หานไท่ฟู่กลับยังคงส่ายหน้า “เป็ไปไม่ได้ แมวเทพตัวนั้น ข้าไม่มีทางมอบให้เ้าเด็ดขาด!”
“เพราะเหตุใด” เฟิ่งเฉี่ยนไม่เข้าใจ
“ไม่มีเหตุผล ไม่อยากให้ก็ไม่ให้!” พูดแล้วหานไท่ฟู่ก็เพิ่มแรงดันประตูคิดที่จะปิดประตู
เฟิ่งเฉี่ยนออกแรงดันไว้ “หานไท่ฟู่ แมวเทพตัวนั้นสำคัญต่อข้ามาก ท่านบอกเงื่อนไขมาเถิด ไม่ว่าจะต้องเสียเงินเท่าใดข้าล้วนยินดีซื้อ”
หานไท่ฟู่ยังคงยืนกราน “เ้าถอดใจเสียเถิด! ไม่ว่าเ้าจะให้เงินจำนวนเท่าใดข้าก็ไม่ขายแมวเทพตัวนั้น!”
ระหว่างที่คนทั้งสองกำลังคานกำลังกันอยู่นั้น พลันมีเสียงวิ่งมาอย่างเร่งรีบจากด้านในประตู พร้อมกับเสียงะโด้วยความร้อนใจ “ไท่ฟู่ แย่แล้ว เกิดเื่กับคุณชายน้อยแล้วขอรับ!”
เรี่ยวแรงที่ดันประตูอยู่นั้นพลันผ่อนลง เฟิ่งเฉี่ยนเกือบล้มลงไป นางเห็นหานไท่ฟู่วิ่งตามหลังบ่าวรับใช้อย่างร้อนรน นางประหลาดใจเมื่อผลักประตูเข้ามา จากนั้นจึงเดินตามหลังพวกเขาไป
ภายในห้องๆ หนึ่งของเรือนด้านหลัง เฟิ่งเฉี่ยนถูกบ่าวรับใช้ของจวนสกุลหานขวางเอาไว้
“ขออภัย แม่นาง ท่านเข้าไปไม่ได้”
เฟิ่งเฉี่ยนถามอย่างแปลกใจ “เกิดเื่อะไรขึ้น”
บ่าวรับใช้มีท่าทีแข็งกร้าว “ขออภัย นี่เป็เื่ภายในจวนสกุลหาน โปรดอภัยที่บ่าวไม่อาจบอกได้!”
เฟิ่งเฉี่ยนยังคงไม่ยอมแพ้ “เมื่อสักครู่ข้าได้ยินคนพูดว่า คุณชายน้อยเกิดเื่แล้ว”
บ่าวรับใช้สีหน้าเปลี่ยนไปทว่ายังคงปิดปากสนิท “ขออภัยแม่นาง เชิญท่านไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”
“คุณชายน้อยของพวกเ้าล้มป่วยกระมัง เขาเป็โรคอะไร” เฟิ่งเฉี่ยนได้กลิ่นยาสมุนไพรปนเปในอากาศ นางมีประสาทรับกลิ่นที่ดีและมีประสบการณ์ทางการแพทย์อันเต็มเปี่ยม นางััได้ว่าโรคชนิดนี้ไม่เหมือนโรคปกติธรรมดาทั่วไป ความประหลาดใจของนางเพิ่มพูนมากขึ้น
สีหน้าของบ่าวรับใช้ไม่น่าดูอย่างที่สุด เขาก้าวเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง “แม่นาง หากท่านยังสอบถามเื่ส่วนตัวของคุณชายน้อยอีก ก็อย่ากล่าวโทษว่าข้าน้อยไม่เกรงใจ”
เฟิ่งเฉี่ยนทราบดีว่าตนเองไม่สมควรมาสอบถามเื่ส่วนตัวของผู้อื่น แต่นางไม่มีหนทางอื่นจริงๆ นางปรารถนาเพียงว่าจะมีช่องโหว่ที่จะทำให้หานไท่ฟู่ยอมมอบแมวเทพให้กับนาง
“ข้า...”
นางกำลังคิดจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่าประตูห้องถูกเปิดออกกะทันหัน หานหลินเยว่เดินออกมาแล้วกลับหลังหันไปปิดประตู
“แม่นางเฟิง ท่านปู่ของข้าได้มอบแมวเทพให้กับท่านแล้ว เหตุใดท่านยังไม่ยอมปล่อยเขาอีกเล่า” ใบหน้างดงามของหานหลินเยว่ปรากฏให้เห็นโทสะ
เฟิ่งเฉี่ยนทอดถอนใจ “คุณหนูหาน มิใช่ข้าไม่ยอมปล่อยหานไท่ฟู่ ข้าจนปัญญาเช่นกัน ข้าจำเป็ต้องหาแมวเทพสามหางให้พบภายในเวลาสามวัน หาไม่แล้วข้าจำต้องพรากจากคนในครอบครัวของข้า แต่ทั่วทั้งแคว้นเป่ยเยียนไม่อาจหาแมวเทพสามหางออกมาแม้สักตัวเดียว มีเพียงแมวเทพสองหางที่อยู่ในมือของหานไท่ฟู่ตัวนี้เท่านั้นที่กำลังจะบำเพ็ญตนเป็แมวเทพสามหางในสามวันนี้! ดังนั้น นี่จึงเป็ความหวังสุดท้ายของข้า ข้าจำเป็ต้องได้มันมา”
สีหน้าของหานหลินเยว่ผ่อนคลายลง นางขมวดคิ้ว “ที่แท้เป็เช่นนี้ ท่านทำเพื่อไม่้าแยกจากคนในครอบครัว ดังนั้นจึงคิดหาร้อยพันวิธีเพื่อให้ได้มาซึ่งแมวเทพ เื่นี้ข้าเข้าใจ แต่ไม่ปิดบังท่าน แมวเทพตัวนี้สกุลหานของพวกเราใช้มันมาช่วยชีวิต ชีวิตคนสำคัญ ดังนั้น ข้าไม่อาจมอบให้ท่าน หวังว่าท่านจะเข้าใจ”
“นำมาใช้ช่วยชีวิตหรือ” เฟิ่งเฉี่ยนเข้าใจทุกอย่างทันที มิน่าเล่าเป็ตายอย่างไรหานไท่ฟู่ก็ไม่ยอมขายแมวเทพให้กับนาง ทั้งยังคิดหาวิธีใช้แมวเทพตัวปลอมมาแทนแมวเทพตัวจริง นางพยักหน้าน้อยๆ “ข้ากระจ่างแจ้งแล้ว! หากนำมาใช้เพื่อช่วยชีวิตคน ข้าย่อมไม่ฝืนใจผู้อื่น ขอตัวก่อน!”
เฟิ่งเฉี่ยนก้มศีรษะให้นางเล็กน้อยแล้วหมุนตัวจากไป
หานหลินเยว่ประหลาดใจอยู่บ้าง เดิมทีคิดว่านางจะคงยังกัดไม่ปล่อย คิดไม่ถึงว่านางจะถอดใจและจากไปง่ายดายเช่นนี้ ทำให้นางรู้สึกดีกับนางมากขึ้น
เสียงของหานไท่ฟู่ร้องขึ้นอย่างร้อนใจดังออกมาจากในห้องตอนนี้ “ชิวเอ๋อร์ ชิวเอ๋อร์ เ้าจะต้องทนให้ได้นะ! ท่านหมอ ท่านหมอ ขอร้องท่านจะต้องช่วยเขาให้ได้!”
ประตูห้องเปิดออก ท่านออกเดินออกมาจากด้านใน ที่ตามหลังมายังมีหานไท่ฟู่
ท่านหมอพูดอย่างเสียดาย “ขออภัย ข้าได้ทำเต็มที่แล้ว! แต่อาการป่วยของคุณชายน้อยประหลาดเกินไป ข้าไม่มีวิธีการรักษา อีกทั้งหากดูจากสถานการณ์ในตอนนี้ของคุณชายน้อย เกรงว่าเขาคงอยู่ไม่ถึงวันพรุ่งนี้ พวกท่านเตรียมงานล่วงหน้าเถิด”
ร่างของหานไท่ฟู่โอนเอนแล้วหงายล้มไปด้านหลัง หานหลินเยว่ประคองเขาเอาไว้ได้ท่าน “ท่านปู่!”
