บทที่ 18 ซื้อก้อนหินไร้ประโยชน์

     "ที่ปรึกษาหลิว คุณบอกว่าแร่หินก้อนนี้มีผลึกหยกแน่นอนไม่ใช่เหรอครับ?"

      เมื่อเห็นรอยตัดสีเทาแล้ว รอยยิ้มขบขันของเย่จื่อเฉินก็ปรากฏขึ้น

      "ยังไม่ถึงที่สุดก็ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าผลมันจะเป็๞ยังไง"

     คุณหลิวตอบกลับเสียงแข็ง ส่วนในตอนนี้ประธานไป๋ก็เริ่มลงมีดเป็๲ครั้งที่สอง

     ยังคงเป็๞หน้าตัดสีเทาอยู่เหมือนเดิม ไม่มีสีเขียวอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว

      "ขาดทุน ขาดทุนแน่นอน"

      "ตัดอีก!"

      ยังเป็๲หน้าตัดสีเทาอยู่ดี

      "ตัดอีก!"

      เมื่อลงมีดครั้งที่สอง ผู้คนที่มีความรู้ความเข้าใจมากมายก็รู้แล้วว่าแร่หินก้อนนี้ไร้ประโยชน์แน่นอน

     แต่ประธานไป๋ก็ไม่ท้อ เขาไม่เชื่อว่าแร่หินที่รูปลักษณ์ภายนอกดีขนาดนี้สุดท้ายแล้วจะเป็๞แค่ก้อนหินไร้ค่าก้อนเดียว

     ตัดลงไปถึงหกครั้ง แร่หินก้อนใหญ่โดนตัดละเอียดเป็๲ชิ้นๆ

     จนตอนนี้ ประธานไป๋ถึงได้มองเศษหินบนพื้นด้วยใบหน้าถมึงทึงอย่างพูดอะไรไม่ออก

      "ประธานไป๋นี่ใจถึงจริงๆ ซื้อหินไม่มีค่าในราคาตั้งหลายสิบล้าน เป็๲แบบอย่างสำหรับนักธุรกิจอย่างเราเลยนะคะ"

     เซียวอี้เหม่ยเห็นว่าแร่หินไม่มีผลึกหยกจริงก็ทึ่งกับความเชี่ยวชาญของเย่จื่อเฉิน และไม่พลาดที่จะค่อนขอดประธานไป๋เล็กน้อยที่ชอบแข่งขันกับตัวเธออยู่เรื่อย

     "เหอะ เซียวอี้เหม่ย คุณอย่าได้ใจไปหน่อยเลย ครั้งนี้ผมแพ้พนันดูหินก็จริง แล้วคุณล่ะ? ถ้างานประมูลครั้งนี้คุณซื้อหยกดีๆ ไม่ได้ ร้านจิวเวลรี่ของคุณก็รอวันปิดได้เลย"

     ประธานไป๋ยิ้มหยันแล้วหมุนตัวเดินออกไปจากกลุ่มคน เซียวอี้เหม่ยที่เดิมทีดีใจอยู่ก็โดนลบล้างออกไปจนว่างเปล่าทันทีเพียงเพราะคำพูดเขา

      จริงด้วย ถ้าครั้งนี้ไม่ได้ก้อนหินที่ดีมากๆ ถ้าอย่างนั้นก็ต้อง...

      "คุณที่ปรึกษาหลิวครับ ทำไมหินก้อนนี้ถึงไม่มีผลึกหยกล่ะครับ?"

      ไม่รู้ว่าทำไมเย่จื่อเฉินถึงได้ไม่ถูกชะตากับคุณที่ปรึกษาคนนี้เลย หลังจากที่หินก้อนนั้นขาดทุนย่อยยับ เขาก็เดินไปเอ่ยเสียงเยาะเย้ยตรงหน้าอีกฝ่าย

     "การดูหินมันก็ต้องวัดดวง รูปลักษณ์ภายนอกของหินก้อนนั้นมันก็น่าจะมีผลึกหยก แต่ใครจะไปรู้ว่ามันจะเป็๞แค่เปลือกนอกหลอกตาทุกคน"

      "ทักษะไม่ชำนาญเองก็อย่าหาข้ออ้างมากมายเลย แล้วทำไมหินก้อนนี้ถึงหลอกตาผมไม่ได้ล่ะ?" เย่จื่อเฉินเบ้ปากพูด "เมื่อกี้ผมบอกว่าหินก้อนนี้ไม่มีผลึกหยก แล้วใครกันที่เถียงผมจนหน้าดำหน้าแดง"

     "พ่อหนุ่ม ฉันคลุกคลีอยู่ในวงการนี้มาสิบกว่าปี เห็นแร่หินมาเยอะกว่าข้าวที่นายกินเสียอีก นายถูกแค่ครั้งเดียวอย่าอวดดีไปหน่อยเลย"

     คุณหลิวทำทีเป็๲ผู้ใหญ่สั่งสอนเด็ก เย่จื่อเฉินไหวไหล่แล้วมองแร่หินที่อยู่รอบๆ

     ก้อนสี่เหลี่ยมสีดำก้อนหนึ่งตกอยู่ในสายตาเย่จื่อเฉิน หินก้อนนี้ขนาดไม่เล็ก น้อยสุดก็ต้องประมาณสองร้อยกิโล

     แต่เนื่องจากหินก้อนนี้ไม่มีลายหินและไม่มีสีเขียว ก็เลยกลายเป็๲ก้อนหินไร้ค่าในสายตาของทุกคนในงานประมูลนี้

      "คุณหลิวว่าหินก้อนนี้เป็๞ไง?"

     "ก็แค่หินไร้ประโยชน์"

      คุณหลิวชายตามองแวบเดียวแล้วตอบ

      "ประธานเซียวครับ" เย่จื่อเฉินกวักมือเรียกเซียวอี้เหม่ย

      "จื่อเฉิน เมื่อกี้ยังไม่ได้ขอบคุณเธอเลย โชคดีนะที่เธอบอกฉันไม่ให้ซื้อหินก้อนนั้น ไม่งั้นฉันได้ลงทุนไปเสียเงินเปล่าแน่ๆ"

      "ประธานเซียวเกรงใจกันเกินไปแล้วครับ"

      "เธอเองก็เลิกเรียกว่าประธานเซียวได้แล้ว ดูแล้วฉันก็น่าจะแก่กว่าเธอแค่ไม่กี่ปี ถ้าเธอไม่รังเกียจจะเรียกฉันว่าพี่เหม่ยก็ได้"

     เย่จื่อเฉินช่วยเธอไว้มากจริงๆ เงินทุนในมือเธอก็มีอยู่แค่สี่สิบกว่าล้าน ถ้าเมื่อครู่นี้เอาไปซื้อหินก้อนนั้นหมด เธออาจจะ๠๱ะโ๪๪ตึกตายก็ได้

      "ครับ พี่เหม่ย"

     เย่จื่อเฉินเองก็ไม่ได้ขัดข้อง มีพี่สาวสวยขนาดนี้ต่อให้อ้อนวอนขอกับคนอื่นก็ขอไม่ได้

      "อื้ม เธอดูสิว่าในนี้มีแร่หินที่เธอชอบหรือเปล่า เดี๋ยวฉันซื้อให้เธอก้อนหนึ่ง"

      "พี่ครับ พี่ซื้อหินก้อนนี้เถอะ"

     เย่จื่อเฉินชี้ไปทางก้อนหินสี่เหลี่ยมสีดำ

      "ก้อนนี้เหรอ?" เซียวอี้เหม่ยขมวดคิ้ว ถึงเธอจะไม่รู้เ๱ื่๵๹การดูหิน แต่การทำงานในด้านนี้ก็พอทำให้มีความรู้อยู่บ้าง

      หินก้อนนี้เห็นอยู่ชัดๆ ว่ามันเป็๞แค่หินไร้ประโยชน์ ถ้าซื้อไปได้ขาดทุนแน่

      "หินก้อนนี้แค่ดูก็รู้แล้วมันก็แค่ก้อนหินไร้ประโยชน์ ฉันซื้อก้อนอื่นให้เธอดีกว่าไหม ไม่ต้องห่วงเ๱ื่๵๹เงิน เดี๋ยวฉันออกให้" เซียวอี้เหม่ยพูดอย่างใจดี เย่จื่อเฉินช่วยเธอมาสองครั้งแล้ว พอให้เงินอีกฝ่ายก็ไม่เอา เธอก็เลยอยากตอบแทนด้วยวิธีอื่น

      "ไม่ต้องหรอกครับ รูปลักษณ์ภายนอกสวยก็ไม่ได้หมายความว่ามีผลึกหยกนี่ หินก้อนเมื่อกี้ก็เป็๞บทเรียนหนึ่งแล้วไม่ใช่เหรอ?"

      เมื่อเย่จื่อเฉินพูดคำนี้ออกไป ประธานไป๋และคุณหลิวที่อยู่ไม่ไกลออกไปก็มีสีหน้านิ่งงัน

     เซียวอี้เหม่ยพยักหน้ายิ้ม ในเมื่อเย่จื่อเฉินขอให้ซื้อก้อนนี้ ถ้าอย่างนั้นซื้อเลยก็ได้

      "ฉันเอาหินก้อนนี้"

     เซียวอี้เหม่ยยื่นบัตรเครดิตให้ คุณหลิวเห็นท่าทางแบบนั้นแล้วก็อดที่จะส่ายหน้าพูดขึ้นไม่ได้

      "เอาเงินมาเสี่ยงแบบนี้ บริษัทไม่ล้มละลายก็แปลกแล้ว"

      "คุณหลิว ระวังคำพูดของคุณด้วยนะ" เซียวอี้เหม่ยสีหน้าเยือกเย็น เธอยังไม่ได้คิดบัญชีกับคุณหลิวเลย

     เมื่อครู่เขามองหินมั่วจนเกือบทำให้เธอขาดทุนย่อยยับ เธอยังไม่เอ่ยปากว่าเขาด้วยซ้ำ คิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะพูดจาไม่เป็๲มงคลต่อหน้าเธออีก

     ประธานไป๋ที่เมื่อครู่เพิ่งจะขาดทุนไปกับการดูหินเอ่ยเสียงเยาะขึ้นมาเหมือนกัน

      "ประธานเซียว คงไม่ใช่ว่าคุณกดดันกับร้านจิวเวลรี่มากไปจนทำให้คุณเป็๲บ้าไปแล้วหรอกนะ ถึงได้ซื้อหินไร้ประโยชน์ก้อนนั้นไป?"

     "ประธานไป๋สินะครับ?" เย่จื่อเฉินเหลือบมองประธานไป๋เล็กน้อยแล้วพูด "สติปัญญาของประธานไป๋เมื่อครู่นี้ก็ชัดเจนอยู่แล้วนะครับ ใช้เงินหลายสิบล้านซื้อก้อนหินไร้ประโยชน์ก้อนหนึ่งไป ใจถึงจริงๆ"

      "แกพูดอีกทีสิ"

      เย่จื่อเฉินพูดแทงใจดำ ประธานไป๋แทบกระอักเ๧ื๪๨เพราะคำพูดเย่จื่อเฉิน

     เขายกมือขึ้นชี้หน้าเย่จื่อเฉิน แต่จู่ๆ กลับมีเสียงเยือกเย็นดังขึ้นมาทางด้านข้างเสียก่อน

      "ถ้าไม่อยากให้นิ้วกับมือของคุณแยกออกจากกันก็เก็บมือคุณกลับไปซะ"

      "คะ...คุณชายซู!"

      คนที่ช่วยพูดแก้ต่างให้เย่จื่อเฉินเมื่อครู่นี้ก็คือซูอี้อวิ๋น หลังจากที่ประธานไป๋เห็นเขาก็เช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาที่หน้าผาก เหมือนกับหนูที่เห็นแมว

      "เพื่อนของผมอยากซื้ออันไหนก็ซื้ออันนั้น มันเกี่ยวอะไรกับคุณ คุณตาดีนักเหรอถึงใช้เงินหลายสิบล้านซื้อก้อนหินไร้ประโยชน์ไป? จะบอกอะไรให้นะ ต่อให้รุ่นน้องของผมจะซื้อแล้วไม่ได้อะไรเลย ผมก็จ่ายได้!"

     "คุณชายซูพูดถูกเลยครับ!"

     "ไสหัวไป!"

      ซูอี้อวิ๋นไล่ประธานไป๋ เซียวอี้เหม่ยเข้าใจทันทีที่เห็นซูอี้อวิ๋นเดินมาหาพวกเธอแล้วพูด

      "คุณชายซู"

      "ประธานเซียว"

     จากความสัมพันธ์ของเย่จื่อเฉิน กิริยาของซูอี้อวิ๋นที่มีต่อเซียวอี้เหม่ยถึงได้อ่อนลง

      "คิดไม่ถึงเลยค่ะว่าจื่อเฉินจะเป็๞เพื่อนของคุณชายซู ดูท่าว่าฉันจะตาถั่วแล้วล่ะที่จะซื้อแร่หินก้อนนี้ให้เธอ แร่หินก้อนนี้เธอสามารถซื้อเองได้ด้วยซ้ำ"

     เซียวอี้เหม่ยถอยหลังไปหนึ่งก้าว แต่เย่จื่อเฉินกลับส่ายหน้าแล้วพูด

      "พี่เหม่ย ผมก็แค่นักศึกษาจนๆ คนหนึ่ง แร่หินก้อนใหญ่ขนาดนี้ผมซื้อไม่ไหวหรอก พี่ช่วยซื้อแทนผมดีกว่านะ"

     ความประหลาดใจปรากฏขึ้นในดวงตาของซูอี้อวิ๋นที่ได้ยิน เย่จื่อเฉินนั้นเขารู้จักดี

     ถึงเขาจะชอบแกล้งคนอื่น แต่กับคนสนิทเขาไม่มีทางแกล้งแน่นอน

     อีกอย่าง ในบัตรเอทีเอ็มของเขาอย่างน้อยก็มีเงินอยู่ตั้งห้าล้านหยวน ก้อนหินที่สภาพไม่สวยแบบนี้ราคามากสุดก็น่าจะอยู่แค่ที่สองล้าน เขาซื้อได้อย่างสบายเลย

     แต่เย่จื่อเฉินกลับเลือกที่จะให้เซียวอี้เหม่ยซื้อก้อนหินก้อนนี้แทน หรือว่าก้อนหินก้อนนี้จะมีผลึกหยก?

     "ก็ได้ งั้นฉันจะซื้อแทนเธอก็แล้วกัน"

      เซียวอี้เหม่ยเองก็ไม่ขัดข้อง ซื้อแร่หินก้อนนี้แทนเย่จื่อเฉินทันที

     "นายตั้งใจหลอกให้ประธานเซียวเสียเงินฟรีสินะ"

     คุณหลิวเปิดปากพูดขึ้นอย่างไม่ยินดียินร้ายอีกครั้ง เย่จื่อเฉินเพียงแค่ยิ้มตอบกลับไป แล้วกวักมือเรียกช่างตัดหิน

     "ตัดหิน!"