ถึงจะรู้สึกผิดที่รังแกเธอหนักขนาดนั้น แต่ที่ทำไปเพราะเธอดื้อดึงใส่กัน แค่คำพูดสั่นๆ กลับไม่ยอมพูด ถึงจะรู้ว่าเื่ทุกอย่างแม่ของตนเป็ต้นเหตุผล แต่ทำไมถึงไม่ยอมกลับมาทำไมถึงไม่อุ้มหลานไปหาจันทร์เ้าตอนที่จันทร์เ้า ยังเป็เพียงน้องจันทร์ ไม่ใช่หมอจันทร์คนนี้ จันทร์เ้ายิ่งมองก็ยิ่งน้ำตาตกใน เสียดายเวลา19ปีที่เสียไป เพียงเพราะเอิงเอยไม่กล้าก้าวกลับไปหาจันทร์เ้า
“ถ้าวันนั้นพี่เอยอุ้มน้องอัยย์มาหาจันทร์ และเล่าทุกอย่างตามความจริงให้จันทร์ฟัง เราสองคนก็คงไม่ต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ จันทร์จะรับน้องอัยย์เป็ลูกของจันทร์ก็ยังไงได้ จันทร์จะช่วยพี่เอยเลี้ยงหลาน ทำไมถึงไม่ยอมกลับไปหาจันทร์ ทำไมนะพี่เอยคนดีของจันทร์ ทำไมต้องทำให้จันทร์เป็คนใจร้ายสำหรับคนที่จันทร์รักสุดหัวใจด้วย”
เอิงเอยที่ฟังอยู่ก็ได้แต่อดกลั้นน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากให้จันทร์เ้ารู้ว่าเธอฟื้นแล้ว กลัวใจของจันทร์เ้า จะทำร้ายร่างกายของเธอให้เธอต้องเ็ปแทบขาดใจแบบนั้นอีก ภายในใจก็ไม่กล้าพอที่จะอธิบายเพราะสัญญาเอาไว้และเอิงเอยก็ไม่เคยผิดสัญญาเพราะกลัวคนมีอำนาจอย่างแม่ของจันทร์เ้าจะทำร้ายน้องอัยย์ที่ตอนนี้กำลังโตเป็สาว เธอคงทนไม่ได้ถ้าหลานที่เธอเลี้ยงมาเหมือนลูกถูกทำร้าย สู้ทนให้ตัวเองเ็ปเองยังจะดีกว่า
นิยายแนะนำจากท่านเทพเทียนเป่าตี้