หานไท่ฟู่หลั่งน้ำตาด้วยความเ็ป “นี่เป็ไปไม่ได้ ข้าไม่เชื่อ! ชิวเอ๋อร์เป็เด็กดีเพียงใด เหตุใดต้องได้รับความทุกข์ทรมานเช่นนี้ ท่านหมอ ท่านมิใช่พูดว่าแมวเทพรักษาโรคของเขาได้หรอกหรือ ข้าจะสังหารแมวเทพตอนนี้เลย!”
ท่านหมอห้ามปราม “ไม่มีประโยชน์! แมวเทพ้าเวลาอย่างน้อยๆ อีกสองวันเพื่อบำเพ็ญตน มันยังไม่ได้กลายเป็แมวเทพสามหาง ย่อมไม่มีสรรพคุณในการรักษาโรค ต่อให้ท่านสังหารมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมา เพราะคุณชายน้อยอยู่ไม่ถึงวันนั้นแล้ว”
หานไท่ฟู่สิ้นหวังอย่างแท้จริง
หานหลินเยว่ร้องไห้สะอึกสะอื้นตาม
ยามนี้เฟิ่งเฉี่ยนที่จากไปแล้วย้อนกลับมา “ให้ข้าลองดูได้หรือไม่”
หานไท่ฟู่และหานหลินเยว่ต่างตะลึงงัน
เฟิ่งเฉี่ยนพูดช้าๆ “ข้าได้ยินเื่ที่พวกท่านคุยกันเมื่อสักครู่แล้ว ข้าแตกฉานวิชาแพทย์ บางทีอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง”
หานไท่ฟู่ได้ยินแล้วแค่นหัวเราะเสียงเย็น “เ้าอย่าได้เสแสร้งแกล้งทำเป็คนมีเมตตา เ้ามิใช่มาเพราะ้าแมวเทพหรือ ข้าจะบอกเ้าว่าต่อให้หลานชายของข้าตายไป ข้าก็ไม่มีทางมอบแมวเทพให้กับคนฉวยโอกาสเช่นเ้า!”
“ฉวยโอกาสหรือ หานไท่ฟู่ ข้าคิดว่าท่านเข้าใจผิดแล้ว ข้าช่วยคุณชายน้อยไม่ได้ทำเพื่อ้าแมวเทพ” เฟิ่งเฉี่ยนอธิบาย
ทว่าหานไท่ฟู่ไม่เชื่อ “เ้าคิดว่าข้าจะเชื่อคำพูดของเ้าหรือ เ้าไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้ ข้าไม่้าเห็นหน้าเ้าอีก! แค่กๆ แค่กๆ...”
เขาไอโขล่กไม่หยุดท่ามกลางอารมณ์อันพลุ่งพล่าน
หานหลินเยว่ลูบหน้าอกช่วยให้เขาหายใจสะดวกขึ้น นางเงยหน้าขึ้นมองเฟิ่งเฉี่ยน กล่าวว่า “แม่นางเฟิง ท่านไปเสียเถิด!”
เฟิ่งเฉี่ยนจนปัญญา นางรู้ว่าตอนนี้ไม่ว่านางจะพูดอะไรพวกเขาล้วนไม่เชื่อ ใครใช้ให้ก่อนหน้านี้นางเอาแต่ตามติดหานไท่ฟู่เพราะ้าแมวเทพเล่า แต่การพบคนกำลังจะตายแล้วไม่ยื่นมือเข้าช่วย นางรู้สึกทนไม่ได้
ดังนั้นนางจึงหันไปพูดกับท่านหมอว่า “ท่านหมอ เมื่อสักครู่ข้าได้กลิ่นยาสมุนไพร ในนั้นมี หญ้าเข็มผี[1] มะแว้งนก[2] และหญ้าเซี่ยคู[3] หญ้าสมุนไพรทั้งสามชนิดนี้ หากว่ากันตามหลักการแพทย์แล้ว ไม่อาจนำมาใช้ร่วมกันได้...”
