ห้องส่วนตัวของประมุขตระกูล
ร่างของซูเซวียนปรากฏขึ้นที่นี่อย่างเงียบเชียบ
เขามองหินในมือของเขาวินาทีต่อมามันกลายเป็ผงธุลีเผยให้เห็นทองเต๋าลึกล้ำภายใน
มันมีขนาดใหญ่กว่าชิ้นจากสำนักปี้เซวียนอย่างน้อยหนึ่งวง
ซูเซวียนไม่แปลกใจกับสิ่งนี้ท้ายที่สุดมันคือตระกูลที่เคยให้กำเนิดจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่การมีทองจักรพรรดิชิ้นใหญ่เช่นนี้หลงเหลืออยู่นั้นสมเหตุสมผลอย่างยิ่ง
“อย่างไรก็ตามทองจักรพรรดิสองชิ้นนี้รวมกันยังห่างไกลจากการที่จะหลอมอาวุธจักรพรรดิต้องใช้ทองเต๋าลึกล้ำมากกว่านี้”
“ไม่ต้องรีบร้อนในตอนนี้สิ่งที่ตระกูลซู้ามากที่สุดคือการยกระดับพลังขอบเขตและพลังอาวุธจักรพรรดิเป็เื่รอง”
ท้ายที่สุดแม้ว่าอาวุธจักรพรรดิจะทรงพลังแต่ก็มีความ้าสูงมากต่อผู้ใช้
ในปัจจุบันไม่มีใครในตระกูลซูนอกจากซูเซวียนที่สามารถตอบสนองความ้านั้นได้
ดังนั้นการมุ่งเน้นไปที่การยกระดับขอบเขตการบ่มเพาะจึงเป็หนทางที่แท้จริง
“ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อถึงเวลานั้นข้าจะหลอมอาวุธจักรพรรดิกองหนึ่งให้สมาชิกตระกูลซูทุกคนไม่ใช่แค่ชิ้นเดียวแต่เป็ชุดสำหรับแต่ละคนติดอาวุธให้พวกเขา”
ภาพนั้นคงจะสั่นะเืโลก
อาวุธจักรพรรดินับหมื่นปรากฏพร้อมกันและถูกจัดสรรภายในตระกูลเดียวแม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็ต้องสั่นสะท้าน
ยิ่งไปกว่านั้น
ในแผนของซูเซวียนอาวุธจักรพรรดิเป็เพียงจุดเริ่มต้นต่อไปจะจัดเตรียมสมบัติะโดยตรงนั่นคือรูปแบบที่สมบูรณ์
แค่คิดก็ตื่นเต้นอย่างยิ่ง
ต่อมา
ซูเซวียนโยนทองจักรพรรดิสองชิ้นในมือลงในกล่องและผนึกมัน
เขากวาดสายตาทั่วทั้งตระกูลซูและเห็นว่าหลังจากได้รับทรัพยากรสะสมของสำนักปี้เซวียนสมาชิกตระกูลซูทุกคนกำลังบ่มเพาะอย่างขยันขันแข็งสีหน้าพึงพอใจและโล่งใจปรากฏบนใบหน้าของเขา
ตระกูลซูต้องเผชิญความยากลำบากมากมายใน่หลายปีที่ผ่านมาค่อยๆเสื่อมถอยลงทรัพยากรก็ยิ่งขาดแคลน
บัดนี้เมื่อร่ำรวยขึ้นอย่างกะทันหันพวกเขาย่อมบ่มเพาะอย่างบ้าคลั่งไม่เต็มใจกลับสู่สภาพเดิม
“ทรัพยากรการบ่มเพาะในตอนนี้ไม่ขาดแคลนชั่วคราวแต่สภาพแวดล้อมการบ่มเพาะยังไม่ดีพอเมืองไท่ซวนเล็กและยากจนเกินไปดูเหมือนต้องสร้างเมืองใหม่”
“ยิ่งกว่านั้นเื่ของสามตระกูลใหญ่ต้องได้รับการแก้ไขให้สิ้นซาก…”
เมื่อคิดถึงจุดนี้ซูเซวียนส่งสัญญาณเสียงไปยังสามผู้าุโของตระกูลซูทันที
พวกเขาคือผู้าุโใหญ่ซูเทียนิ,ผู้าุโสองซูซิงเฉินและผู้าุโสามซูหลิงเฟิง
ทั้งสามคือขุมพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลซูนอกจากเขาครั้งหนึ่งเคยเป็ผู้บ่มเพาะขั้น7ขอบเขตตำหนักม่วง
