“ พี่สาวซูลี่ไม่ต้องเป็ห่วง ข้าอยู่กับดวงิญญามาหลายเดือนแล้วและสามารถสื่อสารกันได้ ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรถึงแม้จะมีปัญหาข้าก็ยังมีทั้งตาข่ายอาคมและมนต์คาถาอีก ข้าต้องเข้าไปดูเผื่อคนพวกนั้นยังไม่ตายล่ะแต่ถูกกักขังไว้”
“พึ่บบั่บ”เย่วซิงหันไปมอง“ในป่านั้นมีผลไม้ มีพลังและสมุนไพรอยู่เยอะข้าบินสำรวจมาแล้ว” นกฮูกพูดขึ้นเมื่อมันบินมาเกาะตรงหน้าต่าง
“ เ้าบินไปสำรวจแล้วยังงั้นรึ เจออะไรบ้างนอกจากสมุนไพรกับผลไม้มีพลัง มีสัตว์อสูริญญาไหมหรือว่ามี อย่างอื่นอีกอย่างเช่นิญญาของมนุษย์”
“ ข้าไม่เจอสิ่งใดเลย นอกจากมีต้นผลไม้มีพลังที่ขึ้นอยู่เต็มโดยไม่มีคนเก็บและสมุนไพร”
“ น่าแปลกหรือว่าเป็เพราะเ้าบินสำรวจตอนเย็นไม่เจอ ต้องสำรวจตอนกลางคืนถึงจะเห็น หรือว่าคืนนี้เ้าจะบินไปสำรวจอีกรอบไหม เพราะมีคนหายหายสาบสูญในป่าแห่งนั้นเยอะมาก เ้าต้องเห็นิญญาพวกเขาบ้างสิ”
“ คืนนี้ข้าจะลองบินไปสำรวจอีกรอบหนึ่งแล้วจะมาแจ้งให้เ้ารู้ แล้วเ้าจะเดินทางกลับวันไหน”
“ ข้าตัดสินใจจะพักอยู่ที่นี่สักพักหนึ่ง เพื่อที่จะเข้าไปสำรวจป่าจันทร์ดับ ว่ามีสิ่งไหนผิดปกติทำไมถึงมีคนหายสาบสูญโดยไร้ร่องรอยแบบนี้กัน” นกฮูกบินหายไปในความมืดที่เริ่มมาเยือน
เย่วซิงนอนเล่นอยู่บนเตียง“ โอ๊ะ! ดูเหมือนโลหะสีเขียวเม็ดนี้จะยาวกว่าเพื่อนหรือว่าช่วยเหลืุ์หลายคนทำให้โลหะยาวขึ้น แบบนี้ต่อไปต้องช่วยเหลืุ์ให้เยอะ”
“ คืนนี้ไม่เห็นพระจันทร์ เป็ข้างขึ้นหรือข้างแรมกัน หรือพวกิญญาจะปรากฏออกมาตอนคืนเดือนแรม ยังไงพรุ่งนี้ขอลองเข้าป่าไปไม่ได้อะไรก็ยังมีผลไม้มีพลังและสมุนไพร”
“คุณหนูจะไปั้แ่เช้าเลยเหรอเ้าคะ ไม่รอให้พระอาทิตย์ขึ้นก่อนแล้วค่อยเดินทางไป”
“ ไม่ล่ะข้ามีเ้าเทาให้ขี่ไปและมีนกฮูกบินนำทางก็ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว แค่เตรียมชุดเดินทางและถุงใส่ผลไม้มีพลังก็เรียบร้อย”เย่วซิงนั่งบนหลังม้าสีเทาเดินทางไปยังป่าจันทร์ดับ
“ เป็พื้นป่าที่ใหญ่มาก เ้านกฮูกบินสำรวจได้หมดทุกลูกหรือยังเถอะ ูเาสลับซับซ้อนขนาดนี้ไม่ใช่ต้องใช้เวลาสำรวจหลายวันหรอกหรือ”