ท่านหมอไม่รอให้นางพูดจบก็ตวาดเสียงดัง “เ้าหมายความอย่างไร เ้ากำลังสงสัยในวิชาแพทย์ของข้าเช่นนั้นหรือ”
หานไท่ฟู่พูดอย่างหงุดหงิด “เ้าไม่แตกฉานแต่แสร้งทำเป็แตกฉาน สร้างความวุ่นวายอันใดกัน ยังไม่รีบไสหัวออกไปอีก”
เฟิ่งเฉี่ยนไม่ได้ใส่ใจเขา นางยังพูดอีกว่า “ท่านหมอ ท่านอย่าเพิ่งโกรธ ฟังข้าพูดให้จบก่อน!”
ท่านหมอแค่นเสียงฮึ สีหน้าไม่เป็มิตร
เฟิ่งเฉี่ยนพูดต่อ “หากว่ากันตามการรักษาปกติทั่วไป หญ้าเข็มผี มะแว้งนกและหญ้าเซี่ยคู ทั้งสามชนิดนี้ไม่อาจใช้ร่วมกันได้ แต่ในสถานการณ์ที่ไม่ปกติ หากพบเห็นอาการตับพร่อง เืไหลย้อนกลับ เช่นนั้นย่อมมีเหตุผลให้ใช้หญ้าสมุนไพรสามชนิดนี้ร่วมกันได้ในปริมาณที่เหมาะสม ย่อมทำให้เกิดประโยชน์ต่อการรักษาได้”
ท่านหมอมองนางด้วยสายตาตกตะลึง “ผู้ที่แตกฉานวิชาแพทย์มีมากมาย แต่ผู้ที่รู้และกระจ่างแจ้งในเทียบยาประหลาดนี้มีไม่มาก ข้าเองค้นคว้าตำราแพทย์โบราณมามากมายจึงพบเข้า ดูแล้วแม่นางเป็ผู้แตกฉานในวิชาแพทย์จริงๆ”
เฟิ่งเฉี่ยนคลี่ยิ้มบางๆ “ตำราแพทย์โบราณที่ท่านกล่าวถึงมีชื่อว่า 《หนึ่งพันคำถามหญ้าสมุนไพรร้อยชนิด》กระมัง สำหรับบันทึกเทียบยานี้ อยู่ในหมวดหมู่เทียบยาประหลาด หน้าสี่สิบเก้า ย่อหน้าที่สามของ ตำรา 《หนึ่งพันคำถามหญ้าสมุนไพรร้อยชนิด》”
ลูกั์ตาของท่านหมอแทบจะทะลักออกมานอกเบ้า สายตาที่มองนางเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา “ถูกต้อง ข้าได้ค้นคว้าตำรา 《หนึ่งพันคำถามหญ้าสมุนไพรร้อยชนิด》เล่มนี้ แม่นางถึงกับจำได้ว่าอยู่หน้าที่เท่าใด ย่อหน้าที่เท่าไหร่ ข้าเลื่อมใสๆ!”
หานไท่ฟู่และหานหลินเยว่ที่อยู่ด้านข้างต่างมองจนทึ่มทื่อไปเลยทีเดียว ที่แท้นางกระจ่างแจ้งในวิชาแพทย์จริงๆ หรือ!
[1] หญ้าเข็มผี เป็พืชสมุนไพรชนิดหนึ่ง พบเห็นได้ทั่วไป สรรพคุณ : ขับร้อน ถอนพิษ ลดบวม แก้อักเสบ ช่วยให้ย่อยอาหารได้ดีขึ้น ระงับความเ็ป
[2] หลงขุย หรือมะแว้งนก เป็พืชพื้นเมืองในยูเรเชีย ใช้เป็อาหารและยาได้ สรรพคุณ : ขับร้อน ถอนพิษ ลดบวม ตัวร้อน ไข้หวัด ปวดฟัน
[3] หญ้าเซี่ยคู หรือ แฮ่โกวเฉ่าในภาษาจีนแต้จิ๋ว พบได้ในเอเชีย ยุโรป และอเมริกาเหนือ เป็สมุนไพรจีน ช่อดอกสีน้ำตาลหรือม่วงอมน้ำตาล เมล็ดกลมรีสีน้ำตาล ช่อดอกทำยาขับความร้อน แก้แผลมีหนอง