“เอ้า! ถึงแล้ว”

“ที่นี่เหรอพี่หม่อน ตกแต่งอย่างหรูเลย”

“อืม ที่นี่แหละ เดินเข้าไปที่เค้าท์เตอร์บอกเขาว่าที่จะมาสัมภาษณ์งานไว้กับคุณกรณ์ แล้วเดี๋ยวเขาก็พาขึ้นไปเอง”

“โอเค ขอบคุณมากนะพี่บัว ไปล่ะ”

“บ๊ายบาย~ บ๊ายบายที่แปลว่าตลอดไปจ้า หมดเวรหมดกรรมกับแกสักทีนะ”

น้ำเสียงเย้ยหยันเปล่งออกมาแทบจะทันทีที่ประตูรถถูกปิด นั่งรอไม่นานก็มีแจ้งเตือนเงินก้อนโตเด้งขึ้นในโทรศัพท์มือถือ เธอยกยิ้มอย่างพอใจก่อนเร่งเครื่องออกไปจากตึก

เรียวเท้าก้าวมาหยุดอยู่หน้าเค้าท์เตอร์ พนักงานต้อนรับคนประจำก็รีบลุกขึ้นมาเอ่ยทักทายอย่างที่ทำเป็๲ประจำกับบุคคลแปลกหน้าก่อนจะเอ่ยถามเสียงใส

“สวัสดีค่ะ มาพบใครคะ”

“มาพบคุณกรณ์ค่ะ” เธอเอ่ยตอบอย่างสุภาพ

“ได้นัดไว้ไหมคะ”

“นัดไว้ค่ะ ฉันชื่อก้านบัว”

“อ่อ งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ”

ก้านบัวเดินตามพนักงานไปทันที เนื่องจากเป็๲การย้ายที่ทำงานครั้งแรกเธอจึงยังแอบตื่นเต้นกับการสัมภาษณ์อยู่ไม่น้อย ใช้เวลาไม่นานนักก็มาหยุดอยู่หน้าห้องทำงานชั้นบนสุด เมื่อพนักงานสาวเดินจากไป ทิ้งก้านบัวไว้คนเดียว เธอก็เริ่มสูดลมหายใจลึกแล้วจึงทำใจกล้าเคาะประตูเบา ๆ

“เชิญครับ”

สิ้นคำอนุญาตเธอจึงเปิดบานไม้เล็กๆ เข้าไปอย่างเชื่องช้า ๲ั๾๲์ตาหวานสบเข้ากับร่างสูงหุ่นดีในชุดสูทสีกรมท่าที่กำลังเอนกายนั่งพักสายตาบนเก้าอี้ตัวใหญ่

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อก้านบัว ที่คุณกรณ์นัดสัมภาษณ์งานวันนี้” ใบหน้าสวยช้อนมองคนตรงหน้าอย่างหวั่น ๆ แนะนำตัวไปพร้อมกับยื่นแฟ้มเอกสารให้ชายหนุ่มตรงหน้าที่ไม่ได้มีท่าทีจะสนใจเธอสักนิด

“มาแล้วเหรอ”