เพียงไม่กี่วินาที คนทั้งสองกลุ่มได้เข้าไปยังูเา ทางด้านฝั่งตระกูลเยี่ยนรวมทั้งเจียงเฉินแล้วมีทั้งหมดสิบเอ็ดคน ทางด้านฝั่งตระกูลหลี่รวมทั้งหลี่ชางิทั้งหมดสิบสามคน
ไม่ว่าจะเป็ด้านจำนวนคนหรือพลัง ทางด้านตระกูลหลี่เหนือกว่าฝ่ายตระกูลเยี่ยน
ภายนอกูเาหลี่ชางเยว่ยิ้มร่า แผลเป็บนหน้ากำลังสั่นะเื อีกด้านหนึ่งเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นกำลังยืนคิ้วขมวด
"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋น ข้าเดิมพันเลยว่าเ้าต้องกังวลและหวาดกลัวอยู่เป็แน่ ถ้าิเอ๋อร์ใช้พลังเต็มที่เ้าคิดว่าจะมีคนจากตระกูลเยี่ยนรอดจากูเานี้ได้งั้นรึ"
หลี่ชางเยว่ได้พูดออกมาอย่างไม่ลังเล
บรรดาผู้เชี่ยวชาญแก่นมนุษย์ของตระกูลเยี่ยนต่างเดือดดาล
เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นโบกมือเป็สัญญาณให้หยุดเถียงได้แล้ว ั้แ่ที่ถูกตัดสิน พวกเขาหวังเพียงอย่างเดียวให้ทั้งสองกลุ่มฆ่าสัตว์ปีศาจด้วยความสามารถของพวกเขาเอง และพวกเขาไม่ได้ไปปะทะกับใครโดยเฉพาะตระกูลหลี่
ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองเสมือนน้ำกับไฟ ถ้าไปเจอกันในูเาการต่อสู้ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ และเมื่อพวกเขาสู้กันจะมีแค่ความเป็กับความตาย
เฉินซวงและอีกสองคนยืนอยู่ข้างๆด้วยสีหน้าผ่อนคลาย พวกเขาไม่เคยสนใจในสิ่งที่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นและหลี่ชางเยว่พูด พวกเขาต่างรู้ว่าทั้งสองตระกูลเป็ศัตรูกัน ไม่ว่าจะมีผู้ใดตายหรือาเ็ พวกเขาหาได้สนใจไม่ นี่มันเป็บรรทัดฐานการต่อสู้ในแคว้นฉี การสู้รบของนิกายใหญ่ทั้งสี่นั้นรุนแรงเกินกว่าตระกูลเยี่ยนและตระกูลหลี่ จะจินตนาการได้
ภายในูเาตระกูลเยี่ยนได้อยู่ด้วยกัน ทุกคนมองไปยังเยี่ยนหยางและเจียงเฉิน ทั้งคู่เป็หัวหน้าของพวกเขา
"พี่เยี่ยนหยาง พวกข้าต้องทำเช่นใดต่อไปดี"
บางคนถามขึ้น
"ทุกคนแยกย้ายกันไปฆ่าสัตว์อสูรด้วยความสามารถของตัวเอง พวกเราจะรวมตัวกันอีกทีในอีกสี่ชั่วโมงข้างหน้า แล้วพวกเราจะมานับจำนวนสัตว์ที่ฆ่าได้ นี่เป็ประสบการณ์ที่ดีของพวกเรา เมื่อเวลาล่าสัตว์อสูร อยู่ให้ห่างจากตระกูลหลี่จะดีที่สุด โดยเฉพาะหลี่ชางิ"
เยี่ยนหยางพูดกับทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง
ทุกๆคนผงกหัวและแยกย้ายกันไป พวกเขาไปกันคนละทาง
"น้องเจียงเฉิน พวกข้าจะสู้ด้วยพลังของพวกข้าเอง หลี่ชางินั้นหมายหัวเ้าอยู่ เ้าต้องระวังตัวด้วย"
เยี่ยนหยางมองไปยังเจียงเฉิน
"แน่นอน เ้าเองก็ระวังตัวด้วย"
เจียงเฉินนำมือวางบนบ่าเยี่ยนหยางก่อนหันออกไปเดินในูเาต่อ
ในเวลาเดียวกัน กลุ่มตระกูลหลี่ได้มารวมตัวกัน
"พี่ิ พวกเราควรทำเช่นไร จะรวมกลุ่มหรือแยกย้าย"
บางคนถามขึ้น ทุกๆคนต่างมองไปยังหลี่ชางิที่เป็หัวหน้าของพวกเขา
"ทุกๆคนจงฟัง ฆ่าสัตว์ปีศาจไม่ใช่เป้าหมายหลักของพวกเรา เป้าหมายหลักของพวกเราคือฆ่าทุกๆคนที่มาจากเยี่ยนหยวี่โหรวซะ เมื่อพวกเราฆ่าพวกมันได้หมด พวกเราก็จะยึดสัตว์ปีศาจที่พวกมันฆ่าได้มาด้วย และใช้พวกมันเพื่อเข้านิกายเทียนเจี้ยน นอกจากนี้เมื่อคนรุ่นเยาว์ของตระกูลเยี่ยนตายหมด เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเองก็คงจะเป็ลม มันใช้เวลาไม่นานทั้งเมืองจะตกอยู่ในมือของตระกูลหลี่ของพวกเรา นี่เป็โอกาสครั้งหนึ่งของชีวิต"
หลี่ชางิหัวเราะออกมาอย่างโเี้ เขาทั้งฉลาดและชั่วร้าย เขาดูมีอนาคตเหนือใครๆ
"พี่ิเป็ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ เมื่อพี่ิอยู่นี่ ตระกูลเยี่ยนเสร็จแน่ พวกเราจะเคลื่อนไปยังเขตที่ตระกูลเยี่ยนอยู่"
บางคนพูดออกมาด้วยความยินดี
"ไปได้ กำหนดตำแหน่งตัวเองและแยกกันไป ข้าจะไปหาเจียงเฉินเอง"
เมื่อเขากล่าวถึงเจียงเฉิน แววตาของหลี่ชางิดูดุร้าย ในูเาแห่งนี้เจียงเฉินเป็เป้าหมายที่สำคัญที่สุดของเขา น้องชายทั้งคู่ของเขาโดนเจียงเฉินสังหาร เขา้าให้เจียงเฉินชดใช้ด้วยเื
สัตว์ปีศาจที่อยู่ระดับฉีไห่สามารถเรียกได้ว่าสัตว์อสูร สัตว์ป่าที่อยู่ต่ำกว่าฉีไห่นั้น ยังไม่สามารถที่จะปลุกสติปัญญาได้ มันเรียกว่าสัตว์ป่า
เมื่อสัตว์อสูรขึ้นระดับฉีไห่แล้ว สติปัญญาได้ถูกปลุกขึ้นสมบูรณ์ สติปัญญาพวกมันไม่ต่างจากมนุษย์ แต่สัตว์ปีศาจเกิดมีมีพลังปราณที่แข็งแกร่งกว่า และมีร่างกายทรงพลัง ยังไงก็ตาม เมืุ่์และสัตว์ปีศาจที่อยู่ระดับเดียวกันปะทะกัน โดยธรรมชาติแล้วฝ่ายสัตว์ปีศาจจะได่เปรียบ
เจียงเฉินได้วิ่งด้วยความเร็วสูง เพียงไม่นานเขาก็วิ่งได้กว่าร้อยลี้เข้าไปด้านในูเา เพราะสัตว์อสูรที่อยู่ภายนอกนั้นค่อนข้างอ่อนแอ มันไม่ได้ดึงความสนใจของเจียงเฉินเลย เป้าหมายของเขาคือดวงจิตอสูร
แซ่กๆๆ....