“ ข้าบินสำรวจ อยู่แค่รอบนอกเท่านั้น ข้างในดูมันไกลและลึกลับเกินไป ข้าจะพาเข้าเก็บผลไม้มีพลังก่อน”
“ ไม่เป็ไรเราก็เก็บผลไม้ไปตามปกติจนกว่าจะเจอปัญหา ถ้าไม่เจอก็ถือว่าโชคดีไป แต่ก็อดเป็ห่วงผู้ที่หายสาบสูญไปไม่ได้ ถ้าตายไปแล้วก็ถือว่าหมดเวรกรรมไป แต่ถ้ายังไม่ตายหรือถูกจับกักขังไว้ล่ะ”
เย่วซิงเก็บผลไม้มีพลังหลายต้นเดินเข้าไปในป่าก็ไม่เจออะไร ที่ผิดปกติไม่เห็นแม้กระทั่งสัตว์อสูริญญาเลยสักตัว
“ วันนี้เอาไว้แค่นี้ก่อนพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ผลไม้นี้ก็แบ่งให้เ้าของชวนครึ่งหนึ่งขายครึ่งหนึ่งก็แล้วกันพวกเขาคงจะ้าพลังของผลไม้ด้วย”
“ เ้าถึงกับได้ผลไม้มีพลังจากในป่ามาได้เยอะขนาดนี้เลยรึ แล้วไม่เจออะไรเลยหรือว่าไปคนละส่วนของป่าจันทร์ดับกันนะ”
เถ้าแก่รับซื้อผลไม้มีพลังแทบจะไม่เชื่อว่าเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะเข้าป่าไปหาผลไม้แต่เขาก็ดูออก ว่าผลไม้มีพลังอยู่ในป่าจันทร์ดับ และถูกเก็บมาจากต้นไม่ดี่ชั่วยามที่ผ่านมานี่เอง
เย่วซิงแวะขายผลไม้ที่มีพลัง ครึ่งหนึ่งก่อนเพราะเป็ทางผ่านพอดีม้าเทาจะได้ ไม่บรรทุกหนักจนเกินไป
“ เ้าว่ายังไงนะแม่นางน้อยมอบผลไม้ที่มีพลังให้กับจวนของเราอย่างนั้นรึ เ้าเก็บมาอย่างยากลำบากและเสี่ยงอันตรายจะมอบให้ผู้อื่นง่ายๆได้ยังไง ข้าจ่ายเป็มุกิญญาให้เ้าเท่ากับราคาที่เ้าเอาไปขายในเมืองก็แล้ว”
“ ไม่ต้องหรอกเ้าค่ะคิดเสียว่าข้าจ่ายค่าเช่าก็แล้วกัน ตระกูลกัวเพิ่งจะฟื้นฟูให้กินผลไม้มีพลังนี้ให้เอาไปแบ่งกัน”
“ ความจริงตรงนั้นไม่มีอันตรายอะไร ท่านลุงให้คนไปเก็บได้นะพรุ่งนี้ข้าจะเข้าไปเก็บอีก จะได้เอาไว้กินเพิ่มพลังกันทุกคนจะได้แข็งแรง”
“ได้ๆข้าจะได้เตรียมกำลังคน ไปช่วยเก็บผลไม้มีพลังพรุ่งนี้ เ้าไปแต่เช้าใช่ไหม” ชายชราถามด้วยดวงตาที่เป็ประกายแห่งความหวัง
“ ใช่แล้วเ้าค่ะข้าจะเดินทางั้แ่เช้ามืด ท่านลุงเตรียมตัวไว้ก็แล้วกัน ถ้าใช้เป็ม้าจะเดินทางได้ไวแต่บรรทุกของได้น้อยต้องไปหลายตัวหน่อย”
“พี่สาวซูลี่ลองชิมผลไม้ของป่าจันทร์ดับดูรสชาติไม่เลวทีเดียว”เย่วซิงยืนผลไม้มีแดงให้ซูลี่ได้ชิม
“ อร่อยเ้าค่ะแต่รสชาติก็ไม่ได้ต่างจากป่าต้าซาน พรุ่งนี้คุณหนูก็ต้องเดินทางแต่เช้าใช่ไหมเ้าคะให้ข้าไปด้วยได้ไหม”
“ ข้าขี่ม้าเทาไม่ได้เอารถม้าไป พี่สาวซูลี่อยู่ที่นี่รอดีแล้วเผื่อมีอันตรายเกิดขึ้น คนของตระกูลกัวที่ไปด้วยพวกเขาต่างมีวรยุทธถึงไม่รู้ว่าจะมีอันตรายหรือเปล่าแต่ก็ป้องกันไว้ก่อน”
เย่วซิงขี่ม้าสีเทาเข้าป่าไปแต่เช้า โดยมีม้าวิ่งตามหลังไปสามสิบตัว คนที่ขี่ไปก็คือของตระกูลกัวถ้ามองให้ดีจะเห็นว่ามีแต่ผู้สูงอายุ ครึ่งหนึ่งของจำนวนสามสิบคน ทาสที่ซื้อมาทั้งห้าสิบพวกเขามีฝีมืออ่อนกว่า จึงไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าป่าในครั้งนี้
“ พวกท่านเก็บได้ตามสบายนะเ้าคะ ข้าจะขี่ม้าเข้าไปสำรวจด้านใน ถ้าพบว่าด้านไหนไม่มีอันตรายข้าก็จะมาเรียกพวกท่าน”
“ แค่นี้พวกข้าก็เก็บกันไม่ทันแล้ว ไม่ต้องห่วงเ้าระวังตัวด้วยก็แล้วกัน ถ้ามีเยอะแล้วไม่อันตรายไว้วันหลังค่อยมาเก็บใหม่ตอนนี้ขอเก็บตรงนี้ก่อน พวกเรารีบแยกย้ายกันเก็บผลไม้ ได้เยอะเท่าไหร่ก็เป็ผลดีกับพวกเราจะได้กินเพิ่มพลังกัน”
เย่วซิงขี่ม้าเทาเข้ามายังป่าลึกโดยมีนกฮูกบินนำเข้าไปก่อน ม้าสีเทาวิ่งวนไปมาเพื่อดูว่ารอบๆมีอันตรายหรือไม่
“ แม้แต่สัตว์อสูริญญาก็ไม่เห็น เหมือนนกฮูกบอกจริงด้วย ขนาดเข้ามาลึกถึงเพียงนี้พวกมันหายไปไหนกัน หรือว่าถูกจับไปด้วย”ถ้าอย่างนั้นโดนจับไปไว้แถวไหนล่ะ
“ นกฮูกเ้าลองบินวน ให้ไกลขึ้นสิเผื่อจะเจอสัตว์อสรูิญญา หรือิญญาจะได้ถาม ถ้าคนที่เข้ามาตายก็ต้องเห็นซากศพหรือเสื้อผ้าบ้างไม่อย่างนั้นก็ิญญาแต่นี่ไม่เจออะไรเลย เหมือนหายไปจากโลกนี้อย่างงั้นแหละ”
“ ถ้าเป็เขาวงกตก็ไม่น่าจะใช่ เพราะว่าเื่เพิ่งเกิดไม่กี่เดือนมานี้เองไม่ได้มีั้แ่ต้น ”
“ สาวน้อยเ้าเข้ามาอยู่ในป่าคนเดียวแบบนี้ไม่กลัวรึ ผู้คนต่างเล่าขานว่าใครเข้ามาแล้วก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย”เย่วซิงมองิญญาที่เข้ามาทัก
“ โอ้!พี่สาวเป็ิญญารึ ข้าแค่มาเก็บผลไม้ที่มีพลัง และหาสมุนไพรข่าวอะไรเข้าไม่เห็นรู้เื่เลย ข้ามาจากที่อื่นน่ะพี่สาว”
“ ข้าก็มาจากข้างนอกเหมือนกันเห็น ขบวนม้าวิ่งมาในนี้ก็เลยตามมาด้วย”
“ แล้วพี่สาวเป็ิญญาตามเข้ามาในนี้เพื่ออะไรรึ แล้วท่านไม่ได้ไปปรโลกหรือ”
“ ข้ายังไม่อยากไปตอนนี้น่ะ ข้าต้องหาคนสืบทอดวิชาความรู้ที่มีก่อน ถึงจะไปปรโลก”
“ พี่สาวมีวิชาอะไรที่้าให้คนมาสืบทอดหรือเ้าคะ แล้วท่านเสียชีวิตมานานหรือยัง”
“ จะว่านานก็นานแล้ว ที่ข้า้าคนสืบทอดก็คือวิชากระบี่และการต่อสู้ ข้าหามานานแล้วแต่ยังหาไม่เจอ ถึงหาเจอก็สื่อสารไม่ได้”
“ พี่สาวถ้าท่านรับปากว่าถ้าข้าสืบทอดวิชากระบี่จากท่านแล้ว ท่านจะไปปรโลกหรือไปผุดไปเกิด ข้าที่สื่อสารกับท่านได้จะตั้งใจเรียนวิชากระบี่จากท่าน”
“ จริงหรือสาวน้อย ที่เ้าจะสืบทอดกระบี่จากข้า ได้สิข้ารับปากว่าจะไปยังปรโลกถ้าเ้าร่ำเรียนวิชาจากข้าจนหมดแล้ว”
“ ไม่ใช่ว่ามีวิชากระบี่อย่างเดียวหรือเ้าคะ ทำไมต้องจนหมดด้วยหรือว่าท่านมีวิชาอย่างอื่นอีก”
“ จะเรียนวิชากระบี่ได้ต้องมีวิชาตัวเบาร่วมด้วย แต่ดูเ้าเหมือนจะมีพลังอยู่ในตัวน่าจะใช้เวลาไม่นาน เ้ามาเรียนอยู่กับข้าเถอะ”
“ พี่สาวออกจากป่าไม่ได้หรือข้าอยู่ในจวนไม่ไกลจากที่นี่มากนัก หรือว่าต้องเรียนอยู่ที่นี่เท่านั้น ข้าจะได้กลับไปแจ้งครอบครัวให้รู้ว่าต้องเรียนอยู่ในป่านี้หลายวัน”
“ ถ้ามีพลังที่แข็งแกร่งตอนที่อยู่ในป่าเท่านั้น ถ้าออกไปข้างนอกพลังิญญาของข้าจะอ่อนแอ”
เย่วซิง“ ไม่ใช่ว่าิญญาตามขบวนม้ามาหลอกเหรอ ไม่เป็ไรได้วิชาความรู้ก็ดีแล้วไม่ต้องสงสัยนางมากนักหรอก จุดมุ่งหมายของเราก็คือส่งิญญาไปปรโลก”
“ ได้ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ข้าจะกลับมาเจอท่านที่นี่ วันนี้ข้าขอเก็บผลไม้ที่มีพลังและสมุนไพรก่อน ”
“ ทำไมเ้าไม่เรียนวันนี้ล่ะสาวน้อย ยิ่งเร็วได้เท่าไหร่ยิ่งดี เพราะข้ารอโอกาสนี้มานานแล้วและย้ายไปหลายที่ กว่าจะเจอคนที่สามารถสื่อสารกับิญญาได้ไม่ใช่เื่ง่ายเลย”
“ ก็ได้เ้าค่ะเรียนจากนี่ถึง่เย็นข้าก็กลับ พรุ่งนี้จะกลับมาใหม่ถ้าให้นอนในป่า ข้าไม่ได้เตรียมตัวมาชุดนอนอะไรก็ไม่มีเอาตามนี้นะเ้าคะ”
เย่วซิงไม่ได้เก็บผลไม้หรือสมุนไพรเลย ต้องเรียนวิชาตัวเบากับิญญาผีสาว ที่พานางวิ่งรอบเขาโดยไม่ให้ขี่ม้า
จนถึงเย็นจึงได้กลับออกมา
“ เ้ากลับออกมาแล้วพวกเราเป็ห่วงแทบแย่เห็นหายเงียบไปนาน แล้วทำไมไม่ได้ผลไม้มาเลยรึแถมยังมีท่าทางอ่อนแรงขนาดนั้น”
“ ข้าไม่ได้มีเวลาหาผลไม้และสมุนไพรเลย ไปฝึกวิชาตัวเบากลางป่ามานะสภาพเลยเป็แบบนี้ พรุ่งนี้เช้าก็ต้องเข้ามาฝึกอีก”
“ พวกเราได้ผลไม้มีพลังวันนี้เยอะมาก พรุ่งนี้ถ้าเ้ามาอีกพวกข้าก็จะตามมาเก็บผลไม้”
“ ท่านลุงข้าจะฝึกวิชาอยู่ในป่าอีกหลายวัน และอาจไม่ได้กลับจวนถ้าพวกท่านจะเข้าไปเก็บสมุนไพรหรือผลไม้ที่มีพลัง่นี้ ที่ข้ายังอยู่ในป่าก็ให้ไปเก็บได้เลย”
“ ดีๆ ข้าจะพาพวกเขาเข้ามาเก็บทั้งสมุนไพรและผลไม้มีพลัง เพื่อตระกูลกัวจะได้มีคนมีพลังแข็งแกร่งเพิ่มขึ้นมาอีกหลายคน”
ซูลี่เห็นสภาพของเย่วซิง“ คุณหนูบอกว่าจะเข้าไปฝึกวิชาอีกแล้วหรือเ้าคะ ถ้าเกิดนานหลายเดือนไม่ได้ทิ้งให้ซิงอีอยู่คนเดียวเป็เวลานานเลยรึเ้าค่ะ”
“ ไม่น่าจะนานเหมือนฝึกวิชา สมุนไพรยาหรือตำราเรียน นี้เป็วิชาการต่อสู้ที่ใช้แรงอยู่ข้างนอกตามที่คาดเดาไม่น่าจะเกินหนึ่งเดือน”
“ หรือพี่สาวจะซื้อม้าและเดินทางกลับไปก่อนก็ได้นะเ้าคะ แต่ท่านจะลำบากหน่อยเพราะม้าไม่ได้รู้ความเหมือนม้าสีเทา อยู่ที่นี่ข้าก็ไม่ได้เจอกับพี่สาวเหมือนกัน”
“ เอายังไงดีล่ะทิ้งคุณหนูไว้ที่นี่ก็เป็ห่วง ให้ซิงอีอยู่ผู้เดียวก็กลัวนางจะเหงา”
“ พี่สาวจะเป็ห่วงข้าเื่อะไร ข้าเอาตัวรอดได้ไม่ต้องเป็ห่วงหรอก แถมเวลากลับถ้าข้าขี่เ้าเทาไปไวกว่ารถม้าอีกเท่าตัว หรือถ้าพี่สาวเดินทางคนเดียวกลัวไม่ปลอดภัย ให้คนของจวนกัวไปส่งสักครึ่งทางไหม”
“ ไม่ดีกว่าเ้าค่ะคุณหนู ข้ารูปร่างใหญ่ขนาดนี้คงไม่ล่อสายตาใครมาปล้นหรอก ข้าจะเดินทางแต่เวลากลางวันเท่านั้นกลางคืนก็จะแวะนอนตามโรงเตี๊ยม”
“ เอาแบบพี่สาวว่าก็ได้เ้าค่ะ ตอนนี้เรามีมุกิญญาใช้จ่ายแบบสบายแล้ว พี่สาวก็ไม่ต้องประหยัดมากจนทำให้ตัวเองลำบาก”