บัดนี้หลังจากได้รับทรัพยากรของสำนักปี้เซวียนพวกเขาได้ทะลวงขอบเขตตำหนักม่วงและก้าวสู่ขอบเขตเทวรูป
ไม่นานทั้งสามผู้าุโรีบรุดมา
ทั้งสามเปล่งรัศมีเจิดจรัสด้วยรอยยิ้มที่ไม่เคยจางหายจากใบหน้าให้ความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า
“ประมุขตระกูล”
สามผู้าุโควบคุมตัวเองอย่างรวดเร็วเดินเข้ามาด้วยความเคารพอย่างยิ่งคารวะต่อซูเซวียน
เห็นได้ชัดว่าในขณะนี้ซูเซวียนเปรียบเสมือนเทพในใจของพวกเขาไม่เพียงแต่สำหรับพวกเขาแต่สำหรับสมาชิกตระกูลซูทุกคนด้วย
“ใช่ ข้าเรียกพวกเ้ามาเพราะมีเื่ให้สั่งการ”
“แม้ว่าตระกูลจ้าว,ตระกูลหวู่,และตระกูลหลี่จะถูกกำจัดแล้วแต่ยังมีสมาชิกตระกูลเหลืออยู่อีกมากพวกเ้าสามคนจงนำสมาชิกตระกูลไปกำจัดพวกเขาให้สิ้นซากและจัดการนำทรัพยากรของสามตระกูลนี้กลับมา”
“นอกจากนี้ข้าวางแผนจะสร้างเมืองใหม่สำหรับตระกูลซูโดยเฉพาะพวกเ้าสามารถแจ้งทุกคนก่อนเพื่อให้สมาชิกตระกูลเตรียมพร้อมและข้าจะแจ้งให้ทราบเมื่อพร้อม”
ซูเซวียนกล่าวอย่างนุ่มนวล
“รับทราบประมุขตระกูล”
สามผู้าุโใหญ่มีสีหน้าจริงจังและประหลาดใจตระกูลซูกำลังจะรุ่งเรืองอย่างแท้จริง
ต่อมาซูเซวียนสั่งการเื่อื่นๆเพิ่มเติม
เช่นไม่ต้องกลัวการสูญเสียทรัพยากรให้ใช้อย่างเต็มที่จัดลำดับความสำคัญในการยกระดับพลังโดยรวมของตระกูลและเน้นการบ่มเพาะของคนรุ่นใหม่ของตระกูลและอื่นๆ
สามผู้าุโใหญ่พยักหน้าอย่างเงียบๆจดจำทุกอย่างไว้
ณ จุดนี้ผู้าุโใหญ่ซูเทียนิกล่าว “ท่านประมุขการรุ่งเรืองของตระกูลซูไม่อาจหยุดยั้งได้แล้วควรเรียกสาขาย่อยและสายเืรองที่แยกออกไปเมื่อครั้งก่อนกลับมาหรือไม่”
ใน่หลายปีนั้นอำนาจของตระกูลซูเสื่อมถอยลงทุกวันและสุดท้ายถูกบังคับให้แยกสาขาย่อยและสายเืรองออกไป
บัดนี้เมื่อรุ่งเรืองแล้วย่อมต้องพิจารณาการรวมตัวกันใหม่
“ดีพวกเ้าสามารถจัดการเื่นี้ได้”
ซูเซวียนเห็นด้วยอย่างเป็ธรรมชาติเพราะสมาชิกปัจจุบันของตระกูลซูไม่มากนักเมื่อรวมสาขาย่อยและสายเืรองจึงจะนับว่าเป็ตระกูลใหญ่ได้
ไม่นานสามผู้าุโใหญ่ก็จากไป
ภายในห้อง
ซูเซวียนยืดตัวอย่างเกียจคร้านและเริ่มครุ่นคิดถึงแผนการสร้างเมือง
ประการแรก พื้นที่ต้องกว้างขวางเพียงพอทั้งภายในและภายนอกเมือง
ประการที่สอง สิ่งสำคัญที่สุดคือหินิญญา,เส้นชีพจริญญาและร่องรอยของเต๋า
หินิญญาและเส้นชีพจริญญาที่อุดมสมบูรณ์สามารถรับประกันพลังปราณิญญาที่เพียงพอในขณะที่ััเต๋าอันกว้างใหญ่จะทำให้การหยั่งรู้กฎและเต๋าง่ายขึ้นและอื่นๆ
“สิ่งเหล่านี้เพียงพอในตอนนี้ส่วนที่ขาดไปข้าจะดูทีหลังหรือบางทีอาจจับสลากได้…”