ตรงหน้าเจียงเฉินเป็พุ่มไม้ และได้ยินเสียงบางสิ่งอยู่ที่นั่น หูของเจียงเฉินสั่นไหวเล็กน้อย และเขาได้จ้องไปยังบางสิ่งที่มีขนาดใหญ่ั์ที่กำลังออกมาจากพุ่มไม้สูง
มันคือแรดดำลายทองสูงกว่าหนึ่งจ้าง ทั่วร่างกายมันมีสีดำ และมีลายสีทองอยู่บนหัว ตอนนี้แรดดำลายจ้องไปยังเจียงเฉินอย่างกระหายเื เหมือนมันกำลังจับจ้องเหยื่ออันโอชะ
ฮู่ม!
แรดดำลายทองร้องออกมาและเดินตรงมายังเจียงเฉิน ทีละก้าวทีละก้าว ทุกๆครั้งที่กีบเท้าเหล็กย่ำลงบนพื้นพื้นดินเกิดเสียงดังสนั่น อาวุธที่ทรงพลังมากสุดของมันคือกีบเท้าเหล็ก แรดดำลายทองที่อยู่ตรงหน้าเจียงเฉินนั้นอยู่ระดับฉีไห่ขั้นกลาง มันสามารถที่จะบดขยี้หินที่แข็งมากๆได้ ทรงพลังมาก ถ้าหากกีบเท้ามันได้ถีบโดนคู่ต่อสู้แล้วล่ะก็ ผลที่ออกมาน่าหวาดหวั่นมาก
"เข้ามา"
เจียงเฉินใช้นิ้วมือกวักท้าทายแรดดำ
ฮู่ม!
การยั่วยุของเจียงเฉินนั้นได้ผล แรดดำลายทองได้ร้องออกมาด้วยความเดือดดาล มันพุ่งเข้าหาเจียงเฉินโดยไม่คิดที่จะหยุด
ตูม! ตูม!
ป่าสั่นะเื แผ่นดินไหวเกิดจากการที่กีบเท้าเหล็กของแรดดำย่ำลงบนพื้นดิน ระยะห่างระหว่างเจียงเฉินและแรดดำนั้นอยู่ห่างประมาณหนึ่งจ้างแรดดำั์ะโไปบนอากาศ กีบเท้าเหล็กส่องประกายพุ่งลงมายังหัวของเจียงเฉิน มันทั้งรวดเร็วและดุร้าย แค่เพียงการทำแบบนี้เพียงครั้งเดียวก็สามารถทำให้บางคนตายเพราะความหวาดกลัวได้
แต่โชคร้ายที่เ้าแรดดำตัวนี้มาพบเจียงเฉิน
แคร้ก!
เจียงเฉินกำกำปั้นของเขาแน่นจนได้ยินเสียงแตก พลังมหาศาลจากหมัด และความเร็วในการจู่โจมดุจสายฟ้าฟาด หมัดของเขาได้ปะทะกับกีบเท้าเหล็กของแรดดำลาย
หลังจากที่ได้บ่มเพาะด้วยทักษะร่างแปลงั พลังปราณและโลหิตของเขาแข็งแร่งและแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่บรรดาสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งก็ไม่สามารถเทียบเขาได้ การสู้ซึ่งๆหน้ากับสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งนี่คือสิ่งที่เขา้า
พบว่ามนุษย์ตัวจ้อยที่อยู่ตรงหน้ามันพยายามที่จะสู้กับกีบเท้าเหล็กของมันด้วยหมัด แรดดำมองเยาะเย้ยเจียงเฉิน
ปัง!
หมัดและกีบเท้าปะทะกัน แรงปะทะเกิดคลื่นที่ทรงพลัง ภายใต้แรงปะทะสายตาเยาะเย้ยของแรดดำกลับเปลี่ยนเป็หวาดกลัวทันที
แกร้ก
ขาของแรดดำแตกกลายเป็ชิ้นๆเืไหลซึมจากิัและกีบเท้าเหล็กของมันก็มีรอยร้าว
โอววววว!
แรดสีดำร้องออกมาอย่างเ็ป ร่างกายที่ใหญ่โตแข็งแรงกระเด็นกลับไป ล้มลงบนพื้นห่างราวหนึ่งจ้าง การปะทะกันอย่างรุนแรงเมื่อครู่ทำให้เกิดป่องูเาไฟขนาดใหญ่บนพื้น
เจียงเฉินะโขึ้นบนอากาศเหนือหัวของแรดดำลายแล้วปล่อยหมัดใส่หัวแรดดำ หมัดโดนหัวของแรดดำอย่างแม่นยำ แรงหมัดนั้นทำให้หัวของแรดแตกออก และลูกแก้วสดใสออกมาจากภายในกระโหลกของแรดดำ เจียงเฉินรับลูกแก้วนั่นทันที
แรดดำลายทองชักกระตุกไม่กี่ครั้งแล้วหยุดขยับ มันตกตายอนาถ
หากมีผู้ใดมาได้เห็นการต่อสู้ครั้งนี้ เขาคงตกตะลึงกรามค้าง คนผู้นี้ทำไมแข็งแกร่งและสังหารแรดดำระดับฉีไห่ขั้นกลางภายในสองหมัด
สำหรับเจียงเฉิน แรดดำที่อยู่ระดับฉีไห่ขั้นกลางก็ยังอ่อนแอเกินไป แม้แต่ระดับฉีไห่ขั้นปลายเขาก็สามารถสังหารได้เช่นกัน
ดวงจิตอสูรจากแรดดำมีขนาดเท่ากำปั้น มันโปร่งแสงและมีพลังที่แข็งแกร่งที่สามารถััได้ชัดเจน
ดวงจิตอสูรจากสัตว์ปีศาจนั้นเป็ส่วนที่สำคัญที่สุดในร่างพวกมัน มันเป็ดั่งแก่นแท้ของสัตว์อสูร มันเป็องค์ประกอบที่สำคัญที่สุด
เจียงเฉินเปิดปากและกลืนดวงจิตอสูรลงท้อง การกระทำของเจียงเฉินนั้น หากคนมาพบเห็นก็คงจะเป็ลมจากการตกตะลึง
การกลืนดวงจิตอสูรเป็เื่ที่โง่เง่าที่สุดในโลก ทุกๆคนต่างรู้ดีว่าความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงของมนุษย์และสัตว์ปีศาจ แม้ว่าดวงจิตอสูรจากสัตว์อสูรจะมีพลังงานที่บริสุทธิ์มากกว่าแต่มันเต็มไปด้วยสิ่งปนเปื้อนซึ่งมนุษย์ไม่สามารถที่จะดูดซับได้ สิ่งปนเปื้อนนี้มักมาจากส่วนพิเศษของสัตว์อสูร
นั่นเป็เหตุที่คนนำจิตดวงจิตอสูรมาแลกกับเงินหรือเม็ดยา หรือนำไปใช้ปรุงยา หากมีผู้้าที่จะดูดซับมัน จำเป็ต้องขจัดสิ่งปนเปื้อนเสียก่อนทีละนิด ทีละนิด การที่กลืนิญญาอสูรโดยตรงแบบเจียงเฉินนั้นเป็เพียงการฆ่าตัวตายเท่านั้น
แน่นอนว่าเจียงเฉินไม่ได้คิดที่จะฆ่าตัวตาย มันมีสาเหตุที่เจียงเฉินทำเช่นนั้น ทักษะร่างแปลงัเป็สุดยอดวิชาไร้เทียมทาน เมื่อเขาได้ฝึกจนอยู่ขั้นสูงสุดแล้ว เขาก็จะสามารถที่จะแปลงกายเป็ัได้ อะไรคือั? สิ่งมีชีวิตชั้นสูงที่อยู่จุดสูงสุดของสิ่งมีชีวิต
นอกจากนั้น แผ่นตำราทักษะร่างแปลงันั้นยังกล่าวถึง หากทำการบ่มเพาะด้วยทักษะนี้จะสามารถที่จะดูดซับสายเืที่หายยากใดๆในโลกก็ได้ บรรดาสัตว์ปีศาจที่แข็งแกร่งนั้นเป็เป้าหมายในการดูดซับของเจียงเฉิน เขาสามารถที่จะดูดซับแม้แต่สายเืของสัตว์อสูร คงไม่ต้องพูดถึงดวงจิตอสูร
เมื่อดวงจิตอสูรถูกกลืนลงไป เขาเริ่มโคจรด้วยทักษะร่างแปลงัทันที ตราประทับัทั้งห้าเสมือนได้รับคำสั่งบางอย่างและมารวมรอบๆดวงจิตอสูรทันที
สองสามนาทีต่อมา พลังงานจากดวงจิตอสูรได้ถูกเจียงเฉินดูดซับอย่างสมบูรณ์ พลังงานบริสุทธิ์ได้ถูกเปลี่ยนเป็พลังหยวนบริสุทธิ์ ส่วนการขจัดสิ่งปนเปื้อนในดวงจิตอสูร มันได้ถูกชำระล้างและกลายเป็พลังหยวนบริสุทธิ์ พลังนั้นได้โดนตราประทับัดูดซับไป
เปรี๊ยะๆ!
ภายในทะเลปราณได้สั่นะเื ตราประทับัดวงที่หก จากก่อนหน้านี้ดูเลือนลาง แต่ว่าในตอนนี้ดูสดใส
"แรดดำลายทองฉีไห่ขั้นกลางนั้นอ่อนแอเกินไป หลังจากดูดซับดวงจิตอสูรแล้วมันไม่ได้ช่วยอะไรข้ามาก หากข้า้าที่จะขึ้นไประดับฉีไห่ขั้นปลายข้าจะต้องหาสัตว์อสูรที่แข็งแกร่งกว่าระดับของข้าในตอนนี้"
เจียงเฉินคิดในใจ แรดดำลายทองนั้นแข็งแกร่ง แต่ด้วยพลังทักษะร่างแปลงันั้นทำให้แขาเหนือกว่าทุกๆคนอย่างมาก เขาเป็ดั่งหลุมดำไร้ก้นที่้าทรัพยากรมากกว่าทุกคน
"ยิ่งไปกว่านั้น แรดดำนี้ยังเป็แค่สัตว์อสูรทั่วไป มันไม่ได้มีสายเือะไรเป็พิเศษ ดวงจิตอสูรที่มีสายเืพิเศษ จะมีความสามารถดั้งเดิมอยู่ หากข้าได้ดูดซับิญญาอสูรเ่าั้ จะทำให้ข้าได้รับความสามารถดั้งเดิมมาด้วยทักษะแปลงันี้"
ดวงตาของเจียงเฉินเป็ประกาย ส่วนที่น่ากลัวที่สุดของทักษะร่างแปลงัคือสามารถดูดซับสายเืพิเศษใดๆบนโลกได้ และได้รับความสามารถดั้งเดิมมาอีกหลังจากดูดซับสายเืพิเศษแล้ว การพัฒนาการของทักษะร่างแปลงัในอนาคต เจียงเฉินไม่อาจจินตนาการได้
แน่นอนว่าสำหรับเื่ทั้งหมดนี้ เจียงเฉินได้คาดหวังไว้กับมันอย่างมาก ชีวิตนี้ได้ถูกลิขิตให้เขายอดเยี่ยมยิ่งกว่าชีวิตที่แล้วของเขา