ซูเซวียนพึมพำกับตัวเอง
ทันใดนั้นด้วยความคิดเขาหายไปจากจุดนั้น
เมื่อปรากฏตัวอีกครั้งเขาได้มาอยู่ในพื้นที่ทางใต้สุดของเขตคุน
นี่คือพื้นที่ที่เขาเคยผ่านระหว่างการเดินทางเพื่อฝึกฝนในอดีตซึ่งครั้งนั้นเป็ที่ราบอันกว้างใหญ่
เขียวขจีด้วยพืชพรรณและมีหนองน้ำกระจายตัวเป็ทิวทัศน์ที่งดงาม
ซูเซวียนยังจำได้ว่าเคยมีความคิดจะสร้างคฤหาสน์ที่นี่ในตอนนั้น
น่าเสียดายที่ต่อมาเมื่อฝ่ายธรรมและฝ่ายมารของเขตคุนต่อสู้กันพื้นที่นี้ซึ่งอยู่บริเวณขอบของเขตคุนและมีผู้คนอยู่น้อยกลายเป็หนึ่งในสนามรบ
ผลลัพธ์ไม่น่าแปลกใจสถานที่นี้ถูกทำลายย่อยยับยิ่งกว่านั้นเนื่องจากผู้บ่มเพาะฝ่ายธรรมและฝ่ายมารที่ทรงพลังต่อสู้ที่นี่สิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วนต้องตาย
การสะสมของพลังปราณชั่วร้ายและจิตสังหารทำให้สถานที่นี้กลายเป็ดินแดนชั่วร้ายโดยตรงให้กำเนิดิญญาร้ายและิญญาอาฆาตนับไม่ถ้วนที่ทำให้แม้แต่ครึ่งนักบุญยังต้องสั่นสะท้าน
สุดท้ายเป็คนหลายคนจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์เพลิงครามหนึ่งในขุมอำนาจสูงสุดของเขตคุนที่ลงมือและผนึกสถานที่นี้ทำให้ทุกอย่างสงบลง
ในขณะนี้
ซูเซวียนยืนอยู่กลางอากาศมองลงมาและพบว่าสถานที่นี้แตกต่างจากที่เขาจำได้โดยสิ้นเชิง
มันยังคงกว้างใหญ่แต่เต็มไปด้วยพลังปราณชั่วร้ายและจิตสังหารที่ท่วมท้นเขายังเห็นิญญาร้ายและิญญาอาฆาตที่ดุร้ายอย่างยิ่งหนาแน่นภายใน
หากไม่ใช่เพราะยันต์ขนาดใหญ่บนท้องฟ้าผนึกสถานที่นี้ไว้มันคงกวาดออกไปและนำภัยพิบัติมาสู่โลกแล้ว
สถานที่นี้กลายเป็เขตต้องห้ามของชีวิตโดยธรรมชาติไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เพราะใครก็ตามที่เข้าใกล้จะพบกับความโชคร้าย
เป็เวลาหลายปีที่ผู้บ่มเพาะนับไม่ถ้วนพิสูจน์สิ่งนี้ด้วยเืและชีวิตของพวกเขา
แน่นอนสำหรับซูเซวียนมันเป็เพียงเื่เล็กน้อย
“ข้าจะเลือกที่นี่มันกว้างขวางและเงียบสงบและที่สำคัญที่สุดิญญาร้ายและิญญาอาฆาตเหล่านี้สามารถใช้เป็เป้าหมายฝึกฝนสำหรับสมาชิกตระกูลซู”
นี่คือการใช้ประโยชน์แบบครบวงจรที่ใดในโลกจะหาสถานที่ที่ดีเช่นนี้ได้อีก
เมื่อคิดถึงจุดนี้
ด้วยความคิดของซูเซวียนยันต์ขนาดใหญ่บนท้องฟ้ากลายเป็เถ้าถ่านและหายไป
ทันใดนั้นพลังปราณชั่วร้ายและจิตสังหารที่ถูกผนึกไว้มานานหลายปีแพร่กระจายออกมา
ทว่าิญญาร้ายและิญญาอาฆาตที่น่าสะพรึงกลัวนับไม่ถ้วนภายในไม่มีตัวใดออกมาในขณะนี้
เมื่อมองใกล้ๆจะเห็นว่าพวกมันรวมตัวกันกอดเข่ากันตัวสั่นด้วยความกลัว
แต่ละตัวมองซูเซวียนที่อยู่กลางอากาศด้วยดวงตาที่หวาดกลัวอย่างยิ่งราวกับกำลังร้อง “อย่าเข้ามาใกล้